เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1097 การซุ่มโจมตีโดยคนชุดดำ

บทที่ 1097 การซุ่มโจมตีโดยคนชุดดำ

……….

บทที่ 1097 การซุ่มโจมตีโดยคนชุดดำ

ได้ยินประโยคนี้ฉู่โหยวเจามองซูอันอย่างประหม่า “พี่เขยเจ้า…”

นางคิดว่าพี่เขยลืมไปแล้วว่านางเป็นผู้หญิง ทำไมเขาถึงพูดให้นางนอนกับมู่หรงชิงเหอ? อย่าบอกนะว่าเขาได้ยินที่ข้าพูดกับพี่ใหญ่?

ฉู่ชูเหยียนกำลังคิดในสิ่งเดียวกัน หญิงสาวทั้งสองมองเขาแปลก ๆ

ซูอันรู้สึกงุนงง สองคนนี้มองข้าแบบนี้เพื่ออะไร?

ฉู่ชูเหยียนกระแอมเบา ๆ นางไม่สามารถรับได้อีกต่อไป “พวกเขายังเด็กเกินไป มันเร็วเกินไปสำหรับเรื่องนั้น”

ท้ายที่สุดมู่หรงชิงเหอยังคงเป็นหญิงสาว นางไม่สามารถต้านทานความอับอายได้อีกต่อไปและรีบพูดว่า “ข้าไปก่อนล่ะ” จากนั้นนางก็รีบจากไปพร้อมกับคนรับใช้ที่รออยู่ที่ทางเข้าราวกับกำลังหลบหนี

ในที่สุดฉู่ชูเหยียนก็อดกลั้นไม่ได้เมื่อเห็นนางจากไปและพูดว่า “อาซู เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่? เจ้ารู้อยู่แล้วว่า โหยวเจาคือ… ทำไมเจ้าถึงจะให้พวกนางนอนด้วยกัน”

ซูอันยิ้ม “อย่าบอกนะว่าเจ้าคิดว่านางจะยอม?”

ฉู่ชูเหยียนตกตะลึง ตอนนี้นางเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามู่หรงชิงเหอซึ่งมาจากตระกูลขุนนางชั้นสูงจะไม่ยอมนอนกับชายใดก่อนแต่งงานอย่างเด็ดขาด

จากนั้นซูอันอธิบายว่า “ด้วยวิธีนี้จะมีคนไม่มากที่จะสงสัยว่าโหยวเจากำลังแต่งตัวข้ามเพศ ในอนาคตมู่หรงชิงเหอจะคอยยืนกรานข้อเท็จจริงนี้”

จู่ ๆ ฉู่โหยวเจาก็รู้สึกเศร้าใจ “แต่ข้ายังคงหลอกนาง… นางจะไม่เกลียดข้าเมื่อรู้ความจริงใช่ไหม?”

ซู่อันคิดกับตัวเอง เป็นไปได้ไหมว่าความรักทำให้คนเราเป็นผู้ใหญ่เร็วขึ้น?

ฉู่ชูเหยียนกล่าวว่า “จริง ๆ แล้ว เราทำให้ชิงเหอผิดหวัง อาซูเจ้าช่วยนางเรื่องมู่หรงหลัวได้ไหม? ไม่อย่างนั้นเราคงรู้สึกผิดมากเกินไป”

ซูอันยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ข้าจะพยายามช่วยมู่หรงหลัวเอง”

ฉู่ชูเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางมองเขาอย่างอบอุ่น “อาซูเจ้าช่างดีเหลือเกิน”

ฉู่โหยวเจาเบ้ปาก “อา! พวกท่านมันซ้ำซาก! ข้าจะไม่อยู่รบกวนท่านสองคนอีกแล้ว ข้าจะนอนแล้ว! แต่… พี่ใหญ่ พี่เขย พวกท่านอย่าส่งเสียงดังตอนกลางคืนได้ไหม?” นางกลัวว่าจะถูกตีอีก จึงวิ่งหนีไปพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

ฉู่ชูเหยียนรู้สึกเขินอายและตื่นตระหนก “นางล้อข้าเรื่องนี้ทุกครั้ง มันเป็นความผิดของเจ้า!”

