“ โอย บัดซบเอ๊ย……ต้องถูกปล่อยข่าวลือแปลกๆแล้วกลายเป็นเรื่องชวนปวดหัวอีกรอบแหงเลยแฮะ…… ”
วันรุ่งขึ้น
ฉันที่ไม่ได้เดินมาโรงเรียนด้วยตัวคนเดียวซะนาน กำลังก้าวตรงไปยังห้อง D ด้วยอารมณ์ห่อเหี่ยว
เพราะซากุระติดธุระต้องไปทำงานอะไรซักอย่างต่อเนื่องจากเมื่อวาน ก็เลยไม่มีข้าวเช้าดีๆกินเลยไง นับว่าเป็นยามเช้าที่ชวนเหนื่อยใจในรอบนานๆทีเลย โชคดีอย่างก็ตรงที่ไม่ได้หลับเห็นฝันพิลึกๆอีกละมั้งนะ
จะถูกก่นด่าสาปแช่งแบบไหนเลยนะ……เปิดบานประตูห้องเรียนเข้าไปโดยเตรียมใจให้มั่นไว้แบบนั้น
“ ……อื๋อ? อะ อะไรกัน? ”
ห้องเรียนกำลังถูกห่อหุ้มไปด้วยบรรยากาศพิลึกๆว่ะเฮ้ย
“ เมื่อวานเป็นวันที่แหล่มสุดๆไปเลยเนาะ…… ”
“ เออ โชคดีจริงที่ได้เกิดมา ฉันเนี่ยถึงกับโทรไปหาพ่อแม่ในรอบนานๆทีเลยเชียวล่ะ ”
เพราะแก๊งเด็กผู้ชายที่เจอะกันเมื่อวาน มันกำลังตั้งกลุ่มที่มีโคบายาชิเป็นศูนย์กลาง ทำสีหน้าสงบนิ่งประดุจดั่งพระโพธิสัตว์แล้วปลดปล่อยบรรยากาศอันผ่องแผ้วบริสุทธิ์ออกมาอยู่นั่นเอง แถมในวงนั่นยังมีคาราสึมะร่วมแจมอยู่ด้วยอีกต่างหาก มันพิลึกผิดปกติชัดๆแล้ว
“ มุ เป็นอะไรไปรึฟุรุยะ ฮารุฮิสะ ใยแกจึงทำหน้าเซื่องซึมเช่นนั้นกัน มีเรื่องกลุ้มใจอยู่หรือไร? ”
“ มาปรึกษากับพวกเราดิเฮ้ย เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เรอะ? ”
เพราะชวนขนลุกมากจัด ฉันจึงทำเมินเดินผ่านไปจะนั่งลงกับโต๊ะตัวเอง เท่านั้นแหละคาราสึมะกับโคบายาชิพลันส่งเสียงทักเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแป้นในบัดดล น่ากลัวฉิบ
“ อ่า ก็ไม่ได้กลุ้มอะไรหรอก……ให้ว่าแล้วพวกเอ็งเป็นอะไรกันน่ะ น่าหยะแหยงนะเฟ้ย ”
พอถามไปอย่างตรงๆปุ๊บ คาราสึมะก็พลันเอ่ย “ถามได้ดีมาก” ก่อนจะอ้าปากกล่าวออกมา
“ เกี่ยวกับเรื่องนั้นน่ะนะ พอดีว่าเกม *[มิดาเรโบตั๋น] ที่พวกโคบายาชิแนะนำมาให้เมื่อวานมันช่างเป็นเกมโป๊ะ……เกมจีบสาวที่ซึ้งกินใจจนน้ำตาร่วงอย่างยิ่งยวดเลยอย่างไรล่ะ ”
สิ่งที่คาราสึมะกล่าวพลางหยิบเอาออกมา ก็คือกล่องที่ถูกพิมพ์ประทับไปด้วยภาพเด็กผู้หญิงที่เปลือยเปล่า
จู่ๆเล่นหยิบเอาของอะไรออกมากลางโรงเรียนน่ะเฮ้ย! พอฉันหงายเงิบอยู่แบบนั้น พวกโคบายาชิก็ก้าวฉึบๆกระชั้นชิดใกล้เข้ามา
“ แบบว่ามันโคตรจะสุดยอดไปเลยแหละเว้ย นอกจากจะทำน้ำตาร่วงแล้วยังทำน้ำกามไหลได้อีก เป็นเกมเทพที่โคตรเจ๋งไร้เทียมทานชัดๆเลยว่ะ [มิดาเรโบตั๋น] เนี่ย…… ”
“ น้ำทะลักไหลหลากทั้งท่อนบนท่อนล่างเลย ที่ว่าดีจนใช้ทิชชู่หมดกล่องก็ยังไม่พอมันหมายความว่าแบบนี้นี่เองสินะ ”
“ ระดับที่โรงงานกระดาษกับโรงงานน้ำอสุจิผลิตสินค้าตามไม่ทันเลยทีเดียวเชียว ”
“ ถ้าไม่เผยแพร่มีหวังโดนสวรรค์ลงทัณฑ์แหงแก๋ ”
มันพากันกล่าวความรู้สึกประทับใจอย่างละเอียดถี่ยิบ แล้วเข้ามายัดกล่องเกมใส่ลงไปในกระเป๋าฉันเฉยเลย หยุดนะว้อย!
