นิยาย ตลก

ณ อพาร์ตเมนต์ที่ไหนสักแห่งบนโลก

มีเสียงพลิกหน้ากระดาษดังไปทั่วห้อง ต้นเสียงคือหญิงสาวที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง

เธอมีใบหน้าธรรมดา ไม่ได้ขี้เหร่ แต่ก็ไม่ได้สวย สวมแว่นหนาเตอะ อายุประมาณ 20 มาตรฐานเด็กมหาลัย เธอกำลังอ่านนิยายที่เพื่อนสนิทแนะนำมาให้ และก็พบว่ามัน…

เลิฟคอมแสนหวานระหว่างนักเรียนแลกเปลี่ยนสุดเย็นชากับเด็กชายที่ทำงานบ้านได้แทบทุกอย่าง!คาตากิริ นัตสึโอมิ เป็นนักเรียนมัธยมปลายที่พักอาศัยอยู่ตัวคนเดียว แต่ว่าวันนึงก็มีหญิงสาวผมดำตาสีฟ้าครามสุดสวยได้ย้ายเข้ามาอยู่ห้องข้างๆของนัตสึโอมิ และดูเหมือนว่ายุยนั้นจะเป็นเจ้าหญิงด้วยละ ส่วนในที่โรงเรียนเธอมักถูกเรียกว่า “คูเดอเรลล่า” เพราะความที่เธอไม่เคยแยแสอะไรเลยและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครทั้งนั้น แต่จริงๆ แล้วเธอค่อนข้างไร้เดียงสาและทำอะไรไม่ค่อยเป็น เขาเลยตัดสินใจที่จะช่วยเธอ “มื้อเย็นวันนี้…เป็นคาราอาเกะงั้นเหรอ?” “ใช่แล้วละเพราะวันนี้ไก่มันลดราคาน่ะ” “อื้ม ฉันชอบคาราอาเกะของนัตสึโอมิที่สุดเลย ฉันจะตั้งตารอนะ” เรื่องราวความรักของทั้งสองจะเป็นยังไงกันน้าา ก็กดเข้าไปอ่านสิ

ผมนั้น ก่อนที่จะขึ้นชั้นมัธยมปลาย ไม่เคยคิดเลยว่าตนเองเป็นตัวประกอบ ไม่สิ ผมคิดว่าตัวเองคือสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่า'ตัวเอก'ด้วยซ้ำ

 

แต่ทว่า ตั้งแต่ที่ขึ้นชั้นมัธยมปลายและได้พบกับหมอนั่น ผมก็รู้ตัวทันทีว่าผมเป็นเพียงแค่ตัวประกอบ

เรื่องราวของการสานสัมพันธ์ครั้งใหม่ระหว่างเพื่อนสมัยเด็กสองคนที่ห่างเหินกันไปนาน อามิรุ ยูสึกิ หญิงสาวที่เป็นที่นิยมในห้องเรียนของฉัน เธอเป็น 'สาวแกล' ที่มีผมสีบลอนด์ แต่งหน้า และแต่งตัวตามแฟชั่นเสมอ และที่สำคัญนั้น...เธอยังเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันอีกด้วย ตั้งแต่เธอเปิดตัวเป็นคนใหม่ตอนมัธยม การพูดคุยกับเธอจึงกลายเป็นเรื่องที่ทำได้ยากและที่สำคัญตอนนี้พวกเราก็ห่างเหินไม่ได้สนิทกันอีกแล้ว ฉันคิดว่าเธอกับฉันอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันเกินไป แถมฉันยังสนใจแค่เรื่องเรียน แต่แล้ววันหนึ่ง อาจารย์ก็มาขอให้ฉันช่วยสอนหนังสือเธอ ที่มีคะแนนที่ไม่ค่อยดี ทำให้ฉันกับเธอได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง แล้วทำไมเธอต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของฉันด้วยเนี่ย! “ฉันน่ะนะชอบทำงานบ้านมากเลยล่ะ” “เป็นยังไงบ้าง? ฉันทำน้ำซุปนั่นเองเลยนะ” หืม? ฉันกับอามิรุเราไม่ได้สนิทกันเหมือนก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวสิ! อย่ามาทำความสะอาดในห้องของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ไหม!

