“ ขุ่ก……ไหงถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้…… ”

 

ยามบ่ายของวันที่ถูกซากุระรวบตัวเข้า

ฉันบุกเข้ามาภายในพื้นที่ของโรงเรียนหญิงล้วนซึ่งมีนามว่า “วิทยาลัยหญิงชิรายูกิแนบกับมหาวิทยาลัยหญิงอาโอโตะ” ในสภาพแต่งตัวเป็นเด็กผู้หญิง กำลังกลั้นหายใจระแวงไม่ให้มีใครเห็นหัวอยู่ ต่อให้คิดยังไงก็เป็นพวกโรคจิตวิปริตชัดๆ ถ้าถูกจับได้นี่คืออ้างแก้ตัวอะไรไม่ได้แน่นอน

เอ้อ ถ้าพิจารณาจากความเป็นมาแบบพิเศษของโรงเรียนนี้แล้ว การกระทำสุดโรคจิตของฉันนี่มันก็พอจะดูมีเหตุผลฟังขึ้นได้อยู่หรอก……

 

“ ……แต่ก็ควรจะดื้อแพ่งปฎิเสธไปให้ได้จริงๆนั่นแหละนะ ”

 

ในระหว่างที่บ่นเช่นนั้น ฉันก็หวนนึกถึงความเป็นมาที่หาดีไม่ได้ของโรงเรียนนี้อีกรอบ

 

 

“ จริงๆแล้วนะ โรงเรียนที่ฉันเคยมีส่วนร่วมช่วยในการประกอบสร้างข่ายอาคมสะท้อนกลับเมื่อก่อนหน้านี้ กำลังเกิดเรื่องวุ่นน่าหนักใจอยู่ล่ะ ”

 

ณ มุมนึงของห้อง D

ซากุระที่ยัดเอาเรื่องแต่งหญิงอะไรนั่นมาให้ ได้กล่าวเปิดเรื่องออกมาว่าเช่นนั้นพร้อมถอนหายใจ

 

“ เป็นโรงเรียนคุณหนูโด่งดังที่ชื่อวิทยาลัยหญิงชิรายูกิน่ะ เมื่อหลายวันก่อน จู่ๆพวกวิญญาณคนเป็นที่บุกถาโถมถล่มเข้ามามันก็เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างฉับพลัน ทำให้ข่ายอาคมพังหมดเลยน่ะสิ ”

“ โรงเรียนหญิงล้วนเรอะ……เอ้อก็ฟังดูน่าปวดหัวจริงแหละนะ ”

 

เค้ามักพูดกันอยู่ว่าสถานที่ชื่อโรงเรียนนี่มันจะกลายเป็นแหล่งเพาะพันธุ์วิญญาณร้ายไคอิได้ง่าย แต่ในบรรดานั้น ก็มีโรงเรียนหญิงล้วนนี่แหละที่มีความสัมพันธ์กับปรากฎการณ์เชิงวิญญาณลึกซึ้งเป็นพิเศษเลย

ก่อนอื่นคือ เด็กผู้หญิงในช่วงวัยกำลังโตเนี่ย ถือว่าเป็นกลุ่มก้อนพื้นฐานเชิงวิญญาณดีๆนี่เอง

ทั้งปรากฎการณ์เชิงวิญญาณหรือศาสตร์ปราบมาร ต่างก็มีพื้นฐานอยู่กับพลังงานด้านอารมณ์ทั้งหมดเลยไง และเพราะว่าเพศหญิงมักจะมีแนวโน้มที่อารมณ์จะแปรปรวนอย่างรุนแรงได้มากกว่าเพศชาย จะทั้งดีหรือร้ายก็เลยทำให้มีพรสวรรค์ในเชิงวิญญาณได้ง่ายน่ะล่ะ ด้วยเหตุนั้นก็เลยมีผู้ปราบมารที่เป็นผู้หญิงอยู่มาก ภาพลักษณ์อิมเมจของวิญญาณร้ายก็กลายเป็นผู้หญิงที่ยังสาว

แถมโรงเรียนหญิงล้วน ยังเป็นสถานที่ที่จะถูกไอ้พวกผู้ชายเพ่งจิตความคิดมากมายหลากหลายเข้ามาใส่ได้ง่ายอีก

