[เอเลี่ยนเกยตื้น] สเปซทรัคเกอร์ รูดี้คุง - ตอนที่ 16 กำเนิดปิศาจ

ตอนที่ 16  กำเนิดปิศาจ

 

จู่ๆแสงสีแดงก็สว่างจ้าขึ้นมาและในขณะเดียวกัน จังหวะการเต้นหัวใจของมันก็เร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“มัวแต่คิดไปก็ก็น่ารำคาญ จัดการมันไปเลยเลยดีกว่า เดส”

รูดี้ รู้สึกได้ถึงภัยคุกคาม จึงล้วงเอาลูกศรหัวระเบิดออกมาจากกระเป๋า

“ชุ่ยจริงนะ  แต่ฉันเองก็ไม่ได้เกลียดวิธีคิดแบบนั้น”

นาโอมิ เองก็ก้าวออกมาพร้อมกับไม้ท้าวของเธอและเริ่มท่องคาถา

ที่มุมของรังไหมเริ่มแตกออกและก็มีมือโผล่ออกมาจากรอยแตกนั้น มือที่โผล่ออกมานั้นเต็มไปด้วยเล็บอันแหลมคมบนนิ้วทั้งแปดของมัน

“อสรพิษเพลิง จงแผดเผาทุกสิ่ง”

เมื่อนาโอมิท่องคาถาจบ เปลวเพลิงก็ประทุออกมาจากปลายไม้ท้าวที่เธอฟาดออกไป มันเข้าไปรัดพันรอยๆรังไหมราวกับงูรัดเหยื่อ

“ได้ผลหรือเปล่า? เดส”

นาโอมิส่ายหัวเมื่อได้ยินคำถามของรูดี้

“ดูเหมือนว่ามันจะต้านทานได้นะ ไม่ได้ผลเลยสักนิด”

เปลวเพลิงที่รัดพันรอบๆรังไหมไม่ได้ลุกลามไปรอบๆและก็เริ่มที่จะดับลงราวกับว่ามันจางหายไป

มืออีกข้างโผล่ออกมาจากรังไหมและเริ่มฉีกกระชากมันออกมา แสดงให้เห็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างใน

 

“พืช ยึกหยึย เดส”

 

ตามที่รูดีกล่าวไว้ สิ่งมีชีวิตที่โผล่ออกมา เป็นสัตว์ประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ สูงประมาณ2เมตรด้วยโครงร่างที่ดูกำยำ บึกบึน ปรกคลุมไปด้วยขนสีเทา แต่ใชหน้าของมันกลับดูเหมือนดอกไม้ที่กำลังตูมก่อนจะบานออกมา

เมื่อได้เห็นตัวจริงของ คู่ต่อสู้ ต่างจากรูดี้ที่ยังทำเป็นเล่นอยู่ นาโอมิก็ถึงกับเหงื่อตก พลางกลืนน้ำลายอย่างตื่นตระหนก

“…..นี่มัน ปิศาจ”  *(TLnote:  Demon  เดม่อน   ใช้คำทับเสียงเรียกไปเลยเนอะ) 

“เดม่อน..คืออะไรเหรอ? เดส”

“มันเป็นสัตว์ประหลาดยุคโบราญที่โผล่ออกมาเมื่อนานมาแล้ว ฉันเองก็รู้จักมันมาจากเรื่องราวที่เล่าต่อกันมาเท่านั้น”

 

หรือว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตสำหรับการรบที่ปรกติจะไม่สามารถสืบพันธุ์ได้มันให้กำเนิดเจ้าตัวที่วิวัฒนาการขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ? ไม่แน่ว่า มานา บนดาวดวงนี้อาจจะเป็นสาเหตุให้มันกลายพันธุ์ก็ได้…รูดี้ วิเคราะห์สถานการณ์

เมื่อคิดเช่นนั้น เขาก็ชักธนูออกมาเตรียมพร้อมด้วยลูกศรหัวระเบิด

เจ้าเดม่อน ยื่นมือของมันออกไปในทิศทางของ รูดี้ กับ นาโอมิ ฝ่ามือของมัน ปริ แยกออกจากกันในแนวตั้ง เผยให้เห็นดวงตาแดงก่ำ น่าขนลุกที่อยู่ในนั้น

