"ตอนนี้มันเกือบๆ 4 ทุ่มแล้วนิหว่า พวกแกได้เวลาออกไปหาของมาขายแล้วไป๊ เอ๊อ!! อย่าให้โดนพวกตำรวจจับได้นะเว้ย!!! ถ้าจะโดนก็ทิ้งของแล้ว รีบหนีออกเมืองไปทางที่กุเตรียมไว้เลยนะเว้ย!!" ชายวัยกลางคนผมดำที่ไบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผลพูดขึ้นมา เขาชี้นิ้วกวาดไปทั่วห้อง

และในห้องนี้ก็มีทั้งชายหญิงมากหน้าหลายตา หลายเผ่าพันธุ์ยืนฟังอย่างตั้งใจ พวกนี้ต่างพากันสวมผ้าคลุมสีดำยาว ใบห้นาปกปิดด้วยผ้าไม่ก็หน้ากากแปลกๆ เหมือนกับว่าพวกเขาไม่อยากให้ใครู้ถึงตัวตนจริงๆของพวกเขา

*ได้ครับ/ค่ะ บอส* พวกเขาพูดขึ้นมาเสียงดังก่อนที่จะเริ่มทยอยออกไปทีละ 4 ถึง 5 คน จนหมด แล้วเหลือเพียงชายที่ถูกเรียกว่าบอสผู้นี้

"เห้อออ หวังว่าจะจับสินค้ากลับมาได้ สัก 2 หรือ 3 ชิ้น แต่ดูจากผลงานของพวกบ้านั้นแล้ว ไม่น่าจะละมั้ง เอาเถอะ ยังไงกูก็มีหน้าที่แค่คุมนี้หว่า …แถมตอนนี้มันก็ช่วงพวกเด็กโปกสอบเเข้าเรียนด้วย กว่าจะออกมาข้างนอกได้ก็อีกเกือบ เดือน ให้ตายเถอะ แบบนี้ก็ต้องชะลอเรื่องส่งออกนอกทวีปไปอีกสักพักเลยสิเนี่ย" บอสเดินไปที่ห้องนอนของเขาแต่ว่า…

ที่ทางเข้าห้องนอนมีผู้หญิงหลากหลายเผ่านั่งหรือนอนในเสื้อ้าที่น้อยชิ้น พวกเธอดูมีสภาพร่างกายที่อ่อนแอ แต่มีใบหน้าที่สวย และรูปร่างที่ดี ทว่าพวกเธอกลับมีโซ่ล้ามไว้ทั้งที่ขาและคอ

บอสเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับลากโซ่ผู้หญิงเหล่านั้นไปด้วย พวกเธอไม่ได้ขัดขืนแต่ก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือเขา แต่ว่าพวกเธอกลับถูกลากไปได้อย่างง่ายดาย จนเข้ามาในห้อง บอสก็เหวี่ยงพวกเธอไปไว้ที่มุห้องก่อนที่เขาจะเดินไปที่กระจกบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ในห้องนอนของเขา

"เห้อออ พวกแกนี้ ต้องให้ใช้กำลังกันหรือยังไง ถึงจะยอมขึ้นมาบนเตียงแล้วทำหน้าที่ของพวกแกกันน่ะหา??" บอสพูดออกมาแล้วก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนเหลือเพียงร่างที่เปลือยเปล่า แต่ว่าทที่มือและเท้าของเขานั้นกลับมีเกล็ดสีแดงขึ้นอยู่เต็มไปหมด

"เอาละ วันนี้ใครจะเป็นคนแรกกัน..เอ่ย?" บอสพูดออกมาแล้วมองไปที่ผู้หญิงเหล่านั้น พวกเธอที่โดนจ้องมองก็ถึงกับตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว บางคนถึงกับมีน้ำตาไหลออกมา และพยายามจะคลานหนี แต่ว่าพวกเธอก็ถูกบอสดึงโซ่ที่ล่ามเอาไว้และจับพวกเธอโยนขึ้นไปบนเตียงขนาดใหญ่

