เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 105 ความทุกข์ของเว่ยฉิง
บทที่ 105 ความทุกข์ของเว่ยฉิง
ความอดทนของเว่ยฉิงหมดลงทันที เขาคว้าคอเสื้อของนางหยางและกระชากหญิงชราขึ้น
“พวกเจ้าหายไปไหนกันหมด? ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งสุดท้าย ไม่งั้นจะใช้หมัดนี้ง้างปากเจ้าออกมาเอง!”
เว่ยฉิงชูหมัดของตัวเองทำให้นางหยางตัวสั่นด้วยความตกใจ แต่นางยังคงไม่ปริปากบอกอะไร เว่ยเสี่ยวเถาสามารถหาเงินได้วันละห้าร้อยอีแปะตั้งแต่ไปทำงานในเหมืองถ่านหิน ทำให้ทั้งบ้านมีเนื้อกิน หากเว่ยฉิงรู้เข้า ทั้งเงินห้าร้อยอีแปะและเนื้อที่ได้กินทุกวันต้องหายไปแน่นอน ดังนั้นให้ตายนางก็ไม่พูด!
ในตอนนั้นเองเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็รีบวิ่งออกมา
“ท่านน้า ท่านน้าสะใภ้! ท่านแม่ไปทำงานที่เหม่ยซาน ช่วยท่านแม่ข้าที!” ใบหน้าของจ้าวตี้ร้อนรน
นางแอบไปที่เหม่ยซานเพื่อหามารดาแต่กลับพบว่านางทำงานหนักมาก สกุลขงใช้เงินของท่านแม่เพื่อซื้อเนื้อกิน แต่มารดาของจ้าวตี้กำลังจะตาย ทว่า ไม่ว่าเด็กหญิงจะพูดอย่างไรท่านแม่ก็ไม่ยอมกลับมา ด้วยความสิ้นหวัง จ้าวตี้ตั้งใจจะไปขอความช่วยเหลือจากท่านน้า แต่นางก็ไม่คิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะมาถึงบ้านวันนี้!
“ท่านน้า ข้าจะพาพวกท่านไปที่เหม่ยซานเอง” จ้าวตี้กล่าว
พอได้ยินเช่นนั้น นางหยางต้องการจะห้าม แต่เว่ยฉิงตวัดสายตามอง ใบหน้าของหญิงชราก็ส่ออาการหวาดกลัวขึ้นมาทันที
ทั้งถังหลี่และเว่ยฉิงตามจ้าวตี้ไปที่เหม่ยซานอย่างรวดเร็ว เหม่ยซานเป็นภูเขาที่อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหมู่บ้านขงเจีย เมื่อท้องฟ้ามืดครึ้มลง ถังหลี่มองไปที่ภูเขาด้วยความไม่สบายใจ
“มีอันใดหรือฮูหยิน?” เว่ยฉิงสังเกตถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับถังหลี่ เขาจึงรีบถามออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีอะไร รีบไปเถิด” ถังหลี่สายหัว
หญิงสาวคิดถึงฝันร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ในฝันนั้นแสดงถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ถ้าช้ากว่านี้…
นางได้แต่หวังว่าจะหาเว่ยเสี่ยวเถาเจอก่อนที่เหมืองจะถล่มลงมาแล้วพาเสี่ยวเถาไปดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง!
ถังหลี่รีบบอกให้เว่ยฉิงเร่งฝีเท้า และเพราะการขนส่งถ่านหินทำให้เส้นทางไปยังเหมืองเป็นถนน ทั้งสามรีบก้าวเดินอย่างเร่งรีบ และในตอนนั้นเองแผ่นดินที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาก็สั่น จากนั้นก็มีเสียงดัง ‘ตูม’ มาจากภูเขา
ใบหน้าของถังหลี่เปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว
เหมืองถล่ม!
