2013

(อ่านตอนต่อไปด้านล่าง)

"ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!

ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?

ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้

ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!

มีความสุขทั้งสองฝ่าย...ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!

ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?

ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!"

โลกยุคโบราณที่ตั้งอยู่ในยุคปัจจุบันของกาเเลคติกความก้าวหน้าของโลกนั้นได้ก่อให้เกิดวิถีเเห่งการบ่มเพาะพลังขึ้นซึ่งสามารถสร้างมนุษย์ที่มีความสามารถทด้านกายภาพที่ไม่เหมือนใครได้มนุษย์ได้ค้นพบวิธีในการเดินทางในอวกาศมาเป็นระยะเวลานานพวกเขาได้บุกดาวเคราะห์อื่นๆเพื่อบรรลุจุดประสงค์ของพวกเขา

ทรราชตื้อรัก

หรือนางจะเป็นคนไม่เอาถ่านอย่างที่เขากล่าวขานกันไว้จริงๆ?

เล่มที่ 1 อ่านนิยาย

เล่มที่ 2 อ่านนิยาย

เล่มที่ 3 อ่านนิยาย

เล่มที่ 4 อ่านนิยาย

เล่มที่ 5-6 อ่านนิยาย

เล่มที่ 7-8 อ่านนิยาย

เล่มที่ 9 อ่านนิยาย

เล่มที่ 10 อ่านนิยาย

ณ จักรวรรดิปี้ลั่ว เด็กวัยห้าขวบทุกคนต้องเข้ารับการทดสอบพรสวรรค์ สำคัญมากถึงขนาดกำหนดชะตากรรมของคนคนหนึ่งได้เลย

ก่อนการทดสอบ ซูลั่ว เคยเป็นความภาคภูมิใจของคนสกุลซู เพราะตอนที่นางเกิดนั้นมีปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ… แสงอรุโณทัยสาดทั่วท้องฟ้า ประกายรุ้งทอเส้นยาว วิหคเทพโผบินเหนือเมืองหลวง ทุกคนล้วนกล่าวว่าคุณหนูสี่สกุลซูต้องกลายเป็นบุคคลสำคัญอย่างยิ่งแน่นอน

ทว่าในวันทดสอบพรสวรรค์…คุณหนูสี่ที่ทุกคนหมายมั่นที่สุดกลับผิดคาด! นางกลายเป็น ‘คนไม่เอาถ่าน’ ที่มีพรสวรรค์เท่ากับศูนย์ เเทบไม่อาจฝึกวรยุทธ์ได้เลยด้วยซ้ำ!

เพราะคาดหวังเอาไว้สูง ความผิดหวังเลยยิ่งมากเป็นทวีคูณ บิดาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจึงนำนางไปทิ้งไว้ที่เรือนเล็กๆ โดยไม่สนใจว่านางจะมีชีวิตอยู่หรือไม่

หรือนางจะเป็นคนไม่เอาถ่านอย่างที่เขากล่าวขานกันไว้จริงๆ?

ตอนที่ 1 – 20

(อ่านตอนต่อไปด้านล่าง)

“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!

ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?

ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้

ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!

มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!

ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?

ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”