“ ก็รู้สึกขอบใจอยู่หรอกนะที่แนะนำกัน แต่ไอ้เจ้านี่มันคือนั่นไม่ใช่เรอะ ที่เค้าเรียกกันว่าเกมสิบแปดบว—–มุ๊ฟ!? ”
“ ฮารุฮิสะ พูดมากไปกว่านั้นนี่มันไม่เข้าเรื่องเลยนะเว้ย? ”
โดนโคบายาชิมันเอามืออุดปากซะงั้น แถมตามันยังจ้องกันเขม็งอีก
“ เอาเป็นว่า ฉันไม่สนใจเกมพรรค์นั้นหรอก ไว้ขอรออีกซักสองสามปีแล้วจะเล่นให้ก็แล้วกัน ”
“ เอ้อ ถ้าพูดแบบนั้นก็จะไม่บังคับแล้วกันว่ะ แต่เอ็งนี่ไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลยนะเนี่ยเฮ้ย ”
พอฉันปฎิเสธอย่างสุภาพแล้ว พวกโคบายาชิก็ยักไหล่ราวกับกึ่งๆล้อเลียนกัน
“ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้สนผู้หญิงซะหน่อยแท้ๆ แต่จะว่าไงดี แบบไม่ค่อยกระตือรือร้นสนใจในเรื่องลามกเอาซะเลย หรือไม่ก็ตายด้านละมั้ง หยั่งกับว่ามีอะไรบางอย่างดูดความหื่นของเอ็งให้หายไปเลยงั้นแหละ ”
พวกเด็กผู้ชายที่อยู่รอบๆพลันพยักหน้า “อืมอืม” , “อาการโลลิค่อนนั่นก็เป็นเพราะไคอิด้วยนี่นะ” เห็นตรงกัน แส่ไม่เข้าเรื่องเฟ้ย
“ ตามจริงแล้วแอบระบายอารมณ์ความเสี้ยนอย่างลับๆอยู่หรือเปล่า? ราว 20 ครั้งต่อวันน่ะนะ ”
คาราสึมะกล่าวหากันมั่วซั่วเฉย ถึงภายนอกของเจ้านี่มันจะสงบนิ่งสวยพริ้งขึ้นมา แต่เนื้อในก็ยังคงอุจาดสกปรกอยู่เหมือนเดิมเลยนะเนี่ย……
“ ……อื~ม งั้น ถ้าไม่มีจำกัดอายุก็โอเคใช่มะ? ”
ว่าแล้ว พวกโคบายาชิก็ทำการกดๆควบคุมสมาร์ทโฟนด้วยสีหน้าเหมือนวางแผนชั่วยังไงชอบกล
“ เป็นเกมที่พวกเราอวยหนักมากยิ่งกว่า [มิดาเรโบตั๋น] ซะอีกแน่ะ ต่อให้เป็นพวกตายด้านอย่างเอ็ง แต่ก็จะต้องติดงอมแงมแน่นอนชัวร์ป๊าบ! ระดับที่จะทำให้ กลับมาหา 3D ไม่ได้อีกเลย เชียวล่ะ ”
และสิ่งที่ถูกแสดงขึ้นมาบนหน้าจอหลังจากรอไปซักพัก ก็คือแอปเกมเกมหนึ่ง
[โฮเทลราพันเซล]
เป็นเกมสยองขวัญดาวน์โหลดฟรี ที่มีชื่อไตเติลพื้นๆแบบนั้นนั่นเอง
“ เอาจริงแล้วถ้าเล่นเวอร์ชั่นบนคอมมันจะดุเด็ดเผ็ดมันอลังการงานสร้างมากกว่าหรอก……แต่เอาเป็นว่าลองเล่นเวอร์ชั่นที่อยู่ในสมาร์ทโฟนฉันดูก่อนดิ ”
ว่าตามตรงแล้วคือรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีล้วนๆเลย แต่เพราะดีใจที่นานๆจะคุยเป็นภาษาคนกับพวกโคบายาชิรู้เรื่อง ฉันจึงลองเล่นดูตามที่มันบอกมา
พอลองกดโหลดหนึ่งในช่องข้อมูลที่ถูกเซฟอย่างถี่พิกลดูมั่วๆแล้ว โคบายาชิก็ทำการร่ายอธิบายเกมให้ฟังอยู่ข้างๆ
“ เอ้อ ตัวเกมมันก็คือแนวหลบหนีหาทางออกตามสูตรสำเร็จนั่นแหละ กลุ่มตัวเอกที่เดินทางมาเพื่อทดสอบความกล้าจะต้องไขปริศนาต่างๆนาๆ เพื่อหาทางหลบหนีออกไปจากเลิฟโฮเทลร้างอะนะ ”
เลิฟโฮเทลร้างนี่มันอะไรกันว้อย! ไอ้ตรงนี้มันควรต้องเป็นโรงพยาบาลร้าง หรือไม่ก็คฤหาสน์เก่าๆไม่ใช่เรอะ!?
