โปรเพลเยอร์วัยเกษียณ (SMRiaG) บทที่ 39 อาชีพ

 

บทที่ 39 อาชีพ

 

“ยังไงครับ? มันได้ผลไหม?” มอร์โรมถามอย่างตื่นเต้น ขณะมองไอเซ็นด้วยสายตาที่เปลี่ยมด้วยความหวัง ไอเซ็นหนักลับมายิ้มให้ครึ่งเอลฟ์ครึ่งคนแคระและพยักหน้า “อืม มันได้ผล ฉันทลายขีดจํากัดการร่ายมนต์ได้แล้ว และไปถึงจอมทลายขีดจํากัดขั้นสูงสุดแล้วด้วย”

 

ดวงตามอร์โรมเบิกโพลง “จะ จอมทลายขีดจํากัดขั้นสูงสุด? งั้นก็ขั้นที่ห้าสินะครับ? เยี่ยมไปเลย! ผมดีใจด้วยจริงๆ ขอบคุณมากนะครับคุณไอเซ็น!”

 

[ภารกิจสําเร็จ การทลายขีดจํากัด

 

[คําอธิบาย]

 

มอร์โรมมาร์สันพบว่าคุณเองก็ทลายขีดจํากัดของทักษะคุณเองเช่นกัน และขอให้คุณช่วยค้นหาคว้าเรื่องนี้เพิ่มเติมอีกเล็กน้อย เขาจึงขอให้คุณทลายขีดจํากัดของทั้งสองทักษะนี้ ทักษะการเล่นแร่แปลธาตุ และทักษะการร่ายมนต์

[รางวัล]

 

ชั้นเรียนพิเศษ, ความมีชื่อเสียงต่อมอร์โรมขั้นสูงสุด, ค่าประสบการณ์

 

[ความล้มเหลว]

 

มอร์โรมจะผิดหวัง, ลดความมีชื่อเสียงต่อมอร์โรมลงเล็กน้อย

 

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1000 แต้ม]

 

[คุณเลเวล 13]

 

[เพิ่มความมีชื่อเสียงต่อมอร์โรมถึงขั้นสูงสุด]

 

มอร์โรมหันหลังและเดินไปที่ประตูสู่ห้องทํางานของเขา และบอกไอเซ็นให้รอเขาไปเตรียมบางสิ่งแล้วอีกไม่นานจะกลับมา

 

ไอเซ็นและบรีถูกปล่อยให้อยู่กันตามลําพังในห้องทํางา

 

เฟย์คนขี้สงสัยเดินไปที่พื้นยกระดับ เพื่อมองการร่ายมนต์ตรงหน้า “เราลองใช้มันดูได้ไหมคะ? มันเอาไว้ใช้สร้างอะไรสักอย่างขึ้นมาใช่ไหมคะ?” เธอถามและเอียงหัวขณะมองไอเซ็นที่ตอบกลับด้วยการพยักหน้า

 

“ใช่ มันเอาไว้สร้างบางสิ่ง แต่ต้องเอามานาถึง สองพันหน่วยไปแลก ฉันก็เลยอยากให้เธอช่วย เธอคิดว่าสามารถสํารองมานาได้เยอะถึงขนาดนั้นไหม?” ไอเซ็นถามและมองพื้นยกระดับไปพร้อมกัน ทั้งยังสงสัยว่ามันสามารถใช้ทําอะไร แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ต้องการที่จะบีบบังคับให้บรใช้มานาเยอะขนาดนั้นด้วย

 

อย่างไรก็ตาม เธอเพียงยิ้มและพยักหน้า “อื้ม! แค่นี้สบายมากค่ะ!”

 

“ฮ่าๆ เข้าใจแล้ว ค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน โอ้ แต่ก่อนอื่น ฉันต้องเอาแต้มไปเพิ่มค่าสถานะก่อน”

 

ไอเห็นพูดและเปิดค่าสถานะ จากนั้นก็เพิ่มแต้มในค่าความแข็งแกร่ง, ค่าไหวพริบ และค่าสติปัญญาให้ถึงสี่สิบแต้ม ก่อนที่จะนําส่วนที่เหลือไปเพิ่มกับค่าความคล่องแคล่ว

 

