เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - ตอนที่ 43 ระดับ 10 เนี่ยนะ?!

บทที่ 43 ระดับ 10 เนี่ยนะ?!

“บอสเหรอ? แรคคูนดิน?”

หลังจากวิเคราะห์ข้อมูลของสิ่งมีชีวิตตรงหน้า ซูเย่ก็พบว่ามอนสเตอร์ที่ดูคล้ายกับหมูแต่เห่าได้นี่คือบอสของพื้นที่ระดับ 10

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงดูประหลาดขนาดนี้

แรคคูนดิน สิ่งมีชีวิตในตำนาน มีความสามารถในการขุดดิน

ด้านล่างของคำบรรยายมีแถบพลังชีวิตยาว ๆ แถบหนึ่งปรากฏอยู่

“แสดงว่ามีแค่บอสของระดับเท่านั้นที่มีแถบพลังชีวิต…”

ตั้งแต่ตอนแรกที่เข้าเกมมา ซูเย่ก็สังเกตมอนสเตอร์แต่ละชนิดอย่างละเอียด มอนสเตอร์ตรงหน้าคือมอนสเตอร์ตัวแรกที่เขาเห็นว่ามีแถบพลังชีวิต และมันก็เป็นถึงบอสของระดับ…

“ถ้าเราฆ่าบอสระดับ 10 ตัวนี้ได้ ก็น่าจะได้ค่าประสบการณ์มากพอที่จะทำให้เลื่อนเป็นระดับ 3 ได้สินะ?” เขาเอ่ยกับตัวเองเบา ๆ

ซูเย่ก้าวเท้าไปด้านหน้าและใช้มือตีเบา ๆ ที่ด้านหลังของมัน

แต่เจ้าแรคคูนกลับไม่สนใจเขาเลยสักนิด มันยังคงขุดดินต่อไป

ชายหนุ่มจึงตีแรงกว่าเดิม

แต่อีกฝ่ายเพียงเหลือบสายตามามองเขาอย่างดูถูกและยังคงเมินเขาต่อไป

“ไอ้เจ้านี่…ไม่สนใจฉันเลยสินะ?”

ซูเย่ยิ้ม เขาเดินไปด้านข้างของมันและเตะกองดินทั้งหมดที่มันขุดขึ้นมากลับลงหลุมไป

เมื่อเห็นแบบนี้ เจ้าแรคคูนก็ต้องเพิ่มความเร็วขุดดินอย่างแรงเพื่อขุดดินที่กลบหลุมของมันออกไป

ทว่าเมื่อมันขุดขึ้นมา ซูเย่ก็เตะกลับลงไปอีก

“กรรรร!”

มันเงยหน้าที่ฝังอยู่ในดินขึ้นมามองซูเย่อย่างเกรี้ยวโกรธ แยกเขี้ยวคมออกมาคล้ายหมูป่าและคำรามเสียงดังออกมาจากลำคอ

ตอนนี้มันกำลังโมโหเป็นอย่างมาก

เท้าที่ดูคล้ายกับเท้าไก่เหยียบลงบนพื้นอย่างรุนแรง เล็งตะปบลงที่ร่างของซูเย่

“ผู้รู้แก่การณ์จะไม่อยู่ใต้พาลภัย!” ในขณะเดียวกัน ซูเย่เอ่ยคาถาบทหนึ่งออกมาโดยสัญชาตญาณทันที ทว่าทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตัว….

ที่นี่ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง คาถาเขาอาจไม่ได้ผล

แต่แล้วเรื่องอัศจรรย์บางอย่างก็เกิดขึ้น

“ตู้ม——” เสียงของอะไรบางอย่างตกกระทบลงกับพื้น

พลังที่มองไม่เห็นตกลงมาจากท้องฟ้า กระแทกเข้ากับร่างของบอสระดับ 10 เข้าอย่างจัง

ร่างขนาดใหญ่ล้มลงกับพื้นจนฝุ่นคละคลุ้งไปทั่ว

“อะไรเนี่ย?” ประกายแห่งความประหลาดใจฉายชัดขึ้นมาในดวงตาของซูเย่

“เกมนี้สามารถทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”

