หลัวเสี่ยวโหลวผู้ซึ่งเพิ่งจะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาจากยมโลก เข้ารับตำแหน่งวันแรกอย่างหน้าชื่นตาบานก็ถูกเล่นงานเข้าเสียแล้ว!? ต้องจุติลงมากล่อมเกลาจอมมารดาววิบัติ แถมไม่ให้ใช้พลังเทพอีก!! มิหนำซ้ำในภารกิจเทพนี้เขายังใช้ได้เพียงแค่วิธีเดียวเท่านั้น นั่นคือ ถึงตายก็ไม่กลัว สู้ต่อไปไม่ท้อถอย…นี่นับว่าเป็นการกลั่นแกล้งในที่ทำงานหรือไม่หนอด้วยเหตุฉะนี้เขาจึงกลายมาเป็นสุนัขรับใช้ขององค์ชายเย่ว์อวิ๋นชู มิใช่ว่าสบประมาท แต่เขาเป็นลูกหมาสีดำตัวหนึ่งจริงๆ!! อาศัยทำตัวน่ารักออดอ้อนขอข้าวกิน แล้วเขาจะกล่อมเกลาดาววิบัติช่วยมวลมนุษย์ไว้ได้หรือ? ถึงแม้ว่าภารกิจจะยากเย็นแสนเข็ญหาใดเปรียบ แต่เขากลับบังเกิดความอาลัยอาวรณ์ต่อเย่ว์อวิ๋นชูอย่างน่าประหลาด คงมิใช่ว่าตนมีเวรมีกรรมอันใดทำนองนั้นกับเขาผู้นั้นจริงๆ หรอกใช่หรือไม่……ห้วงฝันยาวนานนับพันปี ห้วงนทีหมุนเวียนเปลี่ยนผันเพียงหนึ่งหทัยนี้เท่านั้น อยู่เคียงคู่ตราบชั่วชีวา
