เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2181 วิชาพิษยังไม่สำเร็จ / ตอนที่ 2182 ยาแก้พิษระดับเจ็ด
ตอนที่ 2181 วิชาพิษยังไม่สำเร็จ
ชายวัยกลางคนลิงโลด “ขอรับ! ขอบคุณเจ้าสำนัก ข้าขออวยพรให้เจ้าสำนักฝึกวิชาสำเร็จเร็ววัน!”
หัตถ์หมื่นพิษ รวบรวมสารพัดพิษใต้หล้านี้ไว้ในมือเดียว นี่ก็คือวรยุทธ์ที่เจ้าสำนักปัญจพิษฝึกอยู่ หากฝึกวิชานี้สำเร็จ ไม่ว่ายาแก้พิษชนิดใดก็ไร้ผล!
แม้คนคนนั้นจะเป็นภูตหมอเฟิ่งจิ่ว ก็ไม่มีทางหาวิธีแก้พิษจากหัตถ์หมื่นพิษได้! เขาจะอดทนจนกว่าเจ้าสำนักจะฝึกวิชาสำเร็จ เมื่อถึงเวลานั้น วันตายของพวกนั้นก็จะมาถึง!
ในอีกด้าน ตระกูลน่าหลันแห่งเมืองร้อยนที
“ข้าได้ยินว่าหอยาสวรรค์สร้างศัตรูมากมายอีกแล้ว ครั้งนี้เหมือนจะมีเรื่องกับคนของสำนักปัญจพิษ?” ผู้นำตระกูลน่าหลันถามลูกชายคนโต ใครจะรู้เขากลับเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาดื่มชา ไม่ตอบแม้แต่คำเดียว
น่าหลันโม่เฉินหยิบฝาถ้วยชาปาดผิวน้ำชาเบาๆ ราวกับไม่ได้ยิน ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดสิ่งใดอยู่
ส่วนน่าหลันจื่อเยี่ยนก็ท่าทางเหมือนกำลังใจลอย สองพี่น้องไม่มีใครฟังเขาพูดสักคน เห็นอย่างนี้ผู้นำตระกูลน่าหลันหน้านิ่ว ตบโต๊ะเสียงดัง ถลึงตาถามเสียงดัง “พวกเจ้าสองพี่น้องเป็นอะไรกันแน่? ไม่ได้ยินที่ข้ากำลังถามพวกเจ้าหรือ? เหตุใดแต่ละคนท่าทางเหม่อลอยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว?”
ได้ยินอย่างนั้น น่าหลันโม่เฉินและน่าหลันจื่อเยี่ยนเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน คนแรกยิ้ม หันไปมองน่าหลันจื่อเยี่ยน ส่วนน่าหลันจื่อเยี่ยนกลับมองพวกเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ “ท่านพ่อ เรื่องนี้อาวุโสอย่างท่านก็อย่าเป็นกังวลไปเลย แม้หอยาสวรรค์จะไปมีเรื่องกับใคร ท่านก็ช่วยไม่ได้อยู่ดีมิใช่หรือ? สืบข่าวไปมากมายเพียงนั้น วิพากษ์วิจารณ์ไปมากมายเพียงนั้นก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี”
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง หน้าตาดูกลัดกลุ้ม หันไปมองพี่ชายแวบหนึ่ง “หากข้ามีพลังแข็งแกร่งเช่นท่านพี่ ข้าเองก็คงไม่มานั่งกลุ้มใจอยู่เช่นนี้”
ผู้นำตระกูลน่าหลันได้ยินก็ชะงักงัน “นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน? เจ้ากลุ้มใจอะไร? ข้ายังไม่ได้ว่าเจ้าเลย! พักนี้วันๆ เจ้าเอาแต่วิ่งไปที่จวนเฟิ่ง เจ้าบอกมาตามตรง เจ้าไปทำอะไรกันแน่?”
ได้ยินคำพูดของผู้เป็นพ่อ โม่เฉินหรี่ตา หันไปมองน่าหลันจื่อเยี่ยนแวบหนึ่ง “วันๆ เอาแต่วิ่งไปที่จวนเฟิ่ง? เจ้าจริงจังกับเหลิ่งซวงจริงๆ อย่างนั้นหรือ? ดูท่า เจ้าคงไม่ได้เก็บคำพูดของข้าไปคิดสินะ”
“ท่านพี่ ท่านพูดอย่างนี้ไม่ได้นะ ข้า…” น่าหลันจื่อเยี่ยนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกขัดจังหวะ
“ปัง!”
