นิยาย ชีวิตประจำวัน

เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน

โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ

แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100

แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน

ด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ

เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะ

แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

ทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

โจโจ้หรอ? ไม่ใช่!!

นี้คือดิโอ

หลังจากเข้ามาร่างของตัวเอก เขาก็ได้สถานะใหม่ก็คือ
ดิโอ แบรนโดลูกครึ่งจีนอังกฤษ!!

แต่เดี๋ยวก่อน…

นี้มันจักรวาลมาร์เวลงั้นเหรอ? อีกนานแค่ไหนทานอสถึงจะปรากฎตัวกันละ?

ยังไงก็ตาม ฉันมีสูตรโกง!!

Star Platinum, The World, Crazy Diamond, Killer Queen, Gold Experience, King Crimson…

ทั้งหมดเป็นของฉัน!!

ติ้ง!! สวัสดีผู้เล่นคนใหม่ แสตนแรกของท่านจะถูกสุ่ม

เมื่อมองไปยังมะเขือเทศที่กำลังยิ้มให้เขา ในฐานที่เป็นผู้ใช้แสตนในโลกมาร์เวล
ดิโอพูดอะไรไม่ออก เขาจุดบุหรี่เงียบๆและเหงนมองขึ้นเพดาน

ทำไมชีวิตมันถึงบัดซบขนาดนี้!!

ชาติที่แล้วโจวจิ้งวัยสามสิบเอ็ด พกความซวยมาเต็มพิกัด

อุตส่าห์เกิดมาเรียนดี ดันยากจน!

อุตส่าห์หลุดจากคานได้แต่งงานมีผัว อ้าวผัวมีกิ๊ก!

อุตส่าห์ท้อง กลับตายทั้งกลมในห้องคลอด

ดราม่าสุด ๆ! สวรรค์ต้องการอะไรจากฉัน…หา?!

ด้วยความรู้สึกผิด สวรรค์เซอร์วิสจึงส่งเธอไปเกิดใหม่

โจวจิ้งตื่นมาในร่างสก๊อยสาวผมทองวัยสิบแปดที่ตกบันไดหัวกระแทกพื้น

เพราะตบตีแย่งเด็กผู้ชายห้องกิฟต์ที่ไม่ได้หล่ออะไรเลย

เจ้าของร่างนี้เงินก็ไม่มี หัวก็ขี้เลื่อย แถมยังมีศัตรูรอเช็กบิลเป็นหางว่าว

มีดีอย่างเดียว… นมบึ้ม!

เรื่องราวการเอาชีวิตรอดในรั้วโรงเรียนมัธยมปลาย

และวีรกรรมปราบเด็กแสบของอดีตป้าวัยสามสิบเอ็ด จึงเริ่มต้น

เธอเฉิ่ม เธอเชย และเธอเป็นเลขาของเขา หน้าที่ของเธอคือเลขาหน้าห้อง แต่หลังจากความผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น สถานะของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิม จากเลขาหน้าห้อง กลับกลายเป็นเลขาบนเตียงแทน… “เวลาทำงาน คุณก็เป็นเลขาหน้าห้องของผม แต่ถ้าผมเหงา คุณก็ต้องทำหน้าที่เลขาบนเตียง…” “บอส…?!” “ผมรู้ว่าคุณตกใจ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันกับสถานะของพวกเรา แต่มันเกิดขึ้นแล้ว จะทำยังไงได้ล่ะ” “บอสคะ…” หล่อนขยับตัวพยายามจะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย “ว่าไงครับ” “แก้ว… แก้วว่าให้แก้วทำเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ หรือไม่ก็ให้แก้วลาออกไป…” “ผมให้คุณลาออกไม่ได้หรอก คุณเป็นเลขาที่รู้ใจผมที่สุด อย่าลืมสิแก้ว” “แต่แก้ว…” หล่อนอยู่ในฐานะนางบำเรอของเขาไม่ได้ หล่อนทะเยอทะยานต้องการมากกว่านั้น แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีวันจะได้สิ่งที่หวังมาครอบครอง “ทำตามที่ผมบอก ไม่มีอะไรยากเย็นเลย”