เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2061 ผู้ใดเป็ นคนยุยงท่าน

คาพูดขององค์ชายหลิงปี๋ได้รับการถ่ายทอดสดไปทั่วอาณาจักร เกิงจิน

ผู้คนจ านวนมหาศาลตกตะลึง

องค์ชายหลิงหวงฉีสั่งให้องครักษ์รีบไปจับกุมตัวองค์ชายหลิงปี๋ แต่จังหวะนั้น ด้านหลังขององค์ชายหลิงปี๋ ก็มีผู้คนลุกขึ้นยืนขึ้นมา เป็ นจ านวนมาก

องค์ชายสวีเองก็ลุกขึ้นยืนตะโกนด้วยความโกรธแค้นว่า “ข้าได้ ยินมาจากท่านหมอหลวงว่าองค์จักรพรรดิหลิงจิวได้รับบาดเจ็บจาก การพยายามเลื่อนขั้นพลัง อาการบาดเจ็บนี้น่าจะรักษาได้ไม่ยากเย็น นัก แต่ไม่ทราบว่าเป็ นเพราะเหตุใด อาการบาดเจ็บของพระองค์จึง ทรุดลงเรื่อย ๆ เมื่อมาคิดดูในตอนนี้ ข้าถึงเพิ่งนึกออกว่าก็เพราะข้าง กายของพระองค์ท่านมีหลิงเฉินคอยดูแลอย่างไรเล่า นางตั้งใจทาให้ องค์จักรพรรดิหลิงจิวอ่อนแอลงและนามาสู่การสวรรคตในที่สุด”

แล้วองค์ชายสวีก็ยื่นมือออกมาข้างหน้า ในมือของเขาถืออะไร บางอย่างอยู่ด้วย

เป็ นศิลาวิเศษที่บันทึกคาให้การของหมอหลวงหลายคน

หมอหลวงทุกคนต่างก็ให้การตรงกันว่าอาการบาดเจ็บขององค์ จักรพรรดิหลิงจิวนั้น เดิมทีไม่มีอะไรรุนแรงเลย หลังจากได้รับการ รักษา พระองค์ท่านก็มีสัญญาณฟื้นตัวขึ้นมาเป็ นอย่างดี แต่เมื่อมีห ลิงเฉินมาคอยดูแล อาการขององค์จักรพรรดิหลิงจิวกลับแย่ลงเรื่อย ๆ

เมื่อได้ยินคาให้การเหล่านี้ สีหน้าของทุกคนก็แปรเปลี่ยนไป

องค์ชายหลิงปี๋กล่าวขึ้นอีกครั้ง “ข้าได้สั่งให้คนแอบสืบสวนเรื่อง นี้ จึงได้รับทราบข้อมูลสาคัญว่าบุรุษที่อยู่ข้างกายหลิงเฉินในขณะนี้มี ตัวตนที่แท้จริงชื่อว่าหลินเป่ ยเฉิน เขาเป็ นจอมโจรอามหิตที่ก่อเหตุ ปล้นฆ่ามาหลายเขตแดนแล้ว”

เมื่อถ้อยคาเหล่านี้ถูกประกาศออกมา ทุกฝ่ายก็ส่งเสียงอุทานราว กับคลื่นสึนามิ

องค์ชายหลงอวี้พลันระเบิดเสียงค ารามด้วยความโกรธแค้น ออกมาเช่นกัน “แต่สิ่งที่น่ารังเกียจมากที่สุดก็คือบุรุษผู้นี้เป็ นพวกที่ สมคบคิดกับเผ่าพันธุ์ปีศาจ ครั้งหนึ่ง เขาถึงกับเคยร่วมมือกับสานัก เซวียนเสวี่ยของเผ่าพันธุ์ปีศาจอย่างเปิดเผยด้วยซ้า”

เสียงอุทานยังคงดังขึ้นไม่หยุดยั้ง

ไม่มีผู้ใดคาดคิดเลยว่าบรรดาองค์ชายเหล่านี้จะลุกขึ้นมา ก่อกวนสถานการณ์พร ้อม ๆ กัน

องค์ชายหลิงหวงฉีได้แต่สบถค าหยาบอยู่ในใจ

พวกขององค์ชายหลิงปี๋รู ้ข้อมูลเหล่านี้ได้อย่างไร?