“นี่มันเรื่องอะไร? อะไรที่ว่าจริงจังกับเหลิ่งซวง? เจ้าเด็กไม่รู้จักโต เจ้าหมายปองเหลิ่งซวงสาวรับใช้ข้างกายของเฟิ่งจิ่วอย่างนั้นหรือ? เจ้าเบื่อชีวิตที่ยืนยาวใช่หรือไม่? คนของนางเจ้ายังกล้าไปหมายปอง? ข้าว่าพักนี้เจ้าใช้ชีวิตสุขสบายเกินไป ถึงได้อยากหาเรื่องให้ชีวิตลำบากใช่หรือไม่?”
ผู้นำตระกูลน่าหลันตบโต๊ะเต็มแรง ลุกขึ้นด้วยความโกรธา ชี้หน้าด่าลูกชายคนรองอย่างเดือดดาล
“ท่านพี่…” น่าหลันจื่อเยี่ยนหันไปมองโม่เฉิน หวังว่าเขาจะช่วยพูด
“ไม่ต้องมองข้า ข้าเองก็อับจนหนทาง”
เขาจิบชาคำหนึ่งก่อนจะวางถ้วยชาแล้วลุกขึ้น ยกมือสะบัดชายเสื้อเบาๆ เอ่ยอย่างไร้เยื่อใย “ข้าเพียงเก็บตัวฝึกวิชาไม่กี่วัน ก็มีปัญหารออยู่เป็นกองพะเนิน โดยเฉพาะยิ่งตอนที่ข้าไม่ได้เก็บตัวกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเก็บตัวก็ผิดคำสัญญากับเฟิ่งจิ่วเสียแล้ว”
พูดมาถึงตรงนี้ โม่เฉินส่ายหน้ายิ้มๆ ชำเลืองมองน่าหลันจื่อเยี่ยนแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างแช่มช้าว่า “เรื่องของตัวเองก็จัดการเองก็แล้วกัน! แต่อย่างไรข้าก็ขอเตือนเจ้า เจ้าตัดใจเรื่องเหลิ่งซวงเสียตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เจ้ากับนางเป็นไปไม่ได้หรอก” เอ่ยจบ เขาก็สาวเดินจากไป
………………………………….
ตอนที่ 2182 ยาแก้พิษระดับเจ็ด
มองดูพี่ชายที่เดินจากไปล้า น่าหลันจื่อเยี่ยนอึ้งงัน เขาสูดหายใจแล้วพ่นลมออกมายาวๆ ก้มหน้าเก็บงำสายตาซับซ้อน เนิ่นนาน จึงค่อยลุกขึ้นยืน เอ่ยกับผู้เป็นพ่อว่า “ท่านพ่อ ข้ากลับก่อนแล้ว ข้าจะไปเก็บตัวฝึกวรยุทธ์ที่หลังเขา พักนี้ไม่ต้องตามหาข้า”
ผู้นำตระกูลน่าหลันเห็นลูกชายทั้งสองต่างเดินออกไป เขาอดส่ายหน้าถอนหายใจไม่ได้ “ช่างเถิด ข้าไม่สนใจแล้ว เรื่องของพวกเจ้าไปจัดการเองก็แล้วกัน ข้าอยากยุ่งก็คงยุ่งไม่ไหว” เขาสะบัดเสื้อ เอามือไพล่หลังเดินออกไป
เฟิ่งจิ่วอยู่ในห้วงมิติ เธอนั่งหลับตาเงียบๆ อยู่ข้างน้ำพุวิญญาณ ในสมองปรากฏขั้นตอนการกลั่นยาพิษระดับเจ็ดเป็นฉากๆ เนิ่นนาน เธอลืมตา นัยน์ตาหงส์ปรากฏประกายวาววับ
ลุกขึ้นเตรียมยาทิพย์ที่ต้องใช้ในการกลั่นยาแก้พิษระดับเจ็ดให้ครบ เอาเตาหลอมเทพกสิกรรมออกมา เรียกเพลิงสวรรค์ออกมา ครั้นเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว จิตใจที่กังวลในตอนแรกกลับสงบลง