เมื่อมองเห็นพวกเขาทั้งสองด้วยดวงตาบนฝ่ามือของมัน  ดอกตูมที่หน้าของมันก็บานออกมาเป็นแปดแฉก เผยให้เห็นปากขนาดใหญ่

ปากของมันเต็มไปด้วยเขี้ยวอันแหลมคมที่ดูราวกับหนาม กว้างพอที่จะกลืนกินหัวของมนุษย์ น้ำลายของมันใหลย้อยลงไปบนพื้น

ทันไดนั้นเสียงตัดผ่านอากาศสั้นๆก็ดังขึ้นมาในห้อง

ลูกศรของรูดี้ประทะเข้ากับหัวของเจ้าเดม่อน และระเบิดออกมา เป่าให้หัวของมันหายไปพร้อมกับเสียงดังสนั่น

“อะไรน่!?”

“อยู่ๆก็เผยจุดอ่อนให้เห็นเนี่ย โง่หรือไง? เดส”

รูดี้ พึมพรำด้วยความประหลาดใจ

ในขณะเดียวกันนาโอมิก็ได้แต่ตลึง อ้าปากค้างพลางมองสลับไปมาระหว่างรูดี้กับเดม่อนไร้หัว

“….เมื่อกี้นี้คือ?”

“ระเบิด เดส.. *แม่ของTNT….แม่? ไม่ใช่สิ…เทียบกันแล้วมันแรงกว่านั้นประมาณ6เท่า ”

*(TLnote:  รูดี้มันจะพูดว่า 換算 (การแปลงค่า/เปลียบเทียบ)  แต่พูดผิดเป็น 母さん  (แม่))

“ถึงจะไม่รู้ว่าเทียบกับ TNT อะไร ยังไงก็เหอะ แต่ว่านี่มันสุดยอดไปเลยเนอะ”

เมื่อเห็นพลังทำลายของ ระเบิด ที่เขาใช้ นาโอมิก็ซับเหงื่อเย็นๆบนหน้าผากของเธอ

“ถึงเราจัดการกับเดม่อนไปแล้วก็เหอะ แต่ถ้าปล่อยมันไว้แบบนั้นละก็ ความเสียหายคงจะ……..”

“เดี๋ยวนะ ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่จบ เดส”

 

รูดี้ ตัดเข้ามาระหว่างที่นาโอมิกำลังพูด

เมื่อนาโอมิหันไปมอง ในจุดที่ควันจากการระเบิดจางลงก็พบว่าหัวของเดม่อนที่ถูกเป่าหายไปกำลังทำการฟื้นสภาพ

“น่ะ!  นี่ขนาดโดนเป่าจนหัวหายไปแล้วก็ยังไม่ตายอีกเหรอ!?”

รูดี้ส่ายหัวให้กับนาโอมิที่กำลังตื่นตระหนก

“เหมือนกับสัตว์ตามปรกติ ปรกติ? ไม่ใช่สิ ทิ้งความคิดที่ว่ามันจะเหมือนกับสัตว์ธรรมดาไปได้เลย เดส  หัวของไอ้เจ้านี่มันก็เป็นแค่ปากเฉยๆ ดูเหมือนว่าสมองของมันแยกออกไปอยู่อีกที่ เดส”

“…..อย่างนี้นี่เอง เข้าใจละ”

“นาโอมิ ใช่ธนูเป็นไหม ?เดส”

เมื่อเห็นว่า นาโอมิ เข้าใจ รูดี้ ก็ถามขึ้นมา

“…..ก็พอใช้ได้ในระดับหนึ่ง”

“ถ้างั้น ผมจะให้อันนี้ เดส”

รูดี้ยื่นธนูกับลูกศรหัวระเบิดให้เธอ

“ถ้าติดไอ้นี่แล้วใช้กับลูกศร กับ?  ใช้?  ไม่ใช่สิ ถ้ายิงลูกศรใส่มันจะระเบิด เดส”

“อันนั้นก็เข้าใจได้อยู่หรอก ว่าแต่คุณล่ะ จะทำยังไงต่อเหรอ?”