ถังหลี่เกือบเสียหลัก โชคดีที่เว่ยฉิงจับมือของนางไว้ทัน ทั้งสองรีบวิ่งขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว ครู่ต่อมาเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังคร่ำครวญขึ้น สภาพเหมืองเละเทะเต็มไปด้วยเลือด มีคนนอนอยู่บนพื้นกระจัดกระจาย แทบทุกคนเนื้อตัวสกปรกมอมแมม และบาดเจ็บเป็นส่วนใหญ่ บางคนก็มีเลือดไหลออกมาจากร่างกาย
มีบางคนกำลังใช้มือเปล่าขุดคุ้ยกองหินพวกนั้น
“ลูกพ่อ ลูก! ไม่ต้องกลัวนะ พ่อมาช่วยเจ้าแล้ว!!” ชายคนนั้นคร่ำครวญแต่ไม่หยุดมือ
“ท่านแม่!ท่านอยู่ที่ใด!” จ้าวตี้มองไปรอบ ๆ ด้วยน้ำตาที่นองหน้า
เว่ยฉิงทราบความฝันของถังหลี่ดี ดังนั้นเว่ยเสี่ยวเถายังอยู่ในเหมือง เขารีบไปที่ชายคนนั้นและช่วยอีกฝ่ายขุดกองหิน หลังจากที่ขุดไปสักพักก็เจอก้อนหินขนาดใหญ่ขึ้น
“ลูกพ่อ! ลูกพ่อ!” ชายคนนั้นส่งเสียงคร่ำครวญอย่างคนสิ้นหวัง เขาทรุดตัวลงบนกองหินและร่ำไห้
“พ่อบอกแล้วว่าอย่ามา! แต่เจ้าก็ยังดื้อด้าน พ่อแก่แล้วไม่เป็นไรแต่เจ้ายังเล็กนัก ลูกพ่อ! ฮือ! โฮ!”
“ขุดต่อไป” ใบหน้าของเว่ยฉิงเคร่งขรึม เขาพูดอย่างเย็นชา
หินก้อนนี้ถูกฝังอยู่ในดิน ไม่ง่ายเลยที่จะผลักมันออก จำเป็นต้องขุดดินบางส่วนเพื่อให้เกิดช่องว่างในการขนย้าย เมื่อเห็นเว่ยฉิงไม่ยอมแพ้ ชายผู้สิ้นหวังก็รีบลงมือขุดต่อทันที ผู้คนที่ได้สติสองสามคนเข้ามาช่วยกันขุด เพื่อค้นหาผู้รอดชีวิต เมื่อขุดจนใกล้เสร็จเว่ยฉิงบอกให้ทุกคนหลบไป ก่อนจะผลักก้อนหินใหญ่ออกไปด้วยตัวเอง
เศษทรายคลุ้งขึ้นและหินก็ค่อย ๆ ขยับออก!
ดวงตาของชายผู้เป็นพ่อคนนั้นเปล่งประกายอย่างมีความหวัง!
เว่ยฉิงออกแรงมากขึ้น จนเศษดินเปื้อนที่ใบหน้าของชายหนุ่ม
“ขุดต่อ!” เว่ยฉิงกล่าว
และเมื่อหินถูกผลักออกไปเส้นทางตรงหน้าก็เปิดขึ้นให้พร้อมขุดต่ออีกครั้ง ทุกคนต่างเร่งมืออย่างหนัก
“ขุดเร็วเข้า!” ผู้เป็นพ่อรีบพูด ก่อนที่เส้นทางจะถูกขุดจนเกิดรูเล็ก ๆ พอลอดเข้าไปได้ ชายคนนั้นรีบเข้าไปทันที
คนอื่นอาจจะเต็มใจช่วยขุด แต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะเข้าไปคนหาคนเจ็บด้านใน พวกเขาเพิ่งเจอประสบการณ์เฉียดตายมา และโดยปกติแล้วย่อมไม่มีคนที่อยากจะเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อคนอื่น
เว่ยฉิงกำลังจะเข้าไปด้านในแต่จู่ ๆ ก็ถูกดึงไว้ ถังหลี่จับเขาไว้แน่นมือนางเหมือนดังคีมเหล็ก ในความฝันของหญิงสาว เหมืองแห่งนี้ถล่มถึงสองครั้ง แต่นางไม่รู้เลยว่ามันจะถล่มมาอีกครั้งเมื่อใด ความฝันของนางเป็นเพียงการคาดเดาล่วงหน้าเท่านั้น ไม่สามารถบอกได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือมีสิ่งเปลี่ยนแปลงหรือไม่ ?
หากเว่ยฉิง….
