” ท่านโนเอลยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านโคลินขอรับ ” คุณคาเวลและผู้ช่วยคุณบาคัสพร้อมทั้งชาวบ้านอีกประมาณสิบกว่าคนออกมายืนรอต้อนรับฉันและลูลิที่หน้าหมู่บ้านค่ะ เอ่อ…คือ นี่แค่มายืนรอต้อนรับเฉย ๆ เองนะคะ ทำไมมันดูยิ่งใหญ่อลังการแปลก ๆ 

 

หมู่บ้านโคลินอยู่เป็นหมู่บ้านที่ดูดีกว่าที่คิดเอาไว้ค่ะ บ้านไม่ได้ทำจากไม้แต่กลับทำจากอิฐไม่ก็หินเหมือนกับอารมณ์บ้านในอารยธรรมยุคกลาง พื้นก็มีการปรับระดับและปูพื้นด้วยแผ่นหินทำให้เรียบเดินได้ง่าย หรือรถม้าจะเข้ามาก็ทำได้สบาย ๆ ถือว่าเจริญพอสมควรเลยล่ะค่ะ 

 

แต่ทำไมไม่รู้ฉันได้ยินเสียงดังแว่ว ๆ มาจากชาวบ้านที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณคาเวล 

 

‘ นี่ ๆ นั่นน่ะเหรอท่านเทพธิดาโนเอล งดงามอะไรขนาดนี้ ! ‘ 

 

‘ มีตัวตนที่งดงามแบบนี้อยู่บนโลกด้วยงั้นเหรอ ! ฉันเกิดมามีบุญจริง ๆ ! ‘ 

 

‘ หมาป่าตัวใหญ่ข้างหลังก็ดูน่าเกรงขามและสง่างาม เข้ากับท่านเทพธิดาสุด ๆ ‘ 

 

เหล่าเสียงที่ดูชื่นชมเหล่านั้นถึงจะแอบพูดกระซิบกันแต่ฉันได้ยินหมดนะคะ ! อีแบบนี้ก็ไม่ต่างจากตอนที่มีชาวบ้านมาบูชาฉันอยู่ที่บ้านเลยไม่ใช่เหรอ คุณบาคัสที่รู้สึกเหมือนเสียงดังจากข้างหลังเลยหันไปตำหนิพวกชาวบ้านให้

 

” เงียบ ๆ กันหน่อย นี่อยู่ต่อหน้าท่านโนเอลนะ ” ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะคุณบาคัส ดูพึ่งพาได้มากจริง ๆ สมกับที่เป็นผู้ช่วยของคุณคาเวลจริง ๆ นั่นแหละค่ะ 

 

” ท่านโนเอลขอเชิญทางนี้ครับ ” คุณคาเวลผายมือเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมกับเดินนำไป ฉันและลูลิและพวกจูน่าจังเดินตามไปอย่างว่าง่าย แต่ตอนนี้ฉันประหม่าสุด ๆ ไปเลยค่ะ ทำไมน่ะเหรอแน่อยู่แล้วค่ะ มีชาวบ้านเรียกว่ายืนอยู่ทางข้างซ้ายขวาในระหว่างที่ฉันเดินไป เหมือนโมเสสที่แหวกทะเลแบบนั้นเลยค่ะ 

 

ระหว่างเดินไปฉันพยายามทำหน้านิ่งที่สุดเพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดอาการประหม่าออกมา แต่ไม่รู้ทำไมเสียงรอบข้างในระหว่างที่เดินออกมากลับได้ยินเสียงแห่ชื่นชมกันไม่หยุดตั้งแต่ทางเข้า ณ ตอนนี้เลยค่ะ 

 

‘ สวยจังเลย แม่ค่ะท่านผู้นั้นเป็นใครเหรอคะ ‘

‘ ใบหน้าที่ดูสูงส่งไม่หวาดเกรงต่อสิ่งใด ช่างงดงามและดูเปี่ยมไปด้วยปัญญาจริง ๆ ! ‘ 

‘ เฮ้ย ! เช็ดพื้นก่อนที่ท่านโนเอลจะเดินไปเดี๋ยวนี้ เลียพื้นไปเลยก็ได้ ! ‘ 

 

อะไรทำนองนี้เต็มหูฉันไปหมดเลยค่ะ ตั้งที่อุตส่าห์ทำหน้านิ่งเพื่อไม่ให้ประหม่าแล้วแต่ดันถูกเข้าใจผิดไปว่า ใบหน้าที่ดูนิ่ง ๆ ดูสูงส่งซะงั้น ! ฉันก็แค่ขี้อายแล้วก็ประหม่าเฉย ๆ นะคะ ! 

