เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - ตอนที่ 187 คนที่เคยด่า ออกมาขอโทษซะ

บทที่ 187 คนที่เคยด่า ออกมาขอโทษซะ !!

ซูเย่: “เหอะเหอะ”

ทุกคน: “……”

พวกเขาอึ้งกับการโต้ตอบของซูเย่ ทำไมถึงมีคนที่เผชิญหน้าต่อการประณามของมวลชนแล้วยังคงสีหน้าปกติพูดว่าเหอะเหอะได้นับถือจากใจ!

เวลาสองทุ่ม

มหาวิทยาลัยประกาศรายชื่อผู้เข้ารอบ 10 คนจาก 100 คนอย่างเป็นทางการ เมื่อรายชื่อประกาศออกมาทุกคนก็ฟิวส์ขาดทันทีเพราะมีชื่อของอยู่ในรายชื่อ

“อะไรกันวะ นี่มันทุรเวชปฏิบัติ[1]ชัด ๆ ยังจะมีชื่อมันอีก?”

“นี่มันปกป้องคนผิดแบบโจ่งแจ้งชัด ๆ”

“พวกเราจะฟ้อง ซูเย่ที่กระทำทุรเวชปฏิบัติ มีสิทธิ์อะไรถึงได้เข้ารอบ?”

“ไอ้ซูเย่นี่มันมีที่มายังไงกันแน่ มหาวิทยาลัยถึงได้ปกป้องมันขนาดนี้”

“นี่มันดำมืดเกินไปแล้ว!”

“มหาวิทยาลัยควรที่จะให้คำอธิบายต่อพวกเรา หรือนี่คือสิ่งที่พวกคุณบอกว่าเป็นกลาง ยุติธรรม เปิดเผย? ฉันว่านี่มันคือชั่วร้าย ดำมืดต่างหากละ ฉันละอายจริง ๆ ที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยนี้”

“สมแล้วที่เป็นนักเรียนที่คณบดีหลี่เคอหมิงอบรมสั่งสอนกับมือ ไม่ว่าจะทำอะไรล้วนแต่ได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่า ขนาดมีเรื่องทุรเวชปฏิบัติยังมีคนปกป้อง ซูเย่เจ๋งว่ะ!”

บนบอร์ดรวมมิตรมหาลัย ราวกับระเบิดลง ปกป้องซูเย่ต่อหน้าพวกเขาแบบนี้ คิดว่าพวกเขาเป็นคนหูหนวกตาบอดหรือยังไง? ยังมีกฎเกณฑ์อยู่ไหม สาขาแพทย์แผนจีน ผู้คนกำลังเดือดดาลสุดขีด

สาขาแพทย์แผนจีนจี้หยาง หอพักชาย

หลังจากกลับมาจากสนาม ในใจจางฮ่าวเฉินก็รู้สึกไม่สงบนัก เขารู้ดีว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไง

วินาทีที่ออกมาจากสนาม หัวใจของเขาราวกับมีเข็มเเหลมทิ่มแทงอยู่ตลอดเวลา รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างทิ่มแทงอยู่ในจิตใจ ถอดออกมาไม่ได้ รู้สึกทรมานยิ่งนัก เขาฝืนพยายามมาตลอด

และกลัวว่าเรื่องความผิดทั้งหมดของตนจะถูกมหาวิทยาลัยสืบพบ เขากลัวทุก ๆ อย่างจนกลายเป็นวิตกจริต เข็มเล่มนี้จะคาอยู่ในใจของเขาตลอดไป ติดตามเขาไปตลอดทั้งชีวิต

ในจังหวะนั้นหูเจ้ากรรมก็ได้ยินเสียงรูมเมทกำลังถกเถียง เสียดสีและด่าทอเรื่องที่ซูเย่ไร้จิตสำนึก

คำพูดที่แต่เดิมควรฟังแล้วรู้สึกสะใจแต่ในตอนนี้พอได้ยินแบบนั้นแล้ว กลับรู้สึกว่ามันช่างเสียดแทงจิตใจเสียเหลือเกิน เข็มเล่มนั้นยิ่งทิ่มแทงรุนแรงมากขึ้น

พลันความรู้สึกผิดก่อตัวขึ้นมาในจิตใจของชายหนุ่ม

แล้วก็เรื่องที่แก้วน้ำเก็บอุณหภูมิที่ถูกอาจารย์คุมสอบเอาไป ต่อให้สุดท้ายตรวจสอบไม่พบอะไร ใจของเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดอยู่ดี

“ถ้าไม่ใช่เพราะเขา อาการของเจ้าก็คงแย่กว่านี้”

