ความน่าเบื่อของชีวิตได้เริ่มขึ้น มิทพามาร์มาที่ยิมสำหรับเรียนคาบพละ มันเป็นยิมที่ไม่ใหญ่เลย

[โรงยิม??? ที่เล็กกว่าตึกเราอ่ะนะ เล็กเกิ๊น หรือเรารู้คิดไปเองว่ามันเป็นโรงยิมหว่า?] มาร์หันไปมองมิทที่ยืนอยู่ด้วยท่าทางขี้เกียจ เขาหาวตลอดเวลาที่เดินมาที่นี้

แต่ก็มีบางครั้งที่มิทอยู่ๆก็หันไปมองข้างหลังด้วยความตกใจบ้างละ แต่มาร์ก็คิดว่า [ สงสัยหนาวละมั้ง ]

"เออ มิท นี้ใช้ที่เรียนของห้องนายจริงๆเหรอ? ไม่ใช่ว่าพามาผิดที่นา…มิท?" มาร์ถามมิทพร้อมกับยืนมองที่หน้าประตูด้วยความสงสัย

"อ่าาาา พี่ชาย นี้น่ะห้องเก็บคนสอนรวมทั้งเป็นยิมของพวกเราห้อง F เองละฮะ แบบว่าไงละ….อืมม…คือพวกคนส่วนใหญ่ในห้อง F ฝึกอะไรที่ใช้ร่างกายโหดๆไม่ได้อ่ะนะฮะ ก็เลยไม่ต้องมีโรงยิมของห้อง กับ ไม่จำเป็นต้องออกกำลังกายจริงๆจังๆ แบบห้องอื่นก็ได้อ่ะฮะ" มิทพูดจบก็เดินไปเตะประตูทางเข้ายิมอยู่หลายครั้ง

*ปั้ง* *ปั้ง* *ปั้ง* *ปั้ง* *ปั้ง* *ปั้ง* *ตู้ม*

"จารย์เกรน อยู่เปล่าอ่ะฮะ? ได้เวลาสอนแล้วนะฮะจารย์ อย่ามัวแต่นอนสิฮะ!! ไม่งั้นเดี๋ยวก็ไม่ได้เงินเดือนหรอกนะฮะจารย์เกรน" มิทตะโกนเรียกอยู่หลายนาทีแต่ว่า คนที่ชื่อว่าเกรนก็ไม่ออกมาสักที

[ แบบนี้จะได้เรียนหรือเปล่าเนี่ย… คือเริ่มเข้าใจแล้วว่าห้อง F คือห้องที่อยู่ระดับต่ำสุดเพราะอะไร ] มาร์ยืนรออยู่ตรงนั้นอีกเกือบ 10 นาที แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับจากข้างในนั้นเลยแม้แต่น้อย

มิทเอง ก็เริ่มจะเหนื่อยแล้ว เขาเลยเดินไปนั่งพิงต้นไม้ข้างๆโรงยิม(?) พร้อมกับหยิบกระติกน้ำที่พกมาด้วยยกขึ้นดื่มอย่างช้าๆเฉื่อยๆ

"มิท…แบบนี้ ยังไงต่อ? พวกเราต้องรอจนกว่า จารย์เกรนของนายจะออกมาหรือเปล่า" มาร์ถามทั้งๆที่ยังยืนอยู่ตรงประตูโรงยิม(?)ด้วยความสงสัย

"ไม่หรอกฮะพี่ชาย จริงๆถ้าอีก 1-2 นาทีไม่ออกมา เดี๋ยวผมไปนำสอนเองก็ได้ฮะ ปกติก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วละฮะ ฮ่าๆๆ" มิทลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หลังโรงยิม มาร์เองก็ตามไป

ที่นั้นมีกล่องแปะติดอยู่กับกำแพงและบนกล่องนั้นเขียนไว้ว่า [ หยิบออกมาเพียง 1 ใบ เมื่อข้าไม่อยู่นะพวกเอ็ง ]

มิทเดินเข้าไปแล้วเอามือล้วงก่อนที่จะดึงมืออกมาพร้อมกับกระดาษ 1 แผ่น เขายืนอ่านมันอยู่แปปเดียวก็เอากระดาษนั้นยัดใส่กล่อง

