เส้นทางแห่งโชคชะตา - ตอนที่ 40: ฮีโร่ปรากฏตัว (2)

เล่มที่ 1 ตอนที่ 40: ฮีโร่ปรากฏตัว (2)

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนไม่เคยตกใจเท่านี้มาก่อนตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามาสู่เกมเดสตินี่ ทั้งการเผชิญหน้ากับลุงขุดแร่ การเผชิญหน้ากับราชาหมาป่าโลหิตกลายพันธุ์ การเผชิญหน้ากับทอรัส หรือการเผชิญหน้ากับสามพี่น้องโม่ ไม่มีครั้งไหนตกใจเท่ากับครั้งนี้มาก่อน

 

ฮีโร่คือตัวละครที่จะปรากฏขึ้นมาตอนผู้เล่นเลเวล 40 ขึ้นไปเท่านั้น เมื่อถึงตอนนั้นตัวละครลับเหล่านี้ก็จะถูกสร้างขึ้นมาจากระบบโดยอัตโนมัติ แต่ทว่าตอนนี้ มันกลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว !

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนจำการแนะนำฮีโร่ได้จากในเว็บไซต์ทางการของเดสตินี่อย่างแม่นยำ เมื่อผู้เล่นเข้าสู่เลเวล 40 แถบของฮีโร่ก็จะปรากฏขึ้นมาภายในเมืองหลักโดยอัตโนมัติ (เป็นที่ที่ให้ผู้เล่นเลือกฮีโร่ที่ตัวเองจะให้มาเป็นผู้ติดตาม) และอาชีพของฮีโร่แต่ละคนนั้นก็จะถูกสุ่มเข้ามาในแถบของแต่ละเมือง อาชีพของฮีโร่ในแต่ละเมืองนั้นจึงไม่ตายตัวและอาจจะแตกต่างกันออกไป เลเวลเริ่มต้นของฮีโร่จะอยู่ที่เลเวล 0 ผู้เล่นสามารถใช้หินอัญเชิญเพื่อคัดเลือกฮีโร่ในแถบฮีโร่ของเมืองใหญ่และเลือกคนที่เขาพึงพอใจจะให้เป็นผู้ติดตาม หินอัญเชิญนั้นสามารถใช้ได้ครั้งละคนเท่านั้น (หินอัญเชิญนั้นจะได้รับจากภารกิจลับต่าง ๆ หรือได้จากการสังหารบอสอัจฉริยะที่เลเวลเกิน 50) ยิ่งค่าเสน่ห์มากเท่าไหร่ก็จะสามารถเลือกฮีโร่ระดับสูงขึ้นไปเท่านั้น ส่วนฮีโร่คนใดที่ไม่ได้รับการคัดเลือกก็จะออกจากแถบฮีโร่ไป

 

แต่ตอนนี้ผู้เล่นที่มีเลเวลสูงที่สุดยังอยู่ที่ 17 แต่ทว่ามันกลับมีฮีโร่โผล่ขึ้นมาที่นี่ แน่นอนว่าเขาคือฮีโร่ลึกลับ นอกจากนี้ ฮีโร่คนนี้ยังปรากฏตัวขึ้นมาขอความช่วยเหลืออีกด้วย และปรากฏคำขึ้นมาบนหัวของเขาว่า ‘ไม่มีเจ้าของ’

 

“มันเป็นไปได้ยังไง ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนมองไปที่ไป่หยุนและถามด้วยความสงสัย ตอนนี้เขายังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยด้วยซ้ำ

 

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ไป่หยุนได้แต่ขมวดคิ้ว

 

“เธอต้องการจะช่วยเขาไหม ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนถามอีกครั้ง

 

“ฉันให้พี่ตัดสินใจเลย” ไป่หยุนตอบออกมาด้วยท่าทีที่นิ่งสงบ จากนั้นดวงตาสว่างสดใสของเธอก็กระพริบ เธอกระซิบและพูดออกมาอย่างนุ่มนวลข้างหูมู่หรงเสี่ยวเทียน “พี่เสี่ยวเทียน ตั้งแต่ที่ฉันติดตามพี่มานี้ ดูเหมือนว่าจะเจอกับสถานการณ์ที่แปลก ๆ อย่างที่คาดไม่ถึงตลอดเลย มันตื่นเต้นดี”

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย ลมหายใจเบา ๆ ของไป่หยุนนั้นทำให้เขารู้สึกจั๊กจี๋ กลิ่นหอมจาง ๆ จากร่างกายของเธอได้ลอยเข้ามาในจมูกของเขา ‘บ้าเอ้ย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ? ’ มู่หรงเสี่ยวเทียนคิดในใจอย่างลับ ๆ หัวใจของเขาตายด้านมานานกว่าสิบปีแล้ว หรือว่านี่เป็นความรู้สึกพิเศษที่เกิดขึ้น ?