ในหัวของเขาได้ยินคำแต่พูดของกัวหงหย่วนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ฉันไม่ควรเป็นคนแบบนี้”

“ฉันคือผู้ที่ในอนาคตจะเป็นแพทย์แผนจีน”

จางฮ่าวเฉินสูดหายใจลึกหนึ่งเฮือก

เข้าสู่ระบบเว็บบอร์ดรวมมิตรมหาลัยแพทย์แผนจีนอย่างไม่ลังเล

โพสต์กระทู้โดยใช้ชื่อจริง

“ความจริงเกี่ยวกับอาการช็อก ผมคือคู่กรณี”

“สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อจางฮ่าวเฉิน ผู้ป่วยอาสาหมายเลข 100 ของวันนี้ ซึ่งก็คือคนที่ซูเย่ทำการรักษา”

“เกี่ยวกับอาการช็อก ผมอยากจะพูดสักสองสามประโยค อันดับแรก ผมอยากขอโทษซูเย่ ขอโทษนะที่ฉันหลอกนาย อันดับต่อมาผมอยากพูดขอบคุณซูเย่ เป็นเขาที่ช่วยผม”

“ท้ายนี้ ผมอยากประกาศว่า ที่ผมช็อกไม่ได้เกี่ยวกับซูเย่เลยแม้แต่น้อย”

“เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ช่วงนี้ผมกระเพาะไม่ค่อยจะดี มีอาการท้องผูก ดังนั้นเมื่อวานผมจึงซื้อฮวงเสี่ยเฮียะ (ใบมะขามแขกมีสรรพคุณแก้ท้องผูก) จากร้านยาไปต้มน้ำดื่ม วันนี้ผมเองก็พกน้ำใบฮวงเสี่ยเฮียะไปที่สนามด้วย”

“ตอนก่อนที่ซูเย่จะวินิจฉัยให้ผม เพราะตื่นเต้นผมเลยดื่มน้ำฮวงเสี่ยเฮียะไปเยอะมาก จนนำไปสู่อาการกระเพาะหดเกร็งเฉียบพลันในตอนที่ซูเย่ทำการรักษา ”

“ด้วยเหตุนี้ กระเพาะหดเกร็งทำให้เกิดอาการช็อกไม่ได้เกี่ยวกับซูเย่เลย ตรงกันข้าม ในตอนที่ผมช็อกเป็นซูเย่ที่ช่วยผมไว้”

“ผมเองก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะเป็นประเด็นในบอร์ดรวมมิตรมหาลัยขนาดนี้ ผมไม่สามารถทำผิดต่อมโนธรรมแล้วพูดโกหกแน่นอน ผมขอยืนยันด้วยตัวเอง ซูเย่เป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง และเป็นคนที่มีวิชาแพทย์เลิศล้ำกว่าที่ผมเคยจินตนาการไว้มาก ๆ ข่าวลือต่าง ๆ ที่พูดกันก่อนหน้านี้ล้วนไม่จริง ”

“ขอบคุณเขามาก ๆ และหวังว่าทุกคนอย่าได้โทษซูเย่เลย เขาไม่ได้ผิด ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ผมขอโทษทุกคน ขอโทษครับ”

เมื่อเขียนเสร็จชายหนุ่มก็กดโพสต์กระทู้ออกไป

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมด แต่ก็เพราะคำนึงถึงหน้าตาของทุกคนที่อยู่ในกลุ่มแชท รวมถึงตัวเขาเอง

เมื่อกระทู้นี้ออกมา ดูที่แฮชแท็ก นักศึกษาแพทย์แผนจีนทั้งหมดล้วนคิดว่าคู่กรณีออกมาเพื่อลงดาบที่ถึงแก่ชีวิตให้ซูเย่

คิดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าจะเป็นกระทู้ล้างมลทินให้กับซูเย่

อ่านกระทู้จบ นักศึกษาสาขาแพทย์แผนจีนทั้งหมดล้วนตะลึงงัน

จากบอร์ดรวมมิตรมหาลัยที่ครึกครื้นหาใดเปรียบ กลายเป็นเงียบงันฉับพลัน

ไม่มีใครพูดอะไร

พวกที่พูดใหญ่โตว่าจะถอดถอนสิทธิ์ของซูเย่ ไปจนถึงพวกที่จะถอดทะเบียนนักศึกษาของซูเย่ ทั้งหมดล้วนเงียบงัน

นี่คือความจริงงั้นหรือ?

นี่ก็คือความจริงสินะ?

