นิยาย ชีวิตประจำวัน

เรื่อง สามีข้า คือพรานป่า

---

โดย นำเรื่อง สามีข้า คือพรานป่า มาเป็นบางส่วน

บทนำ หลงยุคมาเจอการคลุมถุงชนว่าแย่แล้ว พ่อกับแม่เลี้ยงยังไม่ใยดีขนาดคิดจับตัวนางออกขาย แม้รอดพ้นแต่ก็ต้องเผชิญความหิวโหย หลงทางบนป่าเขายังดีได้พรานป่าหนวดเฟิ้มช่วยเหลือ พอจะหลงรักโดยไม่สนหน้าตา พลิกผันอีกสัปดาห์ปรากฏว่าเป็นองค์ชาย! ไหนว่าจะปลูกผักทำไร่ด้วยกัน หลอกลวงทั้งเพ! ข้าไม่อยากเป็นชายาเจ้า!

p>บทนำ

[นักเขียนคือพระเจ้า นักเขียนเป็นผู้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับตัวละคร ตั้งแต่ให้ชีวิต กำหนดลักษณะนิสัย หรือแม้กระทั่งเป็นผู้สร้างโลกที่พวกเขาอาศัย เหล่าตัวเอกที่อาศัยในแต่ละโลกล้วนได้รับพรสวรรค์ที่เหนือกว่าผู้อื่น อย่างไรก็ตามเหล่าตัวเอกก็ไม่ได้มีคุณธรรมและใช้พรสวรรค์ที่ได้ไปในทางที่ดีเสมอไป ตัวประกอบบางส่วนต้องตายเพราะตัวเอกที่ไร้คุณธรรม ความคับแค้นใจของเหล่าตัวประกอบสามารถส่งผลให้โลกเหล่านั้นพังทลายลงได้ ดังนั้นงานของโฮสต์ก็คือ การเข้าไปเป็นตัวประกอบในแต่ละโลก และทำตามความปรารถนาของตัวประกอบตัวนั้นให้สำเร็จ เพื่อลบล้างเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจของพวกเขาให้หมดไป]

หนทางการขึ้นเป็นเจ้าตระกูลของหญิงสาวผู้กลับมาชาติมาเกิดใหม่ถึงสองครั้งสองครา

เมื่อ ฟีเรนเทีย ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และได้มาเกิดใหม่ในตระกูลลอมบาร์เดียที่ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรแลมบลู

ในฐานะหลานสาวของเจ้าตระกูลที่เกิดจากมารดาสามัญชนทำให้โดนรังเกียจจากคนในตระกูล

เมื่อพ่อและปู่ขอเธอตายจากไป เธอถูกขับไล่ออกจากตระกูล

สองปีหลังจากนั้น ตระกูลลอมบาร์เดียก็ล่มสลาย แต่แล้ว เมื่อเธอประสบอุบัติเหตุอีกครั้งและมีโอกาสได้ย้อนกลับมาเมื่อตอน 7 ขวบ

ครั้งนี้เธอจึงตั้งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงอนาคตและตั้งใจจะขึ้นเป็นเจ้าตระกูลคนถัดไปให้ได้

หนทางแห่งการขึ้นเป็นเจ้าตระกูลจะลำบากยากเย็นเพียงไหน มาเอาใจช่วย ฟีเรนเทียได้ใน “ชาตินี้ข้าจะเป็นเจ้าตระกูล”

การหมั้นหมายครั้งหนึ่ง พวกเขาได้เข้ามาใช้ชีวิตร่วมกันเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา ทำหน้าขี้เหร่ แต่งตัวแบบป้า ทำให้เขาไม่มีความอยาก ไม่เคยมามองเธอแม้แต่ตาเดียวเข้าเปลี่ยนคนรักบ่อยๆราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า แถมยังไม่กลับบ้าน ไม่สนไม่ถามภรรยาหน้าเหม็นในบ้านที่แต่งงานกันมาหนึ่งปี เขารู้แต่ว่าภรรยาตนเองนั้นขี้เหร่มาก อย่างอื่นไม่รู้สุดท้ายเขาทนไม่ไหว พูดว่า“ฉันขอบอกนะ จิดาภา เราหย่ากันเถอะ”เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่เศร้าศอก“อยากจะหย่ากันก็ได้ แต่ผลที่ตามมานายต้องรับผิดชอบเอง อีกทั้งห้ามมาขอความช่วยเหลือจากบริษัทบ้านฉัน！”สองปีต่อมา เธอกลายเป็นนักออกแบบเครื่องเพชรพลอยที่ยอดเยี่ยม และได้เข้าบริษัทเครื่องเพชรที่ใหญ่ที่สุด เมื่อพวกเขาได้เจอกันอีกครั้ง เขาที่เป็นสามีเก่านั้นกลับกลายเป็นหัวหน้าของเธอซะแล้ว！เมื่อความจริงถูกเปิดเผย เขากดเธอลงใต้ร่างกายอย่างแรงๆ“ฉันไม่เคยรู้เลยว่า เธอก็คือผู้หญิงที่ทั้งแก่ทั้งขี่เหร่ในสองปีก่อน”

เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณน้าชาย วัจสาจำใจต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ร่ำรวยแต่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้คนหนึ่ง ได้ยินว่าวรพลโดนไฟไหม้ทำให้เขาเสียโฉม อีกทั้งเขายังเสียความสามารถของผู้ชายไปด้วย ในคืนของวันแต่งงาน วัจสาเดินเข้าไปห้องแต่งงาน เธอถูกชายหนุ่มที่ใบหน้าอัปลักษณ์ ผิวหนังร่างกายไม่มีสักพื้นที่ดีกดอยู่ใต้ร่างกาย เธอตกใจมากเลยเปิดประตูแล้วพุ่งออกไป คนที่แต่งงานกับเธอเป็นวรพล แต่คนที่ใช้ชีวิตในบ้านเดียวกันกับเธอกลับเป็นน้องชายของสามี มองดูธัชชัยเดินเข้าใกล้มา วัจสาอึ้งไปหมด.....

