เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 501 เด็กที่ถูกทอดทิ้ง

เรื่องที่ฉินหร่านไม่ธรรมดา คนมีดวงตาเฉียบแหลมก็ สามารถมองออกได้

ท่าทีแบบนั้นไม่ใช่การแสดงออกของคนธรรมดาทั่วไป

แม้ตอนนั้นอารองสวียังอยู่ในอาการตกใจ แต่เขาก็ สังเกตเห็นแววตาฉินหร่าน เขาไม่มีทางดูผิดไปแน่ๆ

จุดนี้สวีเหยากวงก็น่าจะสัมผัสได้เป็นธรรมดา ตอนนั้น เฉิงมู่ยังนิ่งมากกว่าจะตกใจเสียอีก

สวีเหยากวงหันมา เขามองมาที่อารองสวีอย่างจริงจัง “คุณปูุจะต้องมีเหตุผลของเขาแน่ คุณอย่าได้คลางแคลงใจคน ที่เขาเลือกเลย”

พอพูดจบเขาก็เดินไปที่ริมโต๊ะหนังสือ เปิดคอมพิวเตอรแ รายงานเรื่องราวในวันนี้ให้ท่านสวีทราบ

อารองสวียืนอยู่ข้างหลังเขา เหลือบมองเขาแล้วอ้าปาก

ไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะหนึ่ง

ได้แต่เปิดประตูจากไป

**

เข้าสู่ช่วงกลางคืน

ฉินหร่านกําลังวิดีโอคอลกับเฉิงเจวี้ยน

“ทางฝั่งตระกูลมาสจะแบ่งตลาดกันยังไง?” เดิมทีวันนี้ เฉิงเจวี้ยนอยากจะถามฉินหร่านเรื่องข้อความตอบกลับวีแชท

ของวันนี้ แต่พอเห็นเธอไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เขาจึงไม่ถาม เรื่องพวกนี้อีก

ฉินหร่านนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียวภายในห้อง เอนหลังพิง เก้าอี้ เลิกคิ้วขึ้น “แชมป฼มวย?”

“ทําส่งๆ แบบนี้เนี่ยนะ?” เฉิงเจวี้ยนหัวเราะ เขาเดิน มาถึงริมหน้าต่างแล้วเปิดหน้าต่าง

“อะไรที่เรียกว่าทําส่งๆ ทั้งสองฝุายสู้รบกันก็สูญเสีย กําลังคนไปตั้งเท่าไหร่แล้ว อีกอย่าง…การต่อสู้ของแชมป฼มวย ก็เป็นเกมอย่างหนึ่ง” การแบ่งกองกําลังใหญ่แบบนี้จะทํา

อย่างส่งๆ ได้อย่างไร ฉินหร่านหรี่ตามองแสงสว่างไสวที่อยู่ นอกหน้าต่าง

เฉิงเจวี้ยนพิงขอบหน้าต่าง เดิมทีเขาฟังประโยคนี้ด้วย ท่าทางสบายๆ แต่พอได้สติก็ลุกขึ้นทันที “เธอกับเฉิงมู่ ออกมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะให้คนไปรับพวกเธอ”

เห็นได้ชัดว่าเขาคิดถึงเรื่องสําคัญ

การแบ่งกองกําลังโดยใช้แชมป฼มวยไม่ใช่เรื่องเล่นขาย ของแน่นอน มันยังมีอํานาจสําหรับตระกูลมาสอีกด้วย…

แต่เกมของกองกําลังทั้งสองฝุายจะธรรมดาแบบนี้ได้ที่ ไหน?

