แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - ตอนที่ 2419 ยากจะลืมลงไปชั่วชีวิต / บทที่ 2420 ถังถังจะปกป้องคุณย่าเอง
บทที่ 2419 ยากจะลืมลงไปชั่วชีวิต
[ธุระอะไร]
[คุณชายน้อย ของสิ่งนี้ คุณช่วยผมเอาไปวางไว้ในลิ้นชักที่ห้องหนังสือของนายหญิงได้ไหม]
[ทำไมนายไม่เอาไปวางไว้เอง]
เพราะตอนนั้นถังถังถามอย่างชัดเจนเป็นพิเศษ ดังนั้นขั้นตอนที่อาจงล่อลวงเขาแต่ละอย่างก็ถูกบันทึกเอาไว้อย่างละเอียดยิบทั้งหมด
อาจงพูดถึงกล่องไม้แกะสลักสีแดงใบนั้น เครื่องเคลือบสีคราม ตรงกับที่พวกเขาค้นเจอในห้องหนังสือทุกอย่าง
สีหน้าของหัวหน้าหลิวเคร่งขรึม ตั้งใจฟังหลักฐานสำคัญชิ้นนี้อย่างจริงจัง ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่า…
คนใช้ที่ชื่ออาจงคนนี้ เกรงว่าจะโง่อยู่บ้างจริงๆ ในคำพูดของเด็กน้อยคนนี้ แทบทุกประโยคต่างก็กำลังหลอกถามเขาอยู่แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะไม่เอะใจเลย
[คุณชายน้อย…ผมกลัวว่าถ้าเกิดคุณทำพลาดอะไรไป แหย่ให้เธอโกรธขึ้นมา เกรงว่าเธอจะสั่งลงโทษคุณ ดังนั้นถึงได้เอ่ยเตือนให้ระมัดระวังอยู่ข้างๆ ทุกครั้ง!]
[คุณชายน้อย หรือคุณไม่รู้เลยสักนิดครับ อันที่จริงความสัมพันธ์ของนายหญิงกับคุณพ่อของคุณย่ำแย่มาก ทำเรื่องที่เกินกว่าเหตุกับคุณพ่อของคุณไว้มาก ขับไล่คุณพ่อของคุณออกจากตระกูล อีกทั้งนายหญิงยังรังเกียจคุณแม่คุณมากด้วย…]
ช่วงที่อินเยวี่ยหรงได้ยินอาจงล่อลวงถังถังให้มาเล่นงานตัวเอง สีหน้ายังคงสงบนิ่งอยู่ แต่ว่า พอได้ยินว่าอาจงยุแยงในความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับถังถัง สีหน้าก็พลันแปรเปลี่ยนแล้ว
เกิดเสียงดัง ‘พลั่ก’ อินเยวี่ยหรงถีบเข้าที่ข้อพับเข่าของอาจงทีหนึ่ง “ขี้ข้าเดรัจฉาน!”
จิตใจละโมบไม่รู้จักพอ…
ตอนนั้นเธอช่วยเขาออกมาจากกองซากศพ เขาตื้นตันสำนึกในบุญคุณของตัวเอง และจงรักภักดีกับตัวเอง
แต่ว่า ความละโมบและปรารถนาในใจคนนั้นมากมายไร้ที่สิ้นสุดเสมอ
ยิ่งเธอดีต่อเขามากขึ้นเรื่อยๆ ไว้วางใจขึ้นเรื่อยๆ กลับยิ่งเป็นการเติมเชื้อเพลิงความโลภมากให้กับเขา…
ยังมีอินเหิงด้วย...
นอกเหนือไปจากนี้ อินเยวี่ยหรงย่อมเดาได้ไม่ยากแล้วว่าตัวการเบื้องหลัง จะเป็นใครไปไม่ได้…
ความคิดนี้ ยิ่งทำให้เธอเสมือนติดอยู่ในห้องแช่แข็ง
“อา…” อาจงกรีดร้องเพราะโดนถีบ คุกเข่าลงเสียงดังตุบ เจ็บปวดจนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น
แผ่นหลังของอินเยวี่ยหรงแข็งเกร็ง จ้องเขม็งไปที่ถังถัง คนใช้ที่ใกล้ชิดกับตัวเองขนาดนี้ยังวิจารณ์ตัวเองแบบนี้ ถังถังจะคิดยังไงกัน
ไม่แปลกเลยที่ถังถังจะช่วยอาจง...
ในเวลานี้เอง ในที่สุดน้ำเสียงเยือกเย็นของถังถังก็ดังออกมาจากปากกาอัดเสียง…
[ไม่มีใครรังเกียจคุณแม่ฉัน!]
[แต่คุณชายน้อยครับ สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงแน่นอน ถ้าไม่เชื่อคุณลองไปถามดูได้ เรื่องพวกนี้ทุกคนต่างก็รู้กันดี!]