เมื่อรู้เช่นนี้ ซูเย่จึงลองใช้เคล็ดวิชาเพื่อดูดซับพลังปราณที่อยู่โดยรอบ ทว่ามันกลับไม่สามารถดูดซับได้

“ที่นี่ไม่มีพลังปราณ เพราะฉะนั้นเราคงไม่สามารถฝึกฝนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งได้” ซูเย่พึมพำกับตัวเอง

“ไม่มีพลังปราณ แต่กลับสามารถใช้คาถาได้ และคาถาที่เพิ่งใช้ไปก็ไม่ได้ใช้พลังปราณเลยสักนิด”

“ช่างเป็นสถานที่ที่น่าพิศวงจริง ๆ!”

ความสงสัยภายในใจของเขาทวีความรุนแรงขึ้นกว่าเดิม

“กรรร!”

เจ้าบอสตรงหน้าตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาจากพื้น สะบัดเศษดินที่เปื้อนอยู่บนตัวและพุ่งเข้าหาซูเย่ด้วยความโกรธ ดูเหมือนว่าการกระทำเมื่อครู่นี้จะทำให้มันฟิวส์ขาด

“รอบนี้ดาบคงไม่จำเป็น” ซูเย่มองภาพตรงหน้าและเอ่ยออกมา ขณะที่ปักดาบเล่มใหญ่ในมือของตนลงกับพื้น

วินาทีที่มอนสเตอร์ตรงหน้ามาถึงตัว แขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มก็ยื่นไปคว้าคมเขี้ยวทั้งสองที่ยื่นออกมาจากปากของมันเอาไว้ จากนั้นจึงส่งแรงไปที่เอวและบิดตัวสุดกำลัง

เหมือนกับการทุ่มลูกเหล็กในกีฬาโอลิมปิก

การบิดลำตัวทำให้ให้เกิดการหมุนของวงแขน จากนั้นแรงทั้งหมดภายในร่างจึงถูกส่งมารวมกันอยู่ที่ปลายแขนทั้งสองข้างและฟิ้ว~

บอสมอนเตอร์ที่มีความสูงประมาณคนสองคนยืนต่อกันถูกซูเย่เหวี่ยงจนตัวลอย

ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นดาบของตัวเองที่ปักอยู่กับพื้น มือทั้งสองข้างที่จับเขี้ยวขนาดใหญ่อยู่ก็กดให้ส่วนคอของมอนสเตอร์เสียบเข้ากับตัวดาบทันที

ทว่าสิ่งมีชีวิตตรงหน้ากลับรู้ทัน มันบิดตัวในอากาศและหลบใบมีดคมได้อย่างว่องไว

แต่ซูเย่ก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไปเช่นกัน เขาต่อยไปที่ส่วนคอซึ่งเป็นจุดอ่อนของมันอย่างแรง

“กร๊อบบบ——”

กระดูกส่วนคอของมันหักลงภายในคราวเดียว

“โครมมม” ร่างใหญ่กระเด็นออกไปก่อนจะตกกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง

เศษฝุ่นลอยคลุ้งไปในอากาศ

ประกายแสงสีขาวสว่างขึ้น ห่อหุ้มร่างของซูเย่เอาไว้ตั้งแต่เท้าขึ้นมา ทุกอย่างเกิดขึ้นประมาณสามวินาทีก่อนที่แสงสีขาวดังกล่าวจะจางหายไป

หลังจากนั้น สิ่งแรกที่ชายหนุ่มเห็นก็คือดาบโบราณเล่มหนึ่งที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา

ในตำแหน่งที่ร่างของมอนสเตอร์บอสสลายไป ดาบโบราณที่ทำจากทองสัมฤทธิ์ปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดคิด

“ดาบเหรอ?”

ซูเย่เดินเข้าไปใกล้ ๆ หยิบมันขึ้นมา และเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นคำสองคำที่ถูกสลักไว้บนตัวดาบเล่มนี้

‘ดาบเวหา!’

“100,000 หยวน?”

ดวงตาของชายหนุ่มเป็นประกายขึ้น ตอนนี้เขากำลังขัดสนอยู่พอดี และไม่น่าเชื่อว่าเขาจะโชคดีขนาดที่ได้พบของเพียงสิ่งเดียวที่มีข้อมูลแสดงอยู่ในหน้าเว็บไซต์ที่เป็นทางการของเกม “Fantasy Dream”

“ขาย!”