ถ้าเป็นโรงเรียนคุณหนูด้วยนี่ยิ่งหนักเลย เพราะจะมีไอ้พวกที่หลอนมโนเป็นตุเป็นตะหาดีไม่เจออยู่มาก ทำให้มักจะถูกคุกคามโดยภัยของวิญญาณคนเป็นแล้วก็ร่างจิตอยู่บ่อยครั้งอะนะ

เพราะแบบนั้น ก็เลยมีแนวโน้มที่ผู้ปราบมารซึ่งมีประวัติผลงานเป็นเลิศ จะถูกส่งตัวให้มาประจำการภายในศูนย์ให้คำปรึกษาด้านภัยวิญญาณที่ตั้งอยู่ในโรงเรียนหญิงล้วน และก็จะมีการกางข่ายอาคมแสนทรงพลังห่อหุ้มรอบโรงเรียนเอาไว้อยู่เสมอด้วย

ทำเอาข่ายอาคมระดับนั้นพังยับเยินได้อย่างกะทันหันเลยเรอะ ไอ้พวกวิญญาณคนเป็นที่ถูกดึงดูดมายังวิทยาลัยชิรายูกินั่น มันเพิ่มจำนวนอย่างฉับพลันขึ้นมาถึงขนาดไหนเลยเชียวน่ะ……มีสาวงามสุดเลิศผ่าเหล่าย้ายเข้ามาเรียนรึไงหว่า

จะยังไงก็ตามแต่ ทางศูนย์ให้คำปรึกษาด้านภัยวิญญาณของวิทยาลัยชิรายูกิได้ตัดสินว่าเรื่องคราวนี้มันร้ายแรงเกินมือพวกตน ก็เลยทำเรื่องขอให้ซากุระไปช่วยเป็นกำลังหนุนนี่แหละ…ที่ซากุระหายตัวไปตั้งแต่เมื่อวาน มันเป็นเพราะแบบนี้นี่เอง

 

“ แล้วทีนี้ ก็เลยกลายเป็นสถานการณ์ที่ถ้าไม่กวาดล้างพวกวิญญาณคนเป็นที่มั่วสุมอยู่ภายในให้เกลี้ยงซะก่อน ก็จะไม่อาจกางข่ายอาคมใหม่ได้น่ะ แต่เผอิญว่าการจะทำแบบนั้นมันยากใช่เล่นเลยนี่น่ะสิ ”

“ มีวิญญาณคนเป็นที่แกร่งทรงพลังมากขนาดนั้นจริงๆน่ะเรอะ? ”

 

ถึงจะเรียกว่าวิญญาณคนเป็นเหมือนกัน แต่พวกที่ถอดจิตออกจากร่างโดยสมบูรณ์เหมือนนางิสะที่เป็นอธิบดีกรมตรวจสอบนั่นถือเป็นส่วนน้อย ส่วนมากก็จะเป็นพวกร่างจิตนี่ล่ะ พูดแบบง่ายๆก็คือเหมือนเป็นตัวตนที่แตกตัวแยกออกมาจากดวงวิญญาณอีกที ฉะนั้นก็เลยมีแต่ตัวที่อ่อนปวกเปียกซะเยอะน่ะนะ

 

“ เปล่าหรอก สเกล (ระดับวิญญาณ) มันไม่ได้สูงยากรับมืออะไรหรอกก็จริง…… ”

 

ซากุระทำท่าลังเลเหมือนไม่กล้าพูด บิดสีหน้าหยั่งกับขยะแขยงจากสุดขั้วหัวใจ

 

“ แต่เจ้าตัวที่เป็นศูนย์กลางของแก๊งวิญญาณคนเป็นน่ะนะ……แบบว่ายังไงดีล่ะ เหมือนว่ามันจะเป็นพวกสายมาโซสุดขั้วไปเลยน่ะสิ ต่อให้ผู้ปราบมารหญิงรุมโจมตีใส่เท่าไหร่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เผลอๆแล้วยิ่งจะทำให้มันแข็งแกร่งทรงพลังมากเข้าไปใหญ่อีกตะหาก ”

 

