เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 34 ความลับ
น่าเสียดาย…
"เป้ยอี เป้ยอี คุณใช่ไหม?" เสียงของเซี่ยอวี่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เฉินเป้ยอีเม้มริมฝีปากของเธอ โชคชะตาเป็นอะไรไป … ถึงที่นี่แล้ว ก็ยังสามารถพบคนรู้จักได้ เธอถอนหายใจให้กับโชคชะตา …
เธอหันกลับมามองเซี่ยอวี่ เขาแต่งตัวคล้ายกับที่เธอเห็นตอนที่หนิงเส่าเฉินมีงานหมั้น
แต่ทันใดนั้น ระยะห่างระหว่างทั้งสองก็เปิดออก
ไม่ว่าตัวตนของเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร ก็มักจะมีช่องว่างระหว่างทั้งสองที่ไม่สามารถเชื่อมโยงกันได้
เธอถอนริมฝีปากฝืนยิ้ม "เซี่ยอวี่ … "
เซี่ยอวี่ก้าวไปข้างหน้าดึงเธอ และเดินไปจนสุดทางเดิน "ทำไมคุณถึงออกจากตระกูลหนิงกะทันหัน คุณบอกว่าคุณเป็นอะไรกับเสี่ยวซีไม่ใช่เหรอ … "
เฉินเป้ยอีปิดปากของเขา และความนุ่มนวลของปลายนิ้วทำให้หัวใจของเซี่ยอวี่สั่นไหว
ทันใดนั้น เขาก็คว้ามือของเฉินเป้ยอี “เป้ยอี คุณเกลียดผมมากไหม ผมโทรหาคุณ ส่งข้อความแต่คุณไม่ตอบกลับผม … ”
เฉินเป้ยอีกลัวเซี่ยอวี่ที่เป็นแบบนี้ เธอจึงแสร้งเป็นลูบผม ดึงมือออก และถอยหลังสองสามก้าว เพื่อสร้้างความห่างเหิน " เซี่ยหอวี่คุณก็รู้ว่าระหว่างเราเป็นไปไม่ได้ คุณ … ปล่อยฉันไปเถอะ คุณเป็นแบบนี้ มันทำให้ฉันลำบากใจ "
สีหน้าของเซี่ยอวี่เปลี่ยนไป“ ลำบากใจเหรอ เป้ยอี คุณรู้ว่า ผมชอบคุณ ผมไม่สนใจเรื่องอื่ นคุณจะลำบากใจอะไร?
"คุณไม่สนใจว่า ครอบครัวของคุณจะรู้สึกยังไงเหรอ" เฉินเป้ยอีโพล่งออกมาและรู้สึกได้ทันทีว่าคำเหล่านี้ดูเหมือนจะมีความหมายอื่น
เธอคิดจะอธิบาย
แต่เซี่ยอวี่จับมือของเธอและเดินไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยงด้วยความตกใจ "เซี่ยอวี่ คุณจะทำอะไร?"
เซี่ยอวี่พาเธอเดินไปอย่างรวดเร็วและพูดว่า "วันนี้ ผมจะบอกทุกคนว่า ผมเซี่ยอวี่รักเฉินเป้ยอี ผมจะดูว่าใครจะมีความคิดเห็นอย่างไร"
เขาพูดอย่างนั้นและเขาก็ทำเช่นนั้น
ทันทีที่เซี่ยอวี่ดึงมือของเธออย่างแรง ความแตกต่างของความแข็งแกร่งก็มาก จนเธอไม่สามารถเอามือออกได้ เมื่อเห็นว่าใกล้จะมาถึงห้องจัดเลี้ยง เดิมทีเธอรู้สึกไม่สบายอยู่แล้วหลังจากลงจากเรือ ความกังวลของเฉินเป้ยอีทำให้เธอเป็นลมอย่างรวดเร็ว
"เป้ยอี … " รู้สึกว่ามีคนเรียกเธอ เฉินเป้ยอีอยากจะลืมตา แต่เธอก็รู้สึกตาหนักมาก มีหลายอย่างถ่าโถมมามากเกินไป
เธอขอแค่ให้เธอนอนหลับสักพัก
ห้องจัดเลี้ยง
หลิวซูกระซิบคำสองสามคำที่หูของหนิงเส่าเฉิน และคิ้วของหนิงเส่าเฉินก็ขมวดเข้าหากัน
"เกิดอะไรขึ้น เส่าเฉิน？" เกาเหวินจิบไวน์แดงแล้วถามเบา ๆ
"ไม่มีอะไร คุณไปคุยกับพวกเขาก่อน เดี๋ยวผมกลับมา" พูดเส็จ เขาและหลิวซูก็ออกจากห้องจัดเลี้ยง
ทันทีที่หนิงเส่าเฉินก้าวเท้าออกไป ชายคนหนึ่งก็โน้มตัวไปข้างหน้า
ชายที่อยู่ตรงหน้า เขาแม้หน้าไม่ดีเท่าหนิงเส่าเฉิน แต่ก็มีความโดดเด่นท่ามกลางแขกผู้ชายจำนวนมากในสถานที่จัดงานอย่างไม่ต้องสงสัย
“คุณมาที่นี่ทำไม?” หลังจากที่เกาเหวินเห็นว่าใครมาแล้วใบหน้าก็จมลง
ชายคนนั้นชนแก้วไวน์แดงในมือเบา ๆ กับแก้วในมือของเกาเหวิน และพูดเสียงเบาๆว่า "เสี่ยวเหวิน คุณไม่อยากรู้ว่าน้องเขยของผมไปทำอะไรเหรอ?"
