น้องธนูสุดแกร่ง แรงเกินร้อย - ตอนที่ 16 อาหารเที่ยงของมังกร โครินจัง!
【連載再開!】ブレイドスキル・オンライン ~ゴミ職業『サモナー』で最弱武器『弓使い』でクソステータス『幸運値極振り』の俺、いつのまにか『ラスボス』に成り上がります!~
ตอนที่ 16 อาหารเที่ยงของมังกร โครินจัง!
「ฮี้ฮี้ฮี้ฮี้ฮี้ฮี้ฮี้ฮี้ ตายแน่ーーーーーーーー!?」
ฉันรีบไปยังที่เกิดเหตุและได้เห็นสภาพที่เลวร้าย。
นั่นคือสาวน้อยหูแมวตัวเล็กใส่กิโมโนกระโปรงสั้น และถูกเถาวัลย์มัดแขนขาไว้。
เธอตะโกนลั่นขณะที่เหวี่ยงดาบสั้นในมือ แต่ข้อมือก็ถูกรัดแน่นจนไม่สามารถหนีได้。
『ฟุก๊าาาาาาาา!』
เจ้าตัวที่จับสาวน้อยกิโมโนไว้นั้นคือ มอนสเตอร์พืชตัวใหญ่ที่เหมือนดอกไม้ผสมกับดราก้อน。
เจ้านั่นเปิดปากที่มีเมือกเยิ้มและเอาหน้าเข้าไปใกล้พร้อมที่จะกิน!
「หวาา!? ขอร้องเถอะ อย่ากินเลยน้าーーー!」
โอ๊ะ สถานการณ์วิกฤติสินะ!
ฉันวางลูกศร4ดอกลงบนคันธนูอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็ยิงไปยังเถาวัลย์ที่มัดแขนขาของเธอไว้!
เถาวัลย์ที่ถูกเล็งขาดกระจุยจนปล่อยสาวน้อยกิโมโนลงสู่พื้น。แต่ก่อนที่เธอจะร่วงลงสู่พื้น ฉันก็รีบเข้าไปรับร่างเล็กๆของเธอไว้。
「โอ๊ะ。บาดเจ็บอะไรไหม?」- ยูริ
「ขะ ขอบคุณค่ะ……!」
อุ๊ก……เพราะค่าความแข็งแกร่ง0จึงอุ้มเธอได้ไม่กี่วิ。จากนั้นจึงวางสาวน้อยลงที่พื้นและจ้องไปที่ดราก้อนนั่น。
และคำอธิบายมอนสเตอร์ก็ปรากฏขึ้นมา。
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
แรร์มอนสเตอร์:ดราก้อนแพลนท์
มอนสเตอร์พืชที่กินศพมังกรและเอาความแข็งแกร่งนั้นมาเป็นของตัวเอง。
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
『ฟุก๊าーーーーーーー!』
ดราก้อนแพลนท์ส่งเสียงคำราม。สงสัยคงโกรธที่ขัดจังหวะอาหารถึงได้ยิงเถาวัลย์มาทางนี้。
「อ อันตรายนะ!? หนีกันเถอะ!」
สาวน้อยกิโมโนตะโกนขึ้นมาเช่นนั้น
「เอาน่า รอแล้วคอยดูซะ。――ไปกันเลย พวกเอ็ง!」- ยูริ
『เกียชาาาาาาา!』
เถาวัลย์ที่ยิงมาถูกปอนทาโร่แฟมิลี่ยิงกลับด้วยความเร็วสูง! และจบด้วยปอนทาโร่นัดสุดท้ายเข้าที่หัวมังกร!
『ฟุก๊าาาาาาา!?』
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
สกิล【ไจแอนท์คิลลิ่ง】ทำงาน! ความเสียหายเพิ่ม!
สกิล【โจมตีถึงตาย】ทำงาน! ความเสียหายเพิ่ม!
สกิล【แอปโซลูทซีโร่】ทำงาน! ความเสียหาย2เท่า!