…….และบอสก็เริ่มลงมือจัดการ "สั่งสอน" "อบรม" พวกผู้หญิงพวกนี้ อย่างดุเดือด จนบางคนถึงกับสำลัก*น้ำ**และบางอย่างแล้วลงไปนอนหมดสติที่ขอบเตียง

…..เสียงกรีดร้องดังโหยหวนออกมาจากในห้องนอนนั้น ตลอดเวลาที่บอสยังคงอยู่

แต่ว่าที่มุมห้องนั้นมีเด็กสาวคนหนึ่งเธอนั้นต่างจากคนอื่นเพราะเธอ…ยังดู"ใหม่"อยู่

ตัดมาอีกด้านหนึ่ง

กลุ่มผ้าคลุมดำออกตระเวน อยู่ในย่านสลัมและย่าน พนันที่เต็มไปด้วยคนเมา โสเภณีและขอทานต่างแดน

แต่มีกลุ่มหนึ่งนั้นต่างออกไป กลุ่มนี้มีสมาชิกอยู่เพียง 3 คน และพวกเขากำลังยืนอยู่บนหลังคาตึกๆหนึ่งที่อยู่ด้านนอกของโรงเรียนคอลลาจ

"นี้ๆ หัวหน้า ดึกๆแบบนี้ จะมีพวกเด็กออกมาเดินจริงๆเหรอคะ แถมที่นี้ก็มีการตรวจตราตลอดเลยด้วยสิ" หนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่เบาพอจะให้แค่ คนในกลุ่มได้ยิน

"เอ่อน่าาาา เอาเป็นว่าข้ามีแผนแล้วกัน" ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาเขาอยู่ในผ้าคลุมก็จริงแต่ตัวของเขานั้นค่อนข้างจะใหญ่กว่าคนอื่นมาก

"งั้นเหรอครับ ว่าแต่พี่ๆมีแผนยังไงกันเหรอครับ"

"ฟังนะ ขั้นแรกเราก็รอให้พวกนักเรียนออกมา เสร็จแล้วข้าก็จะให้ยัยนี้วิ่งเข้าไปขอความช่วยเหลือแล้วล่อเข้าไปในตรอก เสร้จแล้วก็… เดี๋ยวนะ " เหมือนว่าคนที่เป็นหัวหน้าจะรู้ตัว เขาหันกลับไปมองที่มาของเสียงแล้วก็เห็น

"ผะ ผะ ผี!!!" นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายของชายร่างใหญ่ก่อนที่จะโดนกระทุ้งเข่าเข้าไปที่ท้องอย่างรวดเร็ว

"เห้ออออออออ เอาไงต่อดีน้า ดูเหมือนว่ายังไม่ทันได้ไปไหนก็แจ็กพ็อต ได้แหล่งข้อมูลแล้วแหะ โชคดีจริงๆเลย" เจ้าของเสียงและคนที่ส่งให้กลุ่มคนในผ้าคลุมทั้ง 3 คน สลบไปพูดออกมา..มาร์

[ อืมมม งั้นก็จัดการมัดเชือกมัดเท้าแล้วก็ดึงข้อมูลจากในหัวเอาละกันนะ ] มาร์ที่คิดแบบนั้นก็จัดการมัดทั้ง 3 คนไว้ด้วยสกิล [ รังสรรค์ ] เปลี่ยนอาวุธเหล็กของพวกเขาให้กลายเป็นโซ่ที่รัดตัวทั้งสามคนอย่างพอดี

มาร์ที่จัดการมัดทั้งสามคนเสร็จก็จัดการพาพวกเขาไปยังที่ที่หนึ่ง ที่นั้นเป็นจุดที่สูงที่สุดในเมืองนี้ หอนาฬิกา การแบกสามคนนั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับพละกำลังกายของมาร์เลย

เขากระโดดไปตามหลังคาและวิ่งไปบนด้วยสกิล [เหยียบฟ้า] ที่ขโมยมาและพัฒนามาจาก [ลองบิน] ตอนเด็กๆ วันนั้นแม่เล่านิทานเรื่องเจ้าชายน้อยกับท้องฟ้าของเขา และมาร์ก็ได้สกิลนี้มา

สภาพตอนนี้คือคนในชุดสีดำร่างเล็กคล้ายเด็กกำลัง ลากจูงก้อนอะไรสักอย่างสามก้อน ไปบนฟ้า