[ทำไมฉันต้องไปถามด้วย ฉันแค่ฟังที่คุณแม่ฉันบอกฉันก็พอแล้ว แม่บอกว่าคุณย่าเป็นคนดี คุณย่าก็ต้องเป็นคนดี! นายว่าร้ายคุณย่าฉัน นายเป็นคนไม่ดี!]
….
อินเยวี่ยหรงไม่คิดเลยว่าถังถังจะตอบกลับไปแบบนี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความละอายใจ
เด็กคนนี้ ไม่เคยรังเกียจเธอเลยใช่ไหม
เมื่อแม่นมเฉียวฟังมาถึงตรงนี้ใบหน้าก็เปี่ยมด้วยความดีใจเช่นกัน เธอรู้อยู่แล้ว รู้อยู่แล้วว่าคุณชายน้อยไม่มีทางทำกับนายหญิงแบบนั้น!
แน่นอน การอบรมจากแม่สู่ลูกยังคงสำคัญที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหนูรองเนี่ยคนนั้นบอกถังถังแบบนั้นอยู่เสมอ ถังถังก็คงไม่เป็นเด็กซื่อสัตย์ยุติธรรมและใจดีมาโดยตลอด
ส่วนหัวหน้าหลิวรวมถึงพวกลูกน้องที่อยู่ด้านข้าง ต่างก็อดไม่ได้ที่จะนึกตำหนิอยู่ในใจ คำวิจารณ์ที่คู่หมั้นคนนั้นของตุลาการซือมีต่ออินเยวี่ยหรงคือเป็นคนดีงั้นเหรอ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งจริงๆ!
เสียงที่อัดมาต่อจากนั้นเป็นอาจงที่เสแสร้งทำตัวน่าสงสารสารพัด สุดท้าย ก็ดูเหมือนว่าถังถังจะใจอ่อน จึงให้เขาตอบรับข้อแลกเปลี่ยนของตัวเองหนึ่งข้อ แล้วถึงจะยอมช่วยเขา
หลังจากพวกหัวหน้าหลิวได้ยินข้อแลกเปลี่ยนที่ถังถังเสนอ การแสดงออกบนใบหน้าคือ…ยากจะบรรยาย…
ต่อจากนั้น สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ พวกเขาก็ถูกบังคับให้ฟัง [นายหญิงเป็นนางฟ้าแสนสวยใจดี] ซ้ำไปซ้ำมา
เนื่องจากกังวลว่าจะมีหลักฐานสำคัญอะไรตกหล่นไป ทุกคนในเหตุการณ์เลยถูกบังคับให้ฟังประโยคนี้อยู่หนึ่งร้อยรอบ…
พอฟังไปถึงส่วนสุดท้าย สีหน้าของหัวหน้าหลิวก็มืดทะมึนจนไม่อาจมืดไปกว่านี้ได้แล้ว
นี่คงเป็นประสบการณ์การเก็บหลักฐานที่เขายากจะลืมลงไปชั่วชีวิต
—————————————————————————————
บทที่ 2420 ถังถังจะปกป้องคุณย่าเอง
ถ้าหากว่า หัวใจของอินเยวี่ยหรงคือทะเลทรายแห้งแล้ง ถูกสูบน้ำจนแห้งเหือดไปแล้ว ถ้าอย่างนั้น คำพูดประโยคนั้นของถังถังที่ว่า ‘คุณย่าของฉันเป็นนางฟ้าแสนสวยใจดี’ ก็คือสายฝนอันหวานฉ่ำ
วินาทีก่อนยังราวกับตกอยู่ในขุมนรก แต่ตอนนี้ได้กลับสู่แดนมนุษย์แล้ว
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอรู้สึกเหมือนได้รับการไถ่บาป
เพียงเพราะถังถังไม่ได้เกลียดเธอ…
แค่ความคิดนี้อย่างเดียว ก็เพียงพอจะที่บรรเทาความหม่นหมองในใจเธอไปได้ทั้งหมด
อินเยวี่ยหรงยินดีฟังจนจบทั้งร้อยรอบด้วยความชื่นมื่น แน่นอนว่าแตกต่างจากคนอื่นๆ
เวลานี้หัวหน้าหลิวใกล้จะกระอักเลือดแล้ว คำพูดประโยคนนี้เหมือนคำสาปหลอนหู ตอนนี้ในสมองของเขาเต็มไปด้วยคำพูดประโยคนี้
ไม่ง่ายเลยกว่าจะทนฟังอาจงพูดจนจบได้ในที่สุด
ด้านหลังยังมีต่ออีกสองสามประโยค ต่างก็เป็นคำชี้แจงที่อาจงมอบหมายให้ถังถัง นับว่าเป็นการตัดสินโทษเขาในข้อหาบงการถังถังอย่างสมบูรณ์แล้ว
หัวหน้าหลิวลงคำสั่งทันที ให้คนจับกุมตัวอาจง
เมื่อเทียบกับหัวหน้าหลิวแล้ว คนที่ทรมานและสิ้นหวังที่สุดคงไม่พ้นอาจง พอเขาได้ฟังเสียงบันทึกพวกนั้นจบ ก็ราวกับกลายเป็นคนโง่เง่าอย่างสมบูรณ์
หัวหน้าหลิวมองไปที่เด็กคนนั้น และมองเขาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งไปโดยไม่รู้ตัว เปิดปากสอบถามด้วยท่าทางที่มีศักดิ์เสมอกัน “ฉันขอถามคำถามสักข้อได้ไหม”
ถังถังตอบอย่างสุภาพ “เชิญครับ”
หัวหน้าหลิวเอ่ยถามออกไป “เธอรู้ได้ยังไงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี เลยเริ่มอัดเสียงไว้แต่แรก”
ถังถังกะพริบตาปริบๆ “คนที่ปกติแล้วดุร้ายกับผมอยู่เสมอแต่จู่ๆ ก็ถือลูกกวาดของเล่นยิ้มหน้าบานเหมือนดอกเบญจมาศเข้ามาหาแบบลับๆ ล่อๆ ต่อให้เป็นคนโง่ก็ต้องรู้ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีใช่ไหมล่ะครับ”
หัวหน้าหลิวพยักหน้า “อืม…โต้แย้งไม่ได้เลยจริงๆ”
อาจงตะลึงงัน!