สุดจะสยองเลยนี่หว่าเฮ้ย

จะวิญญาณคนเป็นหรือคนตายก็ไม่เกี่ยง เจ้าพวกวิญญาณร้ายที่มีความต้องการทางร่างกายเป็นแรงผลักดันเนี่ยมันรับมือยากสุดกู่เลยไง เพราะไม่มีกายหยาบ ก็เลยไม่อาจสนองตัณหาเช่นพวกความต้องการทางเพศหรือความหิวโหยอยากอาหารได้ ยิ่งถูกมอบสิ่งที่ต้องการให้เท่าไหร่ก็มีแต่จะทำให้ความอยากเพิ่มพูนมากเข้าเท่านั้น ลูปของความกระหายที่ไม่ถูกเติมเต็มจึงดำเนินต่อไปไร้ที่สิ้นสุด กลายเป็นตัวเร่งทำให้แปลงสภาพกลายเป็นวิญญาณร้ายรวดเร็วมากขึ้น

พ่อที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดบ้ากางเกงในก็เป็นประเภทนี้เหมือนกัน เค้ายังพูดกันอยู่ด้วยซ้ำว่าถ้าฉันไม่ทำการขับไล่ละก็อาจจะไม่จบแค่ สเกล 7 ก็ได้

 

“ เอ้ยเดี๋ยวนะ ถ้าผู้ปราบมารหญิงรับมือได้ยาก งั้นก็ฝากให้ผู้ปราบมารชายจัดการซะก็พอแล้วไม่ใช่เรอะ? ”

“ ประเด็นมันอยู่ตรงนี้น่ะซี้…… ”

 

ซากุระทำหน้ามุ่ยสุดกำลัง สีหน้าดูเซ็งยิ่งกว่าตอนที่พูดถึงไอ้มาโซอีกนะนั่น

 

“ ถูกทางโรงเรียนสั่งกำชับว่าห้ามเอาผู้ชายเข้าไปในพื้นที่เด็ดขาดน่ะสิ ทำอะไรไม่เข้าเรื่องเล้ย ”

“ ห้ะ? อะไรกันนั่น ”

 

วิทยาลัยชิรายูกิเป็นโรงเรียนคุณหนูที่บังคับให้นักเรียนทุกคนพักที่หอ

แค่นักเรียนไม่พอ พวกอาจารย์และเจ้าพนักงานทุกคนต่างก็เป็นเพศหญิงหมด เครื่องอำนวยความสะดวกและร้านรวงต่างๆที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิตก็ถูกติดตั้งเอาไว้ภายในพื้นที่ครบถ้วนหมด คนเค้าก็เลยเรียกขานว่าเป็นสวนดอกไม้ที่ทำการสร้าง “สังคมที่มีแต่ผู้หญิง” ขึ้นมาแบบเสมือนน่ะนะ

นักเรียนหญิงที่ศึกษาอยู่ในที่แห่งนั้นจะถูกอนุญาตให้ออกไปข้างนอกได้แค่ในช่วงสุดสัปดาห์ และต้องได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครองก่อนเท่านั้น เรียกได้ว่าโคตรจะเข้มงวดสุดๆไปเลย แถมยังดูเหมือนว่าผู้ปกครองส่วนใหญ่ที่เอาลูกหลานของตนเองเข้ามาศึกษาร่ำเรียนจะสนับสนุนแนวทางนี้อย่างรุนแรงอีกต่างหากแน่ะ

 

“ เออจะเป็นห่วงลูกสาวก็ไม่แปลกหรอก เด็กโง่อย่างฉันยังเข้าใจเลย แต่ไอ้การเลี้ยงดูแบบไข่ในหินขนาดนี้มันก็…… ”

“ สติแตกสุดๆเลยใช่มั้ยล่ะ แต่พวกนั้นก็ดันมีอิทธิพลต่างๆนาๆสูงล้นสมกับเป็นโรงเรียนคุณหนูลูกคนรวยเลยน่ะสิประเด็น แถมผู้ปกครองที่ชื่อโคฮินาตะยังจะเป็นหัวหอกตัวนำของแผนสั่งสอนเลี้ยงดูแบบปลอดเชื้อนั่นซะอีก เรียกได้ว่าอับจนหนทางไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครเลยเชียวล่ะ ”

 

ซากุระพูดรัวออกมาราวกับปลดปล่อยความขุ่นเคืองใจ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