"สงสัยว่าวันนี้ต้อง เต้นออกกำลังกายแล้วละฮะ พี่ชาย ฮ่าๆๆ ของไม่ถนัดด้วยสิ แย่จังนะฮะ" มิทพูดจบก็เดินเข้ามาหามาร์ เขาเดินมาด้วยท่าทางที่ดูจะเศร้าๆ

[ เดี๋ยว!!! ห้องเรียนนี้มันบ้าอะไรวะเนี่ย อาจารย์ไม่อยู่ก็ให้มาหยิบว่าจะทำอะไรที่กล่องนี้เนี้ยนะ? แล้วแบบนี้จะมีอาจารย์ไว้ทำซากไรว้าาาา!!! ] มาร์รู้สึกไม่พอใจมากๆ จนแสดงออกมาทางสีหน้าอยู่แปปนึง แต่ว่าเขาก็หยุดลง เพราะคิดได้ว่า

[ เอาเถอะ คิดไปก็เท่านั้น ก็ในเมื่อห้องนี้ มิทพูดเองว่าไม่จริงจังกับอะไรสักอย่าง เราคนนอกจะไปขัดไปช่วยให้ดีขึ้นก็คงไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการละนะ ]

"อืมมมม วันนี้จะเต้นอะไรดีน้าาา คิดไม่ออกเลย อ่า…เอานั้นละกัน ง่ายดี ง่ายดี" มิทเหมือนจะคิดอะไรได้และเขาก็รู้สึกจะอารมณ์ดีขึ้นในสายตามาร์

"คิดอะไรได้ละนั้นมิท ท่าเต้นดีๆ? หรือวิธีโดดละ?"

"ผมเหรอฮะ ก็คงเป็นท่าเต้นดีๆละมั้งฮะ เอาไว้เดี๋ยวไปถึงลานกว้างก็รู้เองแหละฮะพี่ชาย"

ผ่านไป 5 นาที ทั้งสองก็มาถึง ที่ลานกว้าง และที่นี้ก็มีนักเรียนจากห้อง F ทุกคนเดินไปมาไม่ก็ตั้งวงเล่นไพ่กันอยู่ใต้ร่มต้นไม้

[ เริ่มรู้สึกว่าห้อง F เนี้ยมาจากคำว่า Fu*ked Up มากกว่า Fail แล้วแหะ นักเรียนแต่ละคนเหมือนหลุดมาจากหนังเรื่องเรียกข้าว่าอีกาจากชาติที่แล้วเลยแหะ ไอหมอนั้นนั่งยองๆสูบบุหรี่…ซิกก้ามวนเบอเริ่มหน้าตาเฉย คือ เดี๋ยวนะเอ็งน่ะ พึ่งอายุ 15 นะเห้ย? ] มาร์มองดูสภาพความเป็นจริงของห้อง F ด้วยความรู้สึกอนาจใจ

โรงเรียนคอลลาจถึงแม้จะมีเกณฑ์คัดเข้าที่สูง จนไม่มีคำว่าฟลุคเข้ามา แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคนประเภทแบบห้อง F นี้เข้ามา เครื่องยืนยันตอนนี้อยู่ตรงหน้ามาร์แล้ว

"เอาละฮะ ทุกคนฟังหน่อยยย วันนี้จารย์เกรน ที่น่านับถือของพวกเราทุกคนก็ไม่มาอีกแล้วนะฮะ ส่วนกิจกรรมที่เราต้องทำวันนี้คือเต้นวอร์มร่างกายอย่างเดียวนะฮะ ทุกคน" มิทพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เฉยชาและไร้ซึ่งความน่าเกรงขามใดๆ

แต่ว่า พวกนักศึกษาที่ทำตัวเหมือนหลุดจากหนังนักเลงเถื่อน ก็ฟังมิทอย่างตั้งใจ จนมาร์เองก็รู้สึกว่าแปลกๆ

"โอ้!! ได้เลยท่านมิท วันนี้เต้นสินะ เห้ย พวกเอ็งท่านมิทสั่งให้วันนี้เต้นนะเว้ย ให้ความร่วมมือกันหน่อย" นักศึกษาชายที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจกของกลุ่มนักศึกษาที่กำลังนั่งเล่นไพ่อยู่ ตะโกนขึ้นมา แล้วพวกที่นั่งเล่นไพ่อยู่ก็เลิกเล่น แล้วเริ่มเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ

"เห้ยยยย พวกเอ็งอย่าไปยอมให้ไอพวกผีพนันนะเว้ย เอ้าไปเรียงแถวได้แล้ว พวกเอ็ง!!!"