“ระหว่างที่นาโอมีเตรียมยิง ผมจะเข้าไปฟัดกับมัน เดส”

“ฟัด? หรือหมายถึงจะเข้าสู้ตรงๆ? มันอันตรายนะ!”

“จงลิ้มรสเคล็ดวิชาของท่านรูดี้ซะ เดส”

รูดี้ ตอบกลับนาโอมิด้วย คำพูดของของ พระเอก ที่โผล่ออกมาในวิดีโอเก่าๆที่เขาเคยดู ระหว่างที่ชักดาบสั้นออกมา แล้ววิ่งเข้าไปหาเดม่อน

เมื่อเจ้า เดม่อนหัวขาดสัมผัสได้ว่าเขาเข้าไปใกล้มันก็ยื่นเขนซ้ายออกมาแล้วตวัดกรงเล็บยาวๆของมันลงมาใส่

รูดีใช้ดาบสั้นของเขาเบี่ยงวิถีของมันแล้วบิดข้อมือเพื่อชกเข้าไปปริเวณที่หัวของมันกำลังฟื้นสภาพ

เจ้าเดม่อนจึงยื่นแขนขวาออกมาแล้วบล็อกการโจมตีด้วยเล็บของมัน

เมื่อการประทะกันโดยตรงระหว่างดาบสั้นและกรงเล็บกำลังจะเริ่มขึ้น ทั้งคู่ก็ถอยออกมารักษาระยะ แล้วพุ่งเข้าประทะกันอย่างรุนแรง

เสียงของกระประทะกันของโลหะระหว่าง รูดี้ กับ เดม่อน ดังก้องไปทั่วห้อง

แม้จะรู้อายุของเขาแต่ฉันก็ยังคิดว่าเขายังเด็กอยู่ก็ตาม แต่นี่มัน…. นาโอมิ ก็ถึงกับลืมหายใจ เมื่อไดเห็นการต่อสู้ของเข้ากับเดม่อน ต่อหน้าของเธอ 

ตามเรื่องเล่าเก่าๆที่นาโอมิเคยอ่าน เดม่อนนั่น ไม่สามารถทำลายได้ด้วยทั้ง อาวุธ และเวทมนต์  กรงเล็บยาวๆของมันนั้นนั้นสามารถเจาะทะลุได้ทุกอย่าง แม้แต่ ดาบและเกราะ มันกินมนุษย์เป็นอาหาร ด้วยความหิวกระหายอันไร้ที่สิ้นสุด

ตัวแรกที่ปรากฏตัวออกมาเมื่อ800ปีก่อน มันได้ทำลายเมืองไปถึง10แห่ง ซึ่งเหตุการณ์ นั้นถูกจารึกไว้ว่าเป็นความหายนะ

วิชาดาบของรูดี้ที่เข้าไปประทะกับเจ้า หายนะ เดินได้ ซึ่งๆหน้านั้นเรียกได้ว่าเป็นทักษะที่เกินสามัญสำนึก นอกจากนั้นมันยังดูงดงาม ที่ราวกับว่าเป็นสิ่งที่นักรบกร่ำศึกต้องใช้เวลาหลายปีในการฝึกฝนเพื่อที่จะไปถึงระดับนั้นได้

นาโอมิที่เกือบจะหลงไปกับสถานการณ์จนลืมเรื่องที่ต้องทำ ก็เริ่มติดตั้งระเบิดเข้ากับหัวลูกศร

ไอ้ของชิ้นเล็กๆแค่นี้มันก่อให้เกิดการะเบิดที่รุนแรงแบบนั้นได้ด้วยเหรอ? ฉันอยากให้ใครสักคนมาสอนวิธีสร้างมันขึ้นมาบ้างจัง แต่ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ล่ะนะ…. ส่วนเรื่องการใช้ธนู ฉันไม่ได้ช่ำชองอะไรมากนัก แต่ทว่าถ้าใช้เวทมนต์ช่วยละก็ฉันจะไม่พลาดแม้แต่นัดเดียว