"อื้ม ตรงนี้คงเหมาะแล้วละมั้งนะ" มาวางทั้งสามคนตรงขอบของระเบียงหอนาฬิกา และที่นี้สูงจากพื้นราวๆ ตึก 15 ชั้นได้ มันเป็นหอนาฬิกาที่สำคัญของเมืองมาก และตอนนี้มาร์ก็กำลังจะใช้มันทำอะไรสักอย่าง

มาร์ใช้อาวุธที่ยังเหลืออยู่ของทั้งสามทำเป็นสลิงแล้วยึดมันไว้กับพวกเขา

"เอาละ ตื่นๆ!!! ไหนๆ ลองพูดมาสิ ว่าที่ที่พวกแกมาน่ะ มันที่ไหนกัน" มาร์พูดออกมาพร้อมกับกุมสลิงเอาไว้ในมือ

และคนที่ตื่นคนแรกก็คือหัวหน้าที่เป็นชายร่างใหญ่ ทันทีที่เขาตื่นขึ้นมาก็เริ่มขู่มาร์แทบจะทันที

"กะ กะแกน่ะ คิดว่าทำแบบนี้แล้ว…ว๊ากกกกก" ยังไม่ทันได้พูดจบมาร์ก็ถีบส่งหมอนั้นลงไป ก่อนจะเอาสลิงที่กำลังถูกดึงตามลงไปปักลงบนพื้นของชั้นที่อยู่ ทำให้หัวหน้าคนนั้นลอยเขว้งอยู่กลางอากาศโดยที่กางเกงเต็มไปด้วยน้ำสีเหลืองบางอย่าง

"น่าเบื่ออ่าาา ถ้าคนถัดไปตอบแบบนั้นอีกก็ลงไปอยู่ด้วยกันข้างเลยละกัน ง่ายดี" มาร์หันมามอง สองคนที่เหลือ ทั้งสองคนนี้เป็นเผ่าวอร์บีส จากั้ว คนหนึ่งเป็นชายคนหนึ่งเป็นหญิง

"เอาละทั้งสองคน ช่วยเล่าเรื่องของพวกแกให้ฟังหน่อยจะได้หรือเปล่า แต่ว่าถ้ามันน่าเบื่อก็เตรียมลงไปอยู่ข้างล่างได้เลย" มาร์พูดพร้อมกับชี้ไปที่สลิงที่ฝังอยู่ตรงพื้น

"คะครับ พวกผม ยะ ยอม แล้วครับ ใช่ไหม กั้ว" ชายเผ่าจากั้วหันไปถาม ผู้หญิงเผ่าเดียวกัน

"แน่นอนค่ะ พวกเรายอมมมแล้ววค่ะ เดี๋ยวชั้นกับจาจะยอมบอกทั้งหมดเลยค่ะ" เธอพูดขึ้นมา มาร์เองก็ฟังแต่สิ่งที่เขาสนใจคือ [ นี้พวกเอ็งสองตัวชื่อ จา กับ กั้ว จริงดิ พ่อแม่คิดยังไงตั้งชื่อลูกมักง่ายแบบนี้วะ…แปปนะ ชื่อเราเองก็…..ไอพ่อบ้าเอ้ยย ]

หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มเล่าให้มาร์ฟัง โดยหวังแต่คิดว่าพวกเขาคงจะไม่ถูกโยนลงไปแบบที่หัวหน้ากลุ่มโดน

เรื่องทั้งหมดคือ ในเมืองนี้มีกลุ่มชื่อ กูลดราก้อน หัวหน้าของกลุ่มนั้นไม่รู้ว่าชื่ออะไร เขาไม่ยอมบอกชื่อกับลูกน้องสักคน ทุกคนเลยเรียกเขาว่าบอส

และกลุ่มนี้เองก็ทำงานค้าทาส ที่ได้มาจากการลักพาตัว คนที่เมืองจะไม่สนใจเช่น ขอทาน พวกขี้เมา นักพนัน โสเภณี หรือแม้แต่นักผจญภัยระดับต่ำหรือนักศึกษาหน้าใหม่ที่ยังไม่มีใครจำได้