คริติคัลฮิต! ความเสียหายเพิ่มขึ้นอย่างมากจากการโจมตีจุดอ่อน!
สกิล【เทพแห่งความตายไร้ปราณี】ทำงาน! ความเสียหายคริติคัลเพิ่ม!
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
ดราก้อนแพลนท์ส่งเสียงโหยหวนจากสกิลเพิ่มความเสียหายมากมาย。
นอกจากนี้สาวน้อยที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้างหลังก็ส่งเสียงออกมาเช่นกัน。
「เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋!? ทั้งที่บอกกันว่าลูกศรนั้นความแม่นยำต่ำ แต่ยิงโดนเถาวัลย์ที่พุ่งมาทุกอัน!? เหนือสิ่งอื่นใดยังทำความเสียหายต่อดราก้อนแพลนท์แบบเยอะมากในทีเดียว!?
นี่เธอ ใช้ธนูอะไรกัน……เดี๋ยวนะ นั่นมัน『ธนูผู้เริ่มต้น』ไม่ใช่รึไง!? ทำไมถึงใช้ไอ้นั่นล่ะค้า!?」
「อ๊าา ก็ฉันค่าความแข็งแกร่ง0นี่สิ ก็มีแต่อุปกรณ์นี่ล่ะที่ใช้ได้」- ยูริ
「ความแข็งแกร่ง0!?」
สาวน้อยกิโมโนหูแมวส่งเสียง กี๊กี๊ ออกมาซะดัง。และฉันได้รวบรวมพวกปอนทาโร่ที่ยิงไปที่ดราก้อนแพลนท์โดยมีเธอคอยมองอยู่ข้างๆ。
「ไปกันเลยพวกเอ็ง! 『เพาเวอร์เบิร์ส』『สปิดเบิร์ส』、『ไฮเปอร์เพาเวอร์เบิร์ส』『ไฮเปอร์สปิดเบิร์ส』!」- ยูริ
ด้วยMPที่เพิ่มขึ้นมา จึงใส่อาร์ทเสริมแกร่งได้หลายอัน!
เหล่าลูกศรสีดำนับไม่ถ้วนส่งเสียงหึ่งๆออกมา。จากนั้นก็วางลงบนคันธนู
「จบกัน เท่านี้นี่ล่ะーーーー!」- ยูริ
『อุเกี๊ยะーーーーーーー!?』
ทำการยิงพร้อมกันไปที่ดราก้อน! พวกปอนทาโร่ที่เสริมพลังจนถึงขีดจำกัดทำการระเบิดหัวเจ้านั่น และร่างใหญ่ๆก็ล้มทรุดลงที่พื้น!
จังหวะเดียวกันก็มีเสียงชวิ้งดังกึกก้องขึ้นในป่า และมีข้อความจากเมสเสจซังปรากฏต่อหน้า。
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
แรร์มอนสเตอร์:ดราก้อนแพลนท์ ถูกจัดการ!
ยูริ เหล่าปอนทาโร่ และโคริน ได้รับค่าประสบการณ์!
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
โคริน? ……อ๊าา ชื่อของสาวน้อยตัวเล็กในชุดกิโมโนนั่นรึ。จะบอกว่าทำความเสียหายได้นิดหน่อยก่อนที่ฉันจะเข้าไปช่วย เลยถือว่าร่วมสู้ด้วยงั้นรึ。
เมื่อมองไปที่เธอคนนั้น ร่างของเธอกำลังสั่นขณะที่มองดูร่างของดราก้อนหายไป。
「ฮะ ฮ๊าาาาาา……!? ไม่มีทางที่จะจัดการแรร์มอนสเตอร์ที่สเตตัสสูงแบบนั้นด้วยธนูผู้เริ่มต้นเด็ดขาด……!
น นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันค้า! แล้วก็อาชีพ『อาร์เชอร์』เนี่ย ไม่ยักรู้ว่ามีอาร์ทที่พุ่งลูกศรสีดำสนิทอย่างกับเลเซอร์ด้วย!?」
「แหม ฉัน『ซัมมอนเนอร์』ต่างหาก」- ยูริ
「ซ ซัมมอนเนอร์!? ไอ้ที่จับมอนสเตอร์อย่างยากลำบากนั่น ไอ้ที่พออัญเชิญมอนสเตอร์ออกมาแล้วจะกินพื้นที่ในปาร์ตี้ ไอ้ที่เพลเยอร์ว่ากันว่าเลือกอาชีพปกติจะเก่งกว่านั่นอะนะ!?」
……โครินจังพูดเร็วสุดๆจนแทบลืมหายใจเลยวุ้ย。จากที่พูดมาดูท่าจะรู้รายละเอียดเกมนี้ดีแฮะ。
「โคริน หรือว่าเธอเป็นพวกเบต้าเทสเตอร์? ……อาจจะถามอะไรแปลกๆ แต่ว่า ได้เขียนข้อมูลโกหกในเว็บกลยุทธ์หลอกผู้เล่นใหม่รึเปล่า?」- ยูริ
「เอ๊ะ ก็จริงที่เป็นเบต้าเทสเตอร์ แต่จำไม่ได้ว่าทำอะไรอย่างนั้นนะ……」
「อ๊าา~งั้นรึงั้นรึ โทษทีนะ! ถ้ารู้จักไอ้เจ้าพวกที่ทำอย่างนั้นก็บอกหน่อยนะ เพราะจะไปฆ่ามันไงล่ะ」- ยูริ
「ไปฆ่า!? นี่แค้นอะไรคนพวกนั้นเนี่ย!?」
หูแมวของโครินตั้งผึงขึ้นมาทันที。อะไรกัน ไม่ใช่ใส่แต่เป็นติดตัวเลยงั้นเรอะ! สุดยอด!
「โทษทีนะโคริน แต่หูแมวนั่นขอจับได้ไหม……?」- ยูริ
「จะได้ ได้ยังไงเล่า!? ไอ้นี่มันอ่อนไหวกว่าหูจริงอีกนะ!」
เธอทำการเอามือกุมหัวซ่อนหูแมวในทันที。ชิ ไม่ได้งั้นรึ~。
「ก็มีอะไรอยากจะถามมากมาย แต่ว่า……ยังไงก็ตาม ขอบคุณนะ ยูริซัง。เกือบตายแล้วเชียว……」
「ไม่ต้องคิดมาก。แต่จะว่าไป ทำไมมาอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ? ไม่มีสหายคนอื่นรึ?」- ยูริ
ขณะที่คุยก็เอามือวางบนหัวเข่าและมองไปที่ดวงตา。จากนั้นดวงตาอันโตของเธอก็เปล่งประกาย
「หุหุหุ! มันก็แน่นอนอยู่แล้ว กำลังเล็งเป้าที่เคลียร์ดันเจี้ยนนี้โซโล่ยังไงล่ะ! เมื่อวาน มีคนที่ชื่อยูริซังเคลียร์ดันเจี้ยนโซโล่ได้เร็วที่สุดใช่ไหม!? ฉันที่เป็นเบต้าเทสเตอร์ก็ต้องตาม………เดี๋ยวนะ อ๊ะーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー!?
ระระระระระระระ หรือว่า เป็นยูริซังเมื่อวาน……!?」
「อาา นั่นฉันเอง」- ยูริ
「ฮ๊าาาาาาาา!? ซัมมอนเนอร์ที่ใช้ธนูและค่าความแข็งแกร่ง0 จัดการเคลียร์โซโล่งั้นหรือค้า!?」
「โอ้วว! แถมค่าโชคล้วนด้วยนะเออ!」- ยูริ
「เดี๋ยวนะ ค่าโชคล้วน!? ค……คนที่มีสเตตัสบ้าบออย่างนั้น ได้ก้าวข้ามผ่านฉันไป……เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋เอ๋~……!」
โครินกรีดร้องจนวิญญาณออกจากร่างหน้าซีดตัวแข็งทื่อ。
เฮ้~กลับมาได้แล้ว~?