“ ผู้ว่าจ้างที่น่าปวดหัวนี่ก็ไม่ใช่อะไรแปลกใหม่หรอก แต่พวกนั้นน่ะเกินเหตุไปอย่างหนักเลย แยกไม่ออกกันเลยรึไงยะ ว่าระหว่างความปลอดภัยของนักเรียนกับแนวทางการสอนนี่ อะไรมันสำคัญมากกว่ากันน่ะ ”

 

เคราะห์ดีที่เหมือนว่าในตอนนี้จะยังไม่เกิดความเสียหาย เพราะพวกวิญญาณคนเป็นเอาแต่จ้องมองเหล่านักเรียนของวิทยาลัยหญิงชิรายูกิด้วยใบหน้ายิ้มกริ่มกันอยู่อย่างเดียว แต่ก็คงขึ้นอยู่กับเวลาแล้วก่อนที่พวกมันจะแปลงสภาพกลายเป็นวิญญาณร้ายที่มีพิษภัยอันตราย แถมถ้าร่างวิญญาณมารวมตัวกันมากเกินระดับนึงแล้วจะเป็นการดึงดูดให้เกิดเหตุการณ์ไม่สงบหลากหลายรูปแบบตามมาอีก ฉะนั้นจึงดูท่าทางว่าจะจำเป็นต้องดำเนินการรับมืออย่างเร่งด่วนแน่ะ

 

“ แล้ว ต่อจากนี้ไปก็จะเข้าเรื่องหลักละนะ ”

 

พอฉันที่เริ่มคาดเดาขึ้นมาได้พยายามจะเผ่น ก็ถูกคว้าไหล่เอาไว้ด้วยเรี่ยวแรงหยั่งกับจะขยี้ให้แหลกเลยทีเดียว

 

“ ชักน่ารำคาญเต็มทีแล้ว เราเลยสรุปความได้ว่าจะจับผู้ปราบมารชายคนไหนก็ได้มาแต่งหญิง แล้วส่งไปขับไล่ไอ้เจ้ามาโซซะเลยน่ะ ”

“ ขอทีเหอะว้อย! ”

 

ไม่ใช่แค่ซากุระคนเดียว เห็นว่าเหล่าผู้ปราบมารทุกคนที่เข้าดำเนินการจะไม่กล้าทำเรื่องต่อรองกับทางโรงเรียนกันหมด เลยเหมือนจะคุยตกลงได้ข้อสรุปกันว่าถ้าแอบเอาผู้ชายเข้ามาซะ น่าจะเคลียร์เรื่องได้เร็วกว่าแน่ะ คิดใหม่ทีเหอะขอร้องล่ะ

 

“ ให้ว่าแล้ว เป็นใครไม่เป็น ไหงถึงต้องเป็นฉันด้วยเล่า! ”

“ เพื่อรับมือในกรณีที่ความเกิดแตกขึ้นมา เลยต้องเลือกคนที่ไม่มโนหรือมีความปราถนาแปลกๆกับโรงเรียนหญิงล้วนไงละยะ ถึงได้ให้มิซากิช่วยร่วมมือ เที่ยวทำการตรวจสอบเชิงวิญญาณใส่ผู้ปราบมารชายนี่แหละ ”

“ พยายามมากๆเลยล่ะนะ! ”

 

โซยะที่รับฟังคำอธิบายของซากุระอยู่ข้างๆฉัน พลันยกมือขึ้นฟ้าดังดึ๋ง

ให้ว่าแล้วยัยซากุระ เรียกโซยะด้วยชื่อตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะ……

 

“ ก็ เอ้อ ผลจากการตรวจสอบ ได้ความว่าจะหน้าไหนๆก็หาดีไม่ได้กันหมดเลยน่ะนะ……เลยเห็นว่าท่าจะขอร้องได้แค่นายคนเดียวน่ะ ”

“ เอ้ยๆๆๆ! ฉันเป็นคนที่จะถูกเลือกไม่ได้เด็ดขาดต่างหากไม่ใช่เรอะ! เทคโนเบรคเกอร์ (ไล่ผีโดยทำให้ถึงจุดสุดยอด) เลยเชียวนะเฟ้ย!? ”

 

แต่งหญิงบุกเข้าโรงเรียนที่ห้ามผู้ชายเหยียบเพื่อจิ้มให้วิญญาณร้ายน้ำแตกกระจายนี่……เป็นโคตรแชมป์ไอ้โรคจิตได้เลยนะนั่นเฮ้ย