นี่คือความคิดแรกในหัวของเขา

ช่างน่าเสียดายที่มันไม่มีของรางวัลอย่างอื่นปรากฏขึ้นแถวนี้

ทันใดนั้นเอง หน้าต่างค่าสถานะก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของซูเย่

“ค่าประสบการณ์ของของคุณเต็มแล้ว ต้องการจะเลื่อนเป็นระดับ 10 หรือไม่?”

เร็วจัง?

ซูเย่ไม่คิดเลยว่าเพียงแค่ฆ่าบอสระดับ 10 จะสามารถทำให้เขาเลื่อนจากระดับ 3 ไประดับ 10 ได้

แล้วจู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ถึงประโยคสั้น ๆ ประโยคหนึ่งที่ปรากฏอยู่บนเว็บไซต์หลักของเกม “Fantasy Dream”

‘สิ่งที่สำคัญที่สุดในเกมนี้ก็คือการเลื่อนระดับให้ได้สูง ๆ ’

ด้วยเหตุนี้ ไม่ว่าจะเป็นการฆ่ามอนสเตอร์ธรรมดาหรือมอนสเตอร์บอส รางวัลที่ได้ก็คือค่าประสบการณ์ที่สูงมาก ๆ

“ไม่คิดเลยว่าจะได้ค่าประสบการณ์มากขนาดนี้” ซูเย่เอ่ยพร้อมกับถอนหายใจออกมา

“ตกลง”

ประกายแสงสว่างปรากฏขึ้นเบื้องหน้าอีกครั้ง ปกคลุมร่างของเขาทั้งร่างเอาไว้

“ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ตอนนี้คุณเป็นผู้เล่นคนแรกที่เลื่อนขึ้นเป็นระดับ 10 ปลดล็อกพื้นที่ที่อยู่ตั้งแต่ระดับ 10 ขึ้นไป…”

ทันใดนั้นโต๊ะทรายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของซูเย่

มันเป็นแผนที่จำลองสภาพภูมิศาสตร์ที่ใหญ่กว่าเดิม แต่พื้นที่ที่อยู่เหนือระดับ 10 ทั้งหมดกลับถูกปกคลุมด้วยสีแดงพร้อมทั้งมีข้อความว่า: ไม่สามารถเข้าถึงได้ชั่วคราว

“ปลดล็อกแล้วนี่ ทำไมถึงยังเข้าไม่ได้อีก?”

ชายหนุ่มมึนงงเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ข้อความอีกข้อความก็ปรากฏขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน

“ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะสำหรับการเป็นผู้เล่นคนแรกที่ขึ้นระดับ 10 ในโลกแห่ง “ความฝัน” ทางระบบจะทำการประกาศเรื่องนี้ลงในเซิร์ฟเวอร์ ต้องการซ่อนชื่อของตัวเองหรือไม่?”

“ซ่อน” ซูเย่กดไปที่แถบซ่อนทันที

และทันใดนั้นเอง ข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า: ถึงผู้เล่นทุกท่าน เกมกำลังจะปิดลงในอีก

3 นาที โปรดเตรียมพร้อมสำหรับการออกจากเกม ขอให้เป็นวันที่ดี

ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าหมดเวลาแล้ว ดังนั้นเขาจึงออกจากเกมทันที

ซึ่งภายในเวลาเดียวกันนั้น ผู้เล่นที่อยู่ภายในโลกแห่งเกมทุกคนก็ได้ระดับแจ้งเตือนเหมือนอย่างซูเย่และเตรียมจะออกจากเกมเช่นกัน

ทว่าจู่ ๆ เหนือท้องฟ้าภายในโลกแห่งเกม ประกาศขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้น: “ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘X’ ที่สามารถเป็นผู้เล่นคนแรกที่สามารถเลื่อนสู่ระดับ 10 ได้ในโลกแห่ง ‘ความฝัน’ พื้นที่เหนือระดับ 10 จะเปิดให้สามารถเข้าถึงได้ในเร็ว ๆ นี้ โปรดติดตามข่าวสารต่อไป….”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น…”

ประกาศแบบเดิมดังขึ้นติดต่อกันถึงสามครั้ง และผู้เล่นในเกมทั้งหมดก็เห็นมัน

คนทั้งหมดล้วนตกตะลึง

“ระดับ 10? ? ?”

