เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2052 เรื่องบังเอิญ

“คนบ้า หลอกให้ข้ารัก แล้วก็มาทิ้งข้าไป…ฮือ ฮือ ฮือ”

 

อาเฉียวร้องไห้ด้วยความเศร้า หมอนของนางเปี ยกชุ่มไปด้วย หยดน้าตา

 

ก่อนหน้านี้ นางมั่นใจว่าหลินเป่ ยเฉินให้ความสนใจในตนเอง และอาเฉียวก็เห็นภาพอย่างชัดเจนถึงอนาคตที่ตนเองได้ครองรักกับ หลินเป่ยเฉินอย่างมีความสุข แล้วหลินเป่ยเฉินไปแต่งงานกับผู้อื่นได้ อย่างไร?

 

“ท่านพี่อย่าร ้องไห้เลยนะขอรับ ข้าได้ยินว่าพี่หลินกาลังจะเข้าพิธี อภิเษกสมรส ไม่ได้เข้าพิธีแต่งงานเฉย ๆ สักหน่อย”

 

เสี่ยวติงผู้เป็ นน้องชายพยายามปลอบโยน

 

“ว่าไงนะ?”

 

อาเฉียวได้ยินไม่ถนัด

 

เสี่ยวติงจึงอธิบายว่า “ข้าได้ยินมาจากท่านปู่อานว่าพี่หลินกาลัง จะเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับองค์จักรพรรดินีแห่งอาณาจักรเกิงจิน เพราะฉะนั้น ไม่มีอะไรที่ท่านพี่จะต้องเสียใจเลย คนธรรมดาอย่างท่าน ย่อมเปรียบเทียบกับองค์จักรพรรดินีไม่ได้อยู่แล้ว”

 

“มิน่าเล่า”

 

 

 

ยิ่งรับฟังมากเท่าไหร่ อาเฉียวก็ยิ่งรู ้สึกโกรธแค้นมากเท่านั้น “สุดท้ายเขาก็เห็นแก่ลาภยศสรรเสริญจนทิ้งข้าไป…คนหน้าไม่อาย มาท าให้ข้ารักแล้วก็ไม่รับผิดชอบ”

 

เสี่ยวติงได้ยินดังนั้นก็รู ้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

 

เขารู ้สึกว่าพี่สาวของตนเองน่าจะป่วยแล้วสิ

 

เหตุใดนางถึงยังไม่ยอมตัดใจจากพี่หลินอีก?

 

“ในเมื่อท่านพี่เสียใจถึงเพียงนี้ วันพรุ่งนี้ท่านก็อย่าไปเข้าร่วมพิธี เลยนะขอรับ” เสี่ยวติงปลอบโยนด้วยน้าเสียงนุ่มนวล “ข้าจะไปกับ พวกท่านปู่ทั้งสองเอง แล้วข้าก็จะใช ้โอกาสนี้ทาความรู ้จักกับบรรดา นักเล่นแร่แปรธาตุ เพื่อหาหนทางรักษาร่างกายของข้าด้วย”

 

เด็กชายมีร่างกายที่เปรียบเสมือนเตาหลอมโอสถ

 

แต่เพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เสี่ยวติงใช ้ร่างกายหลอมโอสถ มากเกินไป ความแข็งแรงของร่างกายจึงลดลง และด้วยความที่มี ร่างกายไม่เหมือนคนปกติ การรักษาตามแนวทางทั่วไปจึงใช ้ไม่ได้ผล เสี่ยวติงจึงจาเป็ นต้องได้รับการรักษาจากนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูง เท่านั้น

 

“ไปสิ ข้าจะไปด้วย มีเหตุผลอันใดที่ข้าจะไม่ไป?”

 

อาเฉียวหยุดร ้องไห้และลุกขึ้นมายืนเท้าสะเอวกล่าวว่า “ข้าจะไป เปิดโปงธาตุแท้ของคนผู้นั้นให้ทุกคนได้รู ้เอง”

 

 

 

… “ เฮ้อ ความโสดคืนสุดท้าย”

 

หลินเป่ ยเฉินนอนกอดเฉียนเหมยอยู่ในอ้อมแขนข้างหนึ่ง ขณะ พ่นควันบุหรี่ออกมาจากปากและถามว่า “ไม่ทราบทางกองทัพเป่ ย เฉินได้ข่าวคราวของเฉียนเจินกับลูกน้อยบ้างหรือยัง?”