“พรุ่งนี้ข้าจะตีนางแรง ๆ แก้แค้นให้เจ้า” ซูอันหัวเราะเบา ๆ แล้วกอดนางไว้ในอ้อมแขน

ฉู่ชูเหยียนไม่พอใจ “เจ้าแค่ต้องการหาเศษหาเลยจากนาง”

ใบหน้าของซูอันแข็งทื่อ “เจ้าสงสัยในความซื่อสัตย์ของสามีเจ้าแบบนี้ได้ยังไง? สามีจะลงโทษเจ้าด้วยกฎของตระกูล!”

“กฎไหนของตระกูล?” แววตาที่เย็นชาตามปกติของฉู่ชูเหยียนเปล่งประกายระยิบระยับ ริมฝีปากแดงระเรื่อประดับไปด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น

“ลงโทษด้วยแส้!” ซูอันขยับเข้าไปใกล้หูของนางแล้วจูบเบา ๆ ที่ติ่งหูอันนุ่มนวล

ร่างกายทั้งหมดของฉู่ชูเหยียนสั่นสะท้าน จากนั้นร่างกายของนางก็อ่อนปวกเปียก ผู้ชายคนนี้! เขามักจะสัมผัสจุดที่อ่อนไหวที่สุดของข้า

เทพธิดาน้ำแข็งหลอมละลายและตกลงสู่โลกมนุษย์

…

เช้าวันรุ่งขึ้นซูอันมุ่งหน้าไปยังพระราชวังด้วยความรู้สึกสดชื่น ฉู่ชูเหยียนเป็นหญิงสาวที่ภายนอกเย็นชาแต่ภายในอบอุ่น ทุกคนคิดว่านางเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถผลักดันผู้ชายให้เจริญรุ่งเรือง เพราะนางมีชื่อเสียงในฐานะผู้ที่คอยจัดการกิจการของตระกูลฉู่

เขาเป็นคนเดียวที่รู้ว่าความอ่อนโยนที่อยู่ภายใต้เปลือกแข็งนั้นเป็นอย่างไร นางมีหัวใจของเด็กสาวและเต็มไปด้วยจินตนาการโรแมนติกทุกรูปแบบ ไม่อย่างนั้นนางคงไม่หมกมุ่นกับ ‘ซีรีส์กระบี่อมตะเหนือโลก’ มากขนาดนี้ รอยยิ้มอันอบอุ่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูอันเมื่อเขานึกถึงค่ำคืนที่ผ่านมา

“ฮะ? ทำไมวันนี้ถนนโล่งจัง ทุกคนยังอยู่บนเตียงหรือเปล่า?” ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่าถนนที่จอแจแต่เดิมกลับมืดลง ขณะที่กำลังสับสนเล็กน้อย จู่ ๆ เขาก็ตื่นตัวเมื่อเห็นลำแสงสีดำพุ่งเข้ามาหาจากหางตา

ซูอันรีบหลบไปด้านข้าง น่าเสียดายที่แสงสีดำนั้นเร็วเกินไป มันเร็วกว่าการซุ่มโจมตีของภูติดำที่เขาเผชิญระหว่างทางมายังเมืองหลวงมาก ถึงอย่างนั้นก็ตามด้วยการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขากลับไปสามารถหลบได้พ้น ซูอันรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

เขาก็รู้สึกเจ็บที่ด้านหลังศีรษะ ราวกับถูกแทงด้วยเข็ม แม้ว่าเขาจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว แต่แสงสีดำก็มาถึงตรงหน้าเขาในชั่วพริบตานั้นแล้ว

ตอนนี้เขาเพิ่งเห็นว่ามันเป็นลูกธนูขนาดใหญ่… ไม่สิ มันหนากว่าลูกธนูหลายเท่า มันหนาเท่ากับแขนของผู้ใหญ่!