คราวนี้เป็นจากฝั่งสิงห์รมควัน ที่ยืนพ่นสารพิษ ทุกคนดับซิกก้ากับบุหรี่ของตนเองแล้ววิ่งมาเรียงแถวอย่างแข็งขัน

"นี้!!! ทุกคน นายท่านมิท สั่งแล้วนะคะ ได้เวลาแล้วละ!!"

อีกฟากหนึ่งที่ตะโกนเสียงแหลมมานั้น คือกลุ่มนักศึกษาหญิงในห้อง F พวกเธอแต่งตัวดูเปรี้ยวกว่านักศึกษาทั่วไป ถ้าโลกเก่า มาร์คงเรียกพวกเธอว่า [ Bit** ] เลยทีเดียว

[ เดี๋ยวนะ? เกิดอะไรขึ้นเนี้ยทำไม พวกนี้อยู่ๆก็อยากจะทำกิจกรรมบ้าบอ อะไรก็ไม่รู้เฉยเลยเนี้ยนะ ก่อนหน้านี้ยัง ทำตัวเหลวแหล่อยู่เลยนิเห้ย หรือว่า? ] มาร์หันไปมองมิทที่ตอนนี้ยืนหาวอยู่หน้าแถวของพวกนักศึกษาห้อง F

"งืมๆ ทุกคนมาก็ดีแล้วละฮะ เอาละ มาเต้นออกกำลังกายตามผมกันนะฮะ" ตอนที่มิทพูดจบมาร์ก็เห็นแสงบางอย่างออกมาจากตัวของมิทมันให้ความรู้สึกที่มาร์คุ้นเคยและจำได้เป็นอย่างดี

[ นั้นมัน…แบบเดียวกับที่ประธานนั้น ใช้กับเรานิหว่า หรือว่า มิทเองก็….จริงด้วยเราไม่ได้สังเหตเลย มิท เป็นน้องชายของประธาน งั้นมิทก็เป็น..ซัคคิวบัส ]

มาร์นั้นไม่เคยสนใจเรื่องเผ่าพันธุ์มากเท่าไหร่ยกเว้นเผ่าพันธุ์ที่หายากมากๆหรือพึ่งเห็นกับตาเป็นครั้งแรก ตอนแรกที่เขาเจอมิท เขายังไม่ได้สนใจเรื่องเผ่าของมิทเลยแม้แต่น้อย

*เสียงเพลง บางอย่างเริ่มขึ้น* มิทเริ่มเต้นนำทุกคน การเต้นของมิทนั้น ทำให้มาร์ที่เห็นถึงกับประหลาดใจ เพราะว่ามัน ขี้เกียจมาก!!!

"เอาละ ก้าวเท้าขวา และก็ก้าวเท้าซ้าย ไปข้างหน้า จะเดินได้… ออกกำลังกาย******"

"ย่อเข่าทั้งสองข้างลง พร้อมๆ กัน ได้นั่งลง… ออกกำลังกาย******"

[ ออกกำลังกาย****** เองดิ นี้มันไอที่ทำอยู่เป็นประจำไม่ใช่เหรอไงวะเห้ยยยยย แล้วนั้นอะไรไอท่าเก็กเอามือมาแตะหัวแล้วเงยหน้าขึ้นน่ะ ทำทำไมมมม ]

ผ่านไปแค่ 3 นาที มิทก็หยุดเต้น แล้วทุกคนก็ปรบมือเสียงดัง ชมเชย มิทอย่างกับการเต้นเมื่อกี้เป็นงานศิลปะชั้นเลิศจากศิลปินชั้นนำ

"นายท่านมิทกี้ขาาาา สุดยอดดด ไปเลยค๊าาาา กรี๊ดดดดด" สาว B คนนึงตะโกนออกมา

"ท่านมิทนั้นช่างเป็นการเต้นที่สมบูรณ์แบบจริงๆ พวกเราประทับใจมากเลยครับ" หัวหน้าแก็งสิงห์รมควันกล่าวนำพร้อมกับก้มหัวให้กับมิทที่ยังยืนอยู่ด้วยท่าเก็กนั้น

"ท่านหัวหน้ามิท วันนี้ก็ช่างงดงามเช่นเคยนะครับ พวกเราขอบคุณหัวหน้าเร็ว" ""ขอบคุณครับ!!!"" สุดท้ายเป็นฝ่ายผีพนันพูดขอบคุณด้วยความพร้อมเพรียง