ถ้าจากนี้ไปเขาออกไปล่าและได้รับแต้มสถานะค่าสถานะ จากเลเวลที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่ผ่านการสร้างสิ่งของ เขาต้องการไปให้ถึงเลเวลหกสิบเพื่อจะได้บรรลุภารกิจแมวแปลกตัวนั้น

 

นี่น่าจะต้องใช้เวลาสักพักใหญ่ๆ แต่เขายังพอมีเวลาเหลืออยู่มากพอสมควร แม้เขาจะไม่รู้ก็ตามว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน

 

ไม่ว่าวิธีใดไอเซ็นก็ยังไม่ได้กังวลทั้งนั้น แต่ตอนนี้เขาต้องการใช้การร่ายมนต์สร้างแกนโกเล็ม เขาวางมือที่ขอบของการร่ายมนต์ และเริ่มปล่อยมานาเข้าไปโดยมีความช่วยเหลือจากบรีถ่ายโอนมาให้เขา

 

ยิ่งเติมมานาลงไปมากเท่าไหร่ มานาก็ยิ่งควบแน่นรวมกันตรงกลางมากขึ้นเท่านั้น หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที การร่ายมนต์ก็ได้รับการเติมเต็มด้วยมานา และมานาสีขาวบริสุทธิ์ก็เด้งหลุดออกมาเป็นจุดเดียวจากนั้นก็ระเบิด เหลือเพียงแค่ทรงกลมขนาดเท่าเม็ดถั่วเล็กๆ หล่นลงบนจุดกึ่งกลางบรพื้นยกระดับมานาคริสตัล

 

ไอเซ็นเอนกายมาข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นและหยิบวัตถุทรงกลมเล็กนั่น ขณะมองสิ่งที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นมา

 

[แกนโกเล็มจําลองเกรดต่ํา]

 

[คุณภาพ – ทั่วไป] [อันดับ 2]

 

[คําอธิบาย]

 

แกนโกเล็มเกรดต่ําขนาดเล็กที่ถูกสร้างจากการร่ายมนต์ เนื่องจากวิธีการสร้างที่ผิดไปจากปกติ จึงผลได้ออกมาเป็นที่แย่กว่าแกนโกเล็มเกรดต่ําทั่วไปและโกเอ็มไม่สามารถทํางานที่ซับซ้อนได้

 

[อิทธิพล]

 

เมื่อถ่ายเทมานาลงไปจะจับคู่กับร่างกายที่เข้ากันได้

 

“ฮิม… อย่างน้อยก็ได้ผลสินะ! เหลือแค่หาร่างกายให้มันแล้วค่อยลองใช้งาน!” ไอเซ็นเปล่งเสียงขณะมองลูกบอลเล็กๆบนฝ่ามือ จากนั้นก็นึกถึงตุ๊กตาเลือดที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นมาก่อนหน้านี้ บางทีมันอาจจะเป็นแบบที่เหมาะแก่การสร้างร่างกายโกเล็มก็ได้

 

เขาเดินไปที่กระเป๋าของบรีและดูที่กระเป๋าหน้า ซึ่งเขาจําได้ว่าใส่มันไว้ และไม่นานก็พบสิ่งที่เขามองหา

 

ไอเซ็นหยิบตุ๊กตาขนาดเล็กรูปร่างคล้ายคริสตัลขึ้นมา ไว้บนมือและยัดแกนโกเล็มเข้าไปกลางอกตุ๊กตา จากนั้นก็เปิดใช้งานการแปลงสภาพเพื่อทําให้เกิดรูเล็กๆ เพื่อให้มันกลืนแกนลงไปอย่างรวดเร็ว เมื่อแกนถูกลืนเข้าไป รูก็ถูกปิดลงอย่างรวดเร็ว และจดการวัสดุส่วนเกินตรงหน้าอกตุ๊กตาทิ้ง

 

เมื่อทําเสร็จ ไอเซ็นก็เทมานาใส่ตุ๊กตาและบังคับให้ไหลเข้าสู่แกน หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งก็เกิดรอยร้าวเล็กๆที่ผิวตุ๊กตา และทั้งร่างกายก็กลายเป็นร่างกายมนุษย์ที่ประณีต เพื่อให้ร่างกายใช้งานจากแกนกลางได้ง่ายขึ้น

 

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจ การแปลงสภาพก็หยุดลงและโกเต็มที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ก็ปรากฏตระหง่านบนฝ่ามือไอเซ็น

