ในฐานะเพื่อนฉันจะมอบการหลุดพ้นแก่เธอเอง - ตอนที่ 27 ชอบเธอ
“ซอยอน… ความสัมพันธ์ของพวกเรา”
“มันคืออะไรกันแน่…?”
ฉันมองหน้าคิมจีฮุน
ฉันเงียบไป
ฉันไม่นึกว่าเขาจะพูดถึงความสัมพันธ์ของฉันกับเขาเอาตอนนี้
ฉันลังเลนิดหน่อย
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดออกไปดีไหม
เรื่องที่… ฉันคิดอยากให้พวกเราเป็น ‘เพื่อนนอน’
แต่ว่าพอมองใบหน้าที่กำลังจริงจังของคิมจีฮุนแล้ว
ฉันก็เลือกที่จะไม่พูดถึงมัน
ฉันก้มหน้าลงและพูดออกมาด้วยความกระอักกระอ่วน
“พวกเราเป็น ‘เพื่อน’ กันไง”
ฉันส่งยิ้มกว้างให้เขาหลังพูดจบ
ใช่… พวกเราเป็นแค่เพื่อนกัน
ถึงฉันจะไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจตอนนี้
แต่ว่าระหว่างฉันกับเขา
มันไม่ควรเป็นไปมากกว่านี้
ถึงแม้พวกเราจะมีเซ็กส์กัน
แต่มันก็แค่นั้น มันแค่ความสัมพันธ์ทางกายที่สนองตัณหาของพวกเราสองคน
การมีเซ็กส์กัน ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะต้องเป็นมากกว่านั้น
ใช่ไหมล่ะ?
“เพื่อน? เพื่อนงั้นหรอ?”
ฉันมองคิมจีฮุนที่กำลังพึมพำคำว่า ‘เพื่อน’
ฉันไม่รู้ทำไมเขากำลังมีสีหน้าที่เศร้าหมอง
แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกผิด
“…ขอโทษ”
ฉันขอโทษออกไป
ขอโทษที่ทำให้เขารู้สึกเศร้า
ฉันมองคิมจีฮุนที่กำลังเดินกลับมาหาฉัน
“เพื่อนกัน มันจะมีเซ็กส์กันงั้นหรอ? ซอยอน?”
เขาเดินมาหาฉันด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“…อือ”
ฉันตอบกลับไปสั้นๆ ด้วยเสียงในลำคอ
ฉันรู้สึกจุกในอก
ฉันควรจะต้องทำยังไงดี?
ฉันควรจะต้องรู้สึกแบบไหน?
ฉันกลัว…
“ซอยอน”
คิมจีฮุนเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน
เขาดันไหล่ของฉัน ตรึงไว้กับโซฟา
ใบหน้าของเขาที่อยู่ใกล้ๆ มันทำให้ฉันกระวนกระวาย
“…จีฮุน?”
ฉันเรียกชื่อเขา
ฉันไม่รู้เขาต้องการอะไรกันแน่
เขาโกรธหรือไม่พอใจอะไรงั้นหรอ?
แต่ว่าฉันก็จำไม่ได้ว่าตัวเองจะทำอะไรให้เขาไม่พอใจ
“เพื่อนกัน จะมีเซ็กส์จริงๆ งั้นหรอ…?”
“ถ้างั้นเธอจะมีอะไรกับใครก็ได้ขอแค่เป็นเพื่อนงั้นหรอ?”
คิมจีฮุนถามฉันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่นราวกับว่าเขากำลังโกรธ
“ไม่ใช่นะ!”
ฉันร้อนรนร้องปฏิเสธออกมาเสียงดัง
หัวใจของฉันเจ็บไปหมด
ทำไมเขาถึงคิดแบบนั้น?
ทำไมเขาถึงมองฉันแบบนั้น?
ทำไมเขาต้องพูดอะไรที่โหดร้ายแบบนั้นด้วย?
ฉันดูใจง่ายถึงขนาดจะนอนกับใครก็ได้เลยหรอในสายตาของเขา
ฉันก้มหน้าลง ฉันเสียใจ
ฉันรู้สึกชื้นที่ตาและน้ำตาของฉันก็ไหลออกมา
“สำหรับฉันแล้ว จีฮุนเป็นคนพิเศษของฉัน”
“แต่ว่า… ฉันคิดว่าพวกเราเป็นแค่ ‘เพื่อน’ เท่านั้นจริงๆ”
“เซ็กส์เมื่อคืน… มันคืออารมณ์ชั่ววูบของฉัน”
“แถมฉันยังบังคับจีฮุนทำมันอีกเพราะงั้นแล้ว…”
ฉันพูดสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉันกับเขาไว้ออกไป
ทว่าเมื่อเจอสายตาของเขา
ฉันก็กระวนกระวายกวาดสายตามองไปด้านข้างหนีสายตาของคิมจีฮุน
ทว่าจู่ๆ ในหัวของฉันก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา
“อา! จริงสิ! จีฮุน! ถ้าหากนายคิดมากเรื่องเซ็กส์ งั้นพวกเราก็เป็น ‘เพื่อนนอน’ กันไหม?”
ฉันเงยหน้ามองเขาด้วยสายตามีความหวังพร้อมรอยยิ้มกว้าง
ในเมื่อเขากำลังคิดมากเรื่องเซ็กส์
ถ้างั้นพวกเราก็กลายเป็น ‘เพื่อนนอน’ ไปเลยสิ
เท่านั้นปัญหาในตอนนี้ก็จบลงแล้ว!
เพราะว่าฉันไม่อยากทะเลาะกับเขา
ฉันอยากอยู่ข้างๆ เขาและได้รับความอบอุ่นจากเขาโดยที่ไม่มีอะไรผิดใจกัน
ในตอนนั้นเองที่ฉันเห็นใบหน้าของเขา
รอยยิ้มของฉันก็กระตุกและนิ่งค้าง
ใบหน้าของเขาที่กำลังมองฉันด้วยสายตานิ่งเรียบ ไร้ความรู้สึก
“…ขอโทษ ถ้างั้นช่วยลืมที่พูดเมื่อกี้ได้ไหม?”
“ฉันไม่รู้อะไรทำให้ฉันพูดแบบนั้นออกไป ฮะฮะ”
ฉันหัวเราะแห้งพร้อมกับก้มหน้าลง
ฉันอยากหนีไปให้ไกลจากตรงนี้
หัวใจของฉันมันเจ็บปวดเกินไป
มันเจ็บจนราวกับว่าหัวใจของฉันมันร้าวไปหมด
หลังจากที่ฉันเห็นสีหน้าของเขาที่เย็นชาและกำลังโกรธ
ฉันก็เข้าใจได้ว่า… ฉันทำผิดพลาดครั้งใหญ่
“…ซอยอน”
คิมจีฮุนเรียกชื่อฉัน
ฉันมองเขาลึกเข้าไปในดวงตาของเขา
“เธอรู้สึกยังไงกันแน่? เธอสนุกงั้นหรอกับการเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น?”
ในตอนนั้นเอง
ที่หัวใจของฉันราวกับถูกฉีกกระชากจนขาดออกจากกัน
“มะ..ไม่นะ ฉะ..ฉันไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้น!”
ฉันก้มหน้าลงและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ฉันเล่นกับความรู้สึกของเขางั้นหรอ?
ฉันทำแบบนั้นจริงๆ หรอ?
ฉันแค่ไม่อยากให้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปมากกว่านี้เอง
ทำไมวันนี้เขาออกไปข้างนอก ไปธุระพอเขากลับมา เขาก็เปลี่ยนไป
มันเกิดอะไรขึ้น?
ทำไมสถานการณ์ในตอนนี้มันถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?
ฉัน… ไม่รู้
ฉันไม่อยากคิดอะไรแล้ว
หัวใจของฉัน มันเจ็บ
ฉันเกาะแขนของเขา
หัวของฉันมันตื้อไปหมด
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร
“จะ..จีฮุน พวกเราหยุดทะเลาะกันได้ไหม?”
“ฉันไม่ชอบตอนที่พวกเราทะเลาะกัน ขอร้อง”
ฉันร้องไห้ออกมาเกาะแขนของเขาและยิ้มออกมาราวกับคนโง่
ฉันทำได้แค่นี้ ฉันได้แต่ร้องขอความเห็นใจจากเขา
ฉันอยากคืนดีกับเขามากกว่าทะเลาะกับเขา
เขาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉัน
เพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันไม่อยากเสียความสัมพันธ์นี้ไปเด็ดขาด
ฉันมองเขาทั้งน้ำตา
ในตอนนั้นเอง
ฉันก็เห็นเขาถอนหายใจออกมา
เขาถอยออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา
ฉันกำผ้าหุ่มที่คลุมร่างกายของฉันแน่น
“…ได้ พวกเราเป็นแค่ ‘เพื่อนนอน’ กัน”
ฉันได้ยินเขาพูดแบบนั้นก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
สมองของฉัน ว่างเปล่า
มันเจ็บ
เจ็บเหลือเกิน
ทำไมวันนี้มันถึงเป็นแบบนี้ไปได้
วันที่ฉันคิดว่าตัวเองจะมีความสุข
ทำไมคิมจีฮุนถึงเป็นแบบนี้?
ทำไมเขาต้องเอาอารมณ์มาลงกับฉันด้วย?
ทำไมเขาถึงใจร้ายกับฉันแบบนี้?
ฉันทำอะไรผิดขนาดนั้นเลยหรอ?
ฉันร้องไห้ สะอื้นออกมาเงียบๆ
หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน
ฉันก็เริ่มสงบอารมณ์ได้นิดหน่อย
หลังจากที่คิมจีฮุนเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป
ฉันก็ได้ยินเสียงของเขาจากในห้องครัว
ดูเหมือนว่าเขากำลังทำอาหารแล้วก็คุยกับใครสักคนผ่านโทรศัพท์
แถมปลายสายของคิมจีฮุนยังเสียงดังมาก
ฉันฟังไม่ค่อยออกเพราะมันไกลออกไปแต่ฉันพอได้ยินเสียงคำสบถต่างๆ นาๆ ก็เต็มไปหมด
ราวกับว่าคนปลายสายกำลังตำหนิและด่าคิมจีฮุน
คิมจีฮุนเองก็พูดเถียงกับคนในสายไม่น้อย
ฉันนั่งฟังเสียงของคิมจีฮุนและเสียงคนในสายของเขาเงียบๆ
จนกระทั่งเสียงของทั้งสองเงียบไป
เรื่องคนที่เขากำลังคุยด้วยหรือหัวข้อที่เขากำลังคุย ฉันไม่ได้สนใจเลย
ตอนนี้ฉันกังวลแค่ว่า ฉันควรทำตัวยังไงดี
ฉันกับเขาพึ่งทะเลาะกัน
ทะเลาะกันครั้งแรกนับตั้งแต่ที่ฉันกับเขากลับมาเจอกัน
แถมยังเป็นการทะเลาะครั้งใหญ่ด้วย
เพียงแค่คิดว่าฉันจะต้องเผชิญหน้ากับเขา
ฉันก็รู้สึกกระวนกระวายและเสียใจ
ในตอนนั้นเอง ฉันก็เห็นเขาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
เขามองฉันที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมนับตั้งแต่ที่ทะเลาะกัน
เขาถอนหายใจออกมาพร้อมกับขยุ้มผมตัวเอง
“ข้าวเสร็จแล้ว”
ฉันมองหน้าเขาแล้วพยักหน้าช้าๆ
ฉันค่อยๆ ลุกและเดินตามเขาเข้าไปในห้องครัว
โต๊ะอาหารที่ถูกจัดอย่างมีระเบียบ
ฉันเดินไปนั่งที่นั่งของตัวเอง
โดยที่มีคิมจีฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉัน
ฉันเห็นสีหน้าลำบากใจของเขา
“ขอโทษนะ ซอยอน”
ฉันนิ่งไปหลังจากที่ฉันได้ยินคำขอโทษจากเขา
“ช่วงนี้ฉันมีเรื่องให้คิดมากเยอะเกินไป”
“แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่ข้ออ้างกับสิ่งที่ฉันทำไป”
“ขอโทษที่ใส่อารมณ์กับเธอนะ”
เขาดึงมือของฉันไปกุมไว้เบาๆ และวางไว้ที่ตักของเขา
ฉันพยักหน้าช้าๆ
ฉันมองอะไรตรงหน้าไม่เห็นเลย
สายตาของฉันเบลอไปหมด
น้ำตามันบังการมองเห็นของฉันไปจนหมด
“…อือ”
ฉันส่งเสียงร้องในลำคอออกมา
ฉันรู้สึกดีที่ตอนนี้เขาขอโทษออกมา
ถึงฉันจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมเขาถึงหายโกรธฉัน
แต่ฉันไม่สนใจมันเพราะที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือ เขากำลังขอโทษฉัน
คิมจีฮุนมองฉันที่กำลังร้องไห้ออกมาเงียบๆ
ก่อนที่เขาจะหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้ฉัน
การที่เขากลับมาคอยดูแลฉัน
มันทำให้หัวใจของฉันพองโต
แต่ฉันก็กังวล
กังวลว่าความสุขในตอนนี้จะหายไป
“…จีฮุน ขอโทษนะ”
ฉันขอโทษคิมจีฮุนออกไป
ถึงฉันจะไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด
แต่มันต้องส่งผลกระทบกับจิตใจของเขาแน่ๆ
“ไม่… คนที่ควรจะขอโทษคือฉันต่างหาก”
เขาดึงมือของฉันไปแนบไว้กับแก้มของเขา
เขาหลับตาลงในขณะที่กำลังใช้มือของฉันสัมผัสกับแก้มของเขา
มันทำให้ฉันอายเพราะมันทำให้ดูเหมือนกับว่าฉันสำคัญกับเขามาก
“ฉันขอโทษจริงๆ ที่ใส่อารมณ์กับเธอไป”
เขาพูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ซอยอน ฉันชอบเธอ”
คำพูดของเขาทำให้สมองของฉันโล่งไปหมด
“…อะไรนะ?”
“ฉันชอบเธอ ซอยอน”
“ที่ฉันโกรธและใส่อารมณ์กับเธอไป…”
“มันเป็นเพราะว่าฉันเสียใจ ฉันโกรธที่สำหรับเธอแล้วฉันเป็นแค่คนที่จะมีเซ็กส์ด้วยและเป็นแค่เพื่อน”
“ซึ่งฉันไม่พอใจกับการเป็นแค่นั้นแล้วพอนึกถึงเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมา”
“ฉันเลยใส่อารมณ์กับเธอไป”
ฉันตะลึงกับสิ่งที่ฉันได้ยิน
คิมจีฮุนอธิบายเหตุผลของความไม่พอใจและเศร้าของเขา
มันทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง
“ฉันขอโทษที่ทำตัวงี่เง่าและบ้าบอ”
เขาดึงมือของฉันไปจูบเบาๆ
มันยิ่งทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะออกมาจากอก
ฉันดีใจ
ฉันรู้สึกดีที่เขามีใจให้ฉัน
แต่ว่า… แล้วความสัมพันธ์ของเขากับจองฮารังล่ะ?
หากความสัมพันธ์ของเขากับจองฮารังไม่ดำเนินต่อไป
แล้วอาวุธที่แท้จริงของเขาล่ะ?
สหายและเพื่อนที่จะคอยต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่เขาล่ะ?
แล้วใครจะสนับสนุนด้านเงินทุนกับเขาล่ะ?
ใครจะคอยดูแลเขา คอยเป็นห่วงเขา คอยทำงานเบื้องหลังให้กับเขา?
เพราะคนที่ทำแบบนั้นได้มีแค่จองฮารัง
ผู้หญิงที่ทั้งฉลาด มีเส้นสาย มีอำนาจและเงินมากพอที่จะทำให้ชีวิตของเขาดำเนินและพัฒนาไปได้อย่างรวดเร็ว
แล้วตอนนี้อีกไม่นานเนื้อเรื่องทั้งหมดก็จะเริ่มแล้ว
ก็ใช่ที่ว่าเขาไม่รู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นแต่สิ่งที่แน่นอนคือ อนาคตที่จะรุ่งโรจน์หากเขาเลือกจองฮารัง
เพราะจองฮารังเป็นเจ้าของกิลด์อึนบิชซองโซ หนึ่งในกิลด์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเกาหลีที่เต็มไปด้วยเส้นสายและเงินตรา
อีกอย่างฉันเองก็พอรับรู้ได้ว่าจองฮารังเองก็ดูมีใจให้กับคิมจีฮุน
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงมีใจให้กับคิมจีฮุนก่อนเวลาอันควรตามเนื้อเรื่อง
เพราะเท่าที่ฉันรู้ คือ จองฮารังและคิมจีฮุนพึ่งเจอกันเมื่อไม่นานมานี้เองโดยมีฉันเป็นสื่อกลาง
แต่เขาก็เลือกที่จะทิ้งความสัมพันธ์และอนาคตของเขากับจองฮารังไปงั้นหรอ?
“…ขอโทษ”
ฉันดึงมือออกมาจากมือของคิมจีฮุน
ฉันยังไม่พร้อมที่จะยอมรับมัน
อนาคตของคิมจีฮุน ฉันไม่อาจยอมให้เขาทิ้งมันไปทั้งหมดได้
“เข้าใจแล้ว… แต่ว่าฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ”
คิมจีฮุนพูดออกมาพร้อมกับกุมมือของฉันแน่น
จริงๆ แล้วนอกเหนือจากเหตุผลเรื่องอนาคตของคิมจีฮุนแล้ว มันมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง…
ฉันก้มลงมองท้องของตัวเอง
ท้องของฉันมีชีวิตตัวน้อยๆ ที่กำลังเติบโต
หากฉันกับคิมจีฮุนเลือกที่จะพัฒนาความสัมพันธ์
คิมจีฮุนจะรับได้หรือเปล่ากับชีวิตในท้องของฉัน
…ชีวิตในท้องของฉันที่มาจากคนอื่น
คิมจีฮุนเห็นสายตาของฉันที่กำลังมองท้องตัวเอง
“ซอยอน… เธออยากเก็บไว้หรอ?”
เขาถามคำถามออกมา
ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร
“เก็บอะไรหรอ?”
เขามองท้องของฉัน
“ในท้องของเธอ… เธอจะทำแท้งไหม”
คำพูดของเขามันทำให้ฉันช็อค
…ทำแท้ง
เป็นคำที่ฉันไม่เคยคิดมาก่อน
ฉันมองท้องตัวเองด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
ทำแท้งงั้นหรอ…
ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองควรทำดีไหม
แต่ว่า… คนคนนั้น
คนที่ทำให้ฉันมีชีวิตตัวน้อยๆ ทิ้งฉันไปแล้ว
หากฉันปล่อยให้ชีวิตตัวน้อยๆ ในท้องของฉันคลอดออกมา
มันจะทำให้เด็กคนนี้ไม่มีพ่อหรือเปล่า…
แล้วใครจะเป็นพ่อของเด็กคนนี้
ฉันลำบากใจ
ฉันต้องฆ่าชีวิตน้อยๆ ในท้องของฉันงั้นหรอ?
แต่ว่าการปล่อยให้เด็กคนนี้คลอดออกมาโดยที่มีแม่ที่ไม่พร้อม ไม่มีเงิน ไม่มีการงานซึ่งจนถึงตอนนี้ยังต้องเกาะขาคิมจีฮุน ขอเงินเขาใช้ชีวิต
แถมฉันยังเป็น… ‘ปีศาจ’ ในสายตาของคนอื่นอีก
เด็กคนนี้จะต้องเจออะไรบ้าง?
แค่คิดว่าชีวิตน้อยๆ ในท้องของฉันต้องเจออะไร
มันก็ทำให้ฉันหายใจไม่ออก
คิมจีฮุนกุมมือของฉันพร้อมกับมองหน้าฉัน
“…ก็ได้”
ฉันลังเลพูดออกมา
“ฉันจะทำแท้ง”
ตอนแถม
พรุ่งนี้ผมหยุดพักตามปกตินะครับ
YOU MAY ALSO LIKE
