เปลวไฟในม่านหมอก - ตอนที่ 47 เดี๋ยวมันจะดีกว่านี้
เขาก้มลงมาตระกรองกอดบดจูบเธอทั่วใบหน้า พลางพร่ำรักอย่างดูดดื่ม
“ เรารักหมอก รักที่สุด ” เธอหัวเราะคิกคัก
“ พอแล้ว จะบอกอะไรหลายครั้ง ”
“ ก็เราอยากบอก ให้มันสาสมกับวันเวลาที่เราทำมันหลุดลอยไป ” เขาพูดหน้าเศร้า เธอประคองใบหน้าเขาไว้ในมือก่อนขยับขึ้นจูบ
“ อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ช่างมันนะ ต่อไปนี้เราจะรักกันให้มาก แต่หมอกมีอะไรจะขอไฟ ”
“ อะไร ”
“ พาหมอกไปไหว้แม่ใหญ่ใบด้วยนะ หมอกอยากไปกราบ ไปทำบุญให้แม่ใหญ่ ” ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยแววตาปวดร้าว ทุกครั้งที่ระลึกการตายของยายมันยิ่งทำให้เขาทุกข์ทรมาน
“ หมอกรู้ไหม เราไม่มีแม้แต่กระดูกแม่ใหญ่ที่จะเก็บไว้บูชา ทุกอย่างมันมอดไหม้ไปกับเปลวเพลิง ทุกอย่างจริง ๆ”
น้ำตาใสเอ่อล้นใบหน้าหวาน
“ หมอกขอโทษแทนคุณพ่อ หมอกรู้ว่าสิ่งที่คุณพ่อทำลงไปมันยากเหลือเกินที่จะให้อภัยหรืออโหสิกรรม หมอกจะไม่ขอในสิ่งนั้น แต่หมอกจะขอใช้ชีวิตที่เหลือในการทำความดีเท่าที่จะทำได้ แล้วอุทิศให้แม่ใหญ่กับทุกคนที่นั่น รวมทั้ง คุณพ่อด้วย หวังว่าเกิดภพชาติใหม่ท่านคงไม่ไปทำเวรทำกรรมกับใครแบบนี้อีก ”
ชายหนุ่มก้มลงจุมพิตบนหน้าผากงามเบา ๆ
“ เราไม่ใช่พ่อพระ จะให้เราลืมคงยาก หวังว่าสักวันฝันร้ายพวกนี้จะจางหายและลบเลือน ”
“ หมอกจะอยู่เคียงข้างไฟ เยียวยาและดูแลให้ทุกอย่างดีขึ้น ”
“ ถ้าอย่างนั้น กลับไปเราแต่งงานกันเลยนะ มีลูกสักสี่ห้าคน ตอนแม่ใหญ่ยังไม่ตายเคยพูดไว้ว่าอยากมีหลานเยอะ ๆ เพราะในชีวิตแม่ใหญ่มีแต่ท่านกับเราสองคน ท่านคงจะเหงา ส่วนพ่อของเรา รายนั้นมีเงินมีทองล้นฟ้า ถึงท่านจะเจ้าชู้ เป็นมาเฟีย แต่สำหรับลูกอย่างเราแล้วท่านเป็นพ่อที่ดีคนหนึ่ง และท่านต้องเป็นปู่ที่ดีแน่ ๆ ”
“ นี่ไฟกำลังขอหมอกแต่งงานเหรอ ”
“ ก็ใช่น่ะสิ ”
“ โห ให้มันโรแมนติกกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ ”
“ แล้วนี่ไม่โรแมนติกยังไง ขอตอนเสร็จใหม่ ๆ ลำยังคาอยู่เลย ” เธอฟาดต้นแขนเขาดังเพี้ยะ
“ บ้า คนบ้า ชอบพูดอะไรแบบนี้อยู่เรื่อย ”