 

[เรียนรู้ทักษะโกลแมนซีสําเร็จ]

 

“เยี่ยม! ทักษะใหม่! ทําอะไรได้บ้างล่ะเจ้าตัวจิ๋ว? แสดงให้ฉันดูทีเถอะ!” ไอเซ็นเปล่งเสียงและวางโกเล็มจิ๋วไว้ใกล้ๆโต๊ะ แต่อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงนิ่งเฉยไม่ทําอะไรทั้งนั้น

 

“หืม? เจ้าตัวจิ๋ว? บางทีอาจใช้งานไม่ได้ งั้นลอง “เดินไปข้างหน้า ?”

 

ตุ๊กตาตัวจิ๋วก้าวขาขวาออกมาข้างหน้าตอบสนองคําสั่งของไอเซ็น และแกว่งแขนซ้ายไปข้างหลัง จากนั้นมันก็ก้าวออกมาข้างหน้า และขยับแขนซ้ายมาข้างหน้า และแกว่งแขนขวาไปข้างหลัง มันทําเช่นนี้วนไปเรื่อยๆไม่หยุด

 

“สุดยอด!” บรีเปล่งเสียงขณะมองโกเล็มสีแดงตัวจิ๋วขณะที่มันกําลังเดินไปยังขอบโต๊ะ จากนั้นมันก็หันตัวและเดินไปยังขอบอีกฝั่งเมื่อไอเซ็นอกคําสั่ง

 

“มันได้ผล! มันทําฉันสงสัยจริง ๆ ว่ามันจะทําอะไรกับแกนโกเอ็มได้ แถมไม่ใช่รูปแบบจําลองเกรดต่ําขนาดนั้นด้วย! ไหนๆก็ได้ทักษะโกลแมนซีมาแล้ว ฉันก็เลยคิดว่า…”

 

“ไงตาเฒ่า! เป็นยังไงบ้าง?” เด็นเมียร์ก้าวผ่านประตูและเปล่งเสียงดังออกมาขัดไอเซ็นที่กําลังพูดกับบรีอยู่ข้างหลังเด็นเมียร์ ไอเซ็นเห็นบุคคลที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี อย่าง ฟลอเมียร่าห์, เจคเคิล และแน่นอน มอร์โรม

 

“โอ้ไง เด็นเมียร์! มาทําอะไรเนี่ย?” ไอเซ็นถามด้วยความสงสัยขณะครูผู้สอนทักษะต่างๆให้เขากําลังยืนอยู่ตรงหน้ามอร์โรมพูดขึ้นมา

 

“เราอยากจะให้ของขวัญแก่คุณน่ะครับ คุณเป็นช่างฝีมือที่ยอดเยี่ยมมากครับ คุณไอเซ็น โลกควรได้รับรู้ความสามารถของคุณ แสดงให้เขาดูเลยดีกว่าไหมพวกเรา? จะได้ไม่ต้องอธิบายให้เสียเวลา” ครึ่งเอลฟ์ครึ่งคนแคระมองบุคคลสามคนที่อยู่ใกล้ๆ ที่พร้อมใจกันยิ้มและพยักหน้า

 

“ตาเฒ่า ฉันขอยื่นข้อเสนออาชีพ นายช่างตีเหล็กให้นายอีกครั้งหนึ่ง”

[มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างตีเหล็ก คุณจะรับหรือไม่?]

 

“ไปให้สุดสินะ เด็นเมียร์ หา? ฉันเอาด้วย ฉันขอยื่นข้อเสนออาชีพ นายช่างตัดเสื้อ ให้คุณ”

 

[ความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างตีเหล็ก คืบหน้าแล้ว]

 

[มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างตัดเสื้อและตีเหล็ก คุณจะรับหรือไม่?]

 

เจคเคิลกอดอกและยิ้มเยาะให้สองคนนั้น “เอาจริงดิ? พวกนายจะยัดเยียดสิ่งที่เขาอาจจะชอบหรือไม่ชอบให้เนี่ยนะ? พวกนายเป็นปรมาจารย์แบบไหนกันเนี่ย…” เขาส่ายหน้า และทั้งสองก็ขมวดคิ้วใส่ ก่อนที่เด็นเมียร์จะหัวเราะออกมาเบา

 

“นี่ ฟังนะไอ้หนู เราต่างรู้ว่าเขาสูญเสียความทรงจํา แต่เขายังคงเป็นช่างฝีมือที่ยอดเยี่ยม เขาคู่ควรกับนายช่าง ใครจะรู้ล่ะ อาจจะเป็นชะตาของเขากับเมืองนี้ก็ได้?”