 

“ช่วยเขา เราจะต้องไปช่วยเขา” มู่หรงเสี่ยวเทียนถอนหายใจทันทีและสงบสติอารมณ์ “หลังจากช่วยเขาแล้ว เราค่อยถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น บางทีนี่อาจจะเป็นภารกิจลับที่ระบบกำหนดเอาไว้ให้ก็ได้” มู่หรงเสี่ยวเทียนกล่าวอย่างรอบคอบ

 

“เราคงต้องได้ลำบากกันหน่อยแล้ว” ไป่หยุนตอบออกมาอย่างสงบนิ่ง

 

“เธอคิดว่าไง ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนมองไปที่ไป่หยุน เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกมาว่าอีกฝ่ายนั้นคิดเห็นอย่างไร

 

“ฉันว่า พี่ไม่สามารถต่อสู้กับมันตรง ๆ ได้หรอก เจ้าตัวนี้แข็งแกร่งมาก” ไป่หยุนพูดออกมาหลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก

 

“เธอมีความคิดดี ๆ ไหม ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนกระพริบตา แม้ว่าพวกเขาจะพบกันได้ไม่นานแต่ไป่หยุนนั้นก็ฉลาดเป็นอย่างมาก เขาได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากเธอมามากเลย

 

“ฉันจะขุดหลุมทำกับดักไว้ ส่วนพี่ก็ไปล่อเสือโคร่งคอขาวมาที่นี่” ไป่หยุนตอบอย่างใจเย็น

 

“เธอรู้จักวิธีสร้างกับดักด้วยหรือ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนประหลาดใจเล็กน้อยกับความคิดของเธอ แต่เขาก็โล่งใจแทบจะทันที เพราะในโลกนี้มีคนมากมายที่มีความสามารถ ไม่เช่นนั้นเขาจะสามารถสร้างทักษะของตัวเองขึ้นมาได้อย่างไรกัน?

 

อาจจะมีคนคิดว่า มีใครกันบ้างที่ไม่รู้จักวิธีขุดหลุมพรางและวางกับดัก ? แต่ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะต้องขุดหลุมที่กว้างและลึกถึง 3 เมตร มันจะต้องใช้เวลานานขนาดไหน ?  ไม่แน่อาจจะใช้เวลาถึงครึ่งวันเลยก็ได้ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำหลุมพรางให้สร็จภายในเวลาอันสั้น

 

“ดีมาก ว่าแต่ให้ฉันช่วยไหม ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนพูดออกมาอย่างรวดเร็ว เมื่อมองดูสถานการณ์แล้ว ต้นไม้ที่เต็มไปด้วยรอยกรงเล็บจากการถูกเสือโคร่งโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาคาดว่ามันคงจะอยู่ได้ไม่นาน และถ้าหากไม่เร่งรีบมันก็อาจจะสายเกินไป

 

“ไม่ พี่ช่วยไม่ได้หรอก” ไป่หยุนพูดออกมาและเริ่มลงมือทำ

 

โชคยังดีที่ไป่หยุนนั้นสามารถสร้างกับดักภายในไม่กี่นาที นอกจากนี้มันยังไม่มีร่องรอยใด ๆ ที่ผิดสังเกตอีกด้วย เธอทำมันขึ้นมาได้อย่างแนบเนียน

 

“แล้วฉันควรจะทำยังไงต่อ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนถามขึ้นเมื่อไป่หยุนทำหลุมพรางเสร็จ

 

“พี่แค่ออกไปวิ่งล่อเจ้าเสือโคร่งคอขาวนั้นมาทางนี้ที่ฉันยืนอยู่ ด้วยขนาดตัวและน้ำหนักของพี่ กับดักนั้นจะไม่ส่งผลใด ๆ และไม่เป็นอันตรายต่อพี่” ไป่หยุนตอบออกมาอย่างมั่นใจ

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนพยักหน้า เขาหันหน้าและพุ่งหายออกไปจากด้านหลังต้นไม้ และมุ่งหน้าเข้าไปหาเสือโคร่งคอขาวตัวนั้น

 