นาโอมิ เริ่มท่องคาถาโดยไม่เล็งธนู แล้วรอจังหวะที่ปล่อยมันออกไป

 

แม้ว่า รูดี้ จะฟันโดนเป้าหมายแต่เจ้าเดม่อนก็พบว่ามันแค่ทำให้รู้สึกเจ็บนิดหน่อย และไม่ทำให้เกิดแผลอะไร มันจึงตักสินใจที่จะเริ่มโจมตีตอบโต้โดยไม่สนใจการป้องกัน

แย่ละสิ…..รูดี้ สะดุ้งเมื่อการโจมตีของมันทวีความรุนแรงมากขึ้น

แม้ว่าชุดป้องกันที่เขาใส่อยู่จะปกป้องเขาจากเล็บของมันแต่แรงกระแทกจากการโจมตีของมันก็เกินกว่าที่ชุดของเขาจะดูดซับได้ทั้งหมด ทำให้เขารู้สึกเจ็บมากขึ้นทุกๆครั้งที่ประทะกัน

รูดี้ เบี่ยงการโจมตีของมันด้วยดาบสั้นแล้วพุ่งตัวไปทางซ้าย แต่ทว่าขาของเจาสดุดไปที่เส้นใยของรังไหมทำให้เขาลื่นล้มไปกองบนพื้น

ฉวยโอกาสในจังหวะนั้นเจ้าเดม่อนเตะเข้าไปที่ท้องของรูดี้เข้าเต็มๆ

“อุ๊ก!!”

มันเป็นลูกเตะที่มีพลังทำลายมากพอที่จะเปิดรูบนท้องของมนุษย์ แต่ทว่าชุดที่รูดีใส่อยู่ได้ดูดซับแรงกระแทกส่วนใหญ่ออกไป แม้กระนั้นเขาก็ยังคงหลุดครางออกมาพร้องกับอากาศในปอดโดนกระแทกออกไป

เจ็บนะเว้ย! รูดีจ้องเขม็งกลับไปที่มันและคว้าขาของมันเอาไว้ เขาบิดตัวแล้วทิ้งตัวลงบนพื้น มันเป็นท่าที่นักมวยปล้ำเรียกกันว่า “ดราก้อน สกรูว์”

เจ้าเดม่อนที่โดนเขาจับขาเอาไว้ก็ล้มลงไปพร้อมๆกัน ในจังหวะนั้นขาของเจ้าเดม่อนไม่อาจตามความเร็วของแรงเหวี่ยงได้ทันทำให้เข่าของมันบิดออกจากข้อ

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเข้าจู่โจมเข่าขวาของมันอย่างกะทันหันทำให้มันกลิ้งไปบนพื้น ถ้าหัวของมันไม่ได้อยู่ระหว่างการฟื้นฟูมันคงจะกรีดร้องออกมาแน่ๆ

“ถอยออกมา!”

ตามที่นาโอมิตระโกนบอก รูดี้ ทิ้งระยะออกมาจากมัน

ทันไดนั้นลูกศรที่เธอยิงออกมาด้วยเวทมนต์ก็เจาะเข้าไปที่ลำตัวของเดม่อน และระเบิดออกมา

รูดี้เองก็โดนแรงระบิดพัดออกมา แต่เขาป้องกันใบหน้าตัวเองด้วยแขนจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

ในทางตรงกันข้าม ถึงแม้ว่าขนหนาๆของเจ้าเดม่อนจะช่วยดูซับแรงกระระเบิดแต่มันไม่สามารถป้องกันการเผาไหม้จากเปลวไปจริงๆได้

ร่างของมันไหม้เกรียม ลุกเป็นไฟโดยที่ขนของมันเองก็ถูกเผาออกไปทั่วทั้งร่าง

 

*(TLnote:   น่าจะคล้ายไอ้ตัวนี้ละนะ)