“คือ…”

“ดังนั้นเราจะสนุกกันยันเช้า จากนั้นเธอจึงจะสามารถกลับไปได้”

ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว เพราะคำพูดของคนตัวโตที่ยังฝังแก่นกายใหญ่โตอยู่ในร่างของหล่อนนั้นไม่ได้บ่งบอกถึงความพึงพอใจอะไรให้รู้เลย มีแค่หล่อนคนเดียวเท่านั้นและที่ทั้งตื่นเต้น ต้องการ และโหยหาผู้ชายคนนี้ เขาก็แค่… ต้องการเอาชนะหล่อนเท่านั้น จากความสุขก็แปรเปลี่ยนเป็นความทุกข์ระบมขึ้นมาในทันที

“ฉัน… จะกลับแล้ว”

ตอบกลับอย่างน้อยใจ และใช้สองมือดันแผงอกเอาไว้แน่น จากนั้นก็พยายามจะผลักไสให้เขาหลุดออกจากกาย แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นรน สะโพกงามก็ยิ่งถูกมัดตรึงเอาไว้มากเท่านั้น เพราะไม่ใช่แค่เขาไม่ยอมถอนถอยออกไปไหนเท่านั้น แต่เขายังขยับ… ขยับเข้าใส่หล่อนอย่างต่อเนื่องเสียอีก

“อ๊า… ออกไป… อู๊ย… ออกไปนะ”

อยากจะผลักไสแต่ไอ้ความเสียวซ่านก็ไม่เข้าใครออกใครเลยจริงๆ แค่เขาขยับความแข็งชันใหญ่โตเท่านั้น หล่อนก็ร้อนเป็นไฟขึ้นมาอีก เสียวกระสันจนไม่สามารถกักเก็บเสียงครางเอาไว้ได้ เขาระบายยิ้มอย่างผู้ชนะรดหน้าของหล่อนทันที

“ยังอยากจะกลับอีกหรือเปล่า”

เหมือนเขาจะจงใจกระแทกกระทั้นใส่เร็วขึ้นแรงขึ้น สลับกับการใช้นิ้วแกร่งบี้ขยี้ปลายถันอย่างต้องการปลุกเร้าให้หล่อนร้อนเป็นไฟ นี่เขาจะรู้ไหมว่าเขาไม่ต้องทำแบบนี้ หล่อนก็ร้อนเป็นไฟจนอะไรก็ดับไม่ได้อยู่แล้ว นอกจาก… นอกจากความเดือดพล่านของเขาเท่านั้น

“อ๊ะ… อาจารย์…”

“ตอบมาสิ…”

สาวน้อยที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงหน้าแดงซ่านด้วยความขัดเขิน ตอนนี้ไร้แรงต้านทานที่จะไปขัดขืนหรือทัดทานอะไรเขาได้อีก ได้แต่ปล่อย… ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามอำเภอใจต่อไปจนกว่าเขาจะอิ่ม จะหนำใจเท่านั้นเอง

“ฉัน… จะกินเธอทั้งคืน เพื่อชดเชยวันเวลาที่เธอจากฉันมา”

“อาจารย์…”

เขาจับร่างของหล่อนให้พลิกคว่ำหน้าลงกับที่นอน และดึงบั้นท้ายอวบให้ลอยสูงขึ้น จากนั้นก็ก้มหน้าลงไปตวัดลิ้นเสียกลีบสาวอวบอย่างห้ามใจไม่ไหว ปาดเลียด้วยความกระหายที่ไม่เคยอิ่ม จนเจ้าของร่างต้องกรีดร้องและส่ายบั้นท้ายระริก

“อ๊า… อาจารย์…”

ไทเลอร์ดื่มกินจนสาแก่ใจ ก่อนจะผลักดันความเป็นชายที่ไม่เคยหยุดตื่นตัวเข้าไปในร่องรักทางด้านหลัง เจ้าหล่อนหยัดบั้นท้ายรับอย่างกระตือรือร้น

“โอ้ว… สุดยอดเมียจ๋า”

แล้วพ่อเจ้าประคุณก็กระแทกแล้วก็กระแทกเข้าใส่อย่างเมามัน ป่าเถื่อน บ้าคลั่งที่สุดในชีวิต ปากก็คำรามลั่นด้วยความเสียวซ่านที่สาดซัดเข้าใส่แก่นกาย

“ฉันรู้ว่าเธอจะวิเศษแบบนี้… เจ้าขา… วิเศษมาก”

ไทเลอร์ระเบิดความต้องการมากล้นเข้าใส่บั้นท้ายงามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาต้องคำรามลั่นเพราะความเสียวกระสัน แต่เขาจะไม่หยุด จะไม่ยอมหยุดจนกว่าเขาจะหมดแรงนั่นแหละ เขาต้องการจันทร์เจ้าขา ต้องการหล่อนเหลือเกิน และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้เดินหายไปจากชีวิตของเขาได้อีก

เขาทุกข์ทรมานมานานเกินพอแล้ว!

“อู๊ย… อาจารย์… อาจารย์ขา…”

และนี่ก็คือคำพูดประโยคเดียวที่หล่อนพูดมันซ้ำไปซ้ำมาตลอดทั้งค่ำคืน