 

แต่ถ้าหากสังเกตจริง ๆ เหมือนทั้งหมู่บ้านจะตกแต่งให้เหมาสำหรับงานเทศกาลจริง ๆ ค่ะ มีการใช้เชือกหลากสี หรือริบบิ้นสีสันสดใสผูกโยงไปมาระหว่างบ้าน ไม่ก็ระดับตรงต้นไม้ต่าง ๆ ในหมู่บ้านอย่างสวยงามให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองมาเดินงานวัดต่างโลกเลยค่ะ 

 

เมื่อเดินมาได้สักพักก็ถึงบริเวณที่เป็นเหมือนลานกว้างกลางหมู่บ้านที่มีน้ำพุอยู่ตรงกลางค่ะ ที่นี่มีทั้งโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มผลไม้มากมาย เหมือนจะเป็นจุดหลักที่ใช้เป็นงานเลี้ยงขอบคุณฉัน แต่เหมือนจะไม่มีโต๊ะนั่งน่าจะต้องยืนกินสินะคะเนี่ย ให้อารมณ์เหมือนงานเทศกาลจริง ๆ ด้วย แบบนี้น่าจะช่วยให้หายประหม่าได้บ้างแหละค่ะ เพราะถ้ามันเหมือนโต๊ะจีนในงานแต่งคงอยู่ไม่สุขเป็นแน่ 

 

” ถึงแล้วล่ะขอรับท่านโนเอล ที่นี่คือบริเวณลานกว้างกลางหมู่บ้าน พวกเราใช้จัดงานเลี้ยงขอบคุณท่านโนเอลกันครับ ” คุณคาเวลช่วยแนะนำให้เมื่อเดินมาถึงจุดหมายค่ะ เหล่าชาวบ้านต่างก็มารวมตัวที่นี่กันหมดทั้งผู้ใหญ่ คนชรา และก็เด็กทุกคนต่างมองมาที่เห็นเหมือนนัดกันไว้ เอ่อคือ…. ไหงเป็นแบบนั้นล่ะคะ 

 

” ทุกคน !! ท่านผู้นี้คือท่านเทพธิดาโนเอล เป็นผู้มีพระคุณทรงเมตตาที่ช่วยหมู่บ้านเราไว้จากมังกรชั่วร้าย ! ทุกท่าน ! จงดื่มขอบคุณและมอบความจงรักภักดีต่อท่านเทพธิดาโนเอล !! ” 

 

” ” โอ้วววววว !!! ” ” 

 

เอ๋ !!?? ไหงเล่นประกาศใหญ่โตแบบนั้นล่ะคะ ! อุตส่าห์ว่าจะอยู่เงียบ ๆ แอบกินอาหารในงานแบบไม่มีใครเห็นแล้วนะ แบบนี้ฉันก็ปลีกตัวไปอยู่คนเดียวไม่ได้น่ะสิ ในตอนที่อยู่มหาลัยในช่วงรับน้องฉันก็ออกชิ่งหนีไปร้านคาเฟ่กินชาเขียวปั่นคนเดียวค่ะ 

 

หลังจากคุณคาเวลกล่าวคำเริ่มงานเลี้ยงแล้ว เหล่าชาวบ้านก็พากินดื่มกินอย่างสนุกสนาน แต่ส่วนใหญ่จะเข้าหาทักทายฉันกันเต็มไปหมดเลยค่ะ แทบจะรับมือไม่ไหวเลยทีเดียว

 

” ท่านเทพธิดาโนเอลขอบคุณท่านมาก ๆ  นะคะที่ช่วยปกป้องหมู่บ้านไว้ ” 

” ท่านเทพธิดาโนเอล อาศัยอยู่ในป่ามานานแล้วเหรอคะ ! “

” ท่านโนเอลเป็นเจ้าของหมาป่าตัวใหญ่น่าเกรงขามตัวนั้นขอรับ !! ” 

 