เกือบจะโยนเกมทิ้งอย่างไวเลยก็จริง แต่ฉันก็อดทนลองเล่นต่อดู
[อ๊าาางง❤ นั่นแหละ❤ ตรงนั้น❤ เอาอีกเอาตรงนั้นแรงๆอี๊กกก❤]
“ เหวย!? ”
จู่ๆก็มีภาพของชายหญิงที่กำลังกอดรัดฟัดกันตัวกลมโผล่ขึ้นมาเต็มจอสมาร์ทโฟน แถมยังถึงขั้นมีเสียงครางดังหลุดออกมาด้วยอีกต่างหาก
เล่นทำเอาตกตะลึงซะจนทำสมาร์ทโฟนหล่นจากมือเลยทีเดียว
“ อ๊ะ ไอ้บ้า! ถ้าไม่รีบควบคุม เดี๋ยวก็โดนทำน้ำแตกจนเกมโอเวอร์กันพอดีหรอกนะโว้ย!? ”
“ ช่างแม่งดิ! ไอ้เกมนี่มันอะไรกันเนี่ยเฮ้ย! ”
แต่พวกโคบายาชิก็ไม่มีหวั่นไหวต่อคำพูดโต้แย้งของฉันเลยซักนิด มันทำการกดๆสมาร์ทโฟนด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม แล้วจึงกล่าวอธิบายต่อ
“ เกมเนี้ยอะนะ มันเป็นเกมหลบหนีหาทางออกที่จะไม่มีสัตว์ประหลาดออกมาวิ่งไล่ตาม แต่จะให้คนเล่นประชันลีลาท่วงท่าบนเตียงกับวิญญาณเด็กผู้หญิงที่จะพุ่งเข้ามาปล้ำในจุดสำคัญแทนน่ะ แข่งเพื่อวัดกันว่าใครจะทำให้ใครน้ำแตกได้ก่อนเพื่อเก็บข้อมูลและไอเท็มที่สำคัญต่อการไขปริศนาไง ”
“ ตะกี้เอ็งบอกว่าเป็นเกมเหมาะสำหรับทุกวัยไม่ใช่เรอะเฮ้ย!? ”
มันอิหยังวะเกมปัญญานิ่มนั่น! เอาไปแข่งกับโลลิค่อน GO ได้สูสีเลยนี่หว่า!
“ เอ้ยๆ ก็เป็นเกมเหมาะสำหรับทุกวัยนะเว้ย? ”
“ หา? จะบ้าเรอะ มันจะไปเป็นงั้น……ห้ะ!? ”
พอมองไปยังหน้าแอปสโตร์ที่ถูกแสดงขึ้นมา ก็เห็นเต็มตาว่าเหมาะสำหรับทุกวัยจริงๆซะด้วย
แถมยังถูกปล่อยให้ดาวน์โหลดมานานซักระยะนึงแล้วอีกต่างหาก ครองอยู่เหนือตำแหน่งแรงกิ้งความนิยมอันดับ 1 เลยอีกด้วยนั่นเฮ้ย
เด่นสะดุดตาขนาดนี้ ไหงถึงไม่ถูกลบน่ะ……?