 

“ชิ ว่างั้นก็ได้ ฉันจะเป็นคนเดียวที่ไม่ยอมมอบตําแหน่ง นายช่าง ให้นายได้ยังไงกันล่ะ จริงไหม ฉันขอยื่นข้อเสนออาชีพ นายช่างเครื่องหนังให้นาย”

 

[ความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างตัดเสื้อและตีเหล็ก คืบหน้าแล้ว]

 

[มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างฝีมือ คุณจะรับหรือไม่?]

 

ในที่สุดมอร์โรมก็พูดขึ้นมา “หลายวันที่ผ่านมาคุณทําได้ยอดเยี่ยมมากและคุณคู่ควรที่จะได้รับมันจริงๆ ผมขอยื่นข้อเสนออาชีพ ผู้ชํานาญเวทมนต์ ให้คุณ”

 

[ความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างฝีมือ คืบหน้าแล้ว]

 

[มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็น นายช่างฝีมือสารพัด คุณจะรับหรือไม่?]

 

ไอเซ็นอ่านการแจ้งเตือนตรงหน้า นายช่างฝีมือสารพัด หา? มันช่างดูน่าทึ่ง

 

เมื่อเปรียบเทียบกับอาชีพทั่วไปอย่าง ช่างตีเหล็ก หรือ ช่างตัดเสื้อ นี่ดูเหมือนจะไม่เป็นการตีกรอบอาชีพเขาจนเกินไป

 

หากตัดสินเพียงแค่ชื่อของอาชีพ มันน่าจะทําให้เขาได้ทําอะไรหลายๆอย่างเมื่อต้องสร้างหรือออกแบบบางสิ่งขึ้นมา

 

ครึ่งยักษ์ครึ่งคนแคระเริ่มเกาเคราและหลับตาลง และไม่นาน ความคิดของเขาก็ถูกเผยออกมา

 

“ขอบใจนะ ฉันยินดีรับข้อเสนอไว้อย่างสุดซึ้ง”

 

[คุณตอบรับการเปลี่ยนอาชีพ]

 

[ตอนนี้คุณเป็น นายช่างฝีมือสารพัด]

 

[สามารถเรียนรู้ทักษะที่เกี่ยวข้องกับ งานฝีมือ ทั้งหมดถึง อันดับ 10]

 

[สามารถเรียนรู้ทักษะที่เกี่ยวข้องกับ การต่อสู้ ทั้งหมดถึง อันดับ 5]

 

[สามารถเรียนรู้ทักษะ เวทมนต์สารพัดประโยชน์ ทั้งหมด ถึงอันดับ 8]

 

[สามารถเรียนรู้ทักษะ เวทมนต์ในการต่อสู้ ทั้งหมดถึงอันดับ 5]

เรียนรู้ทักษะพื้นที่งานฝีมือสําเร็จ

 

เปิดระบบเลเวลสูงสุด]

 

แสงอ่อนๆ จากการแจ้งเตือนส่องสว่างใบหน้าไอเซ็นพลันหายไปอีกครั้ง เหลือไว้เพียงแค่สายตาของกลุ่มคนที่กําลังจับจ้องมาที่เขา

 

“แล้ว? คุณเลือกอาชีพอะไรไปครับ?” มอร์โรมถามด้วยความอยากรู้ ส่วนคนที่เหลือก็ก้าวเข้ามาใกล้ขึ้น

 

ไอเซ็นกอดอกพร้อมหัวเราะเบาๆ และอ่านการแจ้งเตือนทั้งหมด จากนั้นก็พูดขึ้นมา “อย่างที่เห็น ฉันเป็น นายช่างสารพัด แล้ว” ไอเซ็นเปล่งเสียงจากนั้นก็เริ่มอธิบายว่าเขาได้อะไรมาเพิ่มเติมอีก

 

ในทางกลับกัน พวกเขาต่างก็บอกถึงความสามารถของแต่ละทักษะ

 