คำถามมากมายถาโถมเข้ามาหาฉันอย่างกับคลื่นสึนามิความสูง 500 เมตรกระแทกใส่ตัวฉันแบบเต็ม ๆ เลยค่ะ ไม่ไหวค่ะ ! ประมวลผลไม่ทันแล้วแบบนี้ ประหม่าจนไม่รู้จะประหม่ายังไงแล้วค่ะ ในระหว่างที่คิดหาทางออกว่าจะทำยังไงดีอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงแม่ลูกคู่หนึ่งดังขึ้นเรียกเอาความสนใจจากฉันไปเกือบหมด

 

” ทุกท่าน ! ถ้าหากใครอยากจะฟังความสุดยอดของท่านโนเอลล่ะก็ ฉันจะเล่าให้ฟังเองนะคะ !! ” เจ้าลัทธิตัวน้อยยืนขึ้นบนโต๊ะกับข้าวตึวหนึ่งที่ได้เอาจานอาหารออกไปหมดแล้ว ประกาศเสียงดังไปทั่วบริเวณลานกว้างของหมู่บ้าน จูน่าจังนั่นเองค่ะ เหล่าชาวบ้านที่ได้ยินและสนใจในเรื่องราวของฉัน ก็แห่กันไปรับฟัง 

 

เอ๋ ? ทำไมกัน ทำไมภาพมันเหมือนฝูงชนกำลังถูกเจ้าลัทธิตัวน้อยเผยแผ่คำสอนของลัทธิอะไรแบบนั้นเลยล่ะคะ ! แถมเหล่าชาวบ้านที่ไปฟังก็รับฟังอย่างตั้งใจบางคนถึงกับเอาสมุดขึ้นมาจดเลยทีเดียว 

 

” ท่านโนเอลได้ช่วยชีวิตของหนูเอาไว้ค่ะ ความกล้าหาญและความสง่างามในวันนั้นลืมไม่ลงเลยละค่ะ !! ” จูน่าจังที่เล่าเรื่องที่ได้พบกับฉันอย่างภูมิอกภูมิใจยืดอกน้อย ๆ พลางชูกำปั้นขึ้นฟ้า 

 

” ” โอ้วว สุดยอด ! ” ” 

 

เหล่าชาวบ้านที่ได้รับฟังเรื่องราวนั้นต่างพากันอุทานออกมากันอย่างชื่นชมและปลื้มปีติ ทำไมไปเคลิ้มตามกันแบบนั้นล่ะคะเนี่ย ! จูน่าจังเล่าเกินจริงไปแล้วค่ะ ฉันไม่ได้ทำตัวกล้าหาญอะไรแบบนั้นเลยนะคะ แค่คุณต้นไม้เรียกไปทางนั้นเฉย ๆ นะคะ แล้วไอ้ความสง่างามนั้นมันมาจากไหนกันคะเนี่ย 

 

” ทุกท่าน ! หากใครอยากฟังประวัติความเป็นมาของไฮเอลฟ์อย่างท่านเทพธิดาโนเอลละก็ เชิญมารับฟังที่ฉันได้เลยนะคะ ! ” คุณวิเวียนที่ตอนนี้ก็ขึ้นไปบนโต๊ะอาหารอีกฝั่งตรงกันข้ามกับจูน่าจัง แถมยังบอกว่าจะเล่าประวัติของเผ่าของฉันด้วยสีหน้าเปี่ยมความสุข และศรัทธาในตัวฉันแบบสุดโต่งทำเอาตัวฉันขนลุกเลยละค่ะ 

 

‘ งั้นเหรอ ! ประวัติของเทพธิดาอย่างท่านโนเอลงั้นเหรอ ! ‘ 

‘ โอ้วว ตำนานของไฮเอลฟ์น่าสนใจจริง ๆ ‘ 

‘ เราจะได้รู้จักท่านโนเอลมากขึ้นสินะ ! จะตั้งใจฟังครับ ! ‘

‘ นี่แกตอนเรียนหนังสือใส่ใจแบบนี้บ้างได้ไหม !! ‘ 

‘ โอ๊ย ! แม่ นี่ประวัติท่านโนเอลเลยนะ ใครบ้างละไม่อยากฟังน่ะ ‘ 

 

เหล่าเสียงเฮฮาที่ให้ความสนอกสนใจในคำประกาศของคุณวิเวียนทำเอาชาวบ้านอีกครึ่งหนึ่งแห่กันไปฟังถึงตำนานประวัติของไฮเอลฟ์ที่คุณวิเวียนเคยได้ยินมาตอนสมัยอยู่เมืองหลวง โดยเฉพาะคนเฒ่าคนแก่เหมือนจะสนใจเป็นพิเศษเลยค่ะ สรุปคือตอนนี้มีสองเวทีปราศรัยของเจ้าลัทธิแม่ลูกสุดโต่งตั้งอยู่ตรงกันข้ามกัน โดยมีฉันที่อยู่ตรงกลางระหว่างสองเวทีทำหน้าเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง แต่แล้วก็มีฟังของหญิงสาวทักฉันจากข้างหลัง 

