Genres

นิยาย ผจญภัย

โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล

4.6

ตอนที่ 1 – 730  อ่านนิยาย

อ่านตอนต่อไปด้านล่าง


หลินเฟิง ผู้ทำงานเกี่ยวกับการกำจัดขยะเพราะเป็นงานที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นและเงินเดือนแสนถูก ในวันที่เขาโดนไล่ออก โทรศัพท์ของเขาก็มีการเปลี่ยนแปลง บนหน้าจอโทรศัพท์เกิดวงวนสีดำ ที่สามารถดูด สิ่งปฏิกูลทุกอย่างเข้าไป แล้วเปลี่ยนเป็น น้ำยาวิเศษ!!
แค่น้ำยาสีเขียวหยดเดียวสามารถ ทำให้ต้นไม้กำลังจะตาย ออกผลได้ ไม่เพียงแค่นั้นผลผลิตที่เกิดจากน้ำยาสีเขียว กลายเป็นผลไม้จิตวิญญาณ
เพียงแค่ได้กินน้ำยาสีแดง ลูกหมาผอมโซก็วิวัฒนาการเป็น สุนัขจากนรก
เพียงแค่มี ขยะ!ขยะ!และขยะ! เขาก็สามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้……

โปรเพลเยอร์วัยเกษียณ

5
v class="summary__content show-more">

เรื่องย่อ

ติดตาม เบนจามิน จ๊อยซ์ ชายวัยเกษียณผู้หลงใหลในการตีเหล็ก เขาใช้ชีวิตไปกับการท่องโลกกว้างเพื่อเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และตอนนี้หลังจากที่ได้ให้การช่วยเหลือผู้พัฒนาเกมความจริงเสมือนหรือที่เรียกว่า วีอาร์ นั้น ทำให้เขาได้รับสิทธิพิเศษในการเล่นเกมนี้ก่อนใคร ๆ เขารับโอกาสนี้ไว้เพื่อสานต่อในสิ่งที่รัก
ตอนนี้ร่างกายของเขาค่อย ๆ เข้าสู่วัยชราอย่างเต็มตัว และเส้นทางสายอาชีพที่ดำเนินมาตลอดทั้งชีวิตกลับกลายเป็นไม่สำคัญอย่างที่เคยอีกต่อไป เขาจึงตัดสินใจเริ่มการเดินทางเพื่อเป็นช่างฝีมือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกใบใหม่นี้ให้จงได้!

===============================================================================

โลกนินจาป่วนมาร์เวล

3.4
โดย นำเรื่อง โลกนินจาป่วนมาร์เวล มาเป็นบางส่วน

บทนำ

หวู่เฉินได้ข้ามผ่านไปยังโลกมาร์เวล

เขาได้รับระบบการสวมบทบาทที่แข็งแกร่งที่สุด

เขาเล่นเหมือนตัวละครเดิมมากเท่าไหร่

พลังของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

โฮคาเงะรุ่นที่สี่, เพนหกวิถี, อุจิวะ มาดาระ, เซียนหกวิถี

เขาได้เล่นหมด!

ไฮดร้า: โคโนฮะเป็นหมู่บ้านแบบไหน? มันซ่อนพลังที่น่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง!

เรื่องย่อ

“อึก”หวู่เฉินค่อยๆลืมตาขึ้น เขาปวดหนึบๆที่หลังศีรษะ

สายตาของเขาจับภาพรอบตัวเขา ถนนกลางคืนเรียงรายไปด้วยตึกสูงทั้งสองด้าน เมื่อเขาจ้องมองที่เท้าของเขาเขาก็รู้ว่าเขานั่งอยู่บนทางเท้า

“ฉันอยู่ไหนเนี้ย? ไม่ใช่ว่าฉันทำงานล่วงเวลาที่บริษัทไม่ใช่หรอ?” หวู่เฉินพึมพำตกใจและกระโดดขึ้นยืน

ดูเหมือนว่าเขาจะหลับไปในขณะทำงานแล้วตื่นขึ้นมาในสถานที่แห่งนี้?

เป็นไปได้ไหมที่เขากำลังฝัน?

“โฮกกกกกก!!!”

ไม่ไกลออกไปเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนของโลกราวกับว่าสัตว์ประหลาดกำลังจะบ้าคลั่ง

เสียงที่ดังนั้นดังมาจาก ‘ฮัลค์’

เสียงคำรามขนาดมหึมาทำให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างมากและบาดแผลที่ด้านหลังศีรษะของเขาก็เต้นเป็นจังหวะ ความเจ็บปวดที่ทำให้มึนงงเกิดขึ้นอีกครั้งเพื่อเป็นการเตือนให้หวู่เฉินรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริง

ความทรงจำที่ไม่คุ้นเคยเข้ามาในความคิดของเขา หวู่เฉินมองไปที่หินเปื้อนเลือดขนาดเท่ากำปั้นที่อยู่ใกล้เขาราวกับจะเข้าใจสถานการณ์

นี่คือนิวยอร์กสหรัฐอเมริกาและเขาเป็นเจ้าของร้านอาหารจีนในแมนฮัตตัน

ชื่อของเขายังคงเป็นหวู่เฉิน ด้วยรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา แต่โลกนี้ไม่ใช่โลกที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น

ในความทรงจำของเขาหวู่เฉินได้เห็นอาคารสำนักงานใหญ่ของ Stark Industries และเห็นโทนี่สตาร์คพูดอย่างตรงไปตรงมาในงานแถลงข่าวว่า

“ฉันคือไอรอนแมน!”

นี่คือโลกมาร์เวล!