 

“ ต่อให้ไม่ถูกจับได้ว่าเป็นผู้ชายก็เหอะ แต่จะให้ทำวิญญาณเสียวน้ำแตกในพื้นที่โรงเรียนคุณหนูอันบริสุทธิ์ผุดผ่องแบบนั้นมันได้ซะที่ไหนกันว้อย! ”

“ ตรงนี้ก็อ่า จะแถว่า ไม่แปลกหรอกเพราะวิญญาณร้ายมันเป็นพวกโรคจิต อะไรทำนองนั้นให้ก็แล้วกัน ”

“  นับเป็นผลงานโดยทางการไม่ได้ก็จริง แต่เค้าจะแอบเพิ่มคะแนนการประเมินให้เยอะๆเลยน่ะ! เพื่อให้ได้ใบอนุญาตตัวจริงแล้ว แต่งหญิงเถอะนะ! ฟุรุยะคุง! ”

 

มะ ไม่ไหว

ซากุระที่ปวดหัวกับผู้ว่าจ้างบ้าๆบอๆ กับโซยะที่หน้ามืดตามัวอยู่กับการได้เป็นใหญ่เป็นโต

ลำพังแค่ฉันคนเดียวหนีเอาตัวรอดไม่ได้แหงๆ ลงแบบนี้แล้ว……

 

“ เฮ้ยคาราสึม้าา! เห็นเค้าว่ามีงานเด็ดๆที่จะทำให้บุกเข้าโรงเรียนคุณหนูได้ด้วยแหละเว้ยย! ”

“““ อะไรน้าา!? ”””

 

เสียงหลายเสียงพลันดังกังวาน ไม่ใช่แค่คาราสึมะคนเดียว ไอ้พวกเด็กผู้ชายที่ยุกยิกอยู่ตรงมุมห้องนั่นก็ทะลึ่งตอบสนองตามไปด้วยอีก

งับเบ็ดแรงเหนือความคาดหมายแฮะ เข้าทางตรูดิงี้

จะใช้จังหวะที่ไอ้พวกนี้โหวกเหวกสร้างความปั่นป่วนนี่แหละ เผ่นหนีจากพวกซากุระให้ได้เลยคอยดู!

 

“ อย่าขัดขวางจะได้มั้ยนะ? ”

“““ …… ”””

 

ทว่า กลอุบายของฉันก็พังโค่นอย่างเร็วไวเลย

พวกเด็กผู้ชายที่โดนกุมความลับจับจุดอ่อนเรื่องกามๆโดยเนตรมารฝัน พลันตัวหดหมดสภาพโดยสมบูรณ์ด้วยคำพูดเพียงคำเดียวเท่านั้นของโซยะ

 

“ กว๊าาาาา!? ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยแท้ๆ เหตุไฉนฉันจึงต้องถูกลงโทษแบบ—-หงุก ”

“ ก็เพราะหล่อนต้องคิดทำอะไรไม่เข้าท่าอย่างแน่นอนเลยยังไงละยะ! ”

 

คาราสึมะถูกซากุระจับล็อคคอแบบโคตรสยดสยอง แล้วจึงถูกน็อกหมดสภาพอย่างแสนง่ายดาย

ทั้งหมดนี่ภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ไอ้ความแข็งแกร่งสุดท่วมท้นนี่มันอิหยังวะ……

ซากุระและโซยะยืนตระหง่าน ราวกับเป็นการขวางเส้นทางของฉันที่ขนพองสยองเกล้าจนขยับขาไม่ออก

 

“ เอ้า หยุดต่อต้านอย่างเปล่าประโยชน์ แล้วเตรียมใจซะได้แล้วย่ะ ”

“ คิดมานานตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วล่ะ ฟุรุยะคุงเนี่ยน่าจะแต่งหญิงขึ้นอยู่นะ! ”

 

และแล้ว ฉันจึงถูกบังคับจับเหวี่ยงเข้าไปในสวนดอกไม้อันเร้นลับด้วยเหตุนี้เอง

 

 

และในปัจจุบัน

ฉันที่อยู่ในสภาพใส่วิกผมดำยาว สวมชุดพริ้วไหวที่ชวนให้นึกถึงหมอดู เสริมเข้ากับผ้าคลุมหน้า ก็กำลังประจำตำแหน่งอยู่ใกล้ตึกเรียนของวิทยาลัยหญิงชิรายูกิ  