 

” ท่านโนเอลสนุกกับงานเลี้ยงหรือเปล่าคะ ” เมื่อหันกลับไปก็พบกับหญิงสาววัยรุ่นหน้าตาสะสวยผมสีฟ้าเข้ม ยาวถึงกลางหลังที่มาพร้อมกับชุดสีฟ้าเหมือนกับสีผมของเจ้าตัว ที่ดูเข้ากันอย่างบอกไม่ถูก เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรและห่วงใย ฉันที่กำลังนึกว่าเหมือนจะเคยเห็นในตอนที่พวกคุณคาเวลไปที่บ้านต้นไม้ คุณพี่สาวคนนี้ก็พูดขึ้นมาเหมือนรู้ว่าฉันกำลังสงสัย

 

” ฉันแอนนาค่ะ เป็นหมอประจำหมู่บ้านโคลินเพียงคนเดียวค่ะ ” ชื่อคุณแอนนาสินะคะ สวยจังเลยผมสีฟ้านั่นสวยสุด ๆ ไปเลยค่ะ แถมยังดูใจดีอีกด้วยน่าจะมีคนมาจีบเยอะพอสมควรเลยนะคะ อิจฉาค่ะ เพราะก่อนจะมาในโลกนี้ฉันก็หน้าตาบ้าน ๆ ธรรมดา ๆ ไม่เคยมีใครมาจีบด้วย โมโหค่ะ !! 

 

” ฉะ-ฉันโนเอลร่าค่ะ พะ-พอดีรู้สึกประหม่านิดหน่อยก็เลย.. ” ที่แนะนำตัวเองกลับไปแบบติด ๆ ขัด ๆ ทำไงได้ล่ะคะ ! ก็คนมันประหม่านินา 

 

” ท่านโนเอลไม่ถูกกับที่คนเยอะ ๆ งั้นเหรอคะ ? ” คุณแอนนาสังเกตอาการของฉันจึงถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง เป็นคนดีอะไรแบบนี้ ถ้าฉันเป็นผู้ชายคงขอคุณแอนนาแต่งงานไปแล้วล่ะค่ะ ! 

 

” กะ-ก็พอดีว่าเก็บตัวในป่ามานานน่ะค่ะ อะ ฮะ ๆ ” ฉันเลือกที่จะกลบเกลื่อนไปว่าตัวเองเก็บตัวก็เลยไม่คุ้นชินกับคนเยอะ ๆ เหมือนอย่างตอนที่โม้ไว้กับคุณโยฮันตอนแรกนั่นแหละค่ะ เพราะไม่งั้นอาจจะโดนหาว่าเป็นพวกไม่เข้าสังคมก็ได้ แต่เดี๋ยวนะ ไปบอกว่าเก็บตัวแบบนั้นมันก็ไม่เข้าสังคมจริง ๆ นี่คะ ? ฉันพูดอะไรออกไปคะเนี่ย !! 

 

” งี้นี้เอง ได้ยินมาจากคุณโยฮันว่าท่านโนเอลอยู่มา 700 กว่าปีเลยใช่ไหมคะ ” อึก ! คุณแอนนาถามเรื่องอายุทำเอาฉันจุกแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างกับโดนหมัดตรงเข้าที่ลำตัวเลยค่ะ 

 

” มะ-แหม ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ ฮะ ๆๆๆ ” ชิ ! คุณโยฮันฝากไปก่อนเถอะค่ะ ไหงเอาอายุของสุภาพสตรีไปบอกคนอื่นแบบนี้กันละคะ ฉันอายุ 19 เองนะ ไอ้ 700 ปีมันอายุในเกมเฉย ๆ นะคะ ! แต่จะบอกเรื่องนั้นไปได้ที่ไหนกันละ ! 

