บริเวณเมืองที่แผ่ขยายอยู่รอบโรงเรียนมัธยมปลายชิโนโนเมะนั้นยังมีผู้คนสัญจรเดินทางไปมากันอย่างเนืองแน่น แววตาอย่างฉงนสงสัยจึงถูกเพ่งเล็งตรงเข้ามาใส่พวกเราที่วิ่งทะยานออกมากันอย่างแตกตื่นลนลานสุดขีด เอาแต่วิ่งตรงไปสุดชีวิต มุ่งหน้าไปยังทิศที่มีผู้คนอยู่น้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้

 

“ เฮ้ยคาราสึมะ! ถ้าจำไม่ผิด เอ็งมีใบขับขี่รถมอเตอร์ไซค์สินะ!? ”

“ ฟุเอ๊? อะ อืม ไปสอบมาเพราะคิดว่าน่าจะทำให้เนื้อหอมมีหญิงมาติดมีสาวมาตอมน่ะนะ ”

 

ตอนที่ได้ยินก่อนหน้านี้มีคิดว่า “เอาเวลาไปฝึกศาสตร์ปราบมารสิฟะ” อยู่หรอกนะ แต่ไอ้เจ้าบ้าคาราสึมะมันก็มีประโยชน์ในสถานการณ์แบบนี้ได้ด้วยเหมือนกันเว้ย

ในระหว่างที่วิ่งสุดแรงเกิดเพื่อเว้นระยะออกห่างจากโรงเรียนมัธยมปลายชิโนโนเมะ เราก็พบเจอกับรถมอเตอร์ไซค์ที่กำลังจะเร่งเครื่องออกไปจากปั๊มน้ำมันเข้าพอดี

ฉันวิ่งดิ่งเข้าไปหาผู้ชายที่ขับมอเตอร์ไซค์อยู่ ก่อนจะยัดบัตรนักเรียนของโรงเรียนปราบมารอัดใส่หน้า

 

“ ขอโทษนะครับสถานการณ์ฉุกเฉินครับ! ไว้เดี๋ยวสมาคมปราบมารจะชดใช้คืนให้ทีหลัง ฉะนั้นขอมอเตอร์ไซค์ให้ผมเถอะนะครับ! ”

“ หาา? อะไรของพวกเธอน่ะ ถึงจะมีประกาศเตือนภัยพิบัติเชิงวิญญาณอยู่แต่ใครมันจะไปเชื่ออะไรโง่ๆ…….เฮ้ยยนมนั่นมันอะไรกันน่ะ!? ”

 

ชายคนนั้นทำหน้ามึนงงสับสนก็จริง แต่พอคาราสึมะแผดเสียงร้องไห้โหยหวน “ขอร้องล่ะ! ฉันยังไม่อยากตาย ยังไม่อยากตาย!” พร้อมกับสั่นนมยักษ์ให้กระเด้งดึ๋งดั๋งๆไปมา และถูกโซยะพูด “เอาเถอะน่ารีบๆส่งมาซะทีเถอะค่ะ! เดี๋ยวปั๊ดแฉเรื่องที่คุณเป็นโลลิค่อนระดับอาการหนักให้คนรอบข้างรู้หรอกนะ!?” ซึ่งดูยังไงก็ข่มขู่กันแบบตรงแหน่วชัดๆปุ๊บแล้ว เค้าก็ยินยอมมอบมอเตอร์ไซค์ให้เรายืมอย่างเต็มใจเลยทีเดียว ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับผม

 

“ งุ งู้…นมมันขวางจนมองมิเตอร์ไม่เห็น…… ”

 

คาราสึมะขึ้นขี่เหนือมอเตอร์ไซค์อย่างยากลำบาก ก่อนจะสตาร์ทเครื่อง

 

“ แต่ว่า ต่อจากนี้ไปจะทำยังไงดีล่ะ ”

 

โซยะเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่เหมือนถูกบีบอัดแน่นไปด้วยความหวั่นใจ

 

“ ในระหว่างที่อาโอยจังถูกหมายหัวอยู่นี่พวกเราก็เอาแต่หนีไปเรื่อยๆได้อยู่หรอก แต่ถ้าการแปลงร่างคลายแล้วเค้าเริ่มเล่นงานคนที่หน้าอกใหญ่แบบไม่เลือกหน้าขึ้นมา……ก็จะไม่มีใครสามารถหยุดได้อีกแล้วนะ ”

“ เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้ว ”

 

ฉันวางมือลงเหนือมอเตอร์ไซค์ที่คาราสึมะขึ้นขับอยู่  

 

“ ต้องช่วยนางุโมะ ด้วยกำลังรบเท่าที่มีอยู่ในเมืองนี้ในตอนนี้สถานเดียวเท่านั้นไม่ใช่เรอะ ”

