เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 943 พูดเรื่องใหญ่ประหนึ่งเป็นเรื่องเล็ก

“จะทำแบบนั้นได้ยังไงเล่า? แม่ยายครับ นี่เป็นการต้อนรับผมจากญาติของตระกูลเราเลยนะครับ น้ำใจนี้ผมจะปฏิเสธมันไปได้ยังไง”

“ถ้าผมไม่ยอมรับการท้ารบนี้คงจะไม่ดี แม้ว่าทักษะของผมไม่ได้ดี แต่ในฐานะศิษย์พี่ใหญ่ คงไม่ลงมือกันถึงตายหรอกใช่มั้ยครับ?”

ถังเฉามองถังโจ่ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน พลางกล่าว

เมื่อได้ฟัง ศิษย์พี่ใหญ่ได้แต่ยิ้มและตอบกลับไป “ใช่ๆ ฉันจะลงมือถึงตายได้ยังไงล่ะ เราเป็นคนกันเองทั้งนั้น เอาแค่รู้แพ้รู้ชนะก็พอ”

ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ในใจของถังโจ่ได้คิดถึงภาพที่ถังเฉาโดนตัวเองเล่นงานจนตายไว้แล้ว

ลูกหลานตระกูลถังทุกคนไปยืนอยู่ใต้เวทีประลอง รอชมภาพที่ถังเฉาถูกฆ่าอย่างทารุณ

สายตาของถังเชียนเชียนเริ่มร้อนใจขึ้น ราวกับมีเปลวเพลิงนับหมื่นกำลังแผดเผาตัวเอง

ลูกพี่ลูกน้องที่ไม่เคยพบกันตรงหน้าเธอนี้ ไม่รู้ทำไมถึงดูเหมือนมีไฟแห่งคุณธรรมลุกโชติอยู่ในตัวตลอด

กลับมามองตัวเองที่อยู่ตระกูลถังมาสิบกว่าปีจะยี่สิบปี แต่กลับไม่เคยเห็นครอบครัวตัวเององอาจได้ถึงเพียงนี้เลย

แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ทำให้เธอกังวลมาก

ด้านถังเย่เปรียบเสมือนหมาป่าหิวโซถึงขีดสุด สายตาเต็มไปด้วยความโลภ จ้องมองถังเฉาที่ยืนอยู่ไม่ไกล

การปะทะใกล้จะเริ่มขึ้นทุกเมื่อ คล้อยตามเสียงกู่ร้องของบรรดาลูกศิษย์ ถังโจ่ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพุ่งไปอยู่ตรงหน้าถังเฉา ความเร็วนั้นไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

แต่เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ถังเฉารู้สึกแปลกใจเลยสักนิด อย่างไรซะตามที่พระอริยามารดรใหญ่บอกว่าคนตระกูลถังที่ว่าได้รับสืบทอดศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งสุดๆ

ในตอนที่ถังโจ่หายไปจากสายตาของทุกคน ทั้งหมดจึงคิดว่านาทีนี้แหละที่ถังเฉาจะล้มลงในพริบตา ต่างเผยสายตาชื่นอารมณ์ บางคนถึงขั้นวิปริตด้วยซ้ำ

ส่วนถังโจ่ที่อยู่ตรงหน้าถังเฉาก็คิดเช่นกันว่าถังเฉากำลังจะหมดสภาพด้วยตัวเอง แต่ภาพที่พลันปรากฏขึ้นมากลับทำให้เขาตะลึงจนอ้าปากค้าง

ส่วนถังเชียนเชียนที่ดูอยู่ข้างๆถึงกับตาโตอ้าปากค้าง

“พ่อคะ พี่ชายคนนี้ไปฝึกฝนวิชาแปลกๆอะไรมารึเปล่าคะ ทำไมฝีมือดีขนาดนี้”

ถังเย่เพิ่งจะตั้งตัวได้จากความตะลึงที่มีให้ถังเฉา ก็โดนลูกสาวตัวเองถามคำถามที่น่าขายหน้าเช่นนี้ ตอนนี้ใจของเขานั้นเรียกได้ว่าครบทุกรสชาติ ตุ้มๆต่อมๆไปหมด

“พูดเป็นเล่นหรือเปล่า ถังโจ่จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง? แค่ไอ้เด็กนั่นเล่นตุกติกเท่านั้นแหละ มิฉะนั้นไม่มีทางหลบการโจมตีของถังโจ่พ้นหรอก”

ส่วนคนที่รู้ทุกอย่างดีอย่างถังโจ่ บัดนี้สัมผัสถึงความแตกต่างของถังเฉาได้อย่างชัดเจน แต่เขาเชื่อมั่นเต็มหัวใจว่าเขาแค่ผิดพลาดไปเท่านั้น เผชิญหน้ากับผู้ชายที่ไร้กำลังแบบนี้ตัวเองจะสู้ไม่ได้ได้ยังไง

ถึงยังไงในการประลองทั้งหมด คนที่อยู่รุ่นราวคราวเดียวกับตัวเองโดนตัวเองจัดการได้ในเสี้ยววินาทีทั้งนั้น และคนตรงหน้าคนนี้อายุน้อยกว่าตัวเองตั้งเยอะ

ถังโจ่รีบถอยออกมา เขาคิดว่าตัวเองหลบการโจมตีของถังเฉาพ้นเอง เผยรอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้า แต่ในใจนั้นเกิดความรู้สึกสารพัน

“ไม่เลวนี่ โชคยังดีอยู่ คุณถึงกับหลบการโจมตีนี้ได้ แต่การโจมตีครั้งต่อไปคุณคงไม่โชคดีขนาดนั้นแล้ว!”

ถังเฉาเพียงแต่ยิ้มเย็นๆ เขาไม่รู้สึกถึงความตื่นตระหนกเลยสักนิดเมื่อเจอกับคนตรงหน้า กลับรู้สึกสนุกเหมือนได้หยอกล้อกับเด็ก

จากนั้นถังโจ่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าถังเฉาด้วยความเร็วปานสายฟ้าหมายจะโจมตี จัดการถังเฉาให้อยู่หมัด ครั้งนี้เขาเร่งความเร็วเต็มร้อย

หากการโจมตีนี้ยังไม่สามารถเอาชนะศัตรูได้ เช่นนั้นศัตรูคนนี้ต้องเป็นอาจารย์ของตัวเองแน่นอน แต่ถังเฉาตรงหน้านี้ไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน

นี่เป็นความคิดในใจของหัวหน้าพิธีกรรมในตอนนี้ และกำปั้นของเขากำลังจะเข้าหน้าของถังเฉาแล้ว

นาทีนั้นเอง ถังเฉาค่อยๆหลับตาลง ก่อนจะหมุนตัวด้วยท่าทีสบายๆ

ทุกคนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง มองสองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าอึ้งๆ

ถังโจ่พุ่งผ่านด้านข้างของถังเฉาไป ไม่ทันได้แตะต้องแม้แต่ปลายเส้นขนของถังเฉา

แล้วหันไปมองถังเฉา ถังเฉาเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยความละเอียดอ่อน

“คิดไม่เลยว่านี่น่ะหรือศิษย์พี่ใหญ่ของตระกูลถัง แค่ระดับนี้เองหรอ? ผมก็นึกว่าจะแข็งแกร่งมากเสียอีก”