 

” ท่านโนเอลฮะ ! ” เสียงดังเล็ก ๆ หลายเสียงกำลังเรียกหาฉันจากด้านข้าง เหล่าเด็ก ๆ ในหมู่บ้านที่มีอายุตั้งแต่ 5-10 ขวบ ประมาณ 5-6 คนกำลังทำตาเป็นประกายมองพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อของฉันกันใหญ่เลยค่ะ 

 

” อะ-อะไรเหรอคะ ? ” แย่แล้ว ๆ จะเผลอทำตัวน่าสมเพชต่อเด็ก ๆ ไม่ได้ค่ะ อย่างน้อยต้องแสดงความเป็นพี่สาวใจดีให้เด็ก ๆ ได้เห็นก่อนจะเป็นการดีที่สุดค่ะ อะไรนะ ? ฉันไม่ใช่โลลิคอน หรือ โชตะคอน นะคะ !! 

 

” พวกเราขอเล่นกับคุณหมาป่าตัวโตนั่นได้ไหมครับ ” เด็กผู้ชายร่าเริงผมสีดำคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมชี้นิ้วไปที่ลูลิอย่างคาดหวัง อ่อ ! แบบนี้เองสินะคะ ภาพจำที่จูน่าจังตอนเห็นลูลิครั้งแรกก็ลอยเข้ามาในหัวทันทีเลยค่ะ 

 

” ได้สิคะ ” ฉันย่อเข่าลงให้มีความสูงระดับเดียวกับเหล่าเด็ก ๆ แล้วอนุญาตทั้งรอยยิ้ม แต่ไม่รู้ทำไมเหล่าเด็ก ๆ ถึงได้หน้าแดงแจ๋ ก่อนจะวิ่งไปหาลูลิกันก็ไม่รู้นะคะเนี่ย เหมือนลูลิจะกลายเป็นที่ชื่นชอบของบรรดาเด็ก ๆ ในหมู่บ้านแล้วล่ะค่ะ ไม่ใช่แค่เด็กเท่านั้นค่ะ หลังจากเด็ก ๆ ขออนุญาตแล้วก็มีผู้ใหญ่หลายคนเข้ามาขออนุญาตด้วยเช่นกัน เอ๋ ? อะไรกันคะเนี่ย เหมือนจะเป็นเหล่าคนที่รักสัตว์นะคะ พอได้เห็นหมาป่าตัวใหญ่แบบนี้เลยอยากจะลูบไล้ โอบกอดน้วยขนสินะคะ อื้ม ๆ  ! เข้าใจความรู้สึกนั้นดีเลยค่ะ 

 

” ฉันขอร่วมวงสนทนาด้วยได้ไหมคะ ท่านเทพธอิดาโนเอลร่า ” มีอีกหนึ่งเสียงเกิดขึ้นมาในตอนที่ฉันกำลังนึกมองดูลูลิอยู่ห่าง ๆ เสียงที่ดูสุขุมและเป็นผู้ใหญ่ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเมื่อฉันหันไปมองคือผู้หญิงวัยทำงานที่ดูภูมิฐานผมสีดำยาวกับดวงตาสีดำชวนลึกลับและดูเป็นผู้ใหญ่มีไฝเล็ก ๆ ใกล้ ๆ บริเวณปาก และสวมชุดที่เป็นสีดำทั้งตัวราวกับแม่มดผู้ลึกลับ

 

” คุณเฮเลน ” คุณแอนนาเรียกชื่อผู้หญิงที่ส่งเสียงทักพวกเราเมื่อกี้ อย่างสนิทสนมแล้วจึงแนะนำผู้หญิงคนนี้ให้กับฉันค่ะ 

 

” ท่านโนเอลค่ะ นี่คือคุณเฮเลนเป็นประธานสมาคมการค้าของหมู่บ้านโคลินของเรา เป็นคนเก่งมาก ๆ เลยล่ะค่ะ ” คุณแอนนาแนะนำคุณเฮเลนให้อย่างกับโปรโมทเด็กในสังกัดนักร้องเลยล่ะค่ะ 

 

” เฮเลนค่ะ ตอนแรกฉันคิดว่าหนูน้อยจูน่าจะพูดเรื่องโกหกสะอีก แต่พอได้เห็นท่านโนเอลจริง ๆ แล้วฉันต้องขออภัยในความคิดเสียมารยาทของฉันด้วยนะคะ ” คุณเฮเลนกล่าวขอโทษพร้อมก้มหัวอย่างสุภาพ อ้าว ? แล้วไหงมาขอโทษฉันละคะ 

 