คู่กรณีมาเองแบบนี้ พวกเขาจะยังสงสัยอะไรได้อีก?

นักศึกษาคณะวิจัยสมุนไพรจีนที่ถูกข่มเหงบนบอร์ดรวมมิตรมหาลัยตลอดโดยไม่มีแรงตอบโต้ หลังอ่านกระทู้นี้จบถึงได้รู้สึกโล่งใจ

โดยเฉพาะซูชือและจินฟาน

พวกเขาอดทนมาตั้งหลายชั่วโมง

ในที่สุดความจริงก็ปรากฏ!

“เวรเอ้ย!”

อ่านกระทู้จบ ซูชือก็ไประบายลงในบอร์ดรวมมิตรมหาลัยอย่างบ้าคลั่ง!

“พวกที่ชอบรังแกคนที่อ่อนแอแต่กลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า ตอนนี้ออกมาพูดสิ ทำไมไม่พูดอะไรกันแล้วละ”

“พวกแกจะถอดทะเบียนเรียนของซูเย่ไม่ใช่เหรอ”

“พวกแกจะถอดคณะวิจัยสมุนไพรจีนไม่ใช่เหรอ”

“พวกแกอยากได้ความจริงไม่ใช่เหรอ”

“ตอนนี้ความจริงปรากฏแล้วไง ออกมาพูดสิวะ”

“เมื่อกี้ใครด่าซูเย่ว่าเป็นเต่าหดหัว แกออกมาเลยนะ หรือว่าตัวแกเองกลายเป็นเต่าหดหัวไปเองแล้ว”

“นี่สรุปจะไม่มีใครพูดจริง ๆ ใช่ปะ”

“ฉันไม่ชอบพวกแกมาตั้งนานแล้ว พวกแกสอบสาขาแพทย์แผนจีนก็เป็นแพทย์แผนจีน แล้วคณะวิจัยสมุนไพรจีนไม่ใช่หรือยังไง”

“ตั้งแต่เริ่มปีหนึ่งก็เก่งกาจมากนักไม่ใช่เหรอ คณะวิจัยสมุนไพรจีนไม่สามารถเก่งไปกว่าพวกแกได้งั้นเหรอ”

“ตอนนี้ออกมาสิ ไอ้พวกเวรออกมาด่าซูเย่ต่อดิวะ”

“ยังจะมาแพทย์แผนจีนดั้งเดิม? ตอนซักประวัติขนาดตัวเองกินยาจีนที่ออกฤทธิ์รุนแรงขนาดนี้ยังไม่รู้จักบอกแพทย์ เกือบจะทำให้ซูเย่ของพวกเราเดือดร้อน ผลลัพธ์แบบนี้พวกแกเคยคิดบ้างไหม ”

“ทุเรศ ไร้ยางอาย!”

เห็นซูเย่ถูกด่ามาทั้งวัน ถูกคนมากมายหัวเราะเยาะเสียดสีและด่าทอ ในใจซูชือก็เก็บความโมโหเอาไว้มากพอแล้ว

ตอนนี้ ความโกรธได้ระเบิดออกมาทั้งหมด

ภายในอึดใจเดียว ทุกคนถูกด่ากลับไปหมด

นักศึกษาแพทย์แผนจีนต่างก็เงียบหาย ไร้วี่แวว

เมื่อเผชิญหน้ากับการตอบโต้ของซูชือ ไม่มีใครออกมาตอบแม้แต่คำเดียว

เพราะพวกเขารู้ดีว่า ซูชือแม้ว่าจะจะใช้ถ้อยคำด่าทอที่รุนแรง แต่ทุกคำล้วนมีเหตุผลทั้งสิ้น

ดังนั้นพวกเขาทำได้แค่อดทน

“ฉันอยากจะด่ามานานละไอ้พวกนักเลงคีย์บอร์ด ครั้งนี้ถือว่าด่าจนสบายใจแล้ว ด่าจนคนพวกนี้ไม่กล้าพูดอะไร”

ในหอพัก ซูชือพูดอย่างโกรธแค้น

“มันยังไม่จบเหรอก”

เสียงพูดของจินฟานลอยมา “ดูDM[2]ของเว็บบอร์ดสิ ฉันแคปรูปหน้าจอ ID[3] ของไอ้คนที่ด่าเสี่ยวเย่ก่อนหน้านี้เก็บเอาไว้แล้ว เดี๋ยวฉันจะส่งไปให้นายนะ”

“ได้”

ซูชือได้ยินดวงตาก็เป็นประกายทันที พยักหน้ากล่าว “ส่งมาสิ ฉันจะเอาชื่อของพวกมันโพสต์กระทู้ในบอร์ดรวมมิตรมหาลัย ฉันจะทำให้มันรู้สึกซะบ้าง ให้พวกมันเสพสุขกับกรรมที่ตัวเองเคยก่อ!”