 

เฉียนเหมยเป็ นผู้รับผิดชอบในเรื่องราวนี้โดยเฉพาะ

 

นางรู ้สึกเหนื่อยล้ายิ่งกว่าผ่านสมรภูมิสู้รบในสงครามเสียอีก แต่ หัวใจของนางก็กาลังพองโตด้วยความสุขล้น เมื่อได้ยินคาถาม สาว รับใช ้จึงตอบว่า “กราบเรียนนายท่าน ตลอดหนึ่งชั่วยามที่ผ่านมา นายท่านถามคาถามนี้กับข้าน้อยมายี่สิบครั้งแล้วนะเจ้าคะ…พวกเรา ยังไม่เจอเบาะแสเลยเจ้าค่ะ”

 

“อ้อ ข้าถามไปแล้วอย่างนั้นหรือ?”

 

สีหน้าของเขาสับสนมึนงงเป็ นอย่างยิ่ง

 

เฉียนเหมยกล่าวต่อไปว่า “ไม่ทราบเป็ นเพราะเหตุใด ข้าน้อย มักจะฝันถึงท่านพี่เฉียนเจินกับรั่วซูน้อยอยู่เสมอ ในความฝันนั้น พวกนางมีความสุขดี โดยเฉพาะรั่วซูน้อย นางเติบโตมากแล้วเจ้าค่ะ แล้วนางก็มีมิตรสหายให้เล่นด้วยอย่างมีความสุข การละเล่นสุดโปรด ของนางก็คือนกอินทรีไล่จับลูกเจี๊ยบ…”

 

 

 

หลินเป่ ยเฉินกล่าวว่า “เจ้าคิดถึงพวกนางมากเกินไปจะเก็บเอา ไปฝันก็ไม่แปลก”

 

หลังจากนั้น พวกเขาก็พูดคุยกันอีกเล็กน้อย แล้วเฉียนเหมยก็ เผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

 

หลินเป่ยเฉินน าโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดแอปไป่ตู้ แมป ก่อนจะ กดค้นหาชื่อของเฉียนเจินกับหลินรั่วซู แต่สุดท้ายก็ไม่พบอะไร

 

พวกนางอยู่ที่ไหนกันนะ?

 

หลินเป่ยเฉินรู ้สึกเป็ นกังวลยิ่งนัก

 

เขามีลางสังหรณ์บางอย่างว่าหญิงปริศนาผู้นั้นน่าจะมาเพื่อ ช่วยเหลือเขา ดังนั้นเฉียนเจินกับบุตรสาวก็น่าจะยังปลอดภัยดีอยู่ใน เวลานี้ เพียงแต่หลินเป่ยเฉินมักเกิดความรู ้สึกอยากจะพบหน้าภรรยา กับบุตรสาวของตนเอง และอยากจะรู ้ว่าพวกนางต้องการสิ่งใดบ้าง หรือไม่

 

นี่คือความรู ้สึกที่ไม่เคยหายไปจากหัวใจของเขา

 

คิดไปคิดมา หลินเป่ยเฉินก็เปิดเข้าไปในแอปจิงตง มอลล์

 

การทาธุรกิจร่วมกับร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรในระยะหลังเป็ นไป อย่างราบรื่น และหลินเป่ยเฉินก็สามารถท าเงินได้มหาศาล

 

ผู้ดูแลร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรตอบข้อความของเขารวดเร็ว ทันใจ ไม่ได้สงวนคาพูดเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว มิหนาซ้า ผู้ดูแล

 

 

ร ้านยังเรียกหาหลินเป่ ยเฉินเสมือนน้องชายสุดที่รัก และรอคอยที่จะ ได้ตอบข้อความจากเขาอยู่ตลอดเวลา

 

อย่างเช่นในขณะนี้…

 

“ครั้งนี้พวกเราทาเงินได้มหาศาลนัก”

 

“ยาบ ารุงก าลังของท่านได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย…”

 

“พวกเรามีฐานลูกค้าที่ซื่อสัตย์ บรรดาคนใหญ่คนโตชื่นชอบยา บารุงกาลังสาหรับบุรุษมาก เมื่อพวกเขาได้ลองทานเข้าไปแล้ว ทุก คนต่างก็กล่าวเป็ นเสียงเดียวกันว่าตนเองมีก าลังวังชามากกว่าเก่า หลายเท่า…”