ทักษะงานฝีมือก็ตรงตัวอยู่แล้ว มันช่วยในการสร้างสิ่งต่างๆ หมายรวมถึง ทักษะช่างตีเหล็ก การเล่นแร่แปลธาตุ หรือแม้แต่การออกแบบ

 

ทักษะการต่อสู้ก็ช่วยในเรื่องการต่อสู้ หมายถึง ทักษะนักดาบหรือนักธนู เนื่องจากไอเซ็นไม่ได้จําเป็นหรือต้องการที่ จะออกไปเพื่อใช้เวลาไปกับการต่อสู้ เขาจึงไม่ได้สนใจเท่าไหร่ ที่อันดับสูงสุดในข่ายทักษะด้านนี้ถึงแค่อันดับที่ห้า

 

ทักษะเวทมนต์ในการต่อสู้ก็เช่นเดียวกัน ส่วนใหญ่เป็นคาถาที่ใช้สําหรับการโจมตีอย่างเช่น คาถาลูกบอลเพลิง

 

ทักษะเวทมนต์สารพัดประโยชน์เป็นทักษะที่ไอเซ็นใช้มาตลอดเมื่อพูดถึงเรื่องเวทมนต์ ซึ่งหมายถึงทักษะที่เขาไม่ได้มีไว้สําหรับใช้ต่อสู้โดยตรง เช่น ทักษะมานาดับเบิล, ทักษะการคัดลอกมานา หรือทักษะการจัดการมานา

 

ดูเหมือนว่าช่างฝีมือธรรมดาจะสามารถไต่เลเวลทักษะงาน ฝีมือด้านกายภาพไปถึงอันดับที่แปดได้ ส่วนทักษะงานฝีมือ ที่เกี่ยวข้องกับเวทมนต์หรือมานาอย่างการเล่นแร่แปลธาตุหรือการร่ายมนต์สามารถไปถึงอันดับที่หก

 

หากต้องการอันดับทักษะด้านกายให้สูงกว่านั้น คุณต้องเป็นนายช่างฝีมือ ซึ่งเป็นขั้นกว่าของอาชีพ ช่างฝีมือทั่วไป

 

พวกเขาจะสามารถมีทักษะงานฝีมือด้านกายภาพในขั้นที่สูงกว่า และได้เรียนรู้ทักษะงานฝีมือพิเศษเพิ่มเติม แต่ยังไม่สามารถเพิ่มอันดับทักษะงานฝีมือด้านเวทมนต์ไปถึงอันดับที่แปด

 

ในทางตรงกันข้าม ตอนนี้ไอเซ็นเชี่ยวชาญแต่ละทักษะข่ายงานฝีมือที่มีอยู่อย่างแท้จริง นายช่างฝีมือสารพัด จึงเป็นอาชีพที่สมบูรณ์แบบสําหรับเขาอย่างแท้จริง

 

ทุกคนต่างตื่นเต้นที่ได้บอกไอเซ็นว่าอาชีพนี้เป็นได้ยากแค่ไหน และพูดถึงสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่อาชีพนี้สามารถสร้างสรรค์ขึ้น

 

เด็นเมียร์คือคนแรกที่พูดถึงทักษะใหม่ของไอเซ็น

 

“พื้นที่งานฝีมืองั้นเหรอ? ถ้าจะให้พูดมันก็เป็นทักษะที่มีประโยชน์มากทีเดียว อยากเรียนรู้มาตลอด อันดับก่อนหน้านี้ ช่วยให้นายทําอะไรได้หลายอย่าง แทนที่จะต้องใช้ทั่งตีเหล็กเท่านั้น นายกลับใช้แค่ก้อนหินทดแทนได้ แล้วทําหน้าที่เหมือนกับเหล็กบริสุทธิ์ ส่วนอันดับหลังๆ นี่ก็สุดยอดจริงๆ แค่ข่าวลือนะ แต่ก็ชัดเจนว่ามันจะทําให้นายสร้างปริภูมิด้านเวทมนต์ได้ จินตนาการว่าเตาหลอมอยู่ในกระเป๋ากางเกงนายสิ นายสามารถอยู่ท่ามกลางมหาสมุทรบนเรือลําเล็ก แต่ยังหาพื้นสําหรับสร้างสิ่งของได้ แต่พวกช่างฝีมือส่วนใหญ่มันบ้า ชอบเก็บความลับไว้มากมายไม่ยอมบอกใคร ฉันก็เลยบอกรายละเอียดให้นายฟังมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว” เขาอธิบาย และไอเซ็นก็คิดถึงความเป็นไปได้

