หลังจากอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนไปวางไว้ในรถ และขับกลับมายังเพนท์เฮ้าส์สุดหรูชั้นบนสุดของตึกสูงระฟ้าแห่งหนึ่งในรัสเซีย ไทเลอร์ก็อดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“เธอเป็นยังบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง พลางมองเขาอย่างขอบคุณ เพราะนี่คือครั้งที่สามแล้วที่ไทเลอร์ยื่นมือเข้ามาช่วยหล่อนเอาไว้ได้ทันเวลา
“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่ตกใจ และหวาดกลัวเท่านั้น ขอบคุณมากนะคะอาจารย์ไทเลอร์ที่ช่วยเหลือฉันอีกครั้ง”
คนที่กำลังจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับกะละมังในห้องน้ำหันกลับมายิ้มบางๆฟังคำตอบเสร็จแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานก็กลับออกมาพร้อมๆ กับกะละมังและผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กๆ
“ก็เพราะฉันไม่ใช่หรือ เธอถึงถูกประณามแบบนี้”
จันทร์เจ้าขามองคนที่มาทรุดกายลงนั่งข้างๆ และกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการบิดผ้าขนหนูที่เปียกน้ำให้ชุ่มพอหมาดด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ
“ยังไงซะฉันก็ต้องขอบคุณอาจารย์อยู่ดี ขอบคุณค่ะ”
ชายหนุ่มที่บิดน้ำออกจากผ้าจนเหลือแค่ความชุ่มน้อยๆ แล้วเงยหน้าขึ้นและระบายยิ้มให้ แค่นั้นหัวใจของหล่อนก็หกคะเมนตีลังกาทันที
โอ้… ทำไมไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟถึงได้หล่อขั้นเทพได้ขนาดนี้นะ ยิ่งมองยิ่งหล่อ ยิ่งยิ้มก็ยิ่งเขย่าหัวใจจนแทบละลาย
“โอเค ฉันจะรับคำขอบคุณจากเธอเอาไว้ และสัญญาว่าครั้งหน้าจะพยายามไม่ปล้ำเธอในมหา’ลัยอีก วงเล็บนะถ้าอดใจไหว”
“อาจารย์…”
หล่อนพ้ออย่างขัดใจ ซึ่งนั่นก็ทำให้พ่อเทพบุตรตรงหน้าที่กำลังเอาผ้าขนหนูซับหน้าให้หล่อนอยู่หัวเราะออกมา
“ฉันจะพยายาม… โอเคไหม”
“ขอบคุณค่ะ”
คนเอ่ยขอบคุณแดงแก้มก่ำเมื่อเห็นสายตาหิวกระหายของคนตัวโตที่ทอดมองมา หล่อนขยับตัวอย่างอึดอัด ร้อนผ่าวในช่องท้องขึ้นมาอีกครั้ง
“ถ้าเธอทำให้ฉันอิ่มในตอนกลางคืน ฉันจะพยายามไม่กินเธอในมหา’ลัยโอเค”
“อาจารย์… อย่าพูดแบบนี้สิคะ”
หล่อนผลักไสเขาเมื่อพ่อเจ้าประคุณเลิกสนใจการเช็ดใบหน้าให้หล่อน และขยับเข้ามากอดรัดแทนอย่างจงใจและเจตนาปลุกปั่นให้หล่อนละลาย
“ปละ… ปล่อยนะคะ ฉันจะไปมหา’ลัย”
“อย่ามาโกหกเลย คราบเรียนสุดท้ายของเธอจบตั้งแต่สิบเม็ดโมงและบ่ายเธอก็ไม่มีเรียน”
“นี่อาจารย์… รู้ตารางเรียนของฉันด้วยเหรอคะ”
คนตัวโตหัวเราะเบาๆ ดวงตาที่ทอดมองมานั้นก็ยังเต็มไปด้วยความหิวกระหายคงเดิม แต่ไม่สิ… มันมากกว่าเดิมอีก
“ฉันเป็นถึงเจ้าของมหา’ลัย เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมจะไม่รู้”
“คนเจ้าเล่ห์”
“เหรอ….”