ยาหลักมีเพียงต้นเดียว จะสำเร็จหรือล้มเหลวก็มีโอกาสเพียงครั้งเดียว แม้เธอจะฝึกซ้อมขั้นตอนและวิธีการกลั่นยาในสมองแล้วหนึ่งรอบ แต่หากสุดท้ายก็ยังคงล้มเหลว อย่างนั้นก็คงพูดได้เพียงว่าเธอทำเต็มที่แล้ว
คิดจะตามหายาทิพย์ที่จะใช้กลั่นยาแก้พิษระดับหกอีกครั้งไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ ยาอื่นไม่ว่า แต่แค่หญ้าเจ็ดดาราอายุห้าร้อยปีต้นนี้ก็หายากแล้ว
กอปรกับแม้พิษในร่างของนายแห่งตลาดมืดและกู้โม่จะถูกสกัดไว้ในจุดหนึ่งของร่างกายแล้ว แต่หากไม่รีบแก้พิษให้เร็วที่สุด ยาพิษพวกนั้นก็จะกำเริบอีกครั้ง
หากรอให้ถึงตอนที่ยาพิษกำเริบอีกครั้ง แม้แต่เทพเจ้าสูงสุดผู้สร้างจักรวาลก็คงช่วยพวกเขาไม่ได้แล้ว
เปลวเพลิงในเตาหลอมลุกพรึบ เธอคอยควบคุมไฟ ค่อยๆ ใส่ยาทิพย์ที่จัดระเบียบเรียบร้อยแล้วเข้าไปทีละอย่าง การเคลื่อนไหวคล่องแคล่วราวกับฝึกฝนมาแล้วร้อยหนพันครั้ง
เมื่อเวลาผ่านไป ยาทิพย์ทั้งหมดล้วนถูกใส่เข้าไปในเตาหลอมหมดแล้ว เพราะการเผาผลาญพลังวิญญาณ และการเพ่งสมาธิขั้นสูง ทำให้มีเหงื่อผุดซึมบนหน้าผากของเธอ สีหน้าซีดขาวเล็กน้อย โดยเฉพาะเมื่อเธอต้องพลิกฝ่ามือคอยถ่ายเทกลิ่นอายพลังวิญญาณเข้าไปอย่างต่อเนื่อง เพื่อคอยควบคุมเพลิงสวรรค์ ยิ่งรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาล ราวกับสายธนูที่ถูกขึงจนตึง ไม่อาจผ่อนคลายได้แม้แต่น้อย
เวลาค่อยๆ ผ่านไป กลิ่นหอมของยากระจายไปทั่วอากาศ ครั้นได้กลิ่นหอมนี้ เธอเริ่มหลอมยาให้เป็นรูปร่าง เพราะรู้ว่านี่เป็นขั้นตอนสำคัญสุดท้าย จึงยิ่งไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย
เวลานี้เอง บนแผ่นดินในห้วงมิติผืนนี้ของเธอ ผืนฟ้าเหนือหัวเธอ ชั้นเมฆเริ่มปรวนแปร พยับเมฆหลายก้อนที่ไม่รู้มาจากที่ใดลอยมารวมตัวกัน ปกคลุมอยู่เหนือหัวเฟิ่งจิ่วรวมถึงด้านบนเตาหลอมด้วย
เธอเงยหน้ามองแวบหนึ่ง ฝ่ามือรีบพลิกหมุน หลอมยาให้เป็นรูปร่าง ในตอนนี้เอง สายฟ้าเส้นแรกผ่าลงมาจากเหนือหัว ฟาดลงบนเตาหลอมที่อยู่ด้านล่าง
“เปรี้ยง!”
ราวกับผืนดินถูกสั่นสะเทือนด้วยสายฟ้า ไม่นาน สายฟ้าเส้นที่สองผ่าตามลงมา ตามมาติดๆ ด้วยสายฟ้าเส้นที่สาม ชั่วขณะหนึ่ง สายฟ้าสามเส้นฟาดฟันลงมาเหนือเตาหลอม หลังจากสายฟ้าสงบลง พยับเมฆเหนือหัวก็ค่อยๆ สลายหายไป
เวลานี้ ร่างของเฟิ่งจิ่วซวนเซเล็กน้อย เธอพ่นลมหายใจ ได้แต่ยืนมองเตาหลอมที่กลับมาเป็นปกติ ไม่ได้เดินเข้าไป เพียงนั่งลงไปอย่างอ่อนแรง และหงายหลังนอนลงไป แหงนหน้ามองชั้นเมฆบนท้องฟ้า
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