ความจริงข้อมูลเหล่านี้ไม่ควรสร ้างความเสียหายได้เลยด้วยซ้า

แต่เมื่อข้อมูลที่เป็ นความจริงครึ่งหนึ่งถูกนามารวมกับคาโกหก อีกครึ่งหนึ่ง นั่นก็เพียงพอที่จะทาให้ผู้คนจานวนมากหลงเชื่อได้แล้ว

“พวกท่านกาลังกล่าวหาผู้คนอย่างเลื่อนลอยไร ้หลักฐาน”

องค์ชายหลิงหวงฉีตะโกนสวนกลับไปเสียงดังสนั่น “หากสิ่งที่ พวกท่านกล่าวมาเป็ นความจริง แล้วเหตุใดองค์หญิงหลิงเฉินถึง สามารถเปิดประตูวิหารศักดิ์สิทธิ์ได้ล่ะ? เหตุใดเปลวไฟอมตะจึงพวย พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้ าและทาให้เครื่องมือเล่นแร่แปรธาตุต่าง ๆ กลับมา ทางานได้อีกครั้ง? หรือท่านกาลังจะกล่าวว่าเรื่องราวเหล่านี้ล้วนแต่ เป็ นการแสดงละครตบตา?”

บังเกิดเสียงโห่ร้องสนับสนุนดังกึกก้องเช่นกัน

วิหารแห่งผู้แปรธาตุเป็ นตัวแทนของบรรพบุรุษประจ าสายเลือด ของพวกเขา

เปลวไฟอมตะคือเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์

เมื่อทั้งสองสิ่งนี้ยอมรับในตัวหลิงเฉิน นางก็มีสิทธิ์ขึ้นครอง บัลลังก์โดยชอบธรรม

บรรดาผู้คนที่เกิดความเคลือบแคลงใจ ก่อนหน้านี้กลับมามี ความหนักแน่นมั่นคงอีกครั้ง ใช่แล้ว วิหารแห่งผู้แปรธาตุยอมรับใน

ตัวขององค์หญิงไข่มุกขาว นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะสามารถดัดแปลงกันได้ เด็ดขาด

องค์ชายหลิงปี๋พลันเงยหน้าหัวเราะใส่ท้องฟ้ า

“ฮ่า ๆๆ นี่เป็ นการสมคบคิดของพวกเจ้า ก่อนหน้านี้ ข้าเองก็ถูก พวกเจ้าหลอกจนตายใจ ตอนนั้นข้าจึงไม่ได้คัดค้าน แต่บัดนี้ ข้ารู ้ แล้วว่าพวกเจ้าใช ้กลโกงบางอย่างในการเปิ ดวิหารศักดิ์สิทธิ์ เพราะฉะนั้นข้าจึงขอถามเพียงคาถามเดียวเท่านั้น ร่างของ จักรพรรดิหลิงจิวอยู่ที่ใด? พระองค์รับใช ้อาณาจักรเกิงจินมาตลอด ชีวิต แต่สุดท้ายกลับถูกพวกเจ้าสังหารและน าร่างไปเป็ นกุญแจใน การเปิดวิหารหลังนี้ หลังจากนั้น พวกเจ้าก็นาร่างของพระองค์ไปเป็ น เชื้อไฟในการจุดไฟอมตะ…”

เสียงอุทานด้วยความไม่อยากเชื่อดังขึ้นอีกครั้ง

บรรยากาศทั่วเมืองตกอยู่ในความร ้อนระอุ

ผู้คนจ านวนนับพันล้านคนส่งเสียงอุทานออกมาพร ้อมกัน เกิด เป็ นคลื่นเสียงที่ไม่ต่างจากคลื่นสึนามิซัดถล่มไปทั่วทุกหนทุกแห่ง

นี่คือสิ่งที่กระทบต่อความศรัทธาของผู้คน

หลิงเฉินยังคงมีสีหน้าสงบเยือกเย็น

หลินเป่ยเฉินเองก็นิ่งเงียบไม่ได้ตอบโต้คาใด

ผู้เป็ นบ่าวสาวเพียงจับมือและหันมายิ้มให้กัน ก่อนจะหันกลับไป รับชมการแสดงขององค์ชายหลิงปี๋และพรรคพวกเสมือนเรื่องราวนี้ไม่ มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับตนเอง

“เหลวไหล”

เสียงคารามขององค์ชายหลิงหวงฉีดังสะเทือนไปทั่วแผ่นฟ้ า “บอกมาเถอะ ผู้ใดเป็ นคนยุยงท่านให้ออกมาใส่ร้ายป้ ายสีพวกเรา เช่นนี้?”