พอจับไปได้แล้วก็จะให้พวกนั้นขายตัวเองเป็นทาสแลกกับการไว้ชีวิต และตอนนี้ก็มีหลายคนที่ถูกจับไปแล้วก็ต้องยอมเป็นทาส ส่วนคนที่ยอมก็จะถูก บอสฆ่าทันที

ทั้งสองคนเล่าว่าบอสเป็นเผ่า วอลแคนูดรากอนนิค เผ่ามังกรไฟที่มีร่างกายเป็นมนุษย์ ตัวของบอสนั้นแทบจะร้อนตลอดเวลาโดยเฉพาะตรงสิ่งที่อยู่ตรงหว่างขาเขา มันร้อนมาเมื่อบอสอยากให้มันร้อนหรือตอนที่มันแข็งตัว มันร้อนระดับที่สามารถเผากระดาษให้กลายเป็นถ่านเลยทีเดียว

ยิ้งเกล็ดสีแดงที่มือและเท้าของเขาก็เช่นกัน มันสามารถจะกลายเป็นเกราะที่หุ้มบริเวณเอาไว้ได้

มาร์ยังถามต่ออีกว่า "เล่ามาตั้งนานละ ทีนี้พอจะบอกได้หรือยังว่าฐานของพวกแกอยู่ที่ไหน หรือว่าอยากจะลงไ…"

"ได้ค่ะ ฐานของพวกเราอยู่ที่บ้านเลขที่ XX เขตตลาดค้าทาสค่ะ เข้าไปจะมีคำถาม ถามว่า [ ปลาสองตัวเอ๋ยว่ายเวียนวงเป็นวงกลม… ] คำตอบคือ [ 69 ] ค่ะ" เธอพูดออกมาเสียงดัง มาร์เองก็พอใจเป็นอย่างมากกับคำตอบสำหรับเข้าตึก

"งั้นก็ดีแล้ว ต่อจากนี้พวกแกสองคนก็อยู่ตรงนี้ แล้วก็คอยจนกว่าเรื่องทุกอย่างจะเสร็จ แล้วข้าจะกลับมา" มาร์พูดจบก็ฝังสลิงเหล็กลงกับพื้นห้อง แล้วเขาก็กระโดดออกนอกหน้าต่างไป

30 นาทีต่อมา

*ก็อก* *ก็อก*

"เห้ยๆ ไปเปิดประตูสิสงสัยคงได้สินค้ากลับมาแล้วละมั้ง" ชายหัวล้านตะโกนบอกลูกน้องที่อยู่ตรงหน้าประตู

"อ่า แปป นะลูกพี่ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ ….. ปลาสองตัว..อุ๊ก" *ปั้ง* เสียงประตูถูกถีบ ประตูนั้นพุ่งทะยานเข้าใส่ลูกน้องของชายหัวล้านที่อยู่หน้าประตูจนสลบ

"เห้ย!!! เสียงอะไรวะ หรือว่าศัตรู…" *จิ๊บ* เสียงนกดังขึ้น แต่ว่า มันไม่ใช่เสียงจากนก

ชายหัวล้านหันไปดูที่มาของเสียงแล้วก็เห็นว่ามี…."ผี…ผะ ผะ ผี" ที่กำลังยืนถือก้อนเหล็กบางอย่างอยู่…แต่เขายังไม่ทันจะได้ตะโกนออกมาก็ถูกเสียง *จิ๊บ* อีกครั้งและที่ขาทั้งสองข้างของเขาก็เริ่มเจ็บๆขึ้นมา

ชายหัวล้านก้มลงไปมองแล้วก็เห็นว่าขาของเขาตอนนี้มีรูขนาดนิ้วโป้งเกิดขึ้น ทันทีที่เห็นเขาก็รู้ตัวได้ว่า

"อ๊ากกกกกกกกก" และล่มไปนอนกับพื้น

"เห้ยยยย เสียงอะไรวะ หรือว่าศั…" *จิ๊บ* คนที่วิ่งออกมาจากห้องล้มลงไปนอนอีกราย พร้อมกับกลิ้งไปจนชนกับประตูทางเข้าที่ยังทับเพื่อนเขาอยู่