เขาทำได้เพียงพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโจมตีในจุดสำคัญ ถึงอย่างนั้นลูกธนูขนาดใหญ่ก็แทงเข้าที่ด้านขวาของหน้าอกอย่างแรง

แรงกระทบในชั่วพริบตานั้นให้ความรู้สึกราวกับถูกรถไฟพุ่งชน เขาถูกแรงมหาศาลพัดกลับและตอกติดกับกำแพงใกล้ ๆ

“ฮึ่ม ข้าได้ยินมาว่าผู้ชายคนนี้เก่งกาจ แต่ก็ไม่รอดจากหน้าไม้มหากาฬไปได้?”

“รีบแยกชิ้นส่วนหน้าไม้ อย่าทิ้งร่องรอยอะไรไว้ พวกเจ้าไปเอาหัวมันมา”

“ฮะ? ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งจริง ๆ หากเป็นผู้บ่มเพาะปกติ ครึ่งหนึ่งของร่างกายคงแหลกสลายไปแล้ว”

ได้ยินเสียงพูดต่อ ๆ กันมา ซูอันไม่ได้ลืมตาแต่ใช้ตราหยกสังเกตสภาพแวดล้อมผ่านนกตัวเล็ก ๆ บนต้นไม้แทน

ที่ชั้นสองของที่พักใกล้เคียงเปิดออก ข้างในนั้นเป็นหน้าไม้ขนาดใหญ่ คนในชุดดำหลายคนเคลื่อนไหวอยู่ข้าง ๆ

บางคนอยู่ด้านหลังและรีบรื้อหน้าไม้ ในขณะที่อีกสองคนที่สวมชุดดำพุ่งเข้าใส่ซูอันพร้อมมีดสั้นในมือ

ซูอันขมวดคิ้ว พลังของการโจมตีนั้นยิ่งใหญ่เกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าไม้มหากาฬนั่นมีการสลักอักขระวิเศษทุกประเภทเอาไว้ โชคดีที่ร่างกายของเขาได้รับการขัดเกลาจากวิชาปฐมบทแรกเริ่มจึงแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ ไม่ระเบิดภายใต้แรงกระแทก ในทางกลับกันบาดแผลกำลังสมานตัวอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะยังมีชีวิตอยู่ แต่แรงกระทบมหาศาลได้ทำลายเส้นลมปราณของเขา ซูอันยังต้องใช้เวลาอีกสักพักก่อนที่จะสามารถต่อสู้ได้อีกครั้ง ในสถานการณ์ปกติ เวลาแค่นั้นคงไม่มีอะไรมาก แต่ตอนนี้มันดูยาวนานอย่างยิ่ง

เมื่อเห็นคนชุดดำสองคนนั้นเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ซูอันก็ไม่กังวลกับผลที่ตามมาอีกต่อไป เขาตัดสินใจเรียกต๋าจี่ออกมา สำหรับความสงสัยของจูเซี่ยฉือซินและทุกสิ่งทุกอย่างที่ตามมา เขาจะจัดการกับมันทีหลัง

ในเวลาเดียวกัน เขาเตรียมใช้ ‘คีย์บอร์ดจงมา’ เพื่อซื้อเวลา

บุคคลชุดดำสองคนมาถึงด้านข้างของซูอัน พวกเขายกมีดสั้นขึ้นง้างฟันเข้าที่คอของเขา แต่จู่ ๆ ก็มีชายชุดดำอีกคนร่อนลงมา ฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าอกของทั้งคู่ บุคคลทั้งสองกรีดร้องอย่างน่าสมเพชขณะที่กระเด็นกลับไปข้างหลัง

“เจ้าเป็นใคร!?” กลุ่มคนที่โจมตีซูอันล้อมรอบบุคคลชุดดำที่เพิ่งมาถึง พวกเขามีคลื่นพลังที่รุนแรง เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดเป็นผู้บ่มเพาะ

ซูอันได้ฟื้นความสามารถในการเคลื่อนไหวแล้ว เขาตรวจสอบบุคคลชุดดำที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าคนผู้นี้จะสวมชุดสีดำ แต่รูปร่างมีส่วนโค้งเว้างดงาม นางเป็นผู้หญิงอย่างชัดเจน

ปุ่มที่ 4 ใน 4 ตอนถัดไป

ปุ่มที่ 2 ใน 4 ความคิดเห็น

ปุ่มที่ 3 ใน 4 ตอนก่อนหน้า

0

……….