“ มะ มันอะไรกันนั่นน่ะ!? ”

 

——กรุณาช่วยนำขยะของท่านกลับไปด้วย

——ระวังหมี

——เตรียมมาตรการรับมือกับวิญญาณร้ายพร้อมแล้วหรือยัง?

 

ภายในค่ายพักแรมขนาดเล็กที่มีแผ่นป้าย ซึ่งหาเจอได้อยู่ทั่วไป เช่นนั้นถูกติดตั้งเอาไว้นั่นเอง ที่ทุกคนภายในสถานที่ต่างก็กำลังลนลานตื่นตระหนกกันอยู่อย่างยกใหญ่

วันหยุดฤดูร้อนของมหาลัย ทำบาร์บีคิวกินเล่นในค่ายพักแรม เหล่าชายหญิงรวมตัวกันสังสรรค์เฮฮาด้วยเสียงหัวเราะร่าเริงสดใส

และพวกเค้าเหล่านั้นก็ได้ปล่อยตัวให้สนุกสนานรื่นเริงไปกับฉากนึงของฤดูร้อนในอุดมคติ…….มาจนถึงเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เอง

 

 

กล่องทำความเย็นบรรจุวัตถุดิบทำอาหารเจอฟาดแหลกเป็นเสี่ยง โต๊ะโดนทุบกระจุย เตาสำหรับใช้ทำเนื้อย่างถูกเหวี่ยงลอยเข้าไปในเต็นท์ใกล้ๆก่อให้เกิดเป็นเพลิงขนาดใหญ่ยักษ์วินาศสันตะโร

 

“ ฉิบหายแล้วเนี่ย! แม่มไม่ปกติชัดๆแล้ว! ”

 

คนหนุ่มผู้นึงพลันแผดเสียงร้องไปพลางวิ่งหนีห่างออกมา

 

 

ผู้ที่ทำการไล่ล่าเหล่าคนหนุ่มที่เผ่นหนีกระจัดกระจายกันไปคนละทิศคนละทาง ก็คือสาวน้อยที่จนถึงเมื่อกี้ยังตั้งแคมป์อย่างสนุกสนานร่วมกันกับพวกเขาอยู่เลย

ดวงตานี่คือแดงก่ำสับส่ายไม่โฟกัส ไม่ได้มีคิดสนใจมือสองข้างที่บาดเจ็บเนื่องจากฝืนใช้แรงอาละวาดทำลายอุปกรณ์ตั้งแคมป์เลยแม้แต่นิด เอาแต่พุ่งทะยานตัวไล่ล่าเหล่าคนหนุ่มสุดใจขาดดิ้นท่าเดียว ในมือข้างนั้นกำมีดทำครัวเอาไว้ หากถูกไล่ตามจนทันจะเกิดอะไรขึ้นนี่เป็นที่รู้แจ้งเห็นกันได้อย่างชัดเจนเลย

 

“ ถึงได้บอกไงเล่าเฮ้ยว่าอย่าเตรียมมาแค่สเปรย์ไล่แมลงอย่างเดียว ให้พกสเปรย์กันหมีกับยันต์มาด้วยอะว้อย! ”

“ ก็มันแพงนี่หว่า! แถมใครแม่มจะไปคิดวะว่ามันจะโผล่มาจริงๆเงี้ย! ”

 

เหล่าผู้ชายพากันเผ่นหนีจากเพื่อนผู้หญิงที่ถือมีดทำครัวสุดกำลัง พลางร้องแรกแหกกระเชอราวกับพยายามผ่อนความกลัวไปด้วย

 

“ เอ่อ….เวลาแบบนี้ต้องกด หนะ 110……เอ้ย 119 เรอะ!? ”

“ ไอ้ควาย! นั่นมันเบอร์ตำรวจกับรถพยาบาลว้อย! เวลาหยั่งงี้มันต้องกดเบอร์ที่ใช้ติดต่อกับสมาคมโดยตรง ไอ้เบอร์…….เบอร์อะไรวะ? ”

“ เอ้ย แต่ถึงต่อให้เราโทรไปตอนนี้ เค้าก็มาช่วยไม่ทันหรอก! ”

 