“โกหกหรือเปล่า? ฉันเล่นเกมนี้ตั้งหลายวันกว่าจะสามารถขึ้นเป็นระดับ 1 ได้ แต่นี่กลับมีคนได้ระดับ 10 แล้วเนี่ยนะ?”

“ฉันเพิ่งดูกระดานจัดอันดับไปเมื่อไม่นานมานี้เอง ผู้เล่นที่ได้อันดับ 1 ยังไม่ถึงระดับ 3 ด้วยซ้ำ มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? ฉันขอดูอีกรอบก่อน พระเจ้า! มันคือระดับ 10 จริง ๆ ด้วย!” ผู้เล่นทุกคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

“มันจะต้องเป็นบั๊กแน่ ๆ ใครจะสามารถเลื่อนระดับได้เร็วขนาดนั้น?!”

ครู่หนึ่ง ผู้เล่นจำนวนมากต่างตกตะลึงกับประกาศที่พวกตนได้เห็นเช่นกัน

…..

ท่ามกลางหุบเขา…

ณ พื้นที่ของมอนสเตอร์ระดับ 3 สองพี่น้องไป๋เองก็เห็นประกาศที่ปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้าเช่นกัน ทั้งคู่ชะงักไป

พวกเธอจะต้องรีบเปิดกระดานจัดอันดับดู!

อันดับ 1: ระดับ 10!

ชื่อ: X

พื้นที่ผจญภัยระดับ 2

เมื่อเห็นข้อมูลตรงหน้า ซุนชื่อและจินฟานต่างก็ตกตะลึง

“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย??”

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้พูดอะไร มันก็เป็นเวลา 06.00 น. แล้ว และพวกเขาก็ต้องออกจากเกมให้ตรงเวลา

ผู้เล่นทั้งหมดออกจากเกมไปพร้อมกัน

แต่แม้ว่าจะออกจากเกมแล้ว ทุกคนยังคงตกอยู่ในความตกใจ พวกเขารีบพุ่งไปที่คอมพิวเตอร์หรือไม่ก็หยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมาแล้วลงชื่อเข้าระบบก่อนจะเข้าฟอรัมเกมและเริ่มพูดคุยกันอย่างบ้าคลั่ง

“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น? ผู้เล่นระดับ 10? ใครกัน?”

“ฉันเปิดกระดานจัดอันดับดูก่อนที่จะออกจากเกม อันดับ 1 อยู่ระดับ 10 จริง ๆ ส่วนอันดับ 2 กับ 3 เพิ่งอยู่แค่ระดับ 2 เท่านั้น แล้วคนที่ได้อันดับ 1 มันมาจากไหน? ฉันดูกระดานอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่เคยเห็นผู้เล่นคนนี้มาก่อน!”

“X เหรอ? ฉันจำได้! เขาคือคนที่สังหารมอนสเตอร์ระดับ 1 กับ 2 ได้ในดาบเดียวที่ปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้านซินโจววันนี้ มันยังมีโพสเกี่ยวกับเขาอยู่เลย!”

เมื่อคนทั้งหมดตรวจสอบข้อมูลเขาผู้เล่นคนดังกล่าว พวกเขาก็พบว่าอีกฝ่ายได้ปกปิดใบหน้าและชื่อของตนเองเอาไว้

“ขอให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบเรื่องนี้! ผู้เล่นคนนี้จะต้องโกงแน่ เกมจะต้องมีบั๊กแน่นอน!”

“ขอให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบเรื่องนี้!!”

แล้วสักพัก ข้อความที่คล้ายกันนี้ปรากฏขึ้นติดต่อกันเป็นจำนวนมาก

…

ภายในหอพัก

“นายเห็นหรือเปล่า?”

ทันทีที่เกมจบลง ซุนชือก็รีบถอดหมวกออกและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ “มีใครก็ไม่รู้ขึ้นไปถึงระดับ 10 แล้ว! ฉันยังไม่ขึ้นเป็นระดับ 2 เลยด้วยซ้ำ แถมบนกระดานจัดอันดับ ผู้เล่นที่ได้อันดับ 2 ก็ยังไม่ถึงระดับ 3 เลยด้วย!”