” เอะ เอ๊ะ !? มะ-ไม่เห็นต้องขอโทษเลยนี่คะ ! ” ฉันที่ลนลานกับคำขอโทษอย่างสุภาพของคุณเฮเลนรีบบอกว่าไม่เป็นไรโดยด่วน อย่างกับเลขาประธานบริษัททำผิดพลาดแล้วก้มหัวขอโทษไม่มีผิดค่ะ ทางการเกินไปแล้วค่ะ แบบนี้ไม่เอานะ เกรงใจกันสุด ๆ ไปเลยไม่ใช่เหรอคะ 

 

” ไม่หรอกค่ะ เมื่อได้พบท่านโนเอลจริง ๆ แบบนี้ยิ่งทำให้ได้รับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของท่านโนเอลเลยค่ะ ทั้งความงดงามที่แม้แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นที่ใดมาก่อน และยังพลังมหาศาลที่สามารถปราบมังกรและความเมตตาที่ช่วยหมู่บ้านพวกเราเอาไว้อีก ทั้งหมดก็เป็นเพราะท่านโนเอล ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ” แล้วแบบนี้เมื่อไหร่มันจะหายเกร็งกันละคะ ! ไม่ใช่แค่คำขอโทษแต่กลับมาพร้อมคำชมอย่างกับพวกวัยรุ่นที่พึ่งหัดจีบสาวใช้กลอนเสี่ยว ๆ เลยค่ะ 

 

ในหมู่บ้านนี้มีคนที่ปกติอยู่บ้างไหมคะเนี่ย !!!  

และแล้วโนเอลร่าก็ทำหน้านิ่งอย่างกับวิญญาณหลุดออกจากร่างต่อไป 

.

.

.

.

(ฝั่งอีวาน)

 

ในมุมหนึ่งของงานเลี้ยงยังมีคนที่ไม่ได้สนุกหรือคล้อยตามไปกับงาน ผู้ที่ทำหน้าตาไม่สบอารมณ์อยู่ตลอดเวลาและเป็นคนเดียวที่คิดว่าเทพธิดาโนเอลร่าที่ทุกคนในหมู่บ้านต่างเคารพศรัทธาเป็นเพียงพวกชอบแหกตาคนอื่น ใช่แล้วนั่นคือ อีวาน ชายวัยกลางคนผมสีส้มแดง

 

อีวานที่ปกติมีหน้าที่เป็นหัวหน้าหน่วยเฝ้ายามและความปลอดภัยของหมู่บ้านมักจะให้ความสำคัญกับหมู่บ้านมาเป็นอันดับแรก เรียกได้ว่าเป็นผู้ที่รักหมู่บ้านมาก ๆ คนหนึ่งก็ไม่ผิด และคาดหวังที่จะได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนต่อไป แต่แล้วผู้ชายที่เป็นตัวขัดขว้างราวกับก้างชิ้นใหญ่ที่ปักคาคอที่ทำยังไงก็เอาไม่ออก นั่นคือบาคัส 

 

เมื่อ 20 ปีก่อน จู่ ๆ บาคัสก็เข้ามาในหมู่บ้านด้วยเหตุผลที่ว่าเคยเป็นทหารของเมืองหลวงและต้องการใช้ชีวิตธรรมดาในหมู่บ้านห่างไกล ในตอนแรกอีวานก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าก็แค่คนที่ย้ายมาอยู่หมู่บ้านเท่านั้น แต่แล้วทุกอย่างที่เคยวาดฝันไว้ก็พังลงเพราะบาคัสมีความสามารถแทบจะทุกด้าน ทั้งการสู้รบ การคิดวิเคราะห์ แม้กระทั่งความใจดีที่คอยช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้เอาชนะใจของคนในหมู่บ้านได้อย่างรวดเร็ว 

 

จนหัวหน้าหมู่บ้านคาเวลไว้วางใจให้เขาไปเป็นผู้ช่วย จนทำให้ชาวบ้านต่างเชื่อกันว่าบาคัสคือคนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนต่อไปแน่ ๆ ความอิจฉาบวกกับไฟแค้นก็ก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของอีวาน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนหวังไว้ถูกเจ้าคนนอกที่พึ่งเข้ามาในหมู่บ้านแย่งทุกอย่างไปต่อหน้าต่อตา จนสุดท้ายอีวานก็ไม่อยู่ในสายตาของใครอีกเลย เวลาทุกคนมีปัญหาก็มักจะเรียกหาแต่ บาคัส ๆ กันทั้งนั้น 