เธอเป็นสะใภ้ตระกูลใหญ่มา3ปี สามีเธอหยอกล้อกับหญิงอื่น เธอก็ไม่สนใจแถมยังต้มซุปบำรุงไตส่งให้สามีทุกวันวันหนึ่ง ผู้หญิงที่สามีรักที่สุดมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วบอกว่า"ฉันตั้งครรภ์แล้ว"นี่เป็นครั้งแรก ที่ลั่วมั่นได้ใช้อุบาย บังคับผู้หญิงคนนั้นทำแท้งเฟิงเฉินบีบคอของเธอ "ลั่วมั่น ที่เธออดทน3ปีมานี้ เสแสร้งต่อไปไม่ไหวแล้วใช่ไหม"เธอยิ้มจนน้ำตาไหล "excuse me ฉันก็ตั้งครรภ์แล้ว ส่วนทายาทของตระกูลเฟิง ต้องเป็นลูกชายของฉัน！"

เพราะถูกสามีหักหลัง จึงทำให้กินรีทุ่มเทให้กับงานเขียนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะไปรักษาหัวใจระยะยาว ทว่าสวรรค์กลับเล่นตลกกับเธอ… เธอหัวใจวายตาย! โชคดีนักที่สวรรค์มิได้ใจร้ายกับนางมากนักจึงส่งให้มาอยู่ในร่างจ้าวเหม่ยเซียนที่เป็นถึงองค์หญิงคนสำคัญของแคว้นจ้าวและเป็นลูกศิษย์คนโปรดของหมอปีศาจ นางจึงใช้ชีวิตกับโอกาสครั้งที่สองอย่างคุ้มค่า อีกทั้งเฒ่าจันทรายังเมตตานางอยู่ถึงกับส่งหนุ่มหล่อมาทำให้หัวใจนางเต้นแรงอีกครั้ง …แต่จะเป็นใครและลงเอยอย่างไร

เรื่องย่อ

 

ผมชื่อเย่ชิง โชคดีจริงๆที่ผมไปเจอแอปพลิเคชัน [โรงงานมอนสเตอร์]

 

มอนสเตอร์ที่แข็งแรงสุดๆพวกนี้เทียบได้กับคนกว่าร้อยคนเลยทีเดียวแถมยังใช้ทักษะได้ทุกชนิดเลยล่ะ!

 

ประสิทธิภาพเหรอ? ด้วยความเร็วของทักษะในการทำงาน +300 ยังอยากจะแข่งกับมันไหมล่ะ?

 

ความแม่นยำเหรอ? *แค่ก แค่ก* เอาไดอัลคาลิปเปอร์ระดับตำนานมาซิ แสดงให้พวกเขาเห็นหน่อยว่าความแม่นยำอย่างสมบูรณ์แบบน่ะมันเป็นยังไง

 

เย่ชิง: เมื่อเรา ผมหมายถึงมนุษย์น่ะ อยากจะประสบความสำเร็จเราจะหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา

 

เหล่ามอนเตอร์: อย่ามาเล่นแง่กับพวกข้า การสร้างสรรค์เครื่องจักรที่สุดยอดคือความรักและชีวิตของพวกข้า ร่างกายที่แกร่งกล้านี้คือเครื่องมือทำมาหากินของข้า

 

เหล่ามอนสเตอร์สูง 20 เมตร ร่างเปลือยดูป่าเถื่อนถือเครื่องตัดอันทรงพลังแล้วตะโกนก้องใส่ฟ้า: “ข้าไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น! พวกมันล้วนเป็นขยะทั้งสิ้น!”

หงส์สยายปีก

ในช่วงชีวิตของเธอที่ผ่านมา ไม่มีใครเป็นที่พึ่งพา…และต้องตายอย่างทรมานในคุก!

ทว่าในตอนนี้เธอได้เกิดใหม่และได้รับโอกาสในการใช้ชีวิตเป็นครั้งที่สอง

เธอเกิดมาและถูกเลือกให้ได้เป็นคนที่รับมรดก…

เธอมีความสามารถในการเปิดมิติอวกาศลึกลับ…

เธอขยันเรียนและมีสมองอันชาญฉลาดจนได้เป็นแพทย์อัจฉริยะ

เธอเปิดคลินิกเป็นของตนเอง…

เธอก่อตั้งบริษัท…

เธอซื้อบ้านและที่ดิน…

เธอได้มีโอกาสพบญาติต่างสายเลือด!

ความมั่งคั่งของเธอเริ่มเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนนี้เธอมีคนรักมากกว่ามีคนเกลียด!

“คุณผู้ชาย! คนตละกูลเฉียวแกล้งทำเป็นว่าตนเองป่วยและไปรักษายังโรงพยาบาลที่คุณผู้หญิงจิ๋งหยุนเฉาทำงานอยู่!” คนรับใช้กล่าว

“หักขามันซะ! ทำให้มันพิการไปสะจริงๆเลย!” ชายคนหนึ่งกล่าว

“ใช่ครับ! ช่างน่าตลกที่เขาแสร้งทำตัวน่าสงสาร! แต่คุณผู้ชายคะ…ท่านกำลังทำอะไร?!” คนรับใช้พูดอย่างงงๆ

ชายผู้นั้นกลืนยาที่หมดอายุลงไปทันทีหนึ่งเม็ดและพูดว่า “ผมป่วย! ผมต้องการไปหาภรรยาเพื่อให้เธอรักษา!”