เขาเดือดดาลสุดขีด

บัดนี้อาณาจักรเกิงจินกาลังจะได้ออกจากยุคมืด ประตูวิหารแห่ง ผู้แปรธาตุก็เปิดออกแล้ว สายเลือดแห่งผู้แปรธาตุก าลังจะกลับมา รุ่งเรืองอีกครั้ง…

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็กาลังจะถูกทาลายลงไปด้วยฝีมือของคนกลุ่ม หนึ่งที่มีความเห็นแก่ตัวและปรารถนาทรัพย์สินและอ านาจ

“ยุยงอย่างนั้นหรือ?”

เสียงของคนผู้หนึ่งดังกังวานตอบกลับมา “ไม่เลย นี่ไม่ใช่การยุ ยง แต่เรียกว่าเป็ นการแจ้งเตือนมากกว่า”

แสงสว่างเป็ นประกายวูบวาบ

แล้วคนผู้หนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ คนผู้นี้มีร่างกายสูง ใหญ่ สวมใส่ชุดเกราะสีเงินแวววาว เส้นผมสีชมพูปลิวไสวตามสาย ลม

คนผู้นี้เป็ นบุรุษ

บุรุษที่มีใบหน้าแปลกประหลาดยิ่งนัก

ใบหน้าครึ่งหนึ่งอัปลักษณ์ อีกครึ่งหนึ่งหล่อเหลาราวกับเทพบุตร

นับเป็ นตัวประหลาดผู้หนึ่ง

และพลังกดดันที่แผ่ออกมาจากร่างกายก็มีความน่าสะพรึงกลัว… ความรุนแรงของพลังกดดันนั้นมีมากเกินกว่าที่ผู้คนจานวนมากจะ เข้าใจได้

“เจ้าเป็ นใคร?”

องค์ชายหลิงหวงฉีถามเสียงเข้ม

“สามหาว!”

อีกเสียงหนึ่งดังกังวาน

เสียงนั้นดังขึ้นมาจากกลางแท่นรับชมพิธีของแขกระดับสูง แต่ผู้ พูดเป็ นสตรีนางหนึ่ง นางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า “คนผู้นี้เป็ น ถึงท่านเสนาบดีฮั่วอวี้จิงจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ เจ้ากล้าดีอย่างไรถึง ได้กล่าววาจาหยาบคายเช่นนี้กับท่าน?”

หญิงผู้นี้ย่อมต้องเป็ นสมาชิกคณะผู้ลอบสังหารจากอาณาจักร ศักดิ์สิทธิ์

บัดนี้ เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรยืนอยู่ด้านหลังนาง

เมื่อเสียงพูดของหญิงสาวดังไปถึงหูของผู้คน ทุกคนก็ต้องตก ตะลึงทันที

เสนาบดีจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นหรือ?

นับเป็ นผู้ที่มีสถานะสูงส่งยิ่งนัก

เหตุใดจึงไม่มีจดหมายแจ้งเตือนว่าผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้จะมาเยือน อาณาจักรเกิงจินมาก่อน?

องค์ชายหลิงหวงฉีรู ้สึกใจคอไม่ดี แต่ก็ยังประสานมือแสดงความ เคารพพลางกล่าวว่า “ที่แท้ก็เป็ นท่านเสนาบดีฮั่วนี่เอง…แต่ผู้ต่าต้อย ไม่ทราบว่าสิ่งที่ท่านกล่าวออกมาเมื่อสักครู่นี้ หมายความว่าอย่างไร กันแน่?”

ฮั่วอวี้จิงจ้องมองไปทางกลุ่มคนและกล่าวว่า “พวกเราอาณาจักร ศักดิ์สิทธิ์ตรวจสอบพบความผิดปกติ จึงได้ทาการแจ้งเตือนมาที่องค์ ชายหลิงปี๋ และตามตัวบทกฎหมายของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่ ครอบคลุมไปทั่วเส้นทางดาราจักรนั้น ทั้งหลินเป่ ยเฉินและหลิงเฉิน สมควรถูกน าตัวมาลงโทษทันที”

“เรื่องนี้…”