ตามความทรงจำเหล่านั้นนี่คือโลกของภาพยนตร์มาร์เวล

หวู่เฉินถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที…

เมื่อเทียบกับโลกของมาร์เวลคอมมิคแล้วโลกของภาพยนตร์มาร์เวลนั้นมีระดับพลังโดยรวมที่อ่อนแอกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

แม้ว่าจะถือว่าอ่อนแอ แต่ก็ไม่ถึงระดับที่คนธรรมดาจะต้านทานได้

ตอนนี้ไอรอนแมนปรากฏตัวแล้วนั่นไม่ได้หมายความว่า ฮัลค์,ธอร์,ไฮดร้าและแม้แต่คนเหล็กจะปรากฏตัวขึ้นมาหรือ?

หวู่เฉินสามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นแห่งโชคร้ายที่กำลังใกล้เข้ามา เขาไม่ต้องการเดิมพันกับความเป็นไปได้ที่จะเจอพวกเขาเนื่องจากเขารู้ว่าเขาจะกลายเป็นเถ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น

แต่ในฐานะคนธรรมดาเขาจะทำอะไรได้?

เขานึกถึงเหตุผลที่เขานอนอยู่บนพื้นเมื่อครู่

เขาจะออกไปซื้อของและทันใดนั้นก็มีเสียงดังโครม ก้อนหินขนาดเท่ากำปั้นปลิวมาชนหลังศีรษะของเขา

“ฉันโคตรจะโชคร้ายเลยวะ!”

ตูม!

กำแพงที่อยู่ไม่ไกลจากก็ลดลงเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยขณะที่หินอีกก้อนพุ่งเข้าหาเขา

เขารีบหลบมันในขณะที่จ้องมองไปยังแหล่งที่มาของหินอย่างโกรธเกรี้ยว

แต่ในวินาทีต่อมาเขากลับยืนนิ่งเป็นหินจากนั้นในเสี้ยววินาทีเขาก็วิ่งเหมือนถูกไฟลนก้น

หลังจากกำแพงแตกออกยักษ์สีเขียวน่าเกลียดสูงมากกว่าสามเมตรก็ปรากฏตัวต่อสายตาของหวู่เฉิน ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่ทำให้หวู่เฉินได้รับบาดเจ็บ

เขายังจำเอกลักษณ์ของมันได้

อโบมิเนชั่น!

เพื่อที่จะจับตัวฮัลค์นายพลรอสได้ก่อตั้งทีมร่วมกับ เอมิล บลอนสกี้ ผู้ซึ่งแสวงหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นได้สัมผัสกับรังสีแกมมาและกลายเป็นอโบมิเนชั่นและทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่บลอนสกี้กลายเป็นอโบมิเนชั่นแม้ว่าเขาจะมีพลัง แต่เขาก็สูญเสียเหตุผลทั้งหมดบ้าพอที่จะทำลายทุกสิ่งรอบตัวและต้องการต่อสู้กับฮัลค์!

สัญชาตญาณทางกายภาพที่ทรงพลังทำให้บลอนสกี้รู้สึกถึงความตื่นเต้นในการทำลายล้าง

เขาพลิกรถรอบๆตัวเขาทีละคันก่อนที่จะเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรง อัดคนที่วิ่งอยู่บนถนนให้กลายเป็นก้อนเนื้อ

“อ่า!! ช่วยด้วย!!!”

เสียงร้องของผู้บริสุทธิ์ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าเมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึงและยิงไปที่อโบมิเนชั่น แต่ก็ไม่เป็นประโยชน์

โผละ!

รถคันหนึ่งล้มทับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนซึ่งพยายามหนี แต่ก็เสียชีวิตทันที

หวู่เฉินได้เห็นฉากนี้เพียงเพื่อรู้สึกถึงความรู้สึกที่หัวใจเต้นอย่างรุนแรงจนจะกระดอนออกจากอก

อโบมิเนชั่น เพื่อดึงดูดให้ฮัลค์เข้ามาทำลายทุกสิ่งอย่างไร้ความปรานีโดยไม่สนใจอะไรเลย นี่คือความชั่วร้ายอย่างแท้จริง!

“แม่! แม่!” . . . . .

โลกแห่งเหล่าทวยเทพ The World of Deities

2.8

ที่ศูนย์กลางของโลก ราชาแห่งเหล่าทวยเทพ ซุส ยืนอยู่บนยอดเขาโอลิมปัส ด้วยหอกสายฟ้าในมือ เขามองดูโลกพร้อมเสียงหัวเราะ ในขณะที่เหล่าทวยเทพมารวมตัวกันเหมือนต้นไม้ในป่า

 

ทางตอนเหนือ โอดินนั่งอยู่บนบัลลังก์สูงภายในห้องโถงสีเงิน หอกสวรรค์กุงเนียร์อยู่ในกำมือของเขา มองลงมาเห็นลมและหิมะที่ไร้ขอบเขต

 

ทางใต้ อามุนคัดท้ายเรือสุริยันไปตามแม่น้ำไนล์ ก่อนที่ดวงตาของเขาจะส่องไปในทะเลอีเจียนและตัวเขาเองบนภูเขาแห่งกระดูก

 

และในเมโสโปเตเมีย มาร์ดุก ราชาแห่งราชันย์ จ้องมองไปยังดินแดนตะวันตก กิลกาเมช ราชาวีรบุรุษของเขานำคำพยากรณ์ของเขามาที่กรีซ ไกลสุดลูกหูลูกตา เรือรบแล่นไปตามน่านน้ำ

 

ในที่สุด ที่สถาบันศึกษาเพลโต เด็กหนุ่มชื่อซูเย่ เดินขึ้นไปบนภูเขาเพื่อค้นหาจุดสูงสุด . . .

ใต้เงาอสูร

4.2

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ

อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้! เหยี่ยนหวู่ฟาง… เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ… พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?!