 

(ทั้งที่ฉันคนนี้คือคนที่รักและห่วงใยหมู่บ้านมากกว่าใครแท้ ๆ แต่เจ้าบาคัสกับตาแก่คาเวลนั้นกลับมาใครหน้าไหนมาก็ไม่รู้ แถมยังเป็นตัวอันตรายที่พาหมาป่าขนาดยักษ์เข้ามาในหมู่บ้านอีก ! ) 

 

อีวานที่คิดจะเปิดโปงเรื่องแหกตาที่คิดว่าเทพธิดาโนเอลร่าไม่ได้วิเศษอย่างที่ทุกคนคิด เพราะถ้าหากทำให้ชาวบ้านได้เห็นความจริงละก็ความไว้วางใจในตัวอีวานจะต้องกู้คืนกลับมาได้อย่างแน่นอน แต่สิ่งที่อีวานไม่ได้คาดคิดก็คือ 

 

( แต่ว่านั่นมันเรื่องบ้าบออะไรกัน ยัยเทพธิดาที่ชื่อโนเอลร่านั่นทำไมถึงได้งดงามขนาดนี้กัน ! ถึงจะเคยเห็นเอลฟ์มาก่อนก็เถอะแต่นี่เอลฟ์ทั่วไปเทียบไม่ติดเลยไม่ใช่หรือไง ! ความงดงามที่ยังกับมนต์สะกดที่ทำให้ดวงตาทุกคู่จับจ้องไปอย่างขัดขืนไม่ได้นี่มันอะไรกัน ! ) 

 

อีวานที่แรกเริ่มคิดว่าโนเอลร่าเป็นเพียงเอลฟ์ทั่วไป การที่จูน่าที่เป็นเด็กจะเห็นคนสวยของเอลฟ์ที่ปกติก็มากกว่ามนุษย์โดยทั่วไปอยู่แล้วเลยคิดเป็นเทพธิดาคงไม่แปลกตามประสาเด็ก แต่พออีวานได้มาเห็นกับตาทำให้เขาเริ่มจะเอะใจในความงดงามของโนเอลร่าที่แม้แต่อีวานก็ไม่เคยได้ยลโฉมที่ไหนมาก่อน 

 

(ชิ ! ยังไงก็แค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นแหละ ฉันคนนี้จะกระชากหน้ากากของแกเอง ! ) 

 

อีวานเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหาโนเอลร่าที่เหมือนจะกำลังคุยกับเฮเลนและแอนนาอยู่ 

 

” เหอะ ! อย่านึกว่าจะทุกคนจะเชื่อเรื่องแบบนั้นได้นะ ! ฉันไม่เชื่อเรื่องที่เธอปราบมังกรนั่นหรอก ! ” อีวานที่พูดจาดูหมิ่นโนเอลร่าเสียงดังจนทำเอาทุกคนในงานหันมามองตาม ๆ กันอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ทุกคนอึ้งอ้าปากค้างไม่ว่าจะเด็กหรือคนแก่ 

 

” คุณอีวาน ! ช่วยหยุดพูดจาเสียมารยาทต่อท่านโนเอลด้วยค่ะ คุณกำลังดูหมิ่นท่านโนเอลอยู่นะ ! ” แอนนาที่เหมือนจะตั้งสติได้ก่อนพูดจาตำหนิกลับไปหาอีวานที่จงใจเข้ามาหาเรื่อง 

 

” หา ? อะไรกันแอนนานี่เธอเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยหรือไง ” อีวานที่ยังไม่ยอมหยุดพูดจาถากถาง เพื่อหวั่งยั่วยุโนเอลร่าให้แสดงท่าแท้ออกมา แต่อีวานกลับคิดผิดกับสิ่งที่เห็น นั่นคือโนเอลร่าที่หน้านิ่งไม่ไหวติงมิหนำซ้ำยังยิ้มอ่อนโยนราวกับเทพธิดาที่ให้ความเมตตาต่อทุกคน

 

( อึก ! ไม่สะทกสะท้านเลยงั้นเหรอ ! แล้วรอยยิ้มนั่นมันอะไรกัน อย่างกับรู้จุดประสงค์การยั่วยุของเราอย่างนั้นแหละ ดวงตาสีน้ำเงินงดงามนั่นมองทะลุความคิดของเราได้หรือยังไงกัน ! ) 

 

