โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 70 ถ้าของทางเลือก

ความเจ็บปวดเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ฮั่วเทียนหลันก็ระงับมันและไม่พูดอะไร

เขาชำเลืองมองแม่ของเขา กัดฟัน ไม่ได้คุกเข่า

ลูกผู้ชายไม่ยอมคุกเข่าให้ใครง่ายๆ เขาไม่สามารถคุกเข่าได้

"ดี ดี มีความสามารถ" เมื่อเห็นว่าฮั่วเทียนหลันไม่ได้ฟังคำพูดของเธอ แม่ฮัวถือแส้ไม้ไผ่ มือที่โกรธของเธอสั่น และพูดอย่างโกรธเคือง

แม่ฮัวจับหูของฮั่วเทียนหลันดึงไปข้างหน้า ชี้ไปที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงานแล้วพูดว่า : "ปีนั้น พ่อของแก ก็นั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ ตลอดชีวิต เขาเป็นห่วงครอบครัวมาก และไม่เคยทำให้อะไรเกิดขึ้น หน้าตาของตระกูลฮัวนั้นสำคัญกว่าชีวิตของเขาเอง ตอนนี้แกได้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลฮัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า แกไม่ละอายใจต่อฉัน ต่อพ่อของแก ต่อบรรพบุรุษของตระกูลฮัวเลยใช่ไหม? "

ทุกคำพูดของแม่ฮัว แทงทะลุหัวใจของฮั่วเทียนหลัน

ตอนนี้ เขาอึดอัดมาก

หากมีทางเลือก เขาก็ไม่อยากจะเรื่องตอนนั้นเกิดขึ้น

มู่เหว่ยยังคงเป็นนักแสดงที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อยึดติดกับเขา และเขา อาจจะยอมรับการแต่งงานกับอันรันอย่างสงบได้

การแต่งงานกับอันรัน?

ฮั่วเทียนหลันรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ทำไมถึงคิดถึงอันรันได้ล่ะ?

อันรันจะสกปรกขนาดนั้น แม้ว่าเธอจะคุกเข่าต่อหน้าเขา เขาก็จะไม่แต่งงานด้วย!

"ขอโทษ แม่ ผมทำไม่ดี " ฮั่วเทียนหลันมองที่ใบหน้าโกรธของแม่ และยอมรับความผิดพลาดของเขาอย่างจริงใจ

"ขอโทษคำเดียว แล้วทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ไหม? " ครั้งนี้แม่ฮัวไม่มีการใช้เงื่อนไข เธอพร้อมที่จะจัดการฮัวเทียนหลัน

ฮั่วเทียนหลันรู้ว่าแม่ของเขาหมายถึงอะไร แต่เขาไม่ต้องการฝ่าฝืนคุณธรรมของเขา

ตั้งแต่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับมู่เหว่ย เขาจึงขอแต่งงานกับมู่เหว่ยให้มาเป็นภรรยาของเขา

"นั้น แกพูดมาว่าควรทำอย่างไร? " ฮั่วเทียนหลันรู้ด้วยว่าครั้งนี้ต้องเป็นไปตามความปรารถนาของแม่

เขาไม่กลัวการลงโทษของแม่ แต่เขารู้แค่ว่าสุขภาพของแม่ไม่ดี ความโกรธจะกระทบร่างกาย

"แกทำเช่นนี้ แกคำนึงถึงความรู้สึกของภรรยาบ้างไหม? " ฮั่วหมู่เคาะแขนของฮั่วเทียนหลันเบาๆ ด้วยแส้ไม้ไผ่ เช่นเดียวกับที่ครูสอนนักเรียนในโรงเรียน

นึกถึงความรู้สึกของอันรัน? ฮัวเทียนหลันถูกแม่สะกิด รู้สึกไร้สาระเล็กน้อย

นึกถึงความรู้สึกของเธอทำไม? เธอทำสิ่งที่ไร้ยางอายในตอนนั้น เธอจะรู้สึกอย่างไร? เมื่อหลังจากสามีตัวเองรู้เรื่องนี้แล้ว

ฮั่วเทียนหลันกล่าวอย่างใจเย็น : "ไม่ครับ แต่ต่อไปนี้จะคำนึงถึงครับ"

สำหรับเรื่องการเป็นสามีของอันรันโดยไม่รู้ตัว ฮั่วเทียนหลันไม่ได้สังเกตเห็น

"ต่อไปนี้ ต่อไปนี้ มีต่อไปนี้กี่ครั้ง! " ทันทีที่เธอได้ยินท่าทีของลูกชาย แม่ฮัวก็โกรธทันที และแส้ไม้ไผ่ก็ถูกใส่ฮั่วเทียนหลัน

ฮั่วเทียนหลันเจ็บปวด แต่ก็อดทนอดกลั้น

สิ่งนี้ทำให้แม่ฮัวโกรธมากขึ้น ตีหนักขึ้น และตกอยู่ในบ่วงที่ไม่สิ้นสุดเช่นนี้

อันรันอยู่ชั้นล่าง ได้ยินเสียงอาละวาดอย่างไม่หยุดยั้งของแม่ฮัวที่ชั้นบน มีความเครียดเล็กน้อย

"เส้าซู่ เธอว่าถ้าแม่โกรธจะมีผลต่อร่างกายไหม? "