เธอคนนั้นที่ถูกควบคุมอยู่โดยบางสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ ได้วิ่งตามไล่หลังพวกเขามาติดๆแล้ว

ถ้าเป็นในด้านพลังกายเพียวๆละก็พวกผู้ชายเหนือกว่าหรอก แต่ประเด็นคือเธอคนนั้นกำลังวิ่งไล่มาด้วยท่าทางราวกับว่าไม่ได้คิดคำนึงถึงขีดจำกัดร่างกายตัวเองเลยไง ฉะนั้นถ้าไม่หาที่ซ่อนตัว ก็ต้องเข้าไปหลบรอเวลาในอาคารบริหารซึ่งตั้งอยู่ห่างออกไปเท่านั้น ทว่า

 

“ เหวย!? ”

 

ผู้ชายคนนึงสะดุดขาตัวเองจนล้มโครมลงมามันตรงนั้น

 

 

และแล้วมีดทำครัวก็ได้ถูกฟาดลงมา พร้อมเสียงคำรามที่น่าหวาดหวั่นขวัญผวามากขนาดที่ทำใจให้เชื่อไม่ลงเลยว่ามนุษย์ที่ยังมีชีวิตอยู่จะแผดออกมาได้

 

“ ว๊าาาาาาาากกกกกกกกกกกกก!? ”

 

เป็นในฉับพลัน ที่ผู้ชายเตรียมใจพร้อมยอมรับความตายทั้งๆที่ยังมึนจับต้นชนปลายไม่ถูกนั่นเอง

แกร๊งงง!

ที่เสียงแหบพร่าพลันดังก้อง พร้อมกับมีเด็กหนุ่มผู้นึง ปรากฎตัวขึ้นมายืนเด่นหราขวางกลางอยู่ระหว่างผู้หญิงที่เหวี่ยงมีดทำครัวลงมากับผู้ชายที่ล้มลง  

 

“ หวาดเสียวว้อย! ”

 

เด็กหนุ่มที่ใช้มือเปล่าๆรับหยุดมีดทำครัวไว้ได้ราวกับเป็นเรื่องปกติคนนั้น ดูน่าจะยังเป็นแค่เด็กมัธยมปลายอยู่เลย

 

“ หวิดไปนิดเดียวเองนะนั่น……ถ้าไม่ใช่สเกล 2 (ระดับวิญญาณ 2) คงได้มีคนตายไปนานเนแล้วมั้งเนี่ย ”

 

ในระหว่างที่พวกผู้ชายต่างก็อึ้งตะลึงงัน เด็กหนุ่มคนนั้นก็ทำการปาดเหงื่ออันเย็นเฉียบไปพลางรีดเสียงพูดออกมาราวกับบ่นโวยวาย

 

“ เฮ้ยคาราสึมะ! เท่านี้ก็มองเห็นหน้าแล้วใช่มั้ย! ”

 

และในฉับพลันที่เด็กหนุ่มส่งเสียงตรงเข้าไปหาความมืดนั่นเอง

 

[ฮึก!?]

 

ที่ผู้หญิงซึ่งกำมีดทำครัวไว้อยู่ในมือพลันบิดร่างราวกับถูกอะไรบางอย่างตรึงรัดตัวเอาไว้ พร้อมกับปั้นสีหน้าอย่างเจ็บปวดทุกข์ทรมานขึ้นมา ดูเหมือนจะถูกบางอย่างที่มองไม่เห็นผนึกการเคลื่อนไหวของร่างกายอยู่ละมั้งนั่น

 

“ นะ นี่พวกเธอ…… ”

 

แม้จะเจอะเข้ากับปรากฎการณ์เหนือธรรมชาติที่บังเกิดขึ้นต่อหน้าอย่างต่อเนื่องมากมายจนไม่อยากเชื่อตาตัวเอง แต่พวกผู้ชายก็มั่นใจรู้ได้ในทันทีเลย ว่าเด็กหนุ่มที่จู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้นมาคนนี้แท้จริงแล้วเป็นใคร

ผู้ปราบมาร

นั่นล่ะคือชื่อเรียกขานเหล่าผู้คนที่ได้รับการฝึกแบบพิเศษ ให้สามารถต่อกรรับมือกับตัวตนเชิงวิญญาณที่หาญเข้าทำร้ายมนุษย์