"เห้ยยยย เสียงง…" *จิ๊บ* เป็นหนุ่มหน้าใสที่สวมเครื่องแบบบางอย่าง เขาเดินออกมาดูลาดราวแล้วก็..อีกราย

"เหยย เพื่อนๆ วันนี้มี.." *จิ๊บ* ชายที่น่าจะเป็นคนทำกับข้าวเดินออกมาแล้วก็รับโชคไปแบบเดียวกับเพื่อนๆของเขา

"นี้….มีใครพอจะหยิบทิช…" *จิ๊บ* ชายที่อยู่ในห้องน้ำและกำลังปลดทุกข์อยู่ล้มลงไปนอนกับพื้นในสภาพที่ตูดยัง…..อยู่

"มีใครว่างไหม ช่วยหยิบยาทาแผ…." *จิ๊บ อีกราย

มาร์เดินยิงใส่กลุ่มคนเข้าไปที่จุดไม่สำคัญตลอดทางเดิน จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่บริเวณหนึ่งที่นี้มีกรงที่ขังผู้คนอยู่จำนวนมาก พวกเขาไม่ได้ถูกล่ามโซ่หรือมีอะไรที่เป็นการบอกว่าพวกเขาเป็นทาส

[ น่าจะเป็นพวกที่ถูกลักพาตัวมาสินะ ] มาร์เดินผ่านพวกเขาไปโดยไม่สนใจอะไร ส่วนคนในห้กรงนั้นก็เอาแต่พูดว่า "ผี" อยู่ตลอด

"อืมมม ห้องนี้สินะ ห้องของ บักบอสนั้น" มาร์เดินไปที่ประตูและเขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนที่ออกมา แต่เพราะค่า Con ที่เวอร์วังอลังการณ์ของมาร์ มันเลยไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรมากไปกว่าร้อนเฉยๆ

[ เอาละนะเอ็ง เตรียมพร้อมๆ ห้องบอสแล้ว ในหว่าของๆๆ อ๋อนี้ไง ] มาร์หยิบแผ่นผ้าบางอย่างออกมา บนแผ่นนั้นมีก้อนสีเหลี่ยมติดไว้หลายจุด มาร์แปะมันเข้ากับประตูเหล็ก ก่อนที่จะไปยืนข้างๆประตูนั้น

[หวังว่า Thermite รุ่น 1 จะได้ผลน้าา แต่เราก็ลองมาหลายแล้วนี้หว่า ช่างเหอะ ไม่ได้ก็เข้าแบบธรรมดาเอาละกัน] มาร์กดสวิตช์ เกิดเสียง *ซี่* *ซี่* *ซี่* แผ่นที่แปะนั้นกำลังเจาะประตูเหล็กนั้นอยู่แล้วก็ *ตู้มมมมม* ประตูถูกทำลายลง มาร์วิ่งเข้าไปข้างในและเล็งแืนขึ้นไปยังคนที่อยู่ตรงหน้าเขา

ที่นั้นเป็นชายเปลือยเปล่าผมสีดำหน้าแก่ๆ มีแผลที่หน้า ทว่าแขนและเท้าของเขากำลังกลายเป็นสีแดง แต่….ที่สำคัญคือ ตรงนั้น กำลังแดงฉ่าแบบเดียวกับที่เหล็กกำลังร้อน และเขากำลังยกผู้หญิงคนหนึ่งด้วยการจับแขนข้างเดียวของเธอเอาไว้

ผู้หญิง คนนั้นมีผมสีดำยาวแต่ว่ามีผมบางส่วนเป็นสีม่วง ดวงตาของเธอเองก็มีสีม่วงเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพิจารณารูปลักษณ์ของเธอ เพราะว่า บอส กำลังเดือดอยู่

"เห้ยยยย ไอเปี๊ยกแกเป็นใครวะ คิดยังไงวะที่มาขัดจังหวะเปิดของใหม่แบบนี้ สงสัยต้องสั่งสอนอกหน่อยละ…" *จิ๊บ* *จิ๊บ* *จิ๊บ* *จิ๊บ* *จิ๊บ* เสียงปืนของมาร์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเขายิงไปที่แขนขาของชายที่อยู่ตรงหน้าที่น่าจะเป็นบอส กระสุนยิงไปโดนก็จริงแต่ว่ามันไม่ได้ก่อความเสียหายมากนัก