"ทุกคนวันนี้ก็ทำได้ดีมากเลยน้าาาา เอาละแยกย้ายกลับบ้านกันได้แล้วละนะฮะ เดินทางปลอดภัยนะฮะทุกคน" มิทพูดจบ นักศึกษาห้อง F ก็แยกย้ายกันกลับตามที่มิทพูด

มาร์เดินเข้าไปหามิท ด้วยท่าทีไม่เป็นมิตรเท่าไหร่….. "นี้มิท นายน่ะ….ใช้พลังของซัคคิวบัสควบคุมพวกนั้นมาโดยตลอดเลยหรือเปล่า" มาร์ยิงคำถามที่มิทที่ได้ยินก็ถึงกับตกใจ แล้วก็ยิ้มออกมา

"ใช่แล้วฮะ!!! ผมใช้พลังของผมควบคุมพวกเขา แต่ว่าผมไม่ได้ใช้ตลอดหรอกนะฮะ ผมน่ะจะใช้เฉพาะตอนจำเป็นเท่านั้นแหละ จริงๆนะ เพราะว่าใช้แต่ละครั้งผมจะเหนื่อยมากๆเลยละ แต่ว่าในเมื่อพี่ชายรู้แล้วละก็…. ช่วยเก็บไว้เป็นความลับได้หรือเปล่าฮะะะ!!! ผมขอร้องละ!!!" มิทพูดขึ้นมาโดยจ้องมองไปที่ตาของมาร์ แต่มาร์ก็ไม่ได้เชื่อและใจอ่อน ทำตามมิทซะทีเดียว

"เอาเถอะ นายจะใช้ยังไงมันก็เรื่องของนายละนะ แต่ว่า นี้ถือว่าตอบแทนเรื่องที่นายเตือนเราเรื่องคนที่ตามเราละกัน"

"ขอบคุณฮะ พี่ชาย แต่ไม่ต้องห่วงนะฮะเรื่องคนที่ตามพี่ชาย ผมก็ยังคงจะตามให้ตลอดนะฮะ เพราะพี่ชายเป็นเพื่อนผมนี้เนอะ ฮ่าๆๆ"

มาร์ที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาเช่นกัน เขาเดินเข้าไปพร้อมกับตบไหล่มิทเบาๆ "อ่า…มิท เราของเตือนไว้นะว่า อย่าใช้ในที่แจ้งแบบนี้บ่อยนักละกันเดี๋ยวโดนคนผ่านไปมาจับได้ กับเวลาใช้อย่าปล่อยค้างตลอด ใช้เฉพาะตอนที่จะควบคุมจะประหยัดมานากว่านะ" คำพูดนั้นเป็นทั้งคำแนะนำและคำเตือนที่มาร์มีให้มิท

[ อะ… มาร์คุง? แบบนี้หมายความว่า.. ] "พี่ชายแบบนี้หมายความว่า…ยังไงน่ะฮะ" มิทหลุดพูดออกมาด้วยความสงสัย

"ก็เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ นี้ก็เป็นการช่วยแนะนำเล็กๆน้อยๆ ในฐานะเพื่อนละกัน อ่า ยังไงวันนี้ก็ไม่มีอะไรต่อแล้วใช่มะ งั้นเรากลับก่อนละ" มาร์พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากออกไปแล้วมุ่งตรงกลับไปที่ตึกของเขา

ทิ้งให้มิทอยู่คนเดียว…..ไม่สิ อยู่กับผู้หญิงผมแดงคนหนึ่ง

"นี้เจ้าน้องชาย….บรรยากาศเมื่อกี้นี้มันอะไร อย่าบอกนะว่าแกเองก็…" เสียงนั้นดังขึ้นมาจากพุ่มไม้ข้างหลังมิท ซึ่งเจ้าของเสียงนั้นก็กำลังเดินออกมา…ประธานนักศึกษาคาริโลโล่

"แหมๆ เน่จังนี้ก็เล่นมุกเป็นเหมือนกันนะฮะ เน่จังก็รู้นิว่าพวกเราซัคคิวบัสไม่จับคู่กับเพศเดียวกันน่ะ หรือว่าเน่จังลืมไปแล้วอ่า?" มิทหันกลับไปมองด้วยการเงยหน้าและเอนตัวไปข้างหลัง ทำให้เขาเห็นพี่สาวของเขายืนกลับหัวอยู่ในสายตา