ผมชื่ออิจิโจ ทาคุยะครับ 

 

เป็นเพียงเด็กม.ปลายธรรมดาๆที่เข้าเรียนในโรงเรียนทั่วๆไป

 

ผมไม่ได้เก่งด้านกีฬาหรือมีความสามารถพิเศษใดๆ  ผมจึงอยู่ชมรมกลับบ้านและใช้ชีวิตในช่วงเวลานี้ให้คุ่มค่าที่สุด 

‘โลกใบนี้เป็นโลกของโอโตเมะเกม และ ตัวเธอจะต้องตายในอีก 5 ปีข้างหน้า’

 

ภายในกรงขังที่มืดสนิท ความทรงจำในอดีตชาติที่หวนกลับมาอีกครั้ง มันช่วยซ้ำเติมความสิ้นหวังของฉันให้เป็นหนักยิ่งกว่าเก่า

 

ชื่อของฉันคือ อนาสตาเซีย เจน ไลล่าร์.. อาจจะฟังดูน่าตกใจไปหน่อยแต่ฉันเป็นผู้ที่กลับชาติมาเกิด ชาติก่อนฉันมีชื่อว่า เจน...

โลกที่ฉันอยู่เป็นโลกที่ต่างจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง อาจจะฟังดูเชื่อยาก แต่โลกฉันคนธรรมดาสามารถขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้โดยไม่มีเวทมนตร์ด้วยซ้ำ

"ทางนี้ครับ"

ในช่วงเช้าตรู่ พระอาทิตย์พึ่งจะขึ้น เมื่อคุณหนูคิริค องค์หญิงลำดับที่ 1 แห่งอาณาจักรแอทเทรลิตา จู่ก็ได้เรียกข้ารับใช้

แน่นอนว่าเธอไม่ได้วางแผนไว้ว่าจะทำเช่นนั้น คิริคพระองค์ผู้ที่ตามปกติแล้วควรจะหลับอยู่ในช่วงเวลานี้ ได้เกิดตื่นขึ้นมา แต่ก่อนที่เธอจะรู้ตัว พ่อบ้านก็ได้มาเตรียมตัวอยู่ข้างพระองค์ และพร้อมที่จะไปแล้ว

ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยากจะมาบอกกับผมในเรื่องนี้ บางทีเธอคงจะคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเพื่อนสมัยเด็กละนะ แล้วผมก็อ่านความคิดของอื่นไม่ได้ซะด้วยสิ ในทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้นของเธอมันก็ได้ทำร้ายผมไปมากกว่าสิ่งที่เคยผ่านมาทั้งหมดเสียอีก

 

ผมจำไม่ได้นะว่าพวกเราเคยไปสัญญาว่าจะแต่งงานอะไรกันไว้รึเปล่า ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นให้เห็นได้บ่อยๆกับหลายๆคนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็ก แต่ยังไงเธอนั้นก็พิเศษสำหรับผม เธอคงมีเหตุผลนั่นแหล่ะ แล้วผมก็ถูกผลักให้ตกอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตของผมเลย

โชคดีที่ได้ทะลุมิติมา ทั้งยังได้เกิดในตระกูลเศรษฐีที่ดิน ชีวิตนี้ไม่ได้ขาดแคลนอาหารและเสื้อผ้าแต่ก็ไม่อยากจะเอาแต่กินจนตายไปทั้งอย่างนั้น ดังนั้นฟู่เซี่ยวกวนจึงได้กระทำเรื่องบางอย่างตามอำเภอใจ โดยไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะเกิดผล กระทบที่ใหญ่หลวงตามมาเยี่ยงนี้ ฮ่องเต้ต้องการให้เขาเป็นขุนนางชั้นหนึ่ง องค์หญิงต้องการแต่งตั้งให้เขาเป็นราชบุตรเขย บุตรีแห่งจวนเสนาบดีสำนักตรวจการต้องการแต่งกับเขา คนป่าต้องการหัวของเขา รัฐอี๋ต้องการชีวิตของเขา ส่วนรัฐฝานต้องการเงินของเขา… แต่เขา.. ฟู่เซี่ยวกวนนั้นต้องการเป็นเศรษฐีที่ดินผู้ยิ่งใหญ่ต่างหากเล่า !