 

ได้ยินคำพูดของฉันเข้าแล้ว โซยะก็ถึงกับอ้าปากค้าง

 

“ กำลังรบเท่าที่มีอยู่ในเมืองนี้ในตอนนี้นั่น……พูดอะไรน่ะ? อีกฝั่งคือ สเกล 6 เลยนะ? ตัวแบบนั้น ขนาดมี 12 เซียนอัมพรอยู่ด้วยก็ยังได้แค่ระดับสู้สูสีกันเท่านั้นเอง—— ”

“ ฉันจะปราบมันเอง ”

“ เอ๊ะ? ”

 

ในระหว่างวิ่งมาที่นี่ มีความกลัดกลุ้มมากมายหลากหลายแบบปรากฎขึ้นรัดพันกันอยู่ภายในใจฉัน

แต่ภายในสถานการณ์ที่เหมือนจะมีคนตายได้ทุกเมื่อแบบนี้ ก็ไม่มีเวลาให้มัวลังเลเอ้อระเหยอยู่ได้หรอก

ฉันน่ะเตรียมใจเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

เตรียมใจที่จะเข้าปราบ สเกล 6 น่ะ

 

“ โซยะช่วยติดต่อทีมผู้ปราบมารฉุกเฉินที่เดินทางมาถึงเมืองชิโนโนเมะแล้วที บอกให้รีบหาสถานที่ที่จะลดความเสียหายลงให้เล็กน้อยที่สุดได้ แล้วให้ทุกคนทำการเตรียมพร้อมใช้ศาสตร์เหนี่ยวรั้งสายข่ายอาคมเอาไว้ทีน่ะ ฉันกับคาราสึมะจะทำการล่อนางุโมะไปยังจุดนั้นให้เอง ”

 

พอให้คำสั่งกับโซยะแล้ว ฉันก็ขึ้นมานั่งอยู่เหนือมอเตอร์ไซค์ นั่งซ้อนท้ายไอ้คาราสึมะมันอะนะ

 

“ ห้ะ!? ทำไมกัน!? ไม่ใช่หนีเอาตัวรอดสุดชีวิตหรอกหรือ!? ต้องเป็นเหยื่อล่อนี่มันไม่ใช่ที่เราคุยกันไว้นี่นา!? ”

 

คาราสึมะโอดครวญใหญ่ แต่ไหนๆอีกฝั่งก็ช่วยไล่ตามมาให้แล้วนี่หว่า จะไม่ใช้ประโยชน์จากตรงนี้ได้ที่ไหนกันเล่า แต่จะให้มันไปเป็นเหยื่อล่อนกต่อตัวคนเดียวก็อันตราย ไอ้ฉันที่เป็นตัวโบ้ยภาระให้จึงจะยอมตามลงนรกไปด้วยอีกคนในฐานะคนคุ้มกันและคนทำหน้าที่ติดต่อสื่อสารก็แล้วกันเว้ย

 

“ ดะ เดี๋ยวก่อนสิฟุรุยะคุง! ”

 

แต่ดันไม่ได้มีแค่คาราสึมะนี่สิ ขนาดโซยะเองก็ยังเข้ามาคว้าด้ามจับของมอเตอร์ไซค์ไว้แน่น พยายามจะรั้งฉันเอาไว้ให้ได้

 

“ [ฉันจะปราบมันเอง] นั่น…..ต่อให้ทุกคนในทีมผู้ปราบมารกับอาโอยจังรวมพลังช่วยกันใช้ศาสตร์เหนี่ยวรั้งอัดเข้าใส่ แต่ก็ไม่รู้ซะหน่อยนะว่าจะหยุดการเคลื่อนไหวเอาไว้ได้แน่รึเปล่า…….และที่สำคัญ ต่อให้ความสามารถไล่ผีของฟุรุยะคุงมันจะทรงพลังมากเลยก็เถอะ แต่จะใช้ปราบไคอิที่มีพลังระดับ 12 เซียนอัมพรได้รึเปล่าก็ไม่รู้……. ”

“ อะไรกันเฮ้ยโซยะ ไม่กระตือรือร้นเลยนะ ทั้งที่ถ้าคลี่คลายคดีนี้ได้จะต้องได้เป็นใหญ่เป็นโตชัวร์เลยแท้ๆ ”

“ ก็มัน! ตอนที่จะเข้าไปปราบเมื่อกี้ ฟุรุยะคุงเล็งไปยังหน้าอกของคุณนางุโมะไม่ใช่เหรอ? ถ้าเกิดไปจี้ต่อมโมโหของเค้าแบบนั้นแล้วยังปราบไม่สำเร็จอีกละก็ มีหวังได้ถูกฆ่าแน่นอนเลยนะ! ”

“ ปราบได้แน่ ในจึ้กเดียวเลยล่ะ ”