"คุณอยากจะพูดอะไร?" เกาเหวินก้มหัวลงปกปิดความรังเกียจในดวงตาของเธอ
ชายคนนี้เป็นพี่ชายต่างแม่ของเธอ ชื่อเกาไห่
ห่างจากวันเกิดของเธอเพียงไม่กี่วัน กล่าวคือพ่อของเธอมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน และให้กำเนิดเธอและเกาไห่
เนื่องจากทั้งสองอายุห่างกันเพียงไม่กี่วัน เมื่อเกาไห่ถูกพากลับ พ่อเขาจึงบอกกับสาธารณชนว่า แม่คลอดลูกแฝดคู่หนึ่ง
ต่อมา แม่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า
วัยเด็ก เธอไม่รู้ตัวและเธอคิดว่าเกาไห่เป็นพี่ชายของเขาจริงๆ จึงชอบที่จะติดกับเขาตั้งแต่เด็ก
จนกระทั่งขึ้นมัธยมต้นและได้ยินพ่อแม่ของเธอทะเลาะกัน จนเธอได้รู้ว่าา พี่ชายของเธอเกิดจากผู้หญิงคนหนึ่งให้ที่อยู่ข้างนอก
และแม่เธออยู่อย่างไม่มีความสุขมาหลายปี เพราะเกาไห่ที่ ดังนั้นหลังจากวันนั้น เธอก็ไม่ได้มีสีหน้าดีกับเกาไห่เลย
แต่เกาไห่ ติดตามเธอมาโดยตลอดและชอบใจเธอ
“พี่คิดว่า เขาไม่มีความรักให้เธอจริงๆ แล้วทำไมเธอถึงตื๊อเขาขนาดนี้”
"ใครบอกนายว่า เขาไม่รักฉัน เขาดีกับฉันมาหลายปีแล้ว นายตาบอดหรือเปล่า？ ถ้าเขาไม่รัก นายคิดว่าด้วยบุคลิกของเขา เขาจะหมั้นกับฉันเหรอ？" เกาเหวินคำรามอย่างไม่หยุดยั้ง ความโกรธที่ถูกระงับทำให้เธอตัวสั่น แม้ว่าเกาให่จะพูดความจริง แต่เธอก็ไม่อยากยอมรับว่า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอพยายามหนักมาก เธอให้ความสำคัญกับหนิงเส่าเฉินทุกอย่าง และแม้กระทั่งเปลี่ยนความชอบของเขาด้วย เธอไม่เชื่อว่าเขามองไม่เห็น และเธอก็ไม่เชื่อว่าเขาแค่อยากแต่งงานกับเธอด้วยความรู้สึกขอบคุณ
เกาไห่ขมวดคิ้ว เป็นเวลาหลายปี แม้ว่าพ่อของเขาและเกาเหวินจะไม่เคยบอกเขาว่า พวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ แต่เขาก็ยังมีความเข้าใจในสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ในเวลานี้
ความเมตตาที่ไม่ได้เป็นของพวกเขาในตอนนั้น แต่พวกเขาอดทนต่อความโปรดปรานมานานหลายปี ด้วยนิสัยที่ร้ายกาจของหนิงเส่าเฉิน หากวันหนึ่งในอนาคต เขาจะค้นพบความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้
นับประสาอะไรกับการแต่งงาน เขากลัวว่าพ่อและน้องสาวจะถูกทำให้พินาศด้วยหนิงเส่าเฉิน
“อย่าให้พี่พูด เสี่ยวเหวิน ทำไมหนิงเส่าเฉินถึงหมั้นกับเธอ เธอไม่เคยรู้？ ถ้าวันหนึ่ง เธอทำให้เขาค้นพบว่า ความเมตตานั้นเป็นเรื่องโกหก เธอว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ? ดังนั้น ปล่อยเขาไปให้เร็วๆก่อนที่เขาจะพบความจริง เขาก็จะรู้สึกผิดและขอบคุณเธอ "เกาไห่รู้สึกสงสารน้องสาวคนนี้มาก ไม่ว่าเธอจะปฏิบัติกับเขาอย่างไร เขาก็ทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานด้วยความเจ็บปวดเพียงเล็กน้อย หนิงเส่าเฉินไม่รักเธอ เขาเป็นผู้ชาย เขาเข้าใจ
เกาเหวินมองกลับไปไม่รู้ตัวและมองไปรอบ ๆ เธอรู้สึกโล่งใจเมื่อไม่มีใครอยู่แถว ๆ สามหรือสี่เมตรที่พวกเขาพักอยู่“ เกาไห่ นายไม่คิดว่าฉันได้จะดีเหรอ? นอกจากพ่อ นายและฉัน ไม่มีใครรู้ตราบใดที่เราไม่พูด เขาก็จะไม่มีวันรู้”
ความมุ่งมั่นของเธอทำให้เกาไห่ขมวดคิ้ว
เขาพยายามดิ้นรน และในที่สุดก็ตัดสินใจ หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อเปิดอินเทอร์เฟซรูปภาพและส่งให้เกาเหวิน“เธอดูนี่เอาเอง”
YOU MAY ALSO LIKE
