เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2033 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

หืม?

 

หมายความว่าไงกันล่ะเนี่ย?

 

หลินเป่ ยเฉินรู ้สึกว่าวันนี้อสูรผลาญดาราต่วนซิงทาตัวผิดปกติ ชอบกล

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอมอบให้กับเจ้าทั้งหมดแล้ว”

 

ต่วนซิงควบคุมอาวุธวิเศษทั้งสี่ชิ้นของตนเองให้มาลอยอยู่เบื้อง หน้าของหลินเป่ยเฉิน

 

ก่อนที่เขาจะเชิดหน้าขึ้นและกล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า “รับไป สิ”

 

“ว่าไงนะ?”

 

 

 

หลินเป่ยเฉินตั้งตัวไม่ทัน

 

ในสมองเต็มไปด้วยความสับสนมึนงง

 

“ข้าบอกว่าขอมอบอาวุธทั้งหมดให้กับเจ้าแล้ว รีบรับไปเถอะ”

 

อสูรผลาญดาราต่วนซิงเร่งเร ้า

 

“นี่เจ้า… สมองเลอะเลือนแล้วหรืออย่างไร?”

 

หลินเป่ยเฉินถามประโยคนี้ด้วยความยากลาบาก

 

เพราะปกติเป็ นเขาเองที่ถูกผู้อื่นถามประโยคนี้

 

นี่คือครั้งแรกที่หลินเป่ยเฉินได้ถามประโยคนี้กับผู้อื่นบ้าง

 

 

 

เพราะว่าอาวุธวิเศษทั้งสี่ชิ้นนี้ไม่มีการเชื่อมวิญญาณกับเจ้าของ และลักษณะท่าทางของอสูรผลาญดาราต่วนซิงก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะ หลอกลวงแต่อย่างใด นั่นหมายความว่าอีกฝ่ ายตั้งใจมอบอาวุธวิเศษ ระดับสูงทั้งหมดนี้ให้แก่หลินเป่ยเฉินจริง ๆ

 

หรือต่วนซิงจะคิดว่าต่อให้หลินเป่ยเฉินได้ครอบครองอาวุธวิเศษ เหล่านี้ เขาก็ยังไม่ใช่คู่มือของมันอยู่ดี?

 

ต่วนซิงพูดด้วยน้าเสียงขุ่นเคืองใจว่า “เจ้าคิดว่าข้าอยากจะมอบ อาวุธเหล่านี้ให้กับเจ้านักหรือไง… รีบรับไปเชื่อมวิญญาณซะ ข้าช่วย เจ้ามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว”

 

ตอนที่นายท่านมาปรากฏตัวต่อหน้ามันเมื่อวันนั้น นายท่านได้ ขอร ้องให้ต่วนซิงร่วมมือกับหลินเป่ ยเฉินโดยไม่มีข้อแม้ นอกจากจะ ไม่แย่งชิงตาแหน่งราชบุตรเขยแล้ว ต่วนซิงยังต้องมอบอาวุธวิเศษที่ดี ที่สุดของตนเองให้แก่หลินเป่ ยเฉินอีกด้วย… ดังนั้น ต่วนซิงจึงต้อง รับคาบัญชาด้วยความเจ็บใจเป็ นอย่างยิ่ง

 

 

 

แต่สิ่งที่ทาให้มันเจ็บใจมากที่สุดไม่ใช่การต้องสูญเสียอาวุธวิเศษ ทั้งสี่ชิ้นไป

 

ไม่ใช่เรื่องที่มันจะไม่ได้เป็ นราชบุตรเขย

 

แต่ว่า…

 

สิ่งที่ทาให้อสูรผลาญดาราต่วนซิงเจ็บใจมากที่สุดก็คือ คนที่มัน ต้องช่วยเหลือนั้นกลับเป็ นหลินเป่ยเฉิน

 

เพราะว่าชายหนุ่มผู้นี้มีความหล่อเหลามากกว่าตัวมันเองและมี ความสามารถมากกว่าตัวมันเองเช่นกัน

 

หลินเป่ยเฉินเป็ นผู้ที่มันไม่สามารถแตะต้องได้

 

ต่วนซิงจึงเกลียดชังหลินเป่ยเฉินเป็ นอย่างยิ่ง

 

แต่คาสั่งก็คือคาสั่ง!