ก่อนที่พวกเขาจะลงมือ พวกเขาจะต้องจัดการเบิรแตอ ย่างแน่นอน

ฉินหร่านกลับไม่ตอบ เธอแค่มองไปที่หน้าต่างของเขาใน วิดีโอพลางครุ่นคิด “คุณเพิ่งสูบบุหรี่”

เป็นคําพูดเฉียบขาด

“จะเป็นไปได้ยังไง เธอพูดไร้สาระ” เฉิงเจวี้ยนใช้มือแตะ ปาก กระแอมเบาๆ

“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ฉันรักชีวิตมาก เฉิงมู่ก็คงไม่เป็นไร” ฉินหร่านมองออกไปยังนอกหน้าต่าง เธอไม่ได้ถือสาโทรศัพทแ อีกด้านหนึ่ง

เฉิงเจวี้ยนวางมือลง เขานิ่งไปสักพัก หน้าเข้มเล็กน้อย “เธอห้ามลงมือ”

“ถ้าไม่จําเป็นฉันไม่ทําอยู่แล้ว” ฉินหร่านหาวอย่างเกียจ คร้านและนึกถึงอีกเรื่องขึ้นมาได้ กังวลเล็กน้อย “ตลาดพวก คุณแบ่งกันยังไง”

คงไม่ได้สู้กับพันธมิตรใต้ดินจริงๆ หรอกนะ?

“ทําไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอคุ้นเคยกับรัฐ M มากขนาดนี้นะ? รู้แม้กระทั่งแผนกองกําลังทุกๆ สามปี” เฉิงเจวี้ยนเหลือบมอง เธอคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

ฉินหร่านหุบปาก

เขาหัวเราะเบาๆ และพูดราวกับสายลมแผ่วเบา “ปีนี้ฉัน ไม่ได้เข้าไปร่วมด้วย”

ฉินหร่านวางสาย

รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เธอนั่งหลังตรงและส่งข้อความให้เฉิงสุ่ย

เฉิงสุ่ยน่าจะกําลังยุ่งอยู่ ส่งข้อความเสียงกลับมา “คุณหนูฉิน การแบ่งตลาดปีนี้ลูกพี่หลีกทางให้แมทธิว”

หลีกทางให้แมทธิว?

ฉินหร่านนั่งบนเก้าอี้ เม้มปากเล็กน้อย แมทธิวเป็นศัตรู กับพวกเฉิงสุ่ยมาโดยตลอด

การแบ่งกองกําลังปีนี้มีความสําคัญมาก ด้วยนิสัยเฉิงสุ่ย เฉิงหั่วและคนอื่นในกลุ่มพวกเขาแล้ว พวกเขาจะหลีกทางให้ ศัตรูได้อย่างไร…

ฉินหร่านมองโทรศัพทแ ในนั้นแสดงข้อความเสียงที่เฉิงสุ่ ยส่งมาอีกข้อความ แต่ฉินหร่านไม่ฟังต่อ

เธอจับโทรศัพทแในมือแน่น

เฉิงเจวี้ยนมอบดินแดนให้แมทธิว…

บางทีเรื่องนี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอไม่มากก็น้อย

ขณะที่เธอกําลังคิด เงาดําก็ปรากฏใต้ไฟริมถนนด้านนอก

แสงจันทรแในเดือนกุมภาพันธแไม่ค่อยสว่างมาก มีเพียง แสงไฟตามถนนเท่านั้นที่ส่องลงถึงพื้นราวกับฉาบด้วยชั้น น้ําค้างสีขาว

ฉินหร่านถือโทรศัพทแ ปิดไฟดวงใหญ่ที่อยู่ในห้องแต่ไม่ได้ เปิดประตู เธอเปิดหน้าต่างแล้วข้ามไปที่ห้องเฉิงมู่

ประสาทสัมผัสของเฉิงมู่ตอนนี้ไม่ได้อ่อนด้อย

เขาได้ยินการเคลื่อนไหวผิดปกติ ในคืนที่มืดมิดเขาเห็น ฉินหร่าน

ฉินหร่านส่งสัญญาณให้เขา ทั้งสองกระโดดลงจากชั้น สาม

เฉิงมู่เห็นคนที่กําลังแตะขอบกําแพงอย่างระมัดระวังอยู่ ไม่ไกลมากนัก เขาเดินตรงไปใช้มีดพกฟันอีกฝุาย

