“อย่าทำแบบนี้นะ”

“มันคือโทษของเธอ ที่เธอหนีมันไม่พ้น”

“อย่านะ…”

“เอาน่า… ถือซะว่าเธอฝึกฝนในระหว่างคาบเรียนก็แล้วกัน เวลาใช้งานจริงจะได้คล่องๆ ไม่ประหม่า”

เขาแสยะยิ้มหิวกระหาย และสอดนิ้วเข้าไปภายใต้กระโปรงลูบไปตามต้นขาอวบไปหยุดอยู่ที่เนินนางอวบอูม

“อยะ… อย่า…”

คนตัวโตไม่สนใจท่าทางขัดขืนอ่อนแรงนั้นเลย เขาใช้ปลายนิ้วแกร่งถูไถกับกลีบสาวอย่างดุดัน หนักหน่วง ปลุกให้สาวน้อยร้อนราวกับถูกเผาด้วยไฟ

“ไม่น่าเชื่อว่าเธอ… จะปลุกง่ายแบบนี้ ดูสิ…”

เขาดึงปลายนิ้วของตัวเองออกมา จากนั้นก็ยื่นให้หล่อนดู

“ชุ่มชื้นรอคอย น่าดูดน่าเลียเหลือเกิน”

“อา… อาจารย์…”

และหล่อนก็ไม่สามารถขัดแย้ง หรือพูดจาใดๆ ออกมาอีก นอกเสียจากร้องครางด้วยความเสียวกระสันเพียงเท่านั้น

ไทเลอร์ร้อนแรงเหลือเกิน หลังจากเขาจูบขยี้ปากหล่อนจนบวมช้ำ และซุกไซ้ต่ำลงมายังซอกคอระหง เนินอกสาว จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงกับพื้นห้อง กระชากกระโปรงของหล่อนออกจากตัว ก่อนจะตามด้วยกางเกงชั้นในสีขาวที่เปียกชื้นอย่างที่เขาว่าจริงๆ

เขาอมยิ้มจ้องมองเนินสาวของหล่อนอยู่นาน จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบประสานสายตากับดวงตากลมโตที่กำลังเบิกกว้างของหล่อน

“เธอน่ะ… ต้านทานฉันไม่ได้หรอกเจ้าขา…”

พ่อเทพบุตรเถื่อนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วแหวกม่านผ่านเข้าไปถึงกลีบเนื้อด้านในสีแดงสด

“อ๊ะ… อ๊า…”

หญิงสาวสะท้านไปทั้งตัว ขนทั้งกายลุกซู่แสนทรมาน

“สุดยอด… สุดยอด คนสวย”

เขาจูบปิดปากของหล่อนอีกครั้งด้วยแรงอารมณ์พิศวาส ดวงตาของเขายังไม่คลายความหิวกระหายเลยแม้แต่น้อย

“ไม่นะ… พอ… พอแล้วค่ะ”

ไทเลอร์อมยิ้มเมื่อสาวน้อยที่ยังถูกเขาตรึงเอาไว้ด้วยอำนาจแห่งบุรุษเพศส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรู้ทันความคิดของเขา

“อีกรอบ… แล้วฉันจะอดใจจนถึงค่ำคืนนี้ของเรา”

“ไม่… เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า… พอเถอะค่ะอาจารย์ไทเลอร์”

แม้หล่อนจะวิงวอนได้น่ารักน่าใคร่แค่ไหน แต่ความหิวกระหายก็ผลักดันให้เขามองข้ามมันไป แค่ครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวมันไม่พอหรอก สำหรับจันทร์เจ้าขาทั้งวันทั้งคืนก็ยังไม่พอเลย

“ไม่มีใครได้ยินหรอก ถ้าเธอไม่ร้องเสียงดัง…”

“อ๊ะ… อย่า…”

เขาขยับเดินหน้าถอยหลังอีกครั้ง และหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ หล่อนพยายามต้านทานแต่ก็ไม่สามารถทำสำเร็จ สุดท้ายเขาก็ปลุกให้หล่อนร้อนเป็นไฟได้เช่นเดิม

“อาจารย์ขา…”

หญิงสาวยกขาขึ้นสูงต่อกรกับแรงปะทะเผ็ดร้อนอย่างกระตือรือร้น ตอนนี้ต่อให้ช้างมาฉุดก็หยุดความหิวกระหายของทั้งเขาและหล่อนไม่ได้หรอก

“อ๊า…”

“นังจันทร์เจ้าขา… แกอยู่ในนั้นหรือเปล่า แกอยู่หรือเปล่า แล้วทำไมจะต้องล็อคห้องด้วย นี่เปิดนะ”

เสียงบิดลูกบิดประตูหลายครั้งติด ตามด้วยการเขย่าแรงๆ ทำให้จันทร์เจ้าขาที่กำลังถูกไทเลอร์กระแทกกระทั้นอยู่สะดุ้งและสติวิ่งกลับมา

“ฟิลิเซีย…”

“ช่างหล่อนเถอะ”

ไทเลอร์ไม่สนใจยังกระแทกกระทั้นเข้าใส่เหมือนเดิมเพราะเขามั่นใจว่าไม่มีทางที่ฟิลิเซียจะเปิดประตูเข้ามาได้แน่

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่คนสวย… เรากำลังสนุกกันนะ อย่าให้ขาดตอนสิ”

แล้วพ่อเจ้าประคุณแสนเอาแต่ใจก็ยกร่างของหล่อนให้ลอยขึ้นสูง ไปอยู่บนโต๊ะเลคเชอร์ จากนั้นก็ขยับบั้นเอวซ้ำๆ ต่อเนื่องด้วยความหนักหน่วง บ้าคลั่ง ความเสียวซ่านเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนไม่สามารถต้านทานได้อีก มือบางยกขึ้นปิดปากเอาไว้เพื่อกั้นเสียงร้องคราง ในขณะที่ด้านนอกก็มีฟิลิเซียกับเจนี่เขย่าประตูตะโกนเสียงชื่อหล่อนอยู่ตลอดเวลา