 

เขาจําเป็นต้องคิดว่าทักษะจริงๆ แล้วทําอะไรได้ และถ้ามีวิธีใดที่เขาจะเปิดใช้งานทักษะได้ หรือหากมันคือสิ่งที่เขาไม่ต้องทําอะไรมากมายในตอนเริ่มสร้างงานฝีมือ

 

ในขณะที่เขากําลังไตร่ตรองสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทําต่อไป กลุ่มอาจารย์ของเขาก็แยกย้าย คนแรกคือเจคเคิล เขากลับร้าน ต่อมาก็ฟลอเมียร่าห์ ส่วนคนสุดท้ายก็คือเด็นเมียร์ จนกระทั่ง เหลือเพียงแค่มอร์โรม บรี และไอเซ็นถูกปล่อยให้ยืนกันตามลําพังในร้านสารพัดเวทมนต์

 

“มีอาชีพแล้วสินะครับ? น่าอิจฉาจริงๆ ส่วนอาชีพของผมมันค่อยข้างเกรดสูง แต่ผมเดาว่ามันค่อนข้างเฉ พาะอยู่พอตัว ผมดีใจที่การรวมกันมันได้ผลนะครับ” มอร์โรม หัวเราะเบา ๆ และกอดอก ส่วนไอเซ็นก็หัวเราะคิกคักเป็น

การตอบ

 

“ขอบใจนะมอร์โรม ฉันเองก็รู้สึกดีกับเรื่องนี้เหมือนกัน แล้วมีคนอื่นที่เป็นถึงขั้นปรมาจารย์อีกไหม?” ไอเซ็นถามด้วยความอยากรู้ เนื่องจากเขาสงสัยเรื่องนี้ตั้งแต่เจคเคิลเคยพูดไว้ครั้งก่อน แต่ดันลืมไปเพราะมัวแต่ตื่นเต้นอยู่

 

“หม? คุณไม่รู้เหรอครับ? ที่เมลโรแห่งนี้มีช่างฝีมือขั้นปรมาจารย์อยู่ด้วยกันสี่คนครับ เด็นเมียร์, ฟลอเมียร่าห์, เจคเคิล แล้วก็ผมครับ ผมประหลาดใจนะที่คุณมาหาพวกเราทุกคนโดยตรงโดยที่ไม่รู้เรื่องนี้เลย…” มอร์โรมพึมพําพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย และหากคุณไม่รู้ว่า ปรมาจารย์คืออะไรล่ะก็ มันก็คือขั้นกว่าของนายช่างทั่วไปครับ การที่คุณจะขึ้นไปสู่สถานะดังกล่าวได้นั้น งานฝีมือของคุณต้องได้รับการยอมรับจากคนอื่นเท่านั้น มันเป็นเรื่องแปลกนะครับหากเมืองๆหนึ่ง จะมีปรมาจารย์แค่คนเดียว แต่ก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกันนะครับว่าเมืองเล็กๆอย่างที่นี่จะมีปรมาจารย์มารวมกันถึงสี่คนด้วยกัน ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไมจึงเป็นเช่นนั้น”

 

“อย่างนี้นี่เอง… ฉันนี้โชคดีจริงๆ ฮ่าๆ” ไอเซ็นหัวเราะเบาๆ จริงๆแล้วเขาไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องของโชค หากแต่เป็นเพราะเหตุผลบางอย่างที่เขาถูกส่งมาที่นี่ต่างหาก เขาต้องไปถามผู้บุกเบิกคนอื่นๆ ว่ามีเรื่องในทํานองนี้เกิดขึ้นคล้ายๆ กันหรือไม่ในเมืองเริ่มต้นของแต่ละคน

 

แต่สําหรับตอนนี้ ไอเซ็นรู้แล้วว่าจะทําอะไรต่อไป เขาเสร็จภารกิจแล้ว และมีเพียงสิ่งเดียวที่เขากังวลก่อนจะเริ่มออกเดินทาง

 

เขาต้องออกไปล่า