อันรันมองไปที่ฮัวเส้าซู่ผู้ใจร้าย ที่ยุ่งกับการพิมพ์แชทอย่างสนุกอยู่

ฮัวเส้าซู่อึ้งไปพักหนึ่ง โดยไม่เงยศีรษะขึ้น และกล่าวว่า : "แม้ว่ามันจะส่งผลกระทบต่อร่างกาย แต่แม่ก็ยังคงต้องระบายความโกรธในใจของเธอ มิฉะนั้นจะโกรธจนร่างกายแย่จริงๆ ถ้าเก็บมันอยู่ในใจ"

ดูเหมือนว่าฮัวเส้าซู่จะไม่สนใจว่าพี่ชายคนที่สองถูกทุบตี

ยังไงก็ตามแม่ก็คงไม่ตีจนตายจริงๆหรอก พี่ตายฉันไม่ตาย ตอนนี้เมื่อเปรียบเทียบพี่สะใภ้คนที่สองกับผู้หญิงที่ชื่อมู่เหว่ย ฮัวเส้าซู่มีความรู้สึกต่อพี่สะใภ้คนที่สองบ้างแล้ว

อันรันถอนหายใจตบโต๊ะกาแฟแล้วพูดว่า : "โอเค เธอก็หยุดเล่นได้แล้ว ขึ้นไปกล่อมเถอะ ไม่ว่าจะเป็นแม่หรือเทียนหลันก็ตาม เป็นแม่ลูกกัน ทะเลาะกันแบบนี้มันไม่ดีต่อใครทั้งนั้น"

อันรันอยู่ในฐานะลูกสะใภ้ ไม่เหมาะที่จะออกหน้า

มิฉะนั้นถ้าแม่ฮัวเห็นเธอ เธอจะรู้สึกผิดในใจมากกว่านี้แน่นอน

"พี่สะใภ้ พี่อย่าไปยุ่งเยอะเลย นิสัยของแม่ ฉันเป็นลูกชายมาหลายปีแล้ว ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไร? แม่ดื้อมาก เธอตีพี่ชายที่สอง สองสามครั้งแล้วเธอก็โล่งใจแล้ว ส่วนพี่ชายคนรองนั้น ยังไงเขาก็หนังเหนียวและทนทานต่อการต่อสู้ได้ " ฮัวเส้าซู่กล่าวอย่างไม่แยแส จากด้านข้าง

อันรันไม่พูดอะไร เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเห็นอันรันยังคงเป็นห่วง เลยยังปลอบเธอต่อ : "สองครั้งนี้ ไม่มีอะไรจริงๆแล้ว พี่ไม่รู้ว่าตอนนั้นพี่ชายคนที่สองต้องการจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ชื่อมู่เหว่ย แต่แม่โกรธจนแทบจะปัดพี่ชายคนที่สองทิ้ง จะกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายคนที่สองกับแม่ พี่แทนที่คิดถึงวิธีที่จะให้แม่อุ้มหลานของพี่ เพื่อไม่ให้แม่มีเวลาว่างในการสนใจเรื่องของพวกพี่ พี่ชายคนรองมีลูก ก็มีใจให้ด้วย……"

สิ่งที่ฮัวเฉ่าซู่พูด ทำให้อันรันรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ดูเหมือนว่านี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหาจริงๆหรอ?

แต่เด็กคนนี้ ไม่ใช่มีโชคชะตา อสุจิและไข่จะรวมกันโดยอัตโนมัติ ยิ่งไม่ใช่การจัดสรรโดยประเทศ

เมื่อฮั่วเทียนหลันสัมผัสตัวเธอ ก็จะใช้มาตรการป้องกัน และจะไม่ให้โอกาสอันรันตั้งครรภ์

เมื่ออันรันคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ตื่นขึ้นมา

ยังไงก็ครึ่งปี ตัวเองยังอยากท้องทำไมอีก ทนผ่านไปก็จะดีแล้ว

เมื่อเธอกำลังคิดเรื่องต่างๆ ประตูห้องหนังสือชั้นบนก็ถูกเปิดออก จากนั้นก็กระแทก

คุณนายฮัวลงมาด้วยความโกรธ แขนเสื้อของเธอถูกรีดขึ้น และใบหน้าของเธอยังมีเหงื่ออยู่ ดูเหมือนว่าความรู้สึกของฮัวเทียนหลันในตอนนี้จะไม่ค่อยดีนัก

อันรันรีบลุกขึ้นมาหาเธอ และช่วยประคองคุณนายฮัวนั่งลง

"แม่ อย่าโกรธเลย เทียนหลันรู้สึกผิดแล้ว " อันรันกล่อมอยู่ข้างๆ

ฮัวเส้าซู่วางโทรศัพท์ลงนานแล้ว และพูดแทรกขึ้นมาเพื่อให้แม่ของเขาสงบลง

"รู้สึกผิด? ถ้าเขารู้ว่าเขาผิด ฉันจะตัดหัวเขาวันนี้! " คุณฮัวผู้สง่างามมาตลอด เริ่มพูดภาษาที่ไม่สุภาพ

อันรันอดไม่ได้ที่จะเป็นใบ้ และทำได้เพียงส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเบี้ยวๆ และยื่นแก้วน้ำให้เขา

ได้ยินเสียงประตูห้องหนังสือชั้นบนเปิดออก และฮั่วเทียนหลันก็เดินลงมาช้าๆ

เมื่อเขาเข้ามาใกล้ อันรันเห็นว่าใบหน้าของฮัวเทียนหลันบวมแล้ว

ดูเหมือนร่องรอยนี้ ราวกับถูกฟาดด้วยอุปกรณ์การสอนบางอย่าง!