เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส - ตอนที่ 109: การเผชิญหน้า 1

 

เจี่ยนชูฉิงและคนอื่นๆ อยู่ที่บ้านเก่าจนกระทั่งบ่ายก่อนที่จะกลับไป

เมื่อกลับจากบ้านเก่าตระกูลเจี่ยนจนถึงคฤหาสน์ตระกูลเจี่ยน เจี่ยนหยุ่นน่าวก็อดไม่ได้ที่จะตามหาโม่ชืออวิ้นเมื่อตอนที่เขาออกจากรถ

เขาต้องการที่จะถามเธอว่าทำไมเธอจึงทำอะไรแบบนี้ และทำไมเธอจึงต้องโกหกเขา

โม่ชืออวิ้นอยู่ที่บ้านในห้องของเธอและยุ่งอยู่กับการเรียนในวันหยุด 

เพื่อที่จะให้ผ่านการสอบเข้าวิทยาลัยในปีหน้า เพื่อที่จะได้เรียนในมหาวิทยาลัยที่ดี เธอต้องเพิ่มความพยายามเป็นสองเท่า

ในขณะที่ทบทวน เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเจี่ยนหยุ่นน่าว

โม่ชืออวิ้นมีความรู้สึกแย่เมื่อเธอได้ยินเจี่ยนหยุ่นน่าวพูดขอให้เธอออกมาข้างนอกเพื่อที่จะถามอะไรบางอย่าง

โม่ชืออวิ้นบีบโทรศัพท์ในมือแน่นจนปลายนิ้วขาวซีด

เธอแอบเตือนใจของตนเอง ถ้าเป็นเรื่องของขวัญวันเกิดของพี่ชายคนโต เธอควรจะตอบเหมือนดังที่เธอตั้งใจไว้แต่แรก และต้องไม่แสดงความขี้ขลาด นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวพันกับงานของแม่เธอ และเธอก็จะไม่ทำลายชีวิตและความหวังของแม่ 

หลังจากที่ทำใจหนักแน่นได้แล้ว โม่ชืออวิ้นก็เดินออกไปข้างนอก

เธอเห็นเจี่ยนหยุ่นน่าวตรงเข้ามาหา และดวงตาที่มืดหม่นของเจี่ยนหยุ่นน่าวก็แสดงความโกรธออกมาอย่างชัดเจน

โม่ชืออวิ้นมั่นใจว่าเจี่ยนหยุ่นน่าวต้องรู้เรื่องอะไรบางอย่าง เธอเริ่มรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย ฝ่ามือของเธอเปียกชื้น

“เธอได้ให้ของขวัญพี่ชายคนโตของฉันหรือเปล่า” เจี่ยนหยุ่นน่าวถามโม่ชืออวิ้นตรงๆ

“มีอะไรเหรอ” เสียงของโม่ชืออวิ้นนุ่มนวล แกมประหลาดใจอยู่เล็กน้อย

“ฉันก็กำลังถามเธออยู่นี่ไง เธอได้ให้ของขวัญพี่ชายคนโตของฉันหรือเปล่า ฉันต้องการให้เธอตอบตามความเป็นจริง”

“ฉันให้สิ… ฉันวางไว้ที่ประตูในวันนั้น…”

“เธอโกหกฉันเหรอ” เจี่ยนหยุ่นน่าวกัดฟันกรอด “พวกเราพบตัวคนที่ให้ของขวัญแล้ว ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องโกหกฉันด้วย”

เจี่ยนหยุ่นน่าวคิดว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหน สิ่งที่เขาเป็นกังวลก็คือคนที่เขาสนิทชิดเชื้อต่างพากันทรยศเขา

แรกสุดก็คือเจี่ยนอีหลิง ตอนนี้เป็นโม่ชืออวิ้น

“ฉันไม่ได้โกหกนะ…” เสียงของโม่ชืออวิ้นสั่นเล็กน้อย มือของเธอกำแน่น

“ยังไม่บอกความจริงกับฉันอีกเหรอ”

โม่ชืออวิ้นกล่าวว่า “ไม่ ต้องมีบางอย่างไม่ถูกต้อง… ฉันทำผิดอะไรเหรอ ฉันไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นใช่ไหม ถ้าฉันไม่ได้ให้ของขวัญ ฉันจะพูดว่าฉันให้ไปทำไมกัน โกหกแบบนั้นนั้นย่อมถูกพบได้อย่างง่ายดาย…”

โม่ชืออวิ้นอธิบายต่อให้เจี่ยนหยุ่นน่าวฟัง “หากว่าคนที่ให้ของขวัญปรากฏตัวขึ้นจริงๆ ฉันก็จะถูกพบว่าโกหก ฉันไม่มีเหตุผลที่จะตั้งใจโกหกแบบนั้น”

เป็นความจริงที่โม่ชืออวิ้นและป้าโม่ไม่ได้ตั้งใจพูดโกหก ในเมื่อการโกหกแบบนั้นย่อมถูกเปิดเผยได้โดยง่าย และก็ไม่ต่างไปจากการแกว่งเท้าหาเสี้ยน

เจี่ยนหยุ่นน่าวมองไปยังดวงตาที่มีน้ำตาคลอของโม่ชืออวิ้น และความมั่นใจที่จะซักถามโม่ชืออวิ้นของเขานั้นก็ลดลงไปกว่าครึ่ง

ใช่แล้ว การโกหกแบบนั้นกระจอกเกินไป

โม่ชืออวิ้นกล่าวว่า “ของขวัญเป็นสิ่งที่มาจากใจ ไม่ได้แพงมาก ฉันไม่มีเหตุผลจริงๆที่จะทำแบบนั้น”

“ถ้ายังงั้นแล้วทำไมพี่ชายคนโตของฉันถึงได้รับของขวัญจากคนอื่น ไม่ใช่ของเธอ”

“นี่… ฉันไม่รู้เรื่องนี้ ฉันใส่ของในถุงกระดาษแล้ววางมันที่ประตู เมื่อฉันเห็นป้าอันเอามันเข้าไปในระหว่างอาหารเย็น ฉันก็คิดว่านั่นเป็นของฉันจริงๆ..” โม่ชืออวิ้นอธิบายอีกครั้ง

ในใจของโม่ชืออวิ้นนั้นกระวนกระวายเมื่อตอนที่เธอพูด และฝ่ามือของเธอก็เปียกชื้นมาก

เธอโกหกไม่เก่ง แต่ในครั้งนี้ เพื่อแม่ของเธอ เธอได้แต่กัดฟันพูดทุกอย่างให้กลมกลืน

เจี่ยนหยุ่นน่าวขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าโม่ชืออวิ้นนั้นพูดถูก แต่พ่อแม่พี่ชายของเขาก็ไม่ได้โกหกเขาเช่นเดียวกัน