“เฮ้  คนที่อยู่บนต้นไม้นั่นน่ะ เป็นยังไงบ้าง ? มีอะไรให้ฉันช่วยไหม ? ” เนื่องจากว่าความสนใจของเสือโคร่งคอขาวถูกดึงดูด แน่นอนว่ามันจะต้องวิ่งมาทางนั้น

 

“โอ้ พี่ชาย ท่านนี่ช่างคล้ายกับดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าเสียเหลือเกิน แสงแดดจากพี่นั้นช่วยไล่ความหนาวเย็นที่อยู่ในใจของข้าได้เป็นอย่างดี พี่คือแสงสว่างที่นำทางข้า ในตอนนี้พี่ไม่ต่างอะไรไปจากพ่อและแม่ของข้าเลยแม้แต่น้อย พี่ช่วยมอบความหวังที่จะมีชีวิตอีกครั้งให้กับข้า ได้โปรดช่วยข้าด้วย ! ” ฮีโร่ผู้สิ้นหวังที่อยู่บนต้นไม้ เมื่อเห็นมู่หรงเสี่ยวเทียนเดินเข้ามา เขาก็ตะโกนเสียงดังออกมา

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้สึกมึนงงเล็กน้อย ชายผู้นี้ดูไม่เหมือนฮีโร่เลย ดูอย่างกับโจรในตลาดอย่างไรอย่างนั้น ในขณะที่มู่หรงเสี่ยวเทียนกำลังมองดูเสือโคร่งคอขาวอย่างระมัดระวัง เขาก็ถามขึ้นมาว่า “นายมาจากที่ไหน ? น้องชาย”

 

“ประตูมิติของเมืองฮีโร่” ฮีโร่ตอบกลับมาอย่างเกรี้ยวโกรธ “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าบ้าตัวไหนใช้ประตูเคลื่อนย้ายมิติล่วงหน้า มันจึงทำให้เกิดความโกลาหลในอวกาศและทำให้กลุ่มฮีโร่กลุ่มแรกนั้นหลุดเข้ามาอัตโนมัติ แต่เนื่องจากว่ามันไม่มีแถบฮีโร่รองรับ ข้าจึงถูกส่งมาเผชิญหน้ากับเจ้าเสือนี่  ! ”

 

“เป็นแบบนี้นี่เอง” มู่หรงเสี่ยวเทียนขัดจังหวะฮีโร่อย่างใจร้อน “แล้วนายไปทำอะไรให้ เสือโคร่งคอขาวตัวนี้ไม่พอใจกัน ? ทำไมมันอยากจะขย้ำนายขนาดนี้ ? ” แม้ว่ามู่หรงเสี่ยวเทียนจะอยู่ห่างจากเสือโคร่งขาวไปไม่กี่เมตร แต่ว่าเจ้าอสูรขั้นกลางระดับ 4 ตัวนี้ไม่ได้สนใจจะมองเขาเลยแม้แต่น้อย มันเฝ้าแต่คำรามใส่ฮีโร่ที่อยู่บนต้นไม้อย่างไม่ละสายตา

 

“มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ก็แค่ตอนนั้นข้าหิวมาก ก็เลยนำลูกของมัน 2 ตัวมาย่างกินก็เท่านั้นเอง” ฮีโร่พูดด้วยสีหน้าไม่รู้สึกผิด

 

“นาย ! ” มู่หรงเสี่ยวเทียนอ้าปากค้างและไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เขาถูกหมาป่าโลหิตไล่ล่าอย่างดุเดือด แต่ว่าเขาก็พอจะเข้าใจเหตุผลของเรื่องนั้นได้ เขาไม่คาดคิดเลยว่าชายคนนี้จะงี่เง่ากว่าตัวของเขาเสียอีก

 

“นายมันอำมหิต ! ” มู่หรงเสี่ยวเทียนตะโกนออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเขาก็ไม่สนใจและครุ่นคิดอยู่กับเรื่องนี้สักพัก หากฮีโร่ไม่ทำเรื่องแบบนี้ เสือโคร่งคอขาวก็คงจะไม่ไล่ตามเขาถึงขนาดนี้

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาพยายามทำให้จิตใจให้สงบลง จากนั้นแฟนธ่อมดริฟก็ถูกเปิดใช้งาน เขาพุ่งเข้าไปหาเสือโคร่งขาวตัวนั้น ก่อนจะควักดาบไม้ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วฟาดลงไปที่คอของเสือโคร่งขาวอย่างรุนแรง

 

 

 

To be continued…