เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2185 ชอบหรือไม่ / ตอนที่ 2186 ของขวัญ
ตอนที่ 2185 ชอบหรือไม่
เฟิ่งจิ่วมองเขา “เรื่องอะไร?”
เขาลังเลเล็กน้อย ถามว่า “ภูตหมอรู้จักสำนักปัญจพิษนี้หรือไม่?”
“ข้ารู้แค่ว่าคนของสำนักปัญจพิษเชี่ยวชาญการใช้พิษ เจ้าสำนักปัญจพิษมีผู้ใช้พิษอยู่สิบสองคน พลังของพวกเขาล้วนอยู่ในระดับปราชญ์เซียน ส่วนเรื่องอื่น ข้ารู้เพียงเล็กน้อย พูดไม่ได้ว่ารู้จักดี”
เห็นเธอตอบอย่างนี้ ชายชราลอบถอนใจ ยังไม่รู้จักดีก็ยอมปกป้องนายท่านของพวกเขาเช่นนี้ ซ้ำยังเป็นศัตรูกับสำนักปัญจพิษอีก จำต้องบอกว่านายท่านของพวกเขาช่างมีสายตาเฉียบแหลมในการมองคนยิ่งนัก
เรื่องในวันนี้หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เดาว่าคงรามือไม่ยอมยุ่งแล้ว
“ภูตหมอ เจ้าสำนักปัญจพิษผู้นี้ถูกขนานนามว่าเจ้าแห่งปัญจพิษ พลังของเขาอยู่เหนือระดับปราชญ์เซียนขึ้นไปอีก สิ่งที่ทำให้พวกข้ากลัวมากที่สุดมิใช่ผู้ใช้พิษทั้งสิบสองใต้อาณัติของเขา แต่เป็นวิชาพิษหนึ่งซึ่งใช้ตนเองเป็นพิษ ใช้ร่างกายหล่อเลี้ยงและกลั่นพิษขึ้นมา ยามใดเมื่อฝึกวิชานี้สำเร็จ พิษร้ายแรงทั่วร่างจะไปรวมตัวอยู่ที่มือขวา ด้วยเหตุนี้จึงถูกเรียกว่าหัตถ์หมื่นพิษ วิชาหัตถ์หมื่นพิษนี้หากฝึกสำเร็จ ยิ่งใช้พร้อมกับกลิ่นอายพลังวิญญาณ อานุภาพร้ายแรงนัก มีน้อยคนที่สามารถต่อกรได้”
ชายชราเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม มองหน้าเธอด้วยสีหน้าจริงจัง เอ่ยว่า “หัตถ์หมื่นพิษนี้เป็นวิชาที่มีเพียงเจ้าสำนักเท่านั้นที่ฝึกได้ ตอนเจ้าสำนักปัญจพิษสู้กับนายท่านของข้าครั้งล่าสุด นายท่านของข้าบอกว่าวิชาหัตถ์หมื่นพิษของเขาฝึกสำเร็จไปเจ็ดส่วนแล้ว ฉะนั้นข้าจึงกังวลว่า…”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “อืม ข้ารู้แล้ว ข้าจะระวัง” เธอลุกขึ้น เอ่ยว่า “ท่านดูแลนายท่านของท่านต่อเถิด พรุ่งนี้หากเขาฟื้นแล้วส่งคนไปบอกข้าด้วย”
“ได้” ชายชรารับคำ ก่อนยื่นก้อนเลือดพิษเหล่านั้นให้เธอ จากนั้นก็ส่งเธอกลับ
เฟิ่งจิ่วกลับจวนไปดูอาการของกู้โม่ หลังจากมั่นใจว่ากู้โม่อาเจียนเป็นเลือด พิษในร่างถูกขับออกหมด เธอกำชับพวกเหลิ่งหวาเล็กน้อย จากนั้นก็กลับห้องปิดประตู ไม่มีใครรู้ว่าเธอยุ่งอยู่กับอะไรในห้องนั้น กระทั่งฟ้ามืดก็เห็นเธอเดินออกมาด้วยใบหน้าเหนื่อยล้า
“เสี่ยวจิ่ว เจ้าเสร็จธุระแล้วหรือ?” กวนสีหลิ่นที่นั่งอยู่ในลานสวนเห็นเธอออกมา พยักหน้าให้เธอเดินมานั่ง ก่อนรินชาให้เธอหนึ่งถ้วย “พักหน่อยเถิด! เจ้าดูเจ้า พักนี้ยุ่งจนมีสภาพอย่างนี้ไปแล้ว”
“ไม่เท่าไรหรอก ท่านพี่!”
เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ นั่งลงยกชาขึ้นจิบ เอ่ยว่า “ข้าศึกษาส่วนผสมของพิษนั่นแล้ว จากนั้นก็หายาที่สามารถแก้ฤทธิ์ของพวกมันได้ทีละอย่างๆ เมื่อถึงตอนนั้นแม้จะมีคนถูกพิษเล่นงานอีก ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ยาแก้พิษระดับเจ็ดอีกถึงจะแก้ได้”
“เรื่องที่เจ้าพูดข้าไม่เข้าใจสักนิด ข้ารอเจ้าอยู่ตรงนี้เพราะมีของจะให้เจ้า” เขายิ้มๆ หยิบเหล่าสมบัติที่เขาหามาได้ยามอยู่ข้างนอก
ยามสมบัติหายากแต่ละชิ้นถูกวางเรียงรายบนโต๊ะ เฟิ่งจิ่วอดตะลึงไม่ได้ สมบัติถูกวางกองเต็มโต๊ะ มีสมบัติอะไรบ้างน่ะหรือ ก็ของจำพวกไข่มุกเรืองแสงขนาดเท่ากำปั้นทารกเป็นต้น แต่ละอย่างถูกวางกองกันเต็มไปหมด เธอรู้สึกเหมือนกองภูเขาเล็กๆ ตรงหน้ากำลังส่องประกาย แสงเรืองรองนั้นทำให้เสือขาวน้อยและหงส์ไฟ รวมถึงเหล่าไป๋ที่นอนขดตัวอยู่บนกิ่งไม้ต่างล้อมวงเข้ามา
“ท่านพี่ ท่านไปเอาของมากมายอย่างนี้มาจากที่ไหนกัน? อย่าบอกข้านะว่าท่านออกไปปล้นมาน่ะ?” เธอหยิบไข่มุกเม็ดหนึ่งขึ้นมาจ้องมองดูด้วยสีหน้าตะลึงลาน อดจิ๊ปากไม่ได้
“ของดีเลยนี่! เหตุใดมีสมบัติล้ำค่ามากมายขนาดนี้? เหตุใดข้าออกไปไม่เจอของอย่างนี้บ้าง?”
ครั้นได้ยินอย่างนั้น กวนสีหลิ่นหัวเราะลั่น เขามองเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “เป็นอย่างไรบ้าง? ของเหล่านี้เจ้าชอบหรือไม่? ข้าเก็บไว้ให้เจ้าโดยเฉพาะเลยนะ”
………………………………….
ตอนที่ 2186 ของขวัญ
“ให้ข้าหมดเลยหรือ?” เธอตะลึง “ของมีค่ามากมายขนาดนี้?”
“ใช่! ให้เจ้าหมดเลย ยังมีอีกๆ เจ้ารออีกเดี๋ยว” เขายิ้ม ประคองหินสีเพลิงก้อนใหญ่ออกมาจากแหวนห้วงมิติ เพราะศิลาเพลิงสีแดงก้อนนี้ใหญ่เกินไป บนโต๊ะเดิมก็มีสมบัติล้ำค่าวางอยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้ ศิลาเพลิงสีแดงที่ล้ำค่าจนไม่อาจประเมินราคาได้ก้อนนี้จึงถูกเขาวางลงบนพื้นอย่างไม่สนใจใยดี
“เจ้าดูหินก้อนนี้ นี่เป็นหินที่ข้ายกมาจากปากปล่องภูเขาไฟในป่าภูเขาไฟ ข้าเห็นสีที่แดงเหมือนเปลวเพลิงสวยงามยิ่งนัก จึงอยากเอากลับมาให้เจ้า”
เขาเผยยิ้ม “ตอนแรกตั้งใจว่าจะช่างมาแกะสลักเป็นรูปเป็นร่างแล้วค่อยมอบให้เจ้า แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าชอบแบบใด ฉะนั้นข้าจะยกมันให้เจ้าทั้งอย่างนี้เลยก็แล้วกัน! เจ้าหาเวลาให้คนเอาไปส่งให้ช่างแกะสลักให้สวยงาม จะได้เอามาตั้งแสดงในหอยาสวรรค์ ชื่นชมความงามของมัน”
เฟิ่งจิ่วตะลึงตั้งแต่เขาหยิบศิลาเพลิงก้อนนั้นออกมาแล้ว สีที่สะดุดตาเช่นนั้น ศิลาเพลิงที่มีขนาดใหญ่ขนาดนั้น นี่มันของดีในหมู่ของดีเชียวนะ!
เมื่อครู่พี่ชายของเธอพูดว่าอะไรนะ? เอาไปแกะสลัก? นึกมาถึงตรงนี้ เธอถาม “ท่านพี่ ท่านรู้หรือไม่ว่าเจ้าก้อนนี้คืออะไร?”
