แต่งรักมัดใจบอส - ตอนที่ 467 ตอนพิเศษ 1 ตอนประวีร์

ความฝันตั้งแต่เด็กของประวีร์ก็คือจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเล็กๆ นุ่มๆ คนนั้นมาเป็นภรรยาของตัวเอง

แต่ว่าหลังจากที่เขาเรียนจบแล้วกลับมา ภรรยาเนี่ยเป็นภรรยา แต่กลับเป็นถรรยาของคนอื่นไปแล้ว

“พี่ประวีร์” ทุกครั้งที่มุกดาเรียก ก็จะทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ เขาชอบเสียงของเธอมากเลย

“กรุ๋งกริ๋งกรุ๋งกริ๋ง” โทรศัพท์ของประวีร์ดังขึ้นมา แม่ของเขาได้โทรหาเขาอีกแล้ว เขามองทีหนึ่ง แล้วไม่อยากจะรับสายอะไรเลย แต่ก็ไม่รับไม่ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นท่านแม่ที่ยิ่งใหญ่นั้นจะบินมาด้วยตัวเองแล้ว

“ฮาโหล แม่!” ได้เริ่มคุยสายกับแม่

“วีร์ ลูกก็อายุ30 กว่าแล้ว คนที่อายุพอๆ กับลูกก็เป็นพ่อคนแล้ว อย่างน้อยๆ นายก็ควรหาลูกสะใภ้มาให้ฉันไม่ใช่หรอ?ฉันออกไปข้างนอกแทบไม่กล้างยหน้าเลย” แม่ของประวีร์อยู่เมืองนอก เธอเองก็เป็นห่วงเรื่องของลูกชายจะแย่อยู่แล้ว

“อื้ม 30กว่าก็ไม่ถือว่าแก่มากนิ พ่อของผมเองก็มีผมตอนอายุ 30 กว่าไม่ใช่หรอครับ?” ประวีร์เปลี่ยนโทรศัพท์ไปไว้ที่มืออีกข้างหนึ่ง แล้วอธิบายให้แม่ฟังดีๆ

“ลูกเป็นคนสองนะ?ถ้าพี่ชายของลูกยังไม่เสีย ก็จะอายุ 40 กว่าแล้ว!” ทีแรกว่าจะคุยด้วยดีๆ แต่พูดไปแม่กลับอารมณ์ขึ้นมาซะอย่างนั้น

“ครับ ครับ ครับ แม่ก็ไม่ต้องโกรธแล้วครับ ถ้าผมว่างแล้วก็จะหาลูกสะใภ้ให้แม่เลย เอาอย่างนี้เลยดีกว่า แม่ แม่ไปดผุเองเลยดีกว่า ขอแค่เป็นคนที่แม่ชอบก็พอแล้ว แม่ชอบผมเองก็ชอบ”

ประวีร์เองก็รู้ว่าตัวเองหนีไม่รอดแล้ว ไม่ว่ายังไงนอกจากมุกดาแล้ว สำหรับเขาแล้วผู้หญิงคนอื่นๆ ก็เหมือนกันหมด แทนที่ตัวเองจะไปหา ให้แม่ตัวเองเลือกลูกสะใภ้ที่แม่ชอบจะดีกว่า

“จริงนะ ลูกพูดเองนะ ตอนนี้แม่มีคนในใจแล้ว พรุ่งนี้ลูกซื้อตั๋วเครื่องบินแล้วบินกลับมาพบปะกับเธอหน่อย” แม่ประวีร์ได้ยินแบบนั้น เข้าทางตัวเองพอดี เพราะว่าเมื่อกี้เห็นรูปลูกสาวของเพื่อน ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่าลูกชายตัวเองยังไม่ได้แต่งงาน ก็เลยรู้สึกโกรธขึ้นมา

ประวีร์คิดไม่ถึงว่าที่แท้แม่ได้เตรียมไว้แล้ว เขาก็ได้เดินเข้ากับดักของแม่ไปเต็มๆ

“ได้ยินรึยัง?พรุ่งนี้ซื้อตั๋วเครื่องบินแล้วกลับมาเลย เอาล่ะ แม่วางสายล่ะ” แม่ประวีร์วางสายไปอย่างมีความสุข เธอเหมือนจะเห็นภาพที่ประวีร์แต่งงานแล้ว เธอก็จะได้อุ้มหลานแล้ว