"ทำอะไรของเอ็งวะไอเปี๊ยก!!" เขาปล่อยมือจากผู้หญิงคนนั้น แล้วก็พุ่งตรงเข้ามาหามาร์

มาร์นั้นได้แต่มองสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตัวติดไฟพุ่งเข้ามาอย่างช้าๆ มาร์วิ่งพุ่งเข้าไปหาแล้วสไลด์หลบรอดใต้หว่างขาปล่อยให้ บอส วิ่งชนกำแพงไป

ถึงแม้ว่าบอสจะวิ่งชนกำแพงแต่เขาก็ไม่ได้เป็นอะไรแม้แต่น้อย ทว่าตอนที่เขาหันกลับมาก็พบว่า ตัวเขาถูกบางอย่างพันรอบเอวเอาไว้

*ชี่* *ชี่* *ชี่* *ชี่*

"โชคดีนะบอส ถึงเราจะได้เจอกันแปปเดียว แต่ว่า นายก็ได้ให้ของดีๆเราเยอะแล้วละ" มาร์หันไปมองและยิ้มให้ภายใต้หน้ากากของเขา

"ไอเชี้ย ไอเชี้ยเปี๊ยก ไอบ้านี้มันอะไรเอามันออก…" *ตู็ม* เสียงระเบิดดังขึ้น เหลือทิ้งไว้เพียงช่วงล่างของบอสและไอนั้นที่กำลังเดือดเป็นไฟของเขา และทั้งห้องก็เต็มไปด้วยควันจากระเบิดและความร้อนของร่างกายบอสที่เหลือทิ้งเอาไว้

"อืมมมม กระสุนปืนยังเจาะไม่เข้าสินะ แต่ว่า…โหยยยย ไอบ้านี้ทำกับผู้หญิงทั้งๆที่รู้ว่า xxxติดไฟเนี้ยนะ?" มาร์เดินไปดูสภาพผู้หญิงหลายๆคนที่นอนไม่ได้สติอยู่ บางคนก็ตายไปแล้วก็มี ทุกคนล้วนมีแผลเหมือนกันคือแผลไฟไหม้สาหัสทั้งตัวไม่เว้นแม้แต่ตรงนั้น

มาร์ใช้สกิล [ รักษาสมบูรณ์ ] กับพวกผู้หญิงที่ยังรอดชีวิตอยู่ แต่ระหว่างที่ใช้เขาก็เหลือบไปเห็น ผู้หญิงผมสีม่วงคนนั้น เธอหาเสื้อผ้ามาใส่ ก่อนที่จะวิ่งไปรักษาพยาบาลด้วยสกิล [ฟื้นฟูบาดแผล-กลาง] และใช้เศษผ้าตามพื้นคลุมร่างไร้วิญญาณ

"นี้…เธอน่ะ รักษาให้คงที่ก็พอไม่ต้องจนถึงสมบูรณ์หรอกนะ เดี๋ยวผมไปจัดการต่อเอง" มาร์หันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่ยังรักษาคนเจ็บอยู่

"ค่ะ…." เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ จ้องมองด้วยสายตาแปลกๆ

หลังจากนั้นมาร์ก็รักษาคนที่พอจะช่วยได้ที่เหลือจนหมด เขาพาทุกคนออกไปนอกห้องแล้วรอให้พวกเธอได้สติ ส่วนมาร์ก็เข้าไปจัดการเก็บซากของบอสเพื่อจะเตรียมเอาไปเซ่นให้ตำรวจแถวๆนี้

"ขอโทษนะคะ….คุ..ท่าน คือ?" ผู้หญิงผมสีม่วงคนนั้นเดินเข้ามาหามาร์ ตอนนี้มาร์เห็นเธอได้ชัดเจนมากๆ…

"อ่า…ผมคงบอกชื่อไม่ได้ละนะ แต่ว่ายังไงก็…" มาร์ยังไม่ทันได้พูดจบ เธอก็พุ่งเข้ามาคุกเข่าที่ข้างหน้าของมาร์ก่อนที่จะจับมือของเขา มาจับที่ผมสีม่วงของเธอ