เป็นไปได้ยัง! ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ เห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้วงั้นเหรอ
หัวหน้าหลิวถามด้วยความสนใจ “ในเมื่อรู้แล้วว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี แล้วทำไมเธอถึงไม่ปฏิเสธไปเลยล่ะ”
ถังถังค่อยๆ อธิบาย “ผมเดาว่าเขามีเจตนาไม่ดี แต่ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ เพราะงั้นถึงได้ปล่อยเลยตามเลยไป ค่อยๆ ล้วงถามเป้าหมายของเขา แถมยังป้องกันโดยการเก็บหลักฐานเอาไว้ด้วย โชคดีที่ผมพกปากกาที่คุณย่าให้ผมมาติดตัวอยู่ตลอด
ถ้าผมปฏิเสธเขาไปตั้งแต่แรก แบบนั้นเขาต้องคิดหาทางอื่นมาทำร้ายคุณย่าแน่ๆ แบบนี้พอถึงตอนนั้นคุณย่าผมอาจมีอันตรายไม่ใช่เหรอครับ ผมต้องหาทางทำให้เขาเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาให้ได้ เพื่อปกป้องคุณย่าของผมให้ปลอดภัย!”
พ่อหนูเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมาด้วยท่าทางผ่าเผย แสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่จะคิดกันได้ง่ายๆ สินะ
หัวหน้าหลิวกระแอมไอเบาๆ “ถูกต้องๆ พูดถูกแล้ว…”
พยัคฆ์ไม่มีทางให้กำเนิดสุนัขจริงๆ สมแล้วที่เป็นลูกชายของตุลาการซือ อีกทั้งเขาก็เป็นหลานชายของอินเยวี่ยหรงด้วย
ข้ารับใช้คนนี้ ต้องโง่เง่าเต่าตุ่นแค่ไหนกัน ถึงได้ดูแคลนและประเมินเด็กคนนี้ต่ำไปแบบนี้
เวลานี้เองหัวหน้าหลิวก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอินเยวี่ยหรงยังใส่กุญแจมืออยู่ จึงรีบเอ่ยขึ้นทันที “อะแฮ่ม ยังไม่รีบปล่อยตุลาการอินอีก!”
คนที่อยู่ด้านข้างรีบเข้าไปช่วยปลดกุญแจมือให้อินเยวี่ยหรงทันที
ตอนนี้ ในหูของอินเยวี่ยหรงเต็มไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเด็ดเดี่ยวของพ่อหนูน้อยที่บอกว่า อยากจะปกป้องคุณย่าให้ปลอดภัย…
อินเยวี่ยหรงค่อยๆ ย่อตัวลง “ถังถัง”
“คุณย่า!” พ่อหนูวิ่งเข้ามาหาทันที แล้วโผเข้าสู่อ้อมแขนของผู้เป็นย่า จากนั้นก็ใช้มือน้อยๆ ลูบศีรษะของอินเยวี่ยหรง “คุณย่า คุณย่าไม่ต้องกลัวนะครับ มีถังถังอยู่ ถังถังจะปกป้องคุณย่าเอง!”
อินเยวี่ยหรงกอดพ่อหนูในอ้อมแขนไว้แน่น หลับตาลง น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงบนตัวพ่อหนู
ขอบใจนะจ๊ะ…
ขอบใจที่หลานไม่รังเกียจย่า…
ขอบคุณที่หลานยังอยู่…
หัวหน้าหลิวเพิ่งเคยเห็นมุมอ่อนโยนแบบนี้ของอินเยวี่ยหรงเป็นครั้งแรก จึงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ตุลาการอิน คุณมีหลานชายที่ดีคนหนึ่งเลย!”
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