ประวีร์วางสายแล้วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ ตัวเองก็อายุเยอะแล้ว แม่เองก็แก่แล้ว ดังนั้นของแค่ทำให้แม่มีความสุขก็พอ เพราะนี่ก็ไม่มีมุกดาคนที่สองแล้ว

“จองเที่ยวบินไปปารีสพรุ่งนี้ให้ฉัน” ประวีร์บอกกับผู้ช่วยของตัวเอง

ประวีร์ที่อยู่บนเครื่องบิน ในใจไม่มีความอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับการพบปะกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้เลย

เห็นว่ายังเช้าอยู่ ประวีร์ก็อยากจะหลับตาแล้วพักผ่อนสักพัก ไหนๆ ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้พักผ่อนดีๆ อยู่บนเครื่องบินก็สามารถพักผ่อนได้อย่างดีๆ แล้ว

อยู่ๆบนขาของประวีร์ก็มีความรู้สึกอุ่นๆ เขารีบลืมตาขึ้นมาทันที ข้างหูก็มีเสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นมา

“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ” แอร์โฮสเตสในชุดกี่เพ้าสีม่วงกำลังขอโทษเขาอยู่

กางเกงราคาแพงของประวีร์ได้ถูกกาแฟทำให้เปื้อนแล้ว แอร์โฮสเตสเอาทิชชูในการเช็ดทำความสะอาดให้ประวีร์

“อย่าขยับ!” ประวีร์รังเกียจการเตะต้องของผู้หญิง เขาจับมือของแอร์โฮสเตสคนนั้นไว้ แอร์โฮสเตสเงยหน้าขึ้นมามองประวีร์

บนหน้าเล็กๆ นั้นแต่งด้วยเครื่องสำอางอย่างประณีต สีหน้าของเธอในตอนนี้เบิกตาโตอย่างกลัวมาก

“คุณผู้ชาย ฉันไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่หลุดมือ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันจะชดใช้กางเกงให้คุณนะ” ถึงแม้ว่าสีหน้าของแอร์โฮสเตสจะกลัว แต่ในตากลับไม่มีความกลัวอะไรเลย

อยู่ๆ ประวีร์กลับรู้สึกสนใจผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาแล้ว

“ได้สิ เธอชดใช้มา กางเกงของฉันตัวนี้เธอรู้ไหมว่าเท่าไหร่ แล้วเธอจะรู้ดบ้ตรหรือว่าจ่ายสดล่ะ?” ประวีร์พูดอย่างแกล้งผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา

ณิกาคิดไม่ถึงว่าคำพูดที่ตัวเองพูดเล่นๆนั้น ผู้ชายคนนี้จะทำเป็นจริงซะอย่างนั้น หรือว่าความกลัวที่แสดงออกมาบนหน้าของตัวเองยังไม่ทำให้ผู้ชายคนนี้สงสารอีกหรอ?

สีหน้าของณิกาเปลี่ยน น้ำตาของเธอแทบจะไหลออกมาแล้ว

“คุณผู้ชาย เงินเดือนของดิฉันมีแค่เพียงไม่กี่พันเท่านั้น ถ้ากางเกงตัวนี้ของคุณเกินหนึ่งพัน ฉันเองก็ไม่มีเงินคืนให้คุณหรอก เงินของฉันยังต้องเลี้ยงพ่อแม่และปู่กับย่า ฮือฮือฮือ” เห็นว่าน้ำตาจะไหลออกมาแล้ว ประวีร์รู้สึกว่าตัวเองทำให้ผู้หญิงคนนี้กลัวไปแล้ว

“เอาล่ะ ฉันก็ไม่ได้จะให้เธอชดใช้จริงๆ เธอไปเถอะ” ประวีร์เองก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ต่อไป อีกอย่างคนบนเครื่องยังมองอยู่เลย ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นที่นั่งโดยสารชั้นหนึ่งก็เถอะ

ณิกาแลบลิ้นแล้วเดินจากไปอย่างเร็ว ยังไงก็ตามคุณผู้ชายคนนี้เป็นคนให้ตัวเองไปเอง เธอรู้อยู่แล้วว่าราคากางเกงของประวีร์แพงมาก แต่ว่าเธอเองก็ไม่ได้อยากใช้เงินเดือนของตัวเองในการไปชดใช้เหมือนกัน เพราะต้องใช้เงินเดือนถึงสองเดือนเลยนะ