เมื่อนางคิดว่าชายหนุ่มจะประสบอุบัติเหตุในเหมือง หัวใจของนางก็สั่นระรัวความวูบไหวในอกที่เกิดขึ้นทำเอาถังหลี่แทบลืมหายใจ
มนุษย์ทุกคนมีความเห็นแก่ตัว
ไม่มีใครดีไปกว่าสามีของนาง
ถังหลี่มองไปทีใบหน้าหล่อเหลาของชายตรงหน้าอย่างสับสน ชายหนุ่มเห็นความกังวลของภรรยาที่ส่งออกมา ทำให้เขารู้ทันทีว่านางเป็นห่วงตัวเองมากเพียงใด เว่ยฉิงรู้สึกหัวใจพองโต
“ไม่ต้องห่วง ข้าจะปลอดภัย” เว่ยฉิงยื่นมือไปสัมผัสเบา ๆ ที่ใบหน้าของนาง
“สามีของเจ้าเก่งมากนะ”
“พยายามเข้า…ระวังตัวด้วยนะ” ถังหลี่กำชับเขา
“ได้…เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะกลับมาหาเจ้าอย่างปลอดภัย”
หญิงสาวปล่อยให้เขาเข้าไป
ชายหนุ่มรีบมุดเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ถังหลี่มองไปที่อุโมงค์มืดสนิทตรงหน้าอย่างไม่สบายใจ ทุกลมหายใจเข้าออกผ่านไปอย่างยากลำบาก นางเดินวนไปมาหน้าปากทางเข้าอย่างวิตก รวมถึงจ้าวตี้ที่มองไปยังอุโมงค์เล็ก ๆ อย่างกังวลใจ
หลังจากนั้นไม่นานนักก็มีความเคลื่อนไหวจากภายใน หญิงสาวเห็นชายผู้เป็นบิดาที่กำลังตามหาลูกเมื่อสักครู่กำลังหามใครบางคนออกมา ถังหลี่รีบเข้าไปช่วยเหลือทันที คนที่โดนหามออกมานั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลน แต่ยังพอมองออกถึงความเยาว์วัย
“ลูก…ลูกพ่อ!” บิดาเขย่าตัวลูกชายที่นอนอยู่กับพื้น ทันทีที่เขาได้สติขึ้นมาเห็นใบหน้าบิดา เด็กหนุ่มรู้ทันทีว่าตัวเองรอดตายแล้ว คนทั้งสองต่างสวมกอดกันร่ำไห้
ถังหลี่กอดจ้าวตี้ นางตบแผ่นหลังของเด็กหญิงปลอบโยนเงียบ ๆ
มีคนวิ่งออกมาทีละคนแต่ในนั้นไม่มีเว่ยฉิงอยู่เลย
ในความฝันเสี่ยวเถาถูกก้อนหินทับไว้…..
เว่ยฉิงจะต้องผลักก้อนหินออกไปท่ามกลางความมืดก่อนจะช่วยเว่ยเสี่ยวเถาออกมาได้ ในเหมืองนั้นเต็มไปด้วยอันตราย…
แต่สามีของนางจะเปลี่ยนเรื่องร้ายให้กลายเป็นดีได้อย่างแน่นอน…
ตูม!
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากเหมืองถ่านหิน ราวกับมีของหนักตกลงมาทับตัวเองของหญิงสาว นางสูญเสียการควบคุมตัวเองอย่างสิ้นเชิง
“จ้าวตี้ รอน้าอยู่ตรงนี้นะ น้าจะเข้าไปดูข้างใน”
“ท่านน้า…”
หญิงสาวตัดสินใจอย่างรวดเร็ว นางวิ่งเข้าไปในอุโมงค์เหมือง ตอนแรกถังหลี่เลือกจะอยู่ข้างนอกเพราะกลัวจะเป็นภาระให้เว่ยฉิง แต่ตอนนี้นางไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว
เบื้องหน้าของถังหลี่เต็มมีแต่ความมืดมิดไปและกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง เศษก้อนหินและทรายบางส่วนร่วงหล่นใส่ศีรษะของนาง
“เว่ยฉิง!”
ถังหลี่ตะโกนและก้าวเท้าเข้าไปด้านใน นางเดินผ่านแอ่งน้ำเท้าลื่นจนซวนเซ ทันใดนั้นเองก็มีมือใหญ่โอบรอบเอวของหญิงสาวช่วยประคองนางเอาไว้ไม่ให้นางล้ม
ถังหลี่น้ำตาไหลรินออกมาทันที
————————————-
YOU MAY ALSO LIKE