อีวานไม่ได้รู้เลยว่าโนเอลร่าไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น แต่กลับกันโนเอลร่ากลับดีใจที่มีคนคิดว่าเธอเป็นเพียงคนปกติ ไม่ได้วิเศษอะไร แถมเรื่องปราบมังกรเธอก็อยากจะแก้ไขความเข้าใจผิดด้วย พอเห็นอีวานที่เหมือนจะเข้าใจเลยยิ้มให้ราวกับเจอคนที่ควานหามานาน 

 

” แบบนี้มันจะเกินไปแล้วนะคะ ! คุณอีวานกราบขอโทษท่านโนเอลเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ! ” คุณวิเวียนที่ทนฟังไม่ได้ลงจากเวทีปราศรัยแล้วเดินมาพร้อมโยนคำตำหนิให้กับอีวานอย่างเดือดพล่าน

 

” จริงด้วยค่ะ ! ท่านโนเอลน่ะสุดยอดที่สุด เรื่องปราบมังกรก็เป็นเรื่องจริงด้วย ขอโทษเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ! ” เจ้าลัทธิตัวน้อยที่พึ่งจากเวทีโดยมีเหล่าสาวกอุ้มลงมาอย่างนุ่มนวล เดินกอดอกมาอย่างวางท่าพร้อมอารมณ์ที่เดือดจัดเช่นเดียวกับวิเวียน 

 

” หึ ! ถ้าหากเก่งจริงละก็ งั้นก็ลองปราบไฮดร้าในภูเขามัวริสดูหน่อยเป็นไง ” อีวานยั่วยุโดยใช้แผนที่วางเอาไว้กับการ์เนท เพื่อพิสูจน์โนเอลร่า โนเอลร่าที่ดูเหมือนจะทำหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดอยู่ครู่นึงแล้วจึงยิ้มออกมาอย่างกับเด็กที่กำลังสนุก 

 

(ยะ-ยิ้มงั้นเหรอ !! อะไรกันจะบอกว่าการปราบไฮดร้าเป็นเรื่องง่าย ๆ อย่างนั้นหรือไง ! ระ-หรือว่ารู้อยู่แล้วว่าเราจะทดสอบอย่างนั้นหรอ ไม่จริง ! ดวงตาของเทพธิดาคนนี้มองละทุไปจนถึงไหนกัน ! ) 

 

” อะ-เอ่อคือ ไฮดร้าที่ว่าเนี่ย ใช่ตัวที่อยู่บึงน้ำใต้ภูเขามัวริสหรือเปล่าคะ ? ” โนเอลร่าที่เหมือนจะนึกออกพูดออกมาราวกับไม่สะทกสะท้านคำเชื้อเชิญที่สุดแสนจะอันตรายของอีวาน 

 

” ใช่แล้ว ! ไฮดร้ามอนสเตอร์ระดับ A ที่แม้แต่นักเวทย์หลวงหลายสิบคนก็ยังปราบไม่ได้ ! ” อีวานที่กู่ร้องออกมาอย่างมีชัยราวกับตนกำลังจะชนะ แต่แล้วสิ่งที่ตนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทันใดนั้นหมาป่าตัวใหญ่ที่เป็นเหมือนข้ารับใช้ของเทพธิดาตรงหน้าก็เดินมาหาเจ้านาย ทั้งโนเอลร่าและลูลิมองหน้ากันเหมือนกำลังยืนยันบางอย่าง จากนั้นโนเอลร่าก็เปิดปากพูด 

 

” ถ้าไฮดร้าตัวนั้นละก็ ฉันให้ลูลิสัตว์อัญเชิญของฉันกำจัดไปแล้วละค่ะ แฮะ ๆ ”  โนเอลร่าที่พูดออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อนพร้อมกับรอยยิ้มเหมือนเด็กและเสียงหัวเราะราวกับเป็นเรื่องตลก เปรียบเสมือนหมัดหมัดอัปเปอร์คัตที่เสยเข้าเต็มคางของอีวานที่กำลังยิ้มอย่างมีชัยจนปลิวหงายหลัง อย่างที่ตนก็ไม่คาดหวังว่าจะได้ยินคำพูดแบบนั้น 

” หา ? ”  

 

เสียงที่ดังอุทานเพียงพยางค์เดียวสะก้อนกังวานอยู่ในหัวของอีวานที่ตอนนี้สติความคิดหลุดไปไกลแสนไกล 

.

.

.

.