เขาหัวเราะแล้วก้มลงไประดมพรมจูบบนซอกคอขาว ใบหูนุ่ม ก่อนจะเลื่อนมายังสองเต้าตูมเต่งอีกครั้ง ทว่าเธอผลักไสต่อต้าน
“ พอแล้วไฟ เหงื่อเต็มไปหมด หมอกอยากอาบน้ำ ”
“ อาบอะไรตอนนี้เล่า ” เขางึมงำทั้งที่ปากยังคาบเต้าหนึ่งไว้เต็มปาก
“ นะไฟ หมอกร้อน ” เขาคายปากที่ดูดกลืนโนมเนื้อออก แล้วอุ้มเธอให้ลุกขึ้นยืนทั้งที่จุดกึ่งกลางกายยังเชื่อมต่อกันอยู่
“ อุ๊ย ไฟ ไม่เอา เดี๋ยวหมอกเดินไปเองได้ ไฟไม่สบายอยู่นะ ”
“ เราหายแล้ว บอกแล้วไง ว่าพอถ่ายทอดลมปราณให้กันมันก็เลยดีขึ้น แบบนี้ต้องถ่ายทอดลมปราณกันเรื่อย ๆ รู้ไหม เราจะได้หายดี ” คนป่วยเจ้าเล่ห์ว่า เธอได้แต่ค้อนควัก เขาอุ้มเธออยู่อย่างนั้นแล้วก้าวย่างไปยังห้องน้ำช้า ๆ ท่อนลำแข็งขึงขึ้นมาและขณะนี้กำลังดุนดันอยู่ภายในร่องรัก ซึ่งเจ้าตัวจงใจสอดเสยมันให้ล้ำลึกตามจังหวะการเดิน จนคนข้างบนครวญครางออกมาอย่างสุดจะทน
“ อื๊อ ไฟ ทำอะไรเนี่ย ”
“ ก็เดินไปห้องน้ำไง ”
“ แต่ว่ามัน… ”
“ มันเสียว มันเข้าลึก ใช่ไหมล่ะ ” เธอไม่ตอบ แต่จิกเล็บลงบนไหล่ระบายอารมณ์ราคะที่กำลังพุ่งสูงอีกครั้ง
“ เอาขาเกี่ยวเอวเราไว้ ” เขาสั่ง เธอทำงานทันที มือใหญ่เอื้อมไปช้อนสะโพกงามแล้วยกมันขึ้นลง ร่องรักที่อ้ากว้างกลืนกินดุ้นลำยิ่งใหญ่ แถมท่านี้ยังทำให้เม็ดกระสันอันน้อยเสียดสีกับลำรักได้มากขึ้น เธอครางเครือราวจะขาดใจ
“ อูว ไฟจ๋า ”
“ ดีไหม ”
“ ดี ดีมาก ”
“ เดี๋ยวมันจะดีกว่านี้ ” เขาว่าพลางเป็นฝ่ายแดะเด้งอัดลำเข้าหาเธอเองในจังหวะหนักแน่น ยิ่งทำให้ความซ่านเสียวยิ่งพุ่งสูง สาวเจ้า สติแตก ยึดไหล่แกร่งเอาไว้แล้วเป็นฝ่ายควบขับสู้กับลำรักที่อัดเข้ามาอย่างเมามันส์
แรงอัดที่ทั้งสองกระหน่ำย้ำเข้าหากันมันยิ่งแรงเร็วตามจังหวะความรู้สึก เสียงตั้บ ๆ ของเนื้อกายชายฉกรรจ์กระแทกกระทบกับเนื้อหนั่นของสาวเจ้าดังลั่นสะท้านห้อง ก่อนทั้งคู่จะผวาเข้าแลกลิ้นบดจูบอย่างร้อนแรง ร่องรักตอดตุบถี่ยิบรีดพิษออกจากลำรักอวบใหญ่เสียจนหมดสิ้น
ทั้งสองค่อยผละจากจูบเมื่ออารมณ์ผ่อนคลายลง ทว่าชายหนุ่มยังไม่ยอมถอดถอน เขานำพาทั้งคู่เข้าไปในห้องน้ำ
YOU MAY ALSO LIKE