ที่สวมผ้าคลุมหน้ากับชุดพริ้วไหวนี่ก็เพื่อปกปิดโครงร่างและเส้นรอบกายที่เป็นเอกลักษณ์ของเพศชายหรอก แต่ก็มีเผยหน้ากับร่างกายในระดับที่สมควรเพื่อไม่ให้ถูกสงสัยเหมือนกัน

แล้วก็ เพื่อเสริมให้ดูเป็นหญิงมากขึ้น ก็เลยยัดนมให้เด่นอย่างเห็นได้ชัดเจนพอตัวเลยทีเดียว พูดแบบนี้แล้วอาจคิดว่าน่าจะดูไม่เป็นธรรมชาติก็จริง แต่คนที่ช่วยคุมงานให้ก็คือนางุโมะคนนั้นเลยไง ได้ยัยนั่นช่วยสร้างนมปลอมอันสมบูรณ์แบบให้ไว้แล้ว

ที่ส่องประกายแสงอยู่เหนือหัวก็คือที่คาดผมดีไซน์น่ารัก เป็นอันที่คาราสึมะส่งให้มาพร้อมคำพูดสุดน่าขยะแขยงที่ว่า [อย่างน้อยก็ช่วยคิดว่าเจ้านี่คือฉันแล้วนำมันเข้าไปในสวนดอกไม้อันเร้นลับทีเถอะ] น่ะ สงสัยว่ามันแอบยัดกล้องขนาดเล็กจิ๋วลงไปอยู่รึเปล่าเหมือนกัน แต่ตรวจดูแล้วก็ไม่มี บวกกับดีไซน์สวยเข้าท่าดีเลยเอามาสวมใช้ด้วยซะเลย

แต่งหน้าทาปากเรียบร้อย แล้วก็โดนจับโกนขนหน้าแข้งหรือขนอ่อนตามหลังมือให้โกร๋นหมดเกลี้ยงเลยอีกต่างหาก ฝีมือซากุระกับโซยะแน่ะ……ยัยพวกนั้นพอทำไปได้ครึ่งทางก็เข้าโหมดมันมือทำเกินกว่าเหตุโดยสมบูรณ์เลยนะนั่น……

แต่จะยังไงก็เหอะ เพราะสองคนนั้นช่วยทุ่มเทความพยายามลงไปสุดกู่ การแต่งหญิงก็เลยสมบูรณ์แบบ

ฉันที่บุกเข้ามาได้โดยไม่มีปัญหานั้น เข้ามาประจำที่ด้วยดี  กำลังตั้งท่ารอคอยดูอยู่เนี่ย ว่าเป้าหมายจะถูกล่อให้เข้ามาหาเมื่อไหร่ ส่วนโซยะกับซากุระนั้นประจำการอยู่อีกจุดนึง

 

(……ว่าก็ว่าเหอะ การขับไล่ผีที่มีสามัญชนเฝ้าจับตามองขนาดนี้นี่หายากแฮะ)

 

พอกวาดตามองไปรอบๆ ก็พบเหล่าคุณหนูจำนวนมากมายกำลังชะเง้อหน้าจากหน้าต่างของตึกเรียนและหอพัก จ้องมองลงมายังผู้ปราบมารอย่างพวกเราด้วยแววตาสงสัยใคร่รู้

ตามเดิมแล้วมีสามัญสำนึกคือจะต้องพาสามัญชนลี้ภัยไปก่อนแล้วจึงทำการขับไล่หรอก แต่คราวนี้อะไรๆมันต่างออกไปไง เหล่าวิญญาณคนเป็นที่มั่วสุมอยู่ในพื้นที่มันจะโผล่หัวออกมาเฉพาะในช่วงเวลาที่มีนักเรียนเท่านั้น และในตอนนี้ก็ยังไม่มีวิญญาณที่เข้าทำร้ายนักเรียนด้วย เพราะเหตุนี้เราจึงดำเนินการขับไล่โดยที่เน้นความเร็วน่ะนะ

 

(ก็ไม่ใช่คนประเภทที่หากถูกมองแล้วจะประหม่าหรอก แต่พออยู่ในสภาพแต่งหญิงแล้วมันก็ชวนให้เหงื่อแปลกๆแตกพลั่กเหมือนกันนะเนี่ย……)

 

และเป็นในฉับพลันที่ฉันกังวลว่าแววตามากมายจะจับเรื่องที่แต่งหญิงอยู่ได้รึเปล่านั่นเอง

 

[——โอ้วววววววววววว! เอาอีก! เอามาอีก! จงมอบความเจ็บปวดรวดร้าวลึกลงไปถึงทรวงให้กับฉันอีก!]