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”

จินฟานที่เพิ่งถอดหมวกออกก็มีสีหน้าตกตะลึงและมึนงงเช่นกัน

หลังจากที่เล่นเกมนี้มาหลายวัน พวกเขาต้องร่วมมือกับผู้เล่นคนอื่นในการสู้กับมอนสเตอร์แต่ละตัว และมันก็ทำให้ค่าประสบการณ์ที่ได้ถูกแบ่งไป ดังนั้นหลังจากเล่นมาหลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็ใกล้จะเลื่อนเป็นระดับ 2 ได้เสียที แค่ได้มีชื่อติด 1 ใน 10 อันดับต้น ๆ บนกระดานจัดอันดับพวกเขาก็ดีใจแล้ว

ไม่น่าเชื่อ มีผู้เล่นที่สามารถกระโดดขึ้นไปถึงระดับ 10 ได้เนี่ยนะ?

ช่องว่างนี้มันมากเกินกว่าที่จะรับได้

“นายว่ามันใช่บั๊กหรือเปล่า?”

ซุนชือหันไปมองจินฟานและถามอย่างสงสัย

“อาจจะไม่ใช่”

จินฟานวิเคราะห์อย่างใจเย็น “ทางรัฐบาลเป็นคนปล่อยเกมนี้ออกมา และทุกประเทศก็พัฒนาเกมนี้โดยใช้รูปแบบเดียวกัน จะบอกว่ามันได้รวบรวมเอาเทคโนโลยีที่ดีที่สุดในโลกมาไว้ด้วยกันเลยก็ว่าได้ ดังนั้นพวกเขาจะต้องไม่ยอมให้มันเกิดบั๊กแน่ เพราะทุกครั้งที่มีบั๊ก ทางเซิร์ฟเวอร์จะปิดลงและจัดการเรื่องนี้ทุกครั้ง เพราะฉะนั้นมันถึงมีความเป็นไปได้ว่ามันจะไม่ใช่บั๊ก”

“แล้วมันคืออะไรล่ะ?” ซุนชือถามอย่างงุนงง

“บางทีเขาอาจจะทำภารกิจบางอย่างสำเร็จก็ได้ หรือไม่ก็ทำอะไรยาก ๆ ที่ทำให้ได้ค่าประสบการณ์เยอะมากกว่าคนปกติ” ขณะที่พูด จินฟานเองก็ส่ายศีรษะอย่างไม่เข้าใจเช่นกัน เขาพยายามคิดหาเหตุผลที่พอจะเชื่อได้

เกิดอะไรขึ้น?

ซูเย่ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถอดหมวกออก

เขานึกว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นประกาศนั่นเสียอีก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิด

ถ้าแม้แต่จินฟานและซุนชือยังรู้เรื่องนี้ ผู้เล่นในเกมทั้งหมดเองก็คงจะสังเกตเห็นมันเช่นกัน

“ฉันเข้าไปดูในฟอรัมดีกว่า” ซุนชือรีบหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมา

“ดูนี่! ฟอรัมแทบแตกแล้ว ทุกคนต่างพูดถึงผู้เล่นที่ชื่อ ‘X’ กันหมดเลย” จินฟานที่ลงชื่อเข้าระบบในฟอรัมเอ่ยออกมาขณะที่ดวงตายังคงจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์

ซูเย่ไม่ได้สนใจอะไรมันนัก

ทว่าวินาทีที่เขาวางหมวกลงด้านข้างและกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง ร่างของชายหนุ่มก็ชะงักไปเล็กน้อย

“หืม?” ดวงตาคู่คมเป็นประกายประหลาดใจ

“เกมนี้ทำให้พลังจิตของเราแข็งแกร่งด้วยอย่างนั้นเหรอ?”

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเล็กน้อยและไม่สามารถเทียบกับพลังจิตเดิมของเขาได้เลย แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าพลังจิตของตัวเองเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมจริง ๆ!

เราจะเล่นเกมนี้เพื่อเพิ่มพลังจิตดีหรือเปล่านะ?