“รู้ ได้ยินว่าเป็นศิลาเพลิงชั้นดีอะไรนี่ล่ะ แล้วก็มีราคาค่างวดอยู่บ้าง” กวนสีหลิ่นตอบ
ได้ยินอย่างนั้น มุมปากของเธอกระตุก “มีราคาค่างวดอยู่บ้าง? ของที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ ซ้ำยังมีสีแดงที่เหมือนเปลวเพลิง นี่มันสมบัติล้ำค่าที่ประเมินราคาไม่ได้ โชคดีที่ท่านไม่ได้เอาไปแกะสลัก ไม่เช่นนั้นข้าคงเสียดายแย่” เจ้าสิ่งนี้ เธอยังหาไม่ได้สักก้อน นึกไม่ถึงพี่ชายของเธอกลับหากลับมาได้ก้อนใหญ่ขนาดนี้ ซ้ำยังเป็นของคุณภาพสูงด้วย!
กวนสีหลิ่นยิ้ม เอ่ยว่า “ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องชอบเจ้านี่ ตอนนั้นมีคนแย่งข้าไม่น้อย สุดท้ายก็ไม่มีใครสู้ข้าได้”
พอได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ “ข้ารู้ ตอนนั้นข้าเองก็อยู่ในป่าภูเขาไฟเหมือนกัน ท่านอยู่กับทหารรับจ้างกลุ่มนั้นกระมัง? ระหว่างทางพวกเราน่าจะได้เจอกัน แต่ท่านไม่เห็นข้า ข้าก็ไม่เห็นท่านเท่านั้นเอง กระทั่งต่อมาตอนอยู่ด้านหลังภูเขาไฟลูกนั้นพวกท่านชิงหนีไปก่อน คนพวกนั้นจะไล่ตามไป ข้าเห็นเงาร่างของท่านจึงได้ช่วยขวางทางพวกที่ไล่ตามพวกท่านอยู่”
ขณะเอ่ย เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้าปล้นของของคนพวกนั้นมาหมดแล้ว”
แวบแรกที่ได้ยิน กวนสีหลิ่นตะลึง “ที่แท้ตอนนั้นเจ้าก็อยู่ที่นั่นด้วย? ไม่น่าเล่า ข้ายังสงสัยว่าเหตุใดคนพวกนั้นจึงไม่ไล่ตามมา ที่แท้ก็เป็นเจ้าที่ช่วยพวกเราอยู่ข้างหลัง” ได้ยินเธอว่าอย่างนี้ เขากระจ่างในทันที
เฟิ่งจิ่วหรี่ตา หยิบสมบัติบนโต๊ะขึ้นมาโยนเล่น ตอนนั้นเธอออกหน้าขวางคนพวกนั้นไว้เพราะเห็นร่างของเขา ไม่อย่างนั้นเธอไม่มีทางยุ่งเรื่องของคนอื่นอยู่แล้ว
“นายท่าน สมบัติของท่านมีมากจนนับไม่ไหวแล้ว” หงส์ไฟที่อยู่ข้างๆ จ้องกองสมบัติที่เหมือนภูเขาขนาดย่อมบนโต๊ะ หันไปมองกวนสีหลิ่น “มีพี่ชายมันดีอย่างนี้เอง!” เจ้าตัวโตกวนสีหลิ่นคนนี้ ดีกับนายท่านของมันไม่น้อย
ครั้นได้ยินอย่างนี้ ทั้งสองคนหัวเราะร่า
“เอาล่ะ เสี่ยวจิ่ว เก็บของเสียเถิด! พี่เอาของพวกนี้มาให้เจ้า เจ้าชอบก็เก็บไว้ ไม่ชอบก็ยกให้คนอื่นได้ไม่เป็นไร” เขายิ้มเอ่ย พยักหน้าให้เธอเก็บของเหล่านั้นเสีย
“ท่านพี่ ทุกครั้งที่ท่านออกไปข้างนอกก็เอาของมีค่ากลับมาให้ข้ามากมายเช่นนี้ ท่านเก็บไว้ให้ตนเองบ้างหรือไม่? ภายหน้าจะสู่ขอภรรยาก็ต้องมีสินสอด ยังมีเยี่ยจิงอีก ตอนนี้นางยังอยู่ที่แผ่นดินใหญ่ฝั่งใต้แม่น้ำ ท่านไม่หาเวลาไปสู่ขอนางเสียเล่า?” เธอหันไปยักคิ้วให้เขา
“เรื่องแต่งงานไม่รีบ แต่ข้ากลับคิดจะไปเดินทางไปเยี่ยมตระกูลของเยี่ยจิงสักหนอยู่ เพียงแต่…” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าก้มตา
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
![ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love]](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2021/09/637603610500335922-story-75x106.jpg)