เขาทำหน้าตายไม่สะทกสะท้านกับคำประณามที่หล่อนสาดใส่หน้า จากนั้นก็ก้มหน้าต่ำลงมาหา จูบแก้มนวลฟอดใหญ่ จนคนถูกจูบสะท้านไปซะทั้งตัว
“อาจารย์น่ะ อย่าทำแบบนี้สิคะ ถอยออกไปค่ะ…”
“จะทำมากกว่านี้อีก จะกินเสียให้หมดทั้งตัว”
วูบวาบ ร้อนผ่าว และเดือดพล่าน
ทำไมนะ ทำไมแค่คำพูด… คำพูดไม่กี่คำของผู้ชายหล่อลากไส้ลากตับคนนี้ถึงทำให้หล่อนรู้สึกไม่ต่างจากการถูกเอาไฟมาสุมไว้ที่ซอกขาแบบนี้นะ มันร้อนผ่าว หยาดเยิ้มและชุ่มชื้นขึ้นมาอย่างน่าละอาย แถมความหิวกระหายที่พยายามซ่อนเร้นเอาไว้ในส่วนลึกก็ทำท่าจะระเบิดออกมาเสียให้ได้
“อย่าค่ะ…”
“เธอเองก็อยากกินฉันเหมือนกัน… อย่าคิดว่าฉันมองไม่ออกสิ”
“ไม่ใช่… ไม่ใช่สักหน่อย ฉันไม่ได้อยาก… เอ่อ… แบบนั้น อ๊ะ…”
แล้วจันทร์เจ้าขาก็ร้องอุทาน เมื่อจู่ๆ ชายกระโปรงตัวสวยของหล่อนก็ถูกตลบให้ขึ้นไปกองรวมกันอยู่ที่เอวคอด จากนั้นเขาก็ชอนไชนิ้วแกร่งเข้าไปในกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดของหล่อน ถูไถสะกิดกลีบสาวอย่างหยอกเย้าก่อนจะดึงออกมาชูตรงหน้าหล่อน
“นี่ไง… เธอชุ่มชื้นเพื่อฉัน”
หญิงสาวอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี หน้าตาแดงก่ำด้วยความขัดเขินและไฟพิศวาสที่กำลังพลุ่งพล่านขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
“ไม่นะ… คือว่าฉัน…”
“อย่าปฏิเสธความรู้สึกที่เราทั้งคู่ต่างมีต่อกันเลย…”
แล้วนิ้วแกร่งที่เปื้อนคราบรักของหล่อนก็ถูกลิ้นสีแดงสดของพ่อเทพบุตรหลุดหล่อตวัดเลีย ก่อนที่เขาจะกลืนกินมันเข้าไปทั้งนิ้ว ภาพที่เห็นสร้างความเสียวกระสันไปทั่วทั้งกายสาวได้อย่างมหาศาลเลยทีเดียว
หล่อนอยากต่อต้าน อยากขัดขืน แต่ก็ทำไม่ได้เลย ทำไม่ได้เลยจริงๆ แค่เขาแตะ แค่เขามองตาด้วยสายตาปานจะกลืนกินแบบนี้ หล่อนก็ทุกข์ทรมาน ดิ้นเร่าๆ ด้วยความต้องการอันร้อนแรงเสียแล้ว ใช่… หล่อนต้องการไทเลอร์อย่างรุนแรง เหมือนกับที่เขาต้องการหล่อนนั่นแหละ
“รู้ไหม… เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ฉันใช้ปากทำรักให้”
คนฟังหน้าแดงก่ำ ตัวสั่นเทิ้ม ยิ่งยามเขาเปลื้องผ้าของหล่อนออกไปจากตัว ร่างกายสาวก็ยิ่งร้อนราวกับถูกสุมด้วยไฟกัลป์
“อาจารย์…”
“ตอนแรกฉันคิดว่าเราจะจบกันแค่คืนแรกเหมือนๆ กับที่ฉันเคยปฏิบัติมาตลอดชีวิต แต่ก็ผิดคาด เธอหวาน… และทำให้ฉันติดใจจนไม่สามารถเขี่ยทิ้งได้ง่ายๆ อย่างที่ตั้งใจเอาไว้”
นี่หล่อนควรจะดีใจกับสิ่งที่ได้ยินไหมนะ เขาติดใจหล่อนเลยยังไม่เขี่ยทิ้ง บ้าชะมัด แม้จะขุ่นเคืองแต่สัมผัสร้อนผ่าวของเขาที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนผิวสาวก็ทำให้หล่อนหยุดความคิดนั้นไปชั่วขณะ ร้อนผ่าว เดือดพล่าน และสุขสม นี่แหละคือสิ่งที่หล่อนกำลังได้รับอยู่จากสัมผัสของไทเลอร์
“แต่เอาเถอะ… ในเมื่อฉันติดใจเธอ และใช้เธอซ้ำหลายครั้งแบบนี้แล้ว ฉันก็จะรักษาสัญญาที่ฉันเคยให้เอาไว้กับเธอ…”
ปากของเขาค่อยๆ จูบเบาๆ ที่หน้าผากมน พรหมจูบไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ควานหาปากอิ่มที่เผยอรับอย่างรอคอยจนพบ เขาตะโบมจูบ ขยี้กลีบเนื้อนุ่มที่ตอบสนองอย่างเร่าร้อนอย่างหนักหน่วงดุดัน ลิ้นใหญ่จ้วงจุ่มเข้าไปในอุ้งปากสาว ก่อนที่จะเป็นเขาที่ดูดกลืนปลายลิ้นเล็กเข้ามาในอุ้งปากของตัวเองบ้าง เสียงเจ้าหล่อนร้องครางอู้อี้อยู่ในปากของเขาด้วยความเสียดเสียว ยิ่งผลักดันให้เขาหยุดเกมรักเกมสวาทในครั้งนี้ไมได้อีก
“เราจะจดทะเบียนกัน…”
อยากจะปฏิเสธ เพราะรู้ดีว่าเขาจำเป็นต้องทำมันลงไปเพราะเผลอสัญญาเอาไว้กับหล่อน แต่ความมหัศจรรย์ของฝ่ามือ ริมฝีปากร้อนๆ และลิ้นชุ่มชื่นของเขาก็ทำให้หล่อนหลุดหลงและลืมตัว หล่อนครางครวญซ้ำแล้วซ้ำเล่า แอ่นหยัดสะโพกขึ้นถูไถกับท่อนเนื้อแข็งแกร่งอย่างยั่วยวน
“ใจเย็นคนสวย… เธอได้กินฉันทั้งตัวแน่”
MANGA DISCUSSION