ลงจากเครื่อง ประวีร์ก็ขึ้นรถที่แม่เป็นคนส่งมา กลับไปถึงบ้าน คืนนี้ก็ต้องไปพบปะกับผู้หญิงที่แม่บอกแล้ว แม่ประวีร์เองก็รีบร้อนมาก อยากจะส่งตัวประวีร์ออกไปให้เร็วที่สุดเลย

“วีร์ ลูกพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวรอถึงกลางคืนแล้ว พวกเราออกไปกินข้าวข้างนอกกัน แม่ได้ทำการจองโต๊ะไว้แล้ว” แม่ประวีร์ได้ทำการเตรียมทุกอย่างไว้ให้ประวีร์แล้ว ก็เลยให้เขากินเสร็จแล้วไปพักผ่อน

“แม่ ผมออกไปข้างนอกแป๊บ” แม่ประวีร์ใจร้อนมาก นัดไว้ 6.30 แต่5.30เธอกับประวีร์ก็มาแล้ว

รอไปตั้งนาน ประวีร์ก็จะไปเข้าห้องน้ำ เขาพึ่งออกมา เดินไปที่ห้องน้ำก็เจอคนคนหนึ่ง ได้ดึงเขาเข้าไปในห้องน้ำทันที

ประวีร์กำลังจะบ่น แต่ปากกลับถูกปิดไว้ทันที

ผ่านไปสักพัก รอให้คนข้างนอกไปกันแล้ว ณิกาถึงได้ปล่อยประวีร์

“ขอบคุณ” พูดเสร็จณิกาก็จะไปแล้ว วันนี้ถูกแม่ลากมาพบปะเพื่อหาคู่ ตัวเองก็พึ่งจะอายุ 25ปี ได้ยินว่าอีกฝ่ายอายุ 30 กว่าปีแล้ว เป็นลุงแล้ว มีอะไรดี ณิกาอยากจะหนีจริงๆ

พึ่งหนีไปที่หน้าห้องน้ำผู้ชาย แม่ของเธอมาเดินมาแล้ว เธอตกใจจนต้องรีบลากประวีร์ไปที่ห้องน้ำผู้ชาย แล้วจูบ

“เธอจูบแล้วก็จะไป?” ประวีร์ได้จับณิกาไว้ ณิกาหันหน้ากลับมา เห็นว่าเป็นประวีร์ก็ตะลึงเป็นอย่างมาก โลกมันจะแคบเกินไปแล้ว

“แล้วจะทำไมล่ะ?ไม่อย่างนั้นนายจะจูบกลับคืนหรอ?” ณิกาจ้องประวีร์ไปทีหนึ่ง

“ได้!” ประวีร์ได้จูบลงไปจริงๆ ด้วย เขากดหัวของณิกาไว้ เพื่อทำให้จูบนั้นลึกซึ้งกว่าเดิม…..

ในงานแต่ง มุกดาและโธรณีได้ถามขั้นตอนการพบปะของณิกาและประวีร์

ณิกาดึงทิชชูออกมาแผ่นหนึ่งแล้วเช็ดน้ำตาที่ไม่มีเลย

“ตอนนั้นนะ ฉันถูกประวีร์บังคับ ฉันยังเป็นสาวอยู่เลย แต่จูบแรกของฉันกลับถูกเขาอย่งไปซะอย่างนั้น!ฉันเสียใจจริงๆ !” ณิกานั้นได้ใจเป็นอย่างมาก ที่หาสามีแบบนี้เจอ ไม่รู้ว่าเป็นโคที่เธอไปทำไว้ตั้งแต่ชาติไหน

“ณิกา เธอเสียใจจริงๆ หรอ?” ประวีร์ที่ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่หน้าประตูแล้วมองณิกาไว้

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ จะเป็นไปได้ยังไง?บ๊ายบายนะมุก แสนดี ที่รักบ้านฉันมาแล้ว!พวกเราใกล้จะแต่งงานแล้ว!ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” พูดเสร็จก็ทิ้งมุกดาและโธรณีไว้ที่เดิม แล้วตามประวีร์ไปแล้ว