 

ฉันพูดให้คำขาด กับโซยะที่พยายามจะรั้งตัวเอาไว้สุดชีวิต

โซยะนั้นถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกไปซักระยะเลย ทว่า

 

“ เรื่องนั้นเราก็ไม่รู้แน่นอนซะหน่อยไม่ใช่เหรอ! แถมคิดเหรอว่าข้อมูลที่ไม่แน่นอนแบบนั้นจะพอเกลี้ยกล่อมให้ทีมผู้ปราบมารเคลื่อนไหวได้——-อ๊ะ ”

 

โซยะพลันสะดุ้งโหยงในทันใด

 

“ ชินิกามิ…..โดนเล่นงานไปหมดทุกตัวแล้ว ”

 

เราทุกคนหันขวับไปข้างหลังในทันที

มีเงานึงกำลังวิ่งด้วยความเร็วมหาศาลไต่ขึ้นไปตามตึกเรียนของโรงเรียนมัธยมปลายชิโนโนเมะที่ถูกฉายไปด้วยแสงยามเย็น

เป็นการเคลื่อนไหวที่มนุษย์ไม่อาจทำได้ แบบที่ขนาดมองดูอยู่ห่างๆก็ยังถึงกับเสียวสันหลัง

พอเงานั่นไต่ขึ้นมาถึงดาดฟ้าภายในเวลาเพียงชั่วอึดใจ มันก็เดินขยับวนไปมาราวกับกำลังสอดส่ายตามหาอะไรบางอย่าง และในท้ายที่สุด มันก็หันร่างตรงดิ่งเข้ามาใส่พวกเราก่อนจะหยุดกึกแน่นิ่ง

——-โดนเจอตัวเข้าซะแล้ว

 

“ ว๊าาาาากกกกกก!? มันมองมาทางนี้แล้วน้าาาาา!? ตะ ต้องเร่งเครื่องไปอย่างเร่งด่วน! ”

 

บรื๊น! บรื๊น! คาราสึมะสตาร์ทเครื่องรัวๆราวกับเร่งกัน

ไม่มีเวลาแล้ว

 

“ โซยะ เอาเป็นว่าเชื่อทีเถอะ เทคโนเบรคเกอร์ของฉันน่ะต่อให้จะเป็น สเกล 6 หรืออะไรก็ไม่เกี่ยง ขอแค่จิ้มโพรงเสน่ห์กายิกสุขได้ก็จะปราบได้ทั้งหมดภายในทีเดียวเลย ”

“ ก็ถึงถามไง! ว่าทำไมถึงมั่นใจพูดได้แบบนั้นน่ะ!? ”

“ …….เพราะว่า ”

 

ในระหว่างที่คาราสึมะกำลังคลั่งพยายามจะปล่อยมอเตอร์ไซค์ให้พุ่งตัวไปข้างหน้า ฉันเองก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ราวกับเป็นการเตรียมใจให้พร้อมใหม่อีกครั้ง

การจะโน้มน้าวโซยะกับทีมปราบมารให้ได้ในสถานการณ์นี้ มันก็แหงอยู่แล้วเนอะ คงต้องพูดออกมาสถานเดียวเท่านั้นจริงๆน่ะแหละ

ความทรงจำอันแสนน่าสะอิดสะเอียนนั่น อดีตของฉันที่มีแค่คาเอเดะและบุคคลอีกเพียงหยิบมือเท่านั้นที่รู้

 

“ ในอดีต ฉันน่ะเคยใช้ มือ สองข้างนี้ ทำการปราบวิญญาณร้าย สเกล 7—–ปราบวิญญาณร้ายที่เคยเป็นพ่อซึ่งเลี้ยงดูฉันมาก่อนยังไงล่ะ ”

“ เอ๊ะ…..? ”

 

พริบตาให้หลัง

 

“ กรี๊ดดดดดดมันมาแล้วววววววว!? รอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว! จับตรงไหนที่ไม่ใช่ร่างกายของฉันเอาไว้ให้แน่นๆเสียล่ะฟุรุยะ ฮารุฮิสะ! ”

 

พอเห็นเงาคนกระโดดพุ่งตัวลงมาจากดาดฟ้าของโรงเรียนมัธยมปลายชิโนโนเมะ คาราสึมะก็พุ่งมอเตอร์ไซค์ออกไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน

ใบหน้าที่ดวงตาเบิกโพลงไปด้วยความตกตะลึงของโซยะค่อยๆห่างไกลออกไปเรื่อยๆ และแล้ว

เค้าลางของไอ้สัตว์ประหลาดที่พุ่งพวยออกมาจากทิศของโรงเรียนมัธยมปลายชิโนโนเมะ มันก็พุ่งทะยานไล่ตามเรามาติดๆ