เมื่อได้รายชื่อแล้ว

ซูชือไม่มีความลังเลแม้แต่นิด เอารายชื่อรวมไปถึงภาพหน้าจอคำด่าของพวกนั้นทั้งหมดโพสต์ลงบอร์ดรวมมิตรมหาลัย

“พวกแกออกมาให้หมด ตอนนั้นด่าสาดเสียเทเสียขนาดนี้ ตอนนี้หลบทำซากอะไร?”

“ออกมาขอโทษซูเย่ซะ!”

“กล้าด่าก็ต้องกล้าขอโทษสิ อย่ามัวหดหัวอยู่ในกระดอง!”

“ออกมาสิ! อย่าหลบดิ ฉันบอกให้ออกมา!”

บนบอร์ดรวมมิตรมหาลัย ซูชือเป็นหน้าด่านพูดอยู่คนเดียว แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่มีคนออกมาขอโทษสักคำ

“ออกมาสิ! ทำไมป๊อดกันหมดแล้วละ ตั้งแต่เปิดเทอมจนถึงตอนนี้ ด่าคณะวิจัยสมุนไพรจีน ด่าซูเย่ ก็ด่ากันออกนอกหน้าไม่ใช่เหรอ? ออกมาอีกสิ!”

ยังคงไม่มีคนขอโทษ

ซูชือยังสังเกตเห็นว่าพวกเกรียนคีย์บอร์ดทั้งหลายแอบลบคอมเมนต์ของตัวเองที่ด่าและเสียดสีซูเย่ออกไป

“เวรเอ๊ย ไอ้พวกป๊อด!”

เมื่อพบว่าคอมเมนต์ที่ด่าซูเย่ถูกลบออกไป ซูชือก็ยิ่งโมโหกว่าเดิม เขาโพสต์กระทู้ด่ากราดลงบนเว็บบอร์ด : “ไอ้พวกเวร พวกแกคู่ควรที่จะเรียนแพทย์เหรอ พวกแกคู่ควรที่จะเรียนแพทย์แผนจีนเหรอ ไม่มีความรับผิดชอบสักนิด! ทำให้แพทย์แผนจีนและมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยางเสื่อมเสีย”

“พวกแกจำท่าทางเป็นเต่าหดหัวในกระดองวันนี้ให้ดี ต่อไปฉันจะดูว่าใครยังมีหน้ากล้าออกมาเสียดสีด่าคนอีก!”

ฝั่งสาขาแพทย์แผนจีนก็ยังคงเงียบกริบ

ในขณะนี้ ประกาศจากมหาวิทยาลัย

“กฎการแข่งคัดเลือกภายในวิทยาลัยครั้งที่สาม”

“การคัดเลือกครั้งนี้ จะทำการคัดเลือก 3 คนจากผู้ที่ผ่านการเข้ารอบ 10 คนที่ได้ประกาศรายชื่อไปแล้ว เป็นตัวแทนมหาวิทยาลัยเข้าร่วมการแข่งขันความรู้แพทย์แผนจีน”

“การสอบครั้งสุดท้าย จะมีศาสตราจารย์ 30 ท่านผลัดกันออกแบบทดสอบ ท้ายที่สุดคัดเลือกตัวแทน 3 คน”

“กำหนดสอบคือ 8 โมงเช้าวันอาทิตย์ ครั้งนี้จะมีการถ่ายทอดสดตลอดทุกขั้นตอน!”

[1]ทุรเวชปฏิบัติ (Malpractice) มีความหมายตาม ปทานุกรมศัพท์นิติเวชของสมาคมนิติเวชว่า “การขาด ทักษะที่ควรพึงมีอย่างสมเหตุผลตามสมควรในฐานะที่เป็น แพทย์ และขาดการเอาใจใส่ดูแลคนไข้ จนทำให้เกิด อันตรายแก่สุขภาพหรือชีวิตคนไข้” ซึ่งถือว่าเป็นความผิด ทางกฎหมายและกฎหมายวิชาชีพ

[2]DM หรือ Direct message หมายถึง เป็นการส่งข้อความลับส่วนตัว

[3] ID ย่อมาจาก Identification ในการใช้เทคโนโลยี ส่วนใหญ่จะหมายถึง Username นั่นเอง ปัจจุบัน Username เพื่อ Login หรือ Sign in