นิยาย แฟนตาซี

เรื่องย่อ

ผมชื่อเย่ชิง โชคดีจริงๆที่ผมไปเจอแอปพลิเคชัน [โรงงานมอนสเตอร์]

มอนสเตอร์ที่แข็งแรงสุดๆพวกนี้เทียบได้กับคนกว่าร้อยคนเลยทีเดียวแถมยังใช้ทักษะได้ทุกชนิดเลยล่ะ!

ประสิทธิภาพเหรอ? ด้วยความเร็วของทักษะในการทำงาน +300 ยังอยากจะแข่งกับมันไหมล่ะ?

ความแม่นยำเหรอ? *แค่ก แค่ก* เอาไดอัลคาลิปเปอร์ระดับตำนานมาซิ แสดงให้พวกเขาเห็นหน่อยว่าความแม่นยำอย่างสมบูรณ์แบบน่ะมันเป็นยังไง

เย่ชิง: เมื่อเรา ผมหมายถึงมนุษย์น่ะ อยากจะประสบความสำเร็จเราจะหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา

เหล่ามอนเตอร์: อย่ามาเล่นแง่กับพวกข้า การสร้างสรรค์เครื่องจักรที่สุดยอดคือความรักและชีวิตของพวกข้า ร่างกายที่แกร่งกล้านี้คือเครื่องมือทำมาหากินของข้า

เหล่ามอนสเตอร์สูง 20 เมตร ร่างเปลือยดูป่าเถื่อนถือเครื่องตัดอันทรงพลังแล้วตะโกนก้องใส่ฟ้า: “ข้าไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น! พวกมันล้วนเป็นขยะทั้งสิ้น!”

เรื่องนี้เป็นภาค 2 ต่อจากตอนสุดท้ายของภาคที่แล้ว หลังจากเหนือภพหมดสติไหลไปตามน้ำ เขาก็ได้ไปพบกับอาจารย์ผู้ฝึกสอนผู้ไร้พรสวรรค์ ทำให้เหนือภพเพิ่มความเก่งกาจขึ้น ที่สำคัญอาจารย์ยังได้เพิ่มรอยหยักในสมองให้เขาอีกด้วย

         เหนือภพไม่เพียงได้รับการอบรมบ่มนิสัย เขายังได้รับการฝึกฝนอย่างทรหดอดทนเป็นเวลาหลายปี กว่าที่เขาจะผ่านเกณฑ์ที่อาจารย์กำหนด

         จากนั้นเขาก็ได้เข้ามาในเมืองหลวงเพื่อก่อร่างสร้างตัว ทว่าเขาไม่คิดเลยว่าเขาจะถูกลากเข้าไปในวังวนของการแก่งแย่งชิงดีในราชวงศ์ ไม่มีความจริงใจ ไม่มีความปรานี และไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอ แต่โชคดีที่เขายังมีที่พักใจ เธอคือเจ้าของหอหมื่นบุปผา ผู้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยและอบอุ่นใจได้อย่างประหลาด