"หึหึ นั้นสินะ ยังไงแก ก็เป็นซัคคิวบัสนี้นะ ว่าแต่วันนี้คุยอะไรกับมาร์คุงบ้างละ….มิท" เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา และหายไปจากสายตาของมิท ก่อนที่อยู่ๆเธอจะไปยืนอยู่ด้านหน้าของมิท ทำให้เขาต้องตั้งตัวขึ้นมามองเธอ

"อืมมมมม ก็เรื่องเรียนของห้อง F แล้วก็พวกสไตล์การอยู่ของห้อง"ของ"ผมอ่ะนะ" มิทพูดขึ้นมาก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป คล้ายกับสีหน้าที่น่ากลัวของพี่สาวเขา

ดวงตาของทั้งสองคนนั้นแหลมคมเหมือนกับเยี่ยวที่ออกล่าเหยื่อ รอยยิ้มที่ฉีกถึงมุมปากอย่างสยดสยอง

"หึหึ แกเองก็ใช่ย่อยนะ มิท เล่นใช้พลังควบคุมห้อง F แล้วให้พวกนั้นเลือกวิชาเรียนสบายๆตามนิสัยแกนี้มัน…แก้ยากเลยนะมิท" คาริโลโล่พูดขึ้นมาพร้อมกับลูบคลำใบหน้าอันน่าสยดสยองของน้องชายของเธอ

"พี่เองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอฮะ พอเจอ"คนแห่งพันธะ" ก็กู่ไม่กลับถึงกับควบคุมสภาไว้เพื่อใช้งานให้ตนเองว่างพอมาตามสต็อกเกอร์มาร์คุงแบบนี้น่ะ" มิทพูดสวนกลับไปและมันก็แทงใจดำของคาริโลโล่ผู้เป็นพี่สาวมากๆ ถึงขั้นทำให้เธอหัวเราะออกมาอย่างน่ารังเกียจ

"ฮิ ฮิ ฮิ ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปากกล้าเกินไปแล้วนะ..เจ้า…น้องชาย" เธอพูดจบ ก็มีมีดเล่มยาวโผล่ออกมาจี้คอหอยของมิท และคนที่ถือมันไว้ก็คือคาริโลโล่พี่สาวของเธอ

"แทงใจดำสินะฮะ พี่สาว เอาเถอะ ผมขอโทษละกัน ยังไงก็ตอนนี้พี่ก็ควรตามมาร์คุงไปนะฮะ ไม่งั้นเขาคงกลับเข้าห้องก่อนแน่ ไม่สิอาจจะกลับเข้าไปแล้วก็ได้ ด้วยแรงกายกับความสามารถระดับนั้นน่ะ…" มิทพูดขึ้นมา และคำพูดนั้นมันก็ไปจี้จุดบางอย่างของคาริโลโล่

เธอยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่เขินอาย เลือดนั้นสูบฉีดจนหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงจากแก้มไปจนถึงหู

"นั้นสินะ ขอบใจทีเตือนนะมิท งั้นพี่สาวคนนี้ขอตัวละนะ" คาริโลโล่เดินจากมิทออกไปอย่างรวดเร็ว และเธอเองก็มุ่งหน้าไปทางเดียวกับที่มาร์กลับไป

ตอนนี้มิทจึงอยู่คนเดียวในลานกว้างสำหรับนักศึกษาห้อง F เขากลับมาเป็นมิทที่ทำตัวเฉื่อยชาแบบเดิม และเดินออกจากที่นั้นกลับไปที่หอใน โดยคิดตลอดทางว่า

[ ยังไงตอนนี้มาร์คุงก็ยังไม่ควรรู้เรื่องที่พวกเรา…..มีอีก บุคลิกที่น่ารังเกียจละนะ เราที่เป็นผู้ชายมีนิสัยชอบควบคุม แต่พี่สาวนี้สิที่เป็นซัคคิวบัสเลือดแท้….ที่ถ้ารักใครขึ้นมาตามติดยิ่งกว่าอะไรอีก หวังว่าตอนนี้มาร์คุงคงกลับเข้าห้องแล้วนะ หวังว่า….อย่างน้อยเพื่อนคนแรกจริงๆของเราคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ ]

….