 

 

 

ต่วนซิงจ าเป็ นต้องท าตามค าบัญชาของนายท่าน

 

เพราะว่ามันไม่มีทางขัดคาสั่งของนายท่านเด็ดขาด

 

หลินเป่ยเฉินจ้องมองอสูรผลาญดาราต่วนซิงด้วยความสงสัย

 

สีหน้าของเจ้าหัวแดงผู้นี้ไม่ต่างไปจากบุตรสาวคนเล็กที่กาลังแง่ งอนบิดามารดา

 

หลินเป่ยเฉินนาโทรศัพท์มือถือออกมาสแกนอาวุธวิเศษทั้งสี่ชิ้น นั้นด้วยความระมัดระวัง

 

ผลสแกนออกมาว่าไม่มีอันตราย

 

เสร็จข้าล่ะ!

 

เขาตั้งใจจะเก็บอาวุธวิเศษเหล่านั้นทันที

 

 

 

“ช ้าก่อน”

 

จังหวะนั้น อสูรผลาญดาราต่วนซิงพลันตะโกนออกมาด้วย ใบหน้าแดงก่า

 

“เฮ้ย ให้แล้วให้เลย ห้ามเอาคืนสิ… เดี๋ยวก่อน นี่เจ้ากาลังจะทา อะไรเนี่ย?”

 

ตอนแรกหลินเป่ ยเฉินเข้าใจว่าอสูรผลาญดาราต่วนซิงคิดทวง คืนของที่ให้มา แต่ที่ไหนได้ ตัวแทนจากกองทัพอสูรสีครามกลับ แปลงร่างเป็ นแมวน้อยน่ารักสีฟ้ าตัวหนึ่ง บนแผ่นหลังของมันมีปีกคู่ หนึ่ง เจ้าแมวน้อยกระพือปีกก่อนจะกระโดดลงไปอยู่ในหม้อปรุงยา มังกรบรรพกาลหน้าตาเฉย

 

หลินเป่ยเฉินยิ่งตกตะลึงมากไปกว่าเดิม

 

“เจ้าอยากให้ข้าออกไปยอมรับต่อหน้าผู้คนมากมายว่าพ่ายแพ้ ให้แก่เจ้าอย่างนั้นหรือ?”

 

 

 

อสูรผลาญดาราต่วนซิงกระพือปีกของมันอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะ พูดว่า “ข้าทนรับความอับอายเช่นนั้นไม่ได้หรอก ข้าขอซ่อนตัว ดีกว่า…”

 

เคร ้ง!

 

แล้วฝาหม้อปรุงยาก็ปิดลงทันที

 

หลินเป่ยเฉินอยากสบถคาหยาบออกมายิ่งนัก

 

อสูรผลาญดาราต่วนซิง… ก าลังจะขังตัวเองอยู่ในหม้อปรุงยาใบ นี้อย่างนั้นหรือ?

 

ฟึ่บ!

 

ฝาหม้อปรุงยาพลันเปิดออกอีกครั้ง

 

 

“จริงด้วย ลืมบอกไปเลย หากเจ้าเจอปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ ก็ สามารถเรียกข้าออกมาช่วยเหลือได้เสมอ”

 

เจ้าแมวน้อยโผล่หัวขึ้นมาจากด้านในหม้อปรุงยาและกล่าวต่อไป ว่า “แต่อย่ามารบกวนด้วยเรื่องไร ้สาระก็แล้วกัน ข้าไม่มีเวลาว่าง ขนาดนั้นหรอก”

 

หลังจากกล่าวจบ ฝาหม้อปรุงยามังกรบรรพกาลก็ปิดลงอีกครั้ง

 

หลินเป่ยเฉินยืนมองอาวุธวิเศษทั้งสี่ชิ้นที่ลอยอยู่เบื้องหน้าตนเอง อย่างท าอะไรไม่ถูกอีกแล้ว

 

เขาเป็ นใคร?