“ แหม่ เล่นฟรี โฆษณาก็ไม่มีแต่กลับสยิวกระตุกจิตกระชากใจได้สุดๆ ระบบควบคุมก็สมบูรณ์แบบอีก โคตรจะเจ๋งเป้งไปเลยว่ะเอ็งเอ๊ย ”
“ พูดอีกก็ถูกอีกว่ะ จะเหนี่ยวกี่รอบก็ไม่มีเบื่อเลย เป็นเกมโป๊ที่ชวนติดงอมแงมมากยิ่งกว่า [มิดาเรโบตั๋น] ซะอีก ฟุรุยะเองก็อย่าเลือกเหนี่ยวแล้วลองใช้ดูซักครั้งนึงดิ ”
“ จริงอย่างที่ว่ามานั่นล่ะ ฉันเองก็ลองดาวน์โหลดมาดูแล้วเช่นเดียวกัน พูดได้ว่าด่านช่วงครึ่งแรกมันช่างสยิวกิ้วสุดขีดเสียเหลือเกิน แต่เพราะด่านช่วงครึ่งหลังกลายเป็นเกมหนีเอาตัวรอดที่ออกจะธรรมดาไป จึงเล่นซ้ำเฉพาะแต่ครึ่งแรกอยู่หลายต่อหลายครั้งเลยน่ะนะ ”
ไม่ไหวแล้วไอ้พวกนี้……
พอฉันเพลียจับจิตอยู่แบบนั้น การหารือสนทนาว่าด้วยเกมลามกที่มีคาราสึมะร่วมวงกับเค้าไปอีกคนก็ยิ่งดุเดือดมากเข้า
“ ให้ตาย พวกเด็กผู้ชายนี่มันไม่ได้ความกันจริงๆเล้ย…… ”
“““ ฮึก!? ”””
ผู้ที่เข้ามาทำลายมู้ดพังหมด ก็คือยัยน้องสาวของฉันนี่เอง
พวกโคบายาชิที่แอบคุยแบบตื่นเต้นออกนอกหน้าอยู่ด้วยเสียงค่อยนั่นถึงกับสะดุ้งตัวลอยกันเลยทีเดียว
แถมข้างหลังซากุระยังมีโซยะอยู่ด้วยอีกต่างหาก ดวงตาสองข้างนั้นกำลังทำการเฝ้าจับจ้องมองหน้าของเด็กผู้ชายแต่ละคนๆอยู่อย่างละเอียด
เท่านั้นแหละความตื่นเต้นเมื่อกี้นี้หายไปไหนไม่รู้เลย
พอถูกซากุระกับโซยะจ้องมองแบบหยึยสุดขีดใส่ ไอ้พวกเด็กผู้ชายก็ยุกยิกทำตัวให้ดูเล็กกันขึ้นมาโดยพลัน สมน้ำหน้าไอ้พวกห่าเอ๊ย
……แต่ว่าก็ว่าเหอะ ไหงโซยะกับซากุระที่เมื่อวานยังกัดกันจะตายอยู่เลยนั่นถึงมายืนเคียงข้างกันเฉยเลยล่ะ?
“ เป็นไง? เอ้อแต่ถึงจะไม่จำเป็นต้องถามด้วยซ้ำก็เถอะนะ พวกเด็กผู้ชายห้อง D ก็ไม่เหมาะอีกเหมือนกันรึเปล่า? ”
“ อื~ม นั่นสินะ ฟุรุยะคุงน่าจะเป็นคนที่ดูดี……เหมาะสมที่สุดจริงๆนั่นล่ะ ”
“ เฮ่อ เป็นแบบนั้นจริงๆด้วยเหรอเนี่ย ปัดโธ่เอ๊ย จะหน้าไหนๆก็เป็นสุภาพบุรุษแค่เบื้องหน้ากันหมดเลยงั้นสินะเนี่ย ”
ซากุระที่พูดเรื่องอะไรไม่รู้อยู่กับโซยะพลันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะวางมือลงกับไหล่ฉันนี่
“ นายน่ะ สนใจอยากลองแต่งหญิงดูมั้ย? ”
“ ไม่คับ ”
แต่การแสดงเจตนาอันแข็งกล้าเด็ดเดี่ยวของฉันกลับไม่ถูกยอมรับเลยแม้แต่นิด
ฉันจึงถูกลากเข้าไปพัวพันโดยไม่อาจเลี่ยง……พัวพันกับความปั่นป่วนที่จะเชื่อมโยงไปสู่เหตุการณ์แสนยิ่งใหญ่เกินคาดคิดนั่นน่ะ
*มิดาเรโบตั๋น = ท่าเซ็กส์ที่หญิงจะนั่งถ่างขาทับเหนือตัวผู้ชาย เพื่อให้ผู้ชายอุ้มตัวสอดใส่ของลับ
MANGA DISCUSSION