 

มาแล้ว!

ไอ้บุรุษมาโซบรรลัยที่เป็นศูนย์กลางของกลุ่มวิญญาณคนเป็น ถูกล่อให้โผล่มายังจุดที่นัดหมายกันเอาไว้แล้ว

เนื่องจากปลดกำไลของมือสองข้างออกไว้เรียบร้อย จึงพบโพรงเสน่ห์กายิกสุขส่องประกายอยู่ใกล้ๆสีข้างของบุรุษมาโซที่ฉายเข้ามาในการมองเห็น เป็นจุดที่จิ้มยากนิดนึงก็จริง แต่ถ้าเล่นทีเผลอก็น่าจะพอไปไหวแบบฉิวเฉียดละมั้ง

พอรอให้บุรุษมาโซถลำเข้ามาในจุดที่กำหนดไว้แล้ว ฉันก็พุ่งทะยานออกไปในทันที และในพริบตาให้หลังนั่นเอง

กึก

บุรุษมาโซพลันหยุดเคลื่อนไหว แล้วจึงเริ่มจ้องมองตาเขม็งไปยังจุดจุดนึง

 

[โอะ โอะ โอ้ววววว! เจอตัวแล้ว! เธอนั่นแหละ! เธอนั่นแหละคือท่านราชินีในอุดมคติล่าาาาาาา!]

“ อ๊ะ!? อะไรวะ!? ”

 

เกิดเหตุไม่คาดฝัน

บุรุษมาโซมันเปลี่ยนเส้นทางอย่างกะทันหัน แล้วจึงเริ่มรัวเท้าพุ่งตีนระเบิดตรงไปคนละทิศเฉยเลยซะงั้น

 

“ ฮิ๊!? ”

 

ที่อยู่จุดปลายสายตาของบุรุษมาโซ ก็คือนักเรียนหญิงของวิทยาลัยหญิงชิรายูกิที่ยืนอยู่ตรงทางเดินเชื่อมตึก

มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเธอคนนั้นกลัวมากซะจนอกสั่นขวัญแขวน ก้าวขาขยับไปไหนไม่ได้เลย

 

(ไม่ใช่ว่ามันไม่จ้องเล่นงานนักเรียนหรอกเรอะ!?)

 

แม้ผู้ปราบมารที่ล่อบุรุษมาโซเข้ามาจะฟาดการโจมตีอัดเข้าไปเพื่อหวังให้มันเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ไม่รู้ทำไมบุรุษมาโซถึงพุ่งตรงแหน่วเข้าหานักเรียนหญิงที่หวาดกลัวท่าเดียวเลย ฉันจึงเปลี่ยนเส้นทาง วิ่งทะยานตรงไปยังทิศที่นักเรียนหญิงอยู่

 

“ ขุ่ก!? ”

 

มาถึงในพริบตาก่อนที่มือของบุรุษมาโซจะทันแตะโดนตัวนักเรียนหญิงพอดี แม้จะเอาตัวเข้าป้องกันนักเรียนหญิงได้ทันการ แต่ท่วงท่าในตอนนี้ไม่อาจจะกระแทกเทคโนเบรคเกอร์อัดใส่มันได้เลย กลับกันแล้วการโจมตีของบุรุษมาโซมันเฉี่ยวแก้มไปจนวิกเกือบจะปลิวไปแล้วนั่น

 

“ เฮ้ย! หนีกันเร็วเข้า! อ๊ะ ไม่สิ หนีเร็วสิยะ!? ”

“ เอ๊ะ อะ ขะ ค่ะ…… ”

 

ฉันทำเสียงแหลมตวาดใส่นักเรียนหญิงที่อกสั่นขวัญแขวน ก่อนจะดึงมือข้างนั้นหนีเข้าไปในตึกเรียน

ว้อยปัดโธ่เว้ย วันนี้มันวันอะไรกันวะเนี่ย!