 

เขาอยู่ที่ไหน?

 

เขามาทาอะไรที่นี่?

 

 

 

หลินเป่ยเฉินมึนงงสับสนไปหมด

 

ก่อนหน้านี้ หลินเป่ ยเฉินเตรียมที่จะพบกับการต่อสู้อันดุเดือด เลือดพล่าน และคิดว่าบางทีมันอาจจะเป็ นหนึ่งในการต่อสู้ที่ ยากลาบากมากที่สุดในชีวิต

 

แต่ใครจะไปคิดว่าการต่อสู้จะจบลงเช่นนี้?

 

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

 

อสูรผลาญดาราต่วนซิงตั้งใจให้เขาพามันเข้ามาอยู่ในอาณา เขตสนธยาตั้งแต่แรก เพราะว่ามันอยากยอมแพ้และมอบอาวุธวิเศษ ทั้งหมดนี้ให้กับเขา… ช่างเป็ นเรื่องที่เหนือความคาดหมายยิ่งนัก!

 

แต่ผู้ได้รับประโยชน์สูงสุดก็คือหลินเป่ยเฉิน

 

และเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายของอสูรผลาญดาราต่วนซิง หลิน เป่ ยเฉินก็ถึงกับชะงักไปเล็กน้อย นอกจากอสูรผลาญดาราต่วนซิ

 

 

 

งจะมอบอาวุธวิเศษให้กับเขาแล้ว มันยังยอมแปรพักตร ์มารับใช ้เขา อีกด้วยอย่างนั้นหรือ?

 

หลินเป่ยเฉินยกมือขึ้นทาท่าดันแว่น

 

เริ่มเป็ นกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

 

อสูรผลาญดาราต่วนซิงเป็ นอสูรเพศผู้ไม่ใช่หรือ?

 

หรือว่าแท้ที่จริงแล้ว มันเป็ นอสูรเพศเมียที่หลงใหลเสน่ห์ของเขา จนโงหัวไม่ขึ้น?

 

เพียงแค่คิด หลินเป่ยเฉินก็ขนลุกไปทั้งตัว

 

แต่ชายหนุ่มก็นึกขึ้นมาได้ว่าหากต่วนซิงเป็ นอสูรเพศผู้…

 

นั่นจะไม่ยิ่งน่าขนลุกมากกว่าเดิมอีกหรือ?

 

 

 

ฟึ่บ!

 

ทันใดนั้น ฝาหม้อปรุงยามังก่อนบรรพกาลเปิดออกอีกครั้ง

 

เจ้าแมวน้อยสีฟ้ าโผล่หัวขึ้นมาพร ้อมกับกล่าวว่า “ได้ยินว่าเจ้าก็ เลี้ยงสัตว์อสูรเอาไว้ไม่ใช่หรือ? ส่งพวกมันมาให้ข้าสิ ข้าจะช่วยฝึกฝน ให้เจ้าเอง… หึ! ข้าไม่เคยช่วยเหลือผู้อื่นง่าย ๆ หรอกนะ”

 

หลังจากพูดจบ มันก็มุดกลับลงไปอยู่ในหม้ออีกครั้ง

 

หลินเป่ยเฉินถึงกับพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

 

เกิดอะไรขึ้นกับอสูรผลาญดาราต่วนซิงกันแน่?

 

หรือว่ามันจะเป็ นพวกเดียวกับเขามาตั้งแต่ต้น?

 

หลินเป่ยเฉินได้แต่คิดด้วยความสับสนมึนงง

 

 

 

ก่อนที่เขาจะรีบเก็บอาวุธวิเศษทั้งสี่ชิ้นนั้นทันที

 

จากนั้นจึงกลับออกไปจากอาณาเขตสนธยา

 

แสงสว่างเป็ นประกายระยับ

 

หลินเป่ยเฉินปรากฏตัวบนสังเวียนประลองของหอคอยนักรบอีก ครั้ง

 

นี่คือภาพที่บรรดาผู้ชมต่างก็เฝ้ ารอคอย

 

ในที่สุด พวกเขาก็ได้รู ้แล้วว่าผู้ใดเป็ นฝ่ายชนะ