ถ้าจำไม่ผิด ชุดเครื่องแบบนักเรียนที่เด็กหนุ่มใส่หุ้มกายอยู่นั่น เหมือนว่าจะเป็นของโรงเรียนฝึกสอนในด้านนี้ที่โด่งดังเลยทีเดียว เป็นนักเรียนก็แค่ในนาม หากมีความสามารถมากพอก็จะสามารถทำงานได้ในระดับเดียวกับมืออาชีพเลย และท่าทางการเฉิดฉายของเหล่าเด็กนักเรียนนั่นก็ได้ถูกสื่อนำมาเล่นเป็นประเด็นอยู่หลายครั้ง  

ก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าผู้ปราบมารโผล่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทั้งที่พวกตนก็ยังไม่ได้ทำการติดต่อไปเลยแท้ๆ แต่เท่านี้ก็รอดแล้ว…..เป็นในฉับพลันที่เหล่าผู้ชายต่างก็พากันโล่งอกอุ่นใจนั่นเอง

 

“ เหวย!? อะไรน่ะ!? ”

 

ที่จู่ๆการมองเห็นของพวกผู้ชายก็ถูกปกปิด ทำให้ไม่อาจทราบได้เลยว่าอะไรเป็นอะไร

มีอะไรบางอย่างกำลังรัดติดแน่นอยู่กับใบหน้า หูสองข้างก็ถูกปิดไว้อย่างรุนแรงด้วยเช่นกัน

 

“ ตอนนี้แหละฟุรุยะคุง! ปิดตากับหูของสามัญชนให้แล้ว ใช้ เทคโนเบรคเกอร์ (ไล่ผีโดยทำให้ถึงจุดสุดยอด) ได้เล้ยไม่มีปัญหา! ”

“ ยัยบ้า! เสียงดังไปแล้วเฟ้ยโซยะ! ”

 

ได้ยินบทสนทนาแบบนั้นอยู่แว่วๆ และในฉับพลันถัดมา

 

 

 

 

เสียงร้องอย่างเสียวซ่านแบบโคตรจะโอเวอร์ไร้ใครเกินก็พลันสะท้านดังก้องกังวาน

 

“ ปัดโธ่เว้ย ไล่ผีโดยทำให้ถึงจุดสุดยอดบ้าบออะไรกันฟะ…….ให้ตาย เป็นคำสาปที่หาดีไม่ได้เลยจริงๆฟ่ะพับผ่า……. ”

 

เสียงฟังดูเซ็งจับจิตของเด็กหนุ่ม

และในเพียงชั่วพริบตาเดียว เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นที่การมองเห็นของผู้ชายกลับมาสว่างจ้า ภาพอันสุดจะเชื่อมันก็ได้ฉายแล่นเข้ามาภายในดวงตา

พอเห็นว่ามีผู้หญิงตัวกึ่งโปร่งแสงลอยหลุดออกมาจากร่างกายของเพื่อนผู้หญิงที่กำมีดทำครัวอยู่มาจนถึงเมื่อครู่ปุ๊บ คุณหล่อนแกก็ระเหิดเลือนหายไปด้วยสีหน้าสุดจะเคลิ้มโดยพลัน

นั่นมันคือภาพเหตุการณ์ที่เหมาะสมคู่ควรจะถูกเรียกว่าขึ้นสวรรค์โดยแท้ แต่ในอีกฝั่งนึงแล้ว สภาพของเพื่อนผู้หญิงที่สั่นสะท้านหงึกๆไปทั้งตัวพร้อมกับมีของเหลวไหลหลั่งโชกออกมาจากร่างกายท่อนล่างนี่กลับเห็นได้ชัดเจนเลยว่าช่างห่างไกลจากปรากฎการณ์อันแสนศักดิ์สิทธิ์ที่ว่าขึ้นสวรรค์อะไรนั่นเหลือเกิน…….

เกิดอะไรขึ้นเบื้องหน้าพวกเขากันแน่ ให้ว่าแล้วนี่มันคือการไล่ผีแน่หรือ

ผู้ชายที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับวงการผู้ปราบมารอย่างละเอียด ไม่อาจเข้าใจอะไรได้เลยซักอย่างเดียว