"ชั้น….ยูเรย์ ไนส์บิลราจ ขอให้สัญญาต่อดวงวิญญาณของตัวชั้นว่า ชั้นยูเรย์ขอมอบกายและวิญญาณนี้แก่ท่าน ไม่ว่าท่านจะเป็นใคร เป็นผู้ใด" เธอพูดจบผมของเธอก็เรืองแสงขึ้นมา ตาของเธอเองก็เช่นกัน มาร์รีบใช้สกิล [เปิดเผยตัวตน] ไปที่ยูเรย์

[….ไนท์แมร์ เผ่าอริของครอบครัวเราไม่ใช่เหรอ….เผ่าที่ตรงกันข้ามกับเรานิ…]

มาร์ไม่ได้พูดอะไรออกไปกลับกันเขาทำเป็นไม่สนใจเธอ และจัดการภายในห้องของบอสต่ออย่างเงียบๆ ยูเรย์เองก็ด้วยเธอลงมือทำความสะอาดห้องตามที่มาร์ทำ

……..

….

เวลาผ่านไปจนราวๆ ตี 2 มาร์ก็จัดการทุกอย่างเสร็จ เขาฆ่าบอสของที่นี้ไปแล้ว มาร์เลยไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่เหนือจากบอสไปอีกหรือเปล่า ทั้งเขาก็เป็นห่วงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ว่า กลุ่มใต้ดินนี้จะทำอะไรต่อด้วย…

มาร์จึงตัดสินใจว่า " เอาละ…ในเมื่อบอสไม่มี เดี๋ยวเราเป็นให้เอง ใครหือ เดินออกมาได้เลย "

นั้นคือสิ่งที่มาร์พูดตอนที่เขาดักรอคนที่ออกไปกลับมารวมไปถึงไปแบก 3 คนที่หอนาฬิกากลับมาด้วย แล้วหลังจากนั้นมาร์ก็จับกุมพวกชุดคลุมสีดำได้ทั้งหมด เขาเอาพวกนั้นมาเรียงแถวกันในอดีตห้องของบอส

ทุกคนยืนเรียงแถวกันโดยมีโซ่เหล็กจากอาวุธของตนพันรอบตัว

ในห้องตอนนี้ไม่มีใครกล้า หืออือ กับมาร์ ทุกคนเอาแต่มองเขาด้วยสายตาที่หวาดกลัว มาร์ก็ลองใช้สกิล [ รู้ใจจริง ] ก็พอจะรู้ว่า ทุกคนในห้องนี้มองว่ามาร์โหดกว่าอดีตบอสของพวกเขา และยังไงก็สู้ไม่ชนะต่อให้รวมคนทั้งห้องนี้ก็ไม่พอ

"อืมมม งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า ต่อจากนี้เราจะยังขายทาสเหมือนเดิมแค่ไม่ไปจับคนจากถนนอีกต่อไป เราจะขายทาสอย่างสะอาด…. แต่ว่า เราจะทำอย่างอื่นด้วยนั้นคือ สิ่งนี้!!!" มาร์ทำเป็นล้วงของจากข้างหลังแล้วในมือของเขาก็มีผงดำๆอยู่บนนั้น [ดินปืนไร้ควัน Smokeless Powder]

"เราจะมาทำอาวุธออกขายกัน พวกเราจะเป็นพ่อค้าอาวุธรูปแบบใหม่ของที่นี้!!" มาร์พูดออกมาเสียงดัง ทุกคนที่นั่งฟังอยู่ก็งงกันหมด แต่ว่านี้เป็นเพียงแค่แผนเริ่มต้นของสิ่งที่มาร์จะเรียกว่า [ โรงงานผลิตของเล่น Ghost ]

"สุดยอดไปเลยค่ะนายท่าน!!" เสียงปรบมือดังมาจากเหล่าหญิงสาวที่มาช่วยเอาไว้รวมไปถึงคนที่นำปรบมือก็คือ ยูเรย์ที่ยืนยิ้มตาใสอยู่..นั้นเอง

….