 

“ข้าได้ทาตามแผนการที่พวกเราตกลงกันเอาไว้ บัดนี้ ข้าได้เปิด บัญชีให้ท่านในสานักฝากเงินของอาณาจักรศักดิ์ศักดิ์สิทธิ์เอาไว้เมื่อ ท่านมาที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เมื่อไหร่ ก็สามารถมาถอนเงินไปใช ้ได้ ทันที”

 

“ส่วนเงินทุนของพวกเรายังคงมั่นคงแข็งแรง น้องชายโปรด วางใจ”

 

“ในส่วนที่ท่านสั่งเอาไว้ก่อนหน้านี้ ข้าได้ช่วยสร ้างตัวตนปลอม ให้กับท่านขึ้นมาเรียบร ้อยแล้ว ประวัติของท่านจะมีข้อมูลตั้งแต่เกิด จนถึงปัจจุบัน ข้อมูลทั้งหมดสามารถใช ้ได้ตามกฎหมาย แม้แต่ หน่วยงานผู้จัดเก็บภาษีของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่มีทางพบข้อ พิรุธเด็ดขาด”

 

 

“ขอดื่มให้แก่มิตรภาพของพวกเรา”

 

ทั้งหมดนี้เป็ นข้อความส่วนตัวที่ผู้ดูแลร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรส่ง มาหาหลินเป่ ยเฉิน ซึ่งแทบไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะเป็ นคนเดียวกับ ผู้ดูแลร ้านที่ถามคาตอบคาในก่อนหน้านี้

 

หลินเป่ยเฉินอ่านจบก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

 

ฮ่า ๆๆๆ

 

เขาจะไม่ตอบข้อความหรอก

 

ปล่อยให้ผู้ดูแลร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรร ้อนใจไปก่อนดีกว่า แต่ทันใดนั้น อยู่ดี ๆ ผู้ดูแลร ้านก็ส่งข้อความใหม่เข้ามาว่า “ธุรกิจของพวกเราคงต้องขอหยุดไว้เพียงเท่านี้ก่อนชั่วคราว” “อ้าว? เกิดอะไรขึ้น? ไม่ทราบว่ามีปัญหาอันใดหรือไม่?”

 

หลินเป่ยเฉินรีบส่งข้อความถามกลับไปด้วยความร ้อนรน

 

“ท่านอย่าห่วงไปเลย นี่เป็ นเรื่องดี ข้าได้เลื่อนตาแหน่งและได้รับ ภารกิจพิเศษจากสภาศักดิ์สิทธิ์ ข้ากาลังจะต้องเดินทางไปปฏิบัติ ภารกิจที่อาณาจักรเกิงจินจึงไม่มีผู้คนคอยดูแลกิจการร ้านค้า ด้วย เหตุนี้เอง กิจการของพวกเราจึงต้องยุติลงก่อนชั่วคราว แต่ก็แค่ ชั่วคราวเท่านั้น เอาไว้ข้าปฏิบัติภารกิจเสร็จเรียบร ้อยเมื่อไหร่ พวก เราก็จะกลับมาด าเนินธุรกิจต่อดังเดิม”

 

หืม?

 

 

 

คาตอบของผู้ดูแลร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรทาให้หลินเป่ ยเฉิน เกิดความสนใจขึ้นมาทันที

 

อีกฝ่ายกาลังจะมาที่อาณาจักรเกิงจินอย่างนั้นหรือ?

 

ชายหนุ่มนิ่งคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็ตัดสินใจส่งข้อความไป ถามว่า “ช่างบังเอิญเหลือเกิน บัดนี้ ข้าเองก็กาลังอยู่ในอาณาจักร เกิงจินเช่นกัน…ไม่ทราบว่าพวกเรานัดพบกันดีหรือไม่?”

 

“?”

 

“ข้าหมายถึงนัดพบแบบเจอตัวกันเลยน่ะ”

 

ปรากฏเครื่องหมายยืนยันว่าผู้ดูแลร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรอ่าน ข้อความของชายหนุ่มแล้ว แต่ไม่ยอมตอบ

 

จนกระทั่งจังหวะที่หลินเป่ ยเฉินกาลังจะหมดควา