“มีการซุ่มโจมตี หาวัตถุระเบิดก็ระวังด้วยนะ” ฉินหร่าน พบวัตถุระเบิดทํามือที่ขอบกําแพง สีหน้าเธอยังคงเรียบเฉย มี สติสัมปชัญญะชัดเจน “นายไปแจ้งทุกคนด้วย ฉันจะไปหา ต่อ”

ทั้งสองแยกกันไปคนละทาง

เฉิงมู่เข้าไปข้างใน ส่วนฉินหร่านไปหาวัตถุระเบิดทํามือ อีกหลายลูกข้างนอก

ชั้นสาม

ตอนที่เฉิงมู่มาแจ้งทุกคน คนอื่นก็พบความผิดปกติ เช่นกัน

“ปัง——”

เครื่องปฏิกรณแขนาดเล็กที่ปลายทางเดินระเบิด

โดยปกติแล้วฐานที่มั่นของตระกูลมาสไม่สามารถพกพา อาวุธเข้ามาได้ อาวุธทํามือจะมีอานุภาพน้อยกว่ามาก

“คุณชายเสี่ยวสวี! ไปเร็ว! มีคนโจมตี!” อารองสวีพุ่งตัว ไปห้องสวีเหยากวงเป็นคนแรก เขาลากแขนสวีเหยากวง

สวีเหยากวงหยิบโทรศัพทแออกมา เขาไม่ได้เดินไปก่อน แต่ถอยหลังไปเตะเปิดประตูห้องฉินหร่าน

“เธอล่ะ?” สวีเหยาวกวงพูดเสียงดังท่ามกลางเปลวไฟ

“ใครจะไปรู้ว่าเธอไปเดินเพ่นพ่านที่ไหนตอนดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้? เคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะออกไปเพ่นพ่านใน รัฐ M ไม่ได้? เวลาแบบนี้ยังจะก่อเรื่องอยู่อีก คุณชายเสี่ยวสวี พวกเราไปก่อนเถอะ เผื่อว่าเธอจะลงไปข้างล่างแล้ว!” อา รองสวีพูดอย่างเหลืออด

ทั้งสองอยู่บนชั้นสามและในที่สุดก็ออกมารวมตัวกับคน ตระกูลสวีที่เหลือ

หลังจากออกมาก็พบว่าที่แท้แล้วเบิรแตพักอยู่โซนสามกับ พวกเขา ไม่ได้อยู่โซนหนึ่ง! มิน่าล่ะถึงได้โดนโจมตี!

“คุณชายเสี่ยวสวี ขึ้นรถก่อน!” อารองสวีผลักสวีเหยาก วงขึ้นรถ

สวีเหยากวงเอามือพาดประตูรถพลางมองไปทางเฉิงมู่ที่ ตามคนตระกูลสวีออกมาเป็นคนสุดท้าย “คุณหนูฉินของพวก คุณล่ะ?”

เฉิงมู่เหลียวหลังหันกลับมาตอบด้วยความรวดเร็ว “คุณหนูฉินยังไม่ออกมาเหรอครับ?”

อารองสวีเร่งคนขับที่อยู่ข้างหน้า “ออกรถ”

รถคันที่เบิรแตนั่งออกไปแล้ว สถานที่แห่งนี้อันตรายมาก ใกล้จะระเบิดเต็มทีแล้ว

สวีเหยากวงพูดอย่างรวดเร็ว “รอก่อน!”

“ไม่ต้องรอ ไป!” อารองสวีพูดอย่างเยือกเย็น

คนขับรถก็เป็นคนตระกูลสวี เขาเหยียบคันเร่งโดยไม่ เปลี่ยนสีหน้า