เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 80 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์

80 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์

 

“ช่างเป็นการอาบน้ำที่ดี”

 

“ใช่, ห้องอาบน้ำใหญ่มันดีอ่ะ”

 

ฟูจิ-ยังและผมได้มาที่โรง-อาบน้ำใหญ่ของโรงแรม

 

แน่นอน, ผู้ชายกับผู้หญิงแยกกัน, ลูซี่กับซา-ซังจึงไม่อยู่ที่นี่

 

“งันมีห้องอาบน้ำรวมในประเทศแห่งแสงด้วย, หือห์” (มาโกโตะ)

 

“ไม่, วัฒนธรรมของการเข้าห้องน้ำด้วยกันไม่ใช่วัฒนธรรมของประเทศแห่งแสง จากที่ชั้นรู้มา, โรงแรมนี้เป็นโรงแรมเดียวที่มีโรง-อาบน้ำใหญ่” (ฟูจิ)

 

อย่างที่คาดกับฟูจิ-ยัง

 

เขารู้ที่ดีๆ

 

“ว้าว, นี่มันน่าทึ่ง! งั้นผู้คนของโลกอื่นทั้งหมดเข้าห้องน้ำใหญ่, หือห์!”

 

และจากนั้น, เจ้าชายเลนเนิร์ด, ผู้ที่ควรจะไปอยู่ที่เขตแรก, ด้วยเหตุผลบางอย่างมาอยู่ที่นี่

 

มันดูเหมือนเจ้าหญิงโซเฟียไปที่ปราสาทไฮแลนด์ทันทีที่เธอมาถึง

 

ช่างเป็นเจ้าหญิง-ซามะที่ทำ-งานหนัก

 

และดั้งนั้น, เพราะเขาไม่มีอะไรทำในเวลานั้น, เขามาเล่นกับเรา, หือห์

 

พูดถึงแล้ว, เรายังชวนพวกผู้คุ้มกันให้เข้ามาด้วยกัน, แต่พวกเขาพูด ‘เข้าห้องน้ำร่วมกับเจ้าชายเรอะ?! ไร้สาระที่สุด!’ และปฏิเสธ

 

“มาโกโตะ-ซัง, ฟูจิวาระ-ซัง, ไปที่ปราสาทไฮแลนด์ด้วยกันพรุ่งนี้นะ มันจะเป็นคั้งแรกของสองคน, ใช่มั้ย?” (เลนเนิร์ด)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดไถลตัวเขามาข้างในน้ำ

 

ควันและน้ำปิดทุกอย่างจากข้างล่างไหล่, เละเนื่อจากหน้าเขาและเสียงเขา, เขาดูเหมือนสาวจริงๆ

 

“มาโกโตะ-ซัง?” (เลนเนิร์ด)

 

เขาเอียงหัวและแอบมองมาทางผม…ก-ใกล้ไป!

 

เดี๋ยว! เจ้าชายเลนเนิร์ดเป็นผู้ชาย!

 

ผมละสายตาและมองฟูจิ-ยังข้างๆผม

 

“…”

 

เขามองอย่างตั้งใจโครต

 

เฮ้ย เฮ้ย, นายจะได้ภรรยาสองคนเร็วมากแล้ว, ใช่มั้ย?

 

“เฮ้ย, ฟูจิ-ยัง, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

“อะ?! ชั้นทำอะไรอยู่?” (ฟูจิ)

 

เขาตอบสนองแบบเดียวกับผม

 

(มาโกโตะ…ไม่ใช่ว่านายถูกล่อลวงมากกว่าโดยหนุ่มมากกว่าชั้นเหรอ?) (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะ, ท่านมีความเข้าใจผิดที่อุกอาจละนี่

 

“เจ้าชายเลนเนิร์ด, ชั้นหวังพึ่งนายอยู่พรุ่งนี้นะ, โอเคมั้ย? ว่าแต่, ต่างจากโฮรัน, เมืองหลวงของประเทศแห่งแสงมีวิหารและปราสาทแยกกัน, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่, ต่างจากโรเซส, ประสาทไฮแลนด์เป็นประเทศที่ศาสนาและการเมืองแยกกัน” (เลนเนิร์ด)

 

“เป็นสิ่งดีที่จะสังเกต! นั่นเกี่ยวข้องกับการสร้างของประเทศทนี้-เดสุ โซ!” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยัง เริ่มพูด

 

“ทักกิ-โดโนะ, นายรู้เกี่ยวกับคนที่สร้างประเทศแห่งแสงมั้ย?” (ฟูจิ)

 

“โว้, อย่าเห็นชั้นตลกนะ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ยินเรื่องนั้นมาหลายครั้งแล้วในวิหารแห่งน้ำหูของผมร่วงได้เลย

 

“ผูกอบกู้อาเบล, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้!

 

“แน่นอน! แต่ราชวงศ์ไฮแลนด์ {ไม่ใช่สายเลือดของผู้กอบกู้อาเบล} นายรู้เรื่องนั้นมั้ย?” (ฟูจิ)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

นั่นอะไร? คดีลึกลับเหรอ?

 

“หลังจากค้นพบประเทศแห่งแสง, ผู้กอบกู้อาเบล-ซามะหายไปที่ไหนซักที่ เพราะสิ่งนั้น, ผู้ปกครองคนแรกของไฮแลนด์คือหญิงสาวผู้ศักดิ์สิทธิ์, แอนนา-ซามะ” (เลนเนิร์)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดตอบ

 

“หญิงสาวผู้ศักดิ์สิทธิ์…ออราเคิลแห่งแสง, แอนนา, ที่พูดว่าเป็นหนึ่งในพวกพ้องของผู้กอบกู้อาเบลใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่ แล้ว, หญิงสาวผู้ศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามะเป็นโป้ปรุ่นแรกของโบสถ์เทพธิดาแห่งแสง” (เลนเนิร์ด)

 

มันซับซ้อนโดยบางอย่าง

 

“ตระกูลราชวงศ์ของไฮแลนด์เป็นลูกหลานของหญิงสาวผู้ศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามะ โบสถ์เทพธิดาแห่งแสงได้สืบทอดตำแหน่งของหญิงสาวผู้ศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามามาเป็นชั่วอายุคนแล้ว” (เลนเนิร์ด)

 

“งั้นนั่นคือเหตุผมที่ทำไมมีคนระดับบนสุดสองคนในประเทศ, หือห์” (มาโกโตะ)

 

“ราชาของไฮแลนด์เป็นระดับสูงสุดของประเทศ, แต่ราชาไม่สามารถสั่งโป้ปของโบสถ์เทพธิดา มันเป็นการมีตัวตนที่แยกกันอย่างสมบูรณ์” (เลนเนิร์ด)

 

“มันพูดว่าพื้นที่ข้างในวิหารของหญิงสาวผู้ศักดิ์สิทธิ์แอนนา ทั้งหมดนี่มันเป็นพลังทางกฎหมายที่ต่างกัน ทักกิ-โดโนะ, เมื่อนายใกล้มันด้วยความสงสัย, โปรดระวังด้วย” (ฟูจิ)

 

ไม่, ผมจะไม่เข้าใกล้

 

แม้ว่าผมเป็นผู้ศรัทธาของเทพเจ้าเก่าแก่ (เทพมาร), ทำไมผมจะมุ่งหน้าไปที่พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป? นั่นน่ากลัวเกินไป

 

“ยังไงซะ, มันเป็นแบบนั้น ราชวงศ์ของไฮแลนด์หวังจะรับสายเลือดของผู้กอบกู้อาเบลมา” (เลนเนิร์ด)

 

“ไม่…นั่นเป็นไปไม่ได้” (มาโกโตะ)

 

คนนั้นมาจาก 1,000 ปีที่แล้ว

 

“นั่นใช่แล้ว แต่คนที่พูดว่าเป็นผู้กอบกู้อาเบลได้เกิดใหม่ได้ปรากฏตัว” (ฟูจิ)

 

เอ๋?

 

“เป็นไปได้มั้ยว่านั่น…” (มาโกโตะ)

 

“ฮีโร่แห่งแสง, ซากุไร-โดโนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

“เออ๋…” (มาโกโตะ)

 

แม้ว่าเขามาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่ว่ามันแปลกที่พูดว่าเขาเป็นฮีโร่ที่เกิดใหม่ของโลกนี้เหรอ?

 

“เมื่อการพูดเกี่ยวกับฮีโร่แห่งแสงโผล่ขึ้นมาหลังจาก 1,000 ปีแพร่ไปรอบๆ, ประเทศทั้งประเทศปลุกเร้า” (เลนเนิร์ด)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดดูเหมือนจะจำถึงเวลานั้น, ตาของเขามองในที่ไกลๆ

 

ซากุไร-คุง…มันกลายเป็นเรื่องใหญ่อะไรไปแล้ว

 

ผมสงสารนายนิดหน่อย

 

ทังหมดนี่เขามีความรับผิดชอบที่สูงตั้งแต่ก่อนหน้ามาแล้ว

 

เขาน่าจะพยายามจะตอบรับความคาดหวังของพวกเขา

 

“ทันทีที่ฮีโร่แห่งแสง-ซามะปรากฏตัว, เบอร์หนึ่งในตำแหน่งผู้สืบทอดบัลลังก์ของไฮแลนด์เปลี่ยนจากเจ้าชายคนแรก มาเป็นลูกสาวคนที่สอง, เจ้าหญิงโนเอล” (เลนเนิร์ด)

 

“…เจ้าหญิงคนที่สอง?” (มาโกโตะ)

 

“ทั้งหมดนี่ลูกสาวคนแรกของราชาไฮแลนด์ได้แต่งานไปแล้ว แล้ว, ซากุไร-ซามะผู้ที่พูดว่าเป็นฮีโร่แห่งแสงที่เกิดใหม่, ด้วยกันกับ โนเอล-ซามะผู้ที่พูดว่าเป็นออราเคิลแห่งแสงเกิดใหม่; ทั้งสองคนผูกสัมพันธ์กันเป็นอะไรที่ผู้คนของประเทศแห่งแสงหวังไว้” (เลนเนิร์ด)

 

เพื่อลอกเลียนแบบตำนาน 1,000 ปีก่อน, หือห์

 

มันค่อนข้างเป็นความรับผิดชอบที่หนักที่นายได้เลยนะ, ซากุไร-คุง

 

“เค้าก็ลำบากด้วย, หือห์” (มาโกโตะ)

 

“ใช่” (ฟูจิ)

 

คนที่อยู่ในชั้นเรียนเดียวกับเรา, จัดเก้าอี้นั่งกับเรา, ตอนนี้ไปข้างบนไกลแล้ว

 

“ชั้นเริ่มมึนแล้ว ออกไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

“อยากดื่มตอนเย็นมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)

 

“ฟังดูดี” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นอยู่เป็นเพื่อนด้วยได้มั้ย?” (เลนเนิร์ด)

 

“แน่นอน แต่ห้ามแอลกอฮอล์” (มาโกโตะ)

 

“เออ๋, นิดนึงน่าจะโอเคนะ” (เลนเนิร์ด)

 

ไม่

 

ผมจะถูกฆ่าโดยเจ้าหญิงโซเฟีย

 

หลังจากนั้นเรามีงานเลี้ยงกับซา-ซัง, ลูซี่, นีน่า-ซัง, และคริส-ซัง, และเจ้าหญิงโซเฟียมาตอนดึกด้วยสีหน้าที่เหนื่อยล้า

 

ผมชวนเธอกินชา, แต่เธอบอกผม: ‘ชั้นมีงานต้องทำเช้าตรู่ด้วย’, แล้วจากไป

 

การเป็นเจ้าหญิงมีสภาพแวดล้อมการทำงานที่เลวร้ายจริงๆ

 

◇◇

 

วันต่อไป

 

พวกเราถูกนำโดยเจ้าชายเลนเนิร์ด, และเรามาถึงที่ปราสาทไฮแลนด์

 

ฟูจิ-ยังเห็นว่ามีงานพ่อค้า, ดังนั้นมีแค่ลูซี่และซา-ซัง

 

เจ้าหญิงโซเฟียดูเหมือนว่าจะมาที่ปราสาทด้วย, แต่เธออยู่ท่ามกลางการทำงานที่อื่น

 

ปราสาทไฮแลนด์ดูสง่างามตั้งแต่ไกล มันท่วมท้นจากใกล้-ใกล้

 

มันเป็นอาคารก่ออิฐถือปูนแบบธรรมดา, แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาอาคารขนาดนี้ด้วยแค่หิน, ดังนั้นพวกเขาต้องใช้พลังของเวทมนตร์เพื่อสร้างมัน

 

มีอัศวินมากมายรอบๆปราสาท

 

ตราบนหน้าอกแตกต่างออกไป

 

“มีอัศวินเยอะจัง” (มาโกโตะ)

 

“พิธีเปิดตัวฮีโร่แห่งแสง-ซามะเพื่อเป็นกัปตันอัศวินแห่งแสงจะมีขึ้นในไม่ช้านี้ อัศวินของขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้ามารวมตัวกัน” (เลนเนิร์ด)

 

ขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า

 

ราชวงศ์ของไฮแลนด์, ตะกูลโรว์แลนด์, ตระกูลไวท์, ตระกูลเบลิซ, ตระกูลวาเลนไทน์; ขุนนางใหญ่ที่ควบคุมประเทศแห่งแสง

 

“ซากุไร-คุงไม่ใช่กัปตันอัศวินก่อนหน้านี้เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

เมื่อผมออกจากวิหารแห่งน้ำ, แต่พวกเขาพูดเหมือนเขาได้รับสัญญาจะเป็นกัปตันอัศวินนะ

 

“ทั้งหมดนี่เค้าเป็นผู้ถือสกิลเดียวกับสกิลฮีโร่แห่งแสงที่ผู้กอบกู้-ซามะในตำนาน มีหลายคนที่พูดว่ามันธรรมชาติสำหรับเค้าที่จะได้รับการปฏิบัติเหมือนกับกัปตันอัศวิน แต่มันมีคนพวกนั้นที่ยืนกรานในการคัดค้าน” (เลนเนิร์ด)

 

คือที่เจ้าชายเลนเนิร์ดสอนผม

 

“ถ้าจะพูดโดยเฉพาะ, ตระกูลโรว์แลนด์ที่สนับสนุนเจ้าชายคนแรก, และตระกูลไวท์ที่สนับสนุนเจ้าชายคนที่สอง” (ลูซี่)

 

ลูซี่บอกผม

 

งั้นมันเป็นความรู้ทั่วไป, หือห์

 

“เกี่ยวกับผู้ที่จะเป็นกัปตันอัศวิน ที่เป็นฮีโร่ซากุไร-ซามะ, หลังจากสำเร็จความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เหมือนการปราบมังกรต้องห้ามสามตัว, เขาได้เป็นกับตันอัศวินของ กองทหารที่ 7 ของอัศวินแห่งแสง” (เลนเนิร์ด)

 

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

น่าประทับใจ

 

“นายก็เกี่ยวในการปราบมังกรต้องห้ามด้วย, ใช่มั้ย, ทากัตซูกิ-คุง?!”, ซาซังพูด

 

เมื่อผมพูดว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวกับผม, เธอตอบโต้

 

“ใช่, แต่มันมีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่างหลังจากนั้น, ดังนั้นชั้นรู้สึกว่ามันนานมาแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ฟังคำขอของเทพมาร-ซามะ, ถูกแต่งตั้งเป็นฮีโร่; มันรู้สึกว่ามันเกิดขึ้นในอดีตนานมาแล้ว

 

“ดันอดีตเกียวกับมอนสเตอร์ต้องห้ามไปอย่างง่ายๆ…” (ลูซี่)

 

“มาโกโตะ-ซัง, พวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่ถือว่าเป็นศัตรูทางธรรมชาติของมนุษย์ชาตินะ, รู้มั้ย…” (เลนเนิร์ด)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดและลูซี่พูดมันเหมือนจะไม่เชื่อ

 

“อ้า, เกี่ยวกับเรื่องนั้น, ชั้นมีอะไรจะขอนายซักหน่อย, เจ้าชายเลนเนิร์ด” (มาโกโตะ)

 

“ได้, มีอะไร?” (เลนเนิร์ด)

 

“ให้อัศวินทุกคนในประเทศแห่งน้ำเรียนสกิลสงบใจได้มั้ย? มอนสเตอร์ต้องห้ามใช้สถานะพิเศษอย่างกลัวและเสน่ห์ตลอด, ดังนั้นนั่นจะเป็นปัญหา ชั้นคิดว่าตราบใดที่มันไม่มีข้อได้เปรียบนั้น, บางทีพวกมันอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งนะ, รู้มั้ย” (มาโกโตะ)

 

ผมสู้พวกมันแต่สองครั้งในอดีต, แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นอะไรที่ไม่ดี

 

“ยกเว้นความคิดเห็นข้างหลัง, การตอบโต้สถานะผิดปรกติมันสำคัญแน่นอน! ชั้นจะนำมันออกมาเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้” (เลนเนิร์ด)

 

เช้าชายเลนเนิร์ดเป็นเด็กดีและซื่อสัตย์

 

หลังจากซักพัก…

 

พวกเราสำรวจปราสาทไฮแลนด์ไปมาก

 

“ทากัตซูกิ-คุง, แม้ว่านายจะเป็นฮีโ่แล้วตอนนี้, นายต้องไม่เปิดเก๊ะโดยพลการนะ, โอเค๊?” (อายะ)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้นั่นหน่า, ซา-ซัง

 

ผมจะไม่หาทางลับ

 

…ชิ

 

◇◇

 

หลังจากซักพักผ่านไปที่เราสำรวจปราสาทเพิ่มขึ้น

 

“ซาซากิ-ซัง?! นั่นใช่เธอมั้ย, ซาซากิ-ซัง? มันชั้นเอง