โปรเพลเยอร์วัยเกษียณ (SMRiaG) บทที่ 72 กิลด์ช่างฝีมือ

ไอเซ็นหยิบแท็กขึ้นมา และพบกับการแจ้งเตือนปรากฏตรงหน้าทันที

[ปลดล็อคฟังก์ชันกิลด์ สามารถทําให้คุณเข้าถึงข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับกิลด์ที่คุณเข้าร่วม]

คุณได้เข้าร่วมระบบกิลด์ “กิลด์นักผจญภัย]

หลังจากอ่านทั้งหมดแล้ว ไอเซ็นก็ยิ้มและปัดการแจ้งเตือนทิ้ง หวังว่าการมีฟังก์ชั่นนี้จะทําประโยชน์ให้ได้ไม่มากก็น้อย ไอเซ็นยังคงสงสัยกับค่าว่า ระบบกิลด์ ยังมีประเภทอื่น ๆ อีกหรือเปล่า? เขาควรจะถามเรื่องนี้ทีหลัง แต่สําหรับตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องจบธุระของเขาแล้ว

ไอเซ็นยืนอยู่ตรงหน้าพินบอร์ดขนาดใหญ่ที่ใช้ทับคําร้องของานต่าง ๆ ไว้จํานวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นคําร้องทั่วไปในการรวบรวมพืช วัสดุ หรือส่วนผสมต่าง ๆ ส่วนคําร้องอื่น ๆ จะเป็นค่าร้องขอให้กําจัดสัตว์ป่าที่เดินอยู่รอบ ๆ เมลโรในทันที

ที่ด้านล่างแผ่นกระดาษจะมีตัวเลขเล็ก ๆ ระบุคําร้องว่าอันดับอะไร คําร้องส่วนใหญ่จะเป็นอันดับหนึ่งและสอง นอกจากนี้ยังมีค่าร้องอันดับสามอีกจํานวนมากที่ดูเหมือนจะถูกแขวนไว้ตรงนั้นมาสักพักแล้ว

นี่ดจะไม่มีผู้คนมากเท่าไหร่นัก ซึ่งก็ไม่แปลกที่จะได้เห็นค่าร้องส่วนใหญ่จะยังคงติดอยู่ที่บอร์ดเช่นนั้น

ในขณะที่ไอเซ็นกําลังมองไปรอบ ๆ แจ๊สก็ให้การอธิบายเพิ่มเติม “คุณจะได้รับอนุญาตให้รับคําร้องที่อันดับมากกว่าคุณแค่หนึ่งอันดับเท่านั้น ตัวอย่างเช่น นักผจญภัยอันดับสามก็จะสามารถรับคําร้องที่อันดับสอง สาม และสีได้ เมื่อเสร็จสิ้นค่าร้อง คุณจะได้รับแต้ม ซึ่งมีรูปแบบเดียวกับค่า

ประสบการณ์ และเมื่อถึงแต้มที่เพียงพอ อันดับของคุณก็จะเปลี่ยน การจะได้แต้มมากหรือน้อยนั้นขึ้นอยู่กับค่าร้องค่ะ และนอกจากนั้น หากเสร็จสิ้นคําร้องที่อันดับต่ากว่าอันดับปัจจุบันของคุณ คุณจะได้รับแต้มเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น หากเสร็จสิ้นคําร้องที่อันดับเท่ากันจะได้แต้มตามปกติ และจะได้แต้มสองเท่าเมื่อเสร็จสิ้นอันดับคาร้องที่สูงกว่า”

“เข้าใจแล้ว ขอบใจนะ ฉันคิดว่าคําร้องแค่อย่างเดียวที่ฉันทําได้ตอนนี้ก็คือค่าร้องการรวบรวมสิ่งของสินะ งั้น… ฉันเอาที่ต้องรวบรวมอัมรานแล้วกัน” ไอเซ็นพูดและเดินไปที่หมุนและดึงค่าร้องที่เขาต้องการ เหตุผลที่เขาเลือกเช่นนี้ก็เพราะมันง่ายมาก และก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรที่จะได้รู้จักว่าสภาพแวดล้อมและพื้นที่แบบใดที่ดอกไม้ที่ให้พลังการฟื้นฟูพลังชีวิตอย่างอัมรานเติบโต เพื่อที่จะสามารถสามารถระบุจุด ๆ นั้นได้ง่ายขึ้นในขณะที่ออกเดินทางไปในป่า

“อันนี้นะคะ! ฉันจะรีบดําเนินการให้ทันทีเลยค่ะ! ส่วนวิธีการทํางานก็คือ ส่งแท็กประจําตัวของคุณพร้อมกับคําร้องและข้อมูลจะถูกถ่ายโอนไปยังศูนย์ข้อมูลของเราเกี่ยวกับลายเซ็นมานาของคุณ และกิลด์สาขาอื่นสามารถเข้าถึงได้ด้วยเช่นกันค่ะ หลังจากนั้นคุณจะได้รับแท็กคืนและเมื่อเสร็จสิ้นค่าร้องแล้วก็ให้นํามาคืน ถ้าตามในกรณีคําร้องของคุณ เพียงแค่ส่งอัมรานตามจํานวนที่ระบุไว้ก็เป็นอันเรียบร้อยค่ะ” แจ้สอธิบายและไปดําเนินการตามกระบวนการตอนแรกที่เธอได้อธิบายไว้ ใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนที่เธอจะยื่นกระดาษคาร้องพร้อมกับแท็กประจําตัวคืนให้ไอเซ็น

[คุณรับค่าร้อง การรวบรวมอัมราน” ของกิลด์นักผจญภัย]

“ขอบใจที่บอกนะ ฉันจะรีบทําคําร้องให้เสร็จ” ไอเซ็นพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินออกจากิลด์ไป

“ขอบคุณนะคะ! แล้วกลับมาอีกนะคะ!” แจ๊สตะโกนไล่หลังขณะที่ไอเซ็นและบรีกําลังออกจากตึกพร้อมกับเพื่อนที่ไม่ใช่คน

บรีหันไปหาไอเซ็นด้วยรอยยิ้มกว้าง “นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะที่ฉันได้เห็นหัวหน้ากิลด์นําร่องการสอบด้วยตัวเอง… เจ๋งสุด ๆ เลย! แล้วคุณจะทําอะไรต่อคะ?” เธอถามอย่างมีความสุข ไอเซ็นไม่รู้ว่าทําไมเธอถึงตื่นเต้นมากกว่าปกติ มันอาจจะเป็นเพราะเขาไม่อยู่หลายวัน จึงทําให้เธอมีความสุขที่ได้พบเขาอีกครั้ง

เขาหัวเราะเบา ๆ และมองไปยังกิลด์ช่างฝีมือ “ฉันอยากรู้ว่าฉันยังเข้าร่วมกิลด์อื่น ๆ ได้อีกไหม กิลด์ที่น่าสนใจที่สุดสําหรับฉันตอนนี้ก็คือ ช่างฝีมือ และ นักค้า”

“ค่ะ! งั้นไปกันเลย!” บริเห็นด้วยและพยักหน้าในความดีใจ

พวกเขาเดินตรงไปยังทางเข้ากิลด์ช่างฝีมือ เมื่อเปรียบเทียบกับตึกของกิลด์นักผจญภัย สภาพตึกของที่นี่ดูดีกว่ามาก และเสียงที่ดังออกมาจากข้างในก็บอกได้ชัดเจนว่าที่นี่คึกคักขนาดไหน แม้จะยังไม่ได้เข้าไปก็ตาม

เมื่อไอเซ็นเปิดประตูออก เขาก็พบกับผู้คนมากมายคลาคล่าอยู่ทั่วห้อง สิ่งที่ไอเซ็นบอกได้ก็คือ ตึกที่นี่มีการออกแบบเดียวกับกิลด์นักผจญภัย แต่มีขนาดที่ใหญ่กว่า พินบอร์ดก็ใหญ่กว่า ที่นั่งกถูกแบ่งออกตามห้อง จํานวนเคาน์เตอร์ก็มีมากถึงสิบตัว ผู้คนมากมายเดินอยู่เต็มพื้นที่ บางกลุ่มก็ต่อแถวยาวอยู่หน้าเคาน์เตอร์

ไอเซ็นเดินไปยังพินบอร์ดเพื่อที่จะได้เข้าใจว่าจะได้ทําอะไรบ้างเมื่อเข้าร่วมกิลด์นี้ และคําร้องส่วนใหญ่ก็จะเป็นการให้สร้างเครื่องมือ ยา และของอื่น ๆ ที่ต้องทําขึ้นเอง ข้อแตกต่างจากคําร้องของกิลด์นักผจญภัยก็คือ คําร้องที่นี่ขึ้นไปสูงถึงอันดับเจ็ด! และไอเซ็นก็คิดว่านี่เป็นวิธีอันชาญฉลาดที่จะรับมือกับการสร้างเครื่องมือและสิ่งของนา ๆ ชนิด

เนื่องจากการผลิตแบบจํานวนมากยังไม่เหมาะโลกแห่งนี้ หากจําเป็นต้องสร้างสิ่งของชนิดเดียวในปริมาณมาก วิธีนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่จะเฟ้นหาช่างฝีมือเข้ามาร่วมงาน

นอกจากนั้น ยังเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีสําหรับช่างฝีมือหน้าใหม่ด้วย วิธีนี้จะทําให้พวกเขาได้รับเงินและชื่อเสียงไปพร้อม ๆ กัน

เมื่อตัดสินใจแล้วว่าการเข้าร่วมกิลด์นั้นเป็นความคิดที่ดี ไอเซ็นจึงถอนหายใจออกมา และเดินไปต่อแถวจนกระทั่งถึงคิวเขา

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ วันนี้มีอะไรให้เรารับใช้คะ?” พนักงานกิลด์สาวถามด้วยรอยยิ้มสดใส คล้ายกับรอยยิ้มที่แจ๊สจากกิลด์นักผจญภัยได้มอบให้ และไอเซ็นก็เริ่มบอกธุระของเขาทันทีที่สัมผัสถึงสายตาที่หมดความอดทนจากผู้คนที่ต่อแถวอยู่ด้านหลัง

“อรุณสวัสดิ์ ฉันมาสมัครเข้าร่วมกิลด์” เขาอธิบายอย่างรวดเร็ว และพนักงานก็พยักหน้ารับจากนั้นก็โบกมือให้กับคนแคระชายวัยกลางคน “ค่ะ รบกวนตามเขาไปนะคะ เขาจะพาคุณไปเข้าสู่ขั้นตอนการสมัครค่ะ เชิญท่านต่อไปค่ะ!”

ทันทีที่เธออธิบายจบ ไอเซ็นก็ถูกผลักไปด้านข้างโดยชายคนหนึ่งที่หมดความอดทนจากการยืนต่อแถวนาน

ไอเซ็นถอนหายใจและส่ายหน้ากับพฤติกรรมที่หยาบคายเช่นนี้ จากนั้นก็เดินตามคนแคระไป “อรุณสวัสดิ์ คุณต้องการเข้าร่วมกิลด์ใช่ไหม? เราต้องประเมินคุณก่อน รบกวนยืนตรงนี้ด้วย” คนแคระอธิบายและพาไอเซ็นไปตรงกําแพงด้านหลังเคาน์เตอร์ ก่อนจะไปหยิบลูกบอลคริสตัลแบบเดียวกับที่กิลด์นักผจญภัยใช้

ไอเซ็นวางมือลงบนผิวเรียบ ๆ ของคริสตัลพร้อมกับเทมานาใส่เข้าไป หลังจากนั้น คนแคระก็ได้ทําการคัดลอกค่าสถานะของไอเซ็นลงบนกระดาษ ดวงตาของเขาเบิกกว้างอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้อ่านค่าสถานะ และจากนั้นก็ชี้ไปยังประตูที่จะนําไปสู่ห้องส่วนตัวที่อยู่ทางด้านหลัง “ตามมาครับ” เขาพูดและเปิดประตูให้ไอเซ็นและเพื่อน ๆ ของเขา

“เราใช้ห้องส่วนตัวเหล่านี้เพื่อป้องกันข้อมูลส่วนตัวรั่วไหลออกไประหว่างการสนทนา เราให้ความสําคัญกับความลับของช่างฝีมือทุกคน” คนแคระคนนี้อธิบายในลักษณะสําเนียงทั่วไปของคนแคระที่ไอเซ็นได้ยินมาตลอดจนคุ้นชิน “ต้องบอกเลยว่าผมรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะยังไม่เคยได้ยิน นายช่างฝีมือสารพัด” มาก่อนเลย ฟังดูเหมือนจะเป็นอาชีพที่อันดับค่อนข้างสูง และเมื่อพูดถึงขั้นของฉายาจอมทลายขีดจํากัดแล้ว ผมเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน คุณคงมีทักษะที่สุดยอดมากเลยสินะ การสมัครก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร แต่เราต้องการสิ่งของเพื่อนํามาอ้างอิงหนึ่งอย่างหรือมากกว่านั้น ขอถามได้ไหมว่าคุณมีความเชี่ยวชาญในด้านไหนเป็นพิเศษ?”

ไอเซ็นส่ายหน้าและยิ้มให้บรีที่รีบวางกระเป๋าลงทันทีเพื่อหยิบสิ่งของจํานวนหนึ่งออกมาเพื่อแสดงให้คนแคระได้เห็นถึงทักษะของไอเซ็น “ฉันไม่ได้เชี่ยวชาญด้านไหนเป็นพิเศษหรอก แต่อย่างที่นายเห็น อันดับทักษะงานฝีมือที่สูงที่สุดก็คือ ทักษะช่างตีเหล็ก, การตัดเย็บ, งานเครื่องหนัง, การเล่นแร่แปลธาตุ และการร่ายมนต์ นี่เป็นทักษะที่ฉันใช้บ่อยที่สุด ณ ตอนนี้ ส่วนงานไม้จะเอาไว้เพิ่มอันดับให้สูงขึ้นในภายหลัง” ไอเซ็นอธิบายและวางข้าวของของเขาลงบนโต๊ะ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มียาเลือดกับยา มานา เกราะหนัง และอื่น ๆ ที่ไอเซ็นได้สร้างขึ้นมาด้วยตนเอง “นอกจากของพวกนี้แล้ว ชุดสูทที่ฉันใส่อยู่ตอนนี้ก็ทําขึ้นมาเอง หมาป่าที่ยืนอยู่ข้างหลังนั่นก็ด้วย เท่านี้ก็น่าจะพอได้เห็นถึงความหลากหลายแล้วนะ”

คนแคระถึงกับตกตะลึงในขณะที่มองสิ่งของมากมายตรงหน้าที่ละชิ้น จนกระทั่ง สายตาของเขามาหยุดลงที่อล “เอ่อ คุณบอกว่านั่นคือหมาป่าใช่ไหม? ผมคิดว่าคือสัตว์ที่คุณฝึกมันเสียอีก ทักษะนั้นคุณก็มีนี่ใช่ไหม?” เขาถามตัวเองและมองไปยังกระดาษในมืออีกครั้ง และไอเซ็นก็เริ่มหัวเราะเบา ๆ

“เปล่า ฉันไม่ได้ฝึกเธอ แต่เธอเป็นหุ่นยนต์ที่ฉันสร้างขึ้นมา มีฐานเป็นแกนโกเล็มใช้ทองเหลืองเป็นโครงสร้างหลักของร่างกาย โดยทําเป็นโครงกระดูก ฟันเฟือง และท่อลําเลียงสารหล่อลื่น ฉันใช้มานาคริสตัลท่าอวัยวะประสาทสัมผัสและกล้ามเนื้อ จากนั้นก็นําหนังมาคลุมร่างกายและเพิ่มขนทองเหลืองลงไป ฉันแสดงให้นายดูนะถ้าต้องการ” ไอเซ็นพูดแนะนํา แต่คนแคระเพียงส่ายหน้าตอบ

“ไม่เป็นไรครับ ใช้ทักษะการประเมินก็ยืนยันสิ่งที่คุณสร้างมันขึ้นได้แล้ว ผมหมายถึงเธอ นี่ก็น่าจะเพียงพอแล้วสําหรับการพิสูจน์ความสามารถของคุณ เรามักเฝ้าดูช่างฝีมือหน้าใหม่ขณะที่พวกเขากําลังสร้างสิ่งของให้เราเพื่อยืนยันว่าพวกเขาได้สร้างมันขึ้นมาเองจริง ๆ แต่ดูจากชื่อของคุณที่ถูกระบุอยู่ในคําอธิบายแล้ว วิธีนั้นก็ไม่จําเป็นอีกต่อไป ขอบอกเลยว่าผมทิ้งมาก คนส่วนใหญ่ที่ไม่มีความเชี่ยวชาญใดด้านใด ด้านหนึ่งมักจะเป็นช่างฝีมือที่เชี่ยวชาญในหลาย ๆ ทักษะ แต่คุณเหนือกว่าพวกเขามาก ไม่มีอะไรต้องพูดมากไปกว่านี้แล้วครับ ขอต้อนรับสู่กิลด์ช่างฝีมือ!” คนแคระพูดด้วยรอยยิ้มและเขย่ามือกับไอเซ็นในความยินดี

กระบวนการของที่นี่ไหลลื่นกว่ากิลด์นักผจญภัยเสียอีก ไอเซ็นจึงรู้สึกว่าสิ่งนี้คุ้มค่ากับเวลาที่ใช้ไปกับการต่อแถวรอ

“แต่ก่อนที่เราจะจบขั้นตอน เราต้องขอลายเซ็นช่างฝีมือของคุณก่อนครับ มันเป็นสิ่งที่ถูกใส่ลงบนสิ่งของเพื่อแสดงถึงว่านี่คือของคุณได้สร้างมันขึ้นมาเอง สิ่งของจะไม่ได้รับการคุ้มครองจนกว่าอันดับในกิลด์ของคุณจะถึงอันดับสี่ หลังจากนั้นเราต้องทําการตรวจสอบให้มั่นใจว่าจะไม่มีใครสวมรอยลายเซ็นของคุณ คุณมีลายเซ็นตามที่ว่าไปหรือเปล่าครับ?” คนแคระถาม จากนั้นก็หยิบกระดาษและปากกา ไอเซ็นไม่ได้.ช้เวลาคิดนาน เนื่องจากมันคือสิ่งที่เขาใช้อยู่แล้ว นอกจากนั้นบนเสื้อผ้าที่เขาทําขึ้น ก็มีลายเซ็นที่ว่าด้วย

เขาหยิบปากกาและวาดรีบวาดรูปค้อนที่ถูกล้อมรอบด้วยลวดลายต่าง ๆ ตามที่ปรากฏอยู่บนเหรียญที่เป็นสร้อยคอของเขาลงบนกระดาษ “เราจะรีบทําการตรวจสอบว่าลายเซ็นนี้ไม่ไปซ้ํากับลายเซ็นที่มีอยู่ก่อนหน้านะครับ หลังจากนั้นเราจะมอบแท็กประจําตัวให้คุณ” คนแคระอธิบายและยืนขึ้นก่อนจะนําไอเซ็นและเพื่อน ๆ ของเขาออกจากห้องเพื่อตรงไปยังจุดนั่งรอที่ถัดมาจากประตูทางเข้าตึก

หลังจากนั้นไม่นาน คนแคระก็กลับมาพร้อมกับแท็กไม้ที่คล้ายกับแท็กของกิลด์นักผจญภัย “นี่ครับ ลายเซ็นที่คุณเลือกได้รับการอนุมัติแล้ว ขอบคุณที่เข้าร่วมกับกิลด์ของเรานะครับ”

คุณได้เข้าร่วมระบบกิลด์ “กิลด์ช่างฝีมือ]

ไอเซ็นมองแท็กไม่ในมือและเปรียบเทียบกับแท็กที่ได้มาจากกิลด์นักผจญภัย ทั้งสองมีความแตกต่างเล็ก ๆ แต่ก็สังเกตได้อยู่ ด้านหน้ามีลายเซ็นมานาของเขาสลักอยู่ส่วนด้านหลังมีข้อความระบุว่า “กิลด์ช่างฝีมือ” มีความคล้ายกับสิ่งที่เขียนอยู่บนแท็กนักผจญภัย แต่ข้อความที่ระบุเป็น “กิลด์นักผจญภัย”

ก่อนที่ไอเซ็นจะขอบคุณเขา คนแคระก็ได้ชี้ไปยังพินบอร์ด “คุณต้องการรับคําร้องแรกเพื่อเพิ่มเป็นอันดับหนึ่งเลยไหม? วิธีนี้ผมสามารถดําเนินการให้ได้ทันทีและไม่ต้องต่อแถวรอ”

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ งั้นรับเลยก็แล้วกัน” ไอเซ็นยิ้มและยืนขึ้นก่อนจะเดินไปยังพินบอร์ดเพื่อเลือกค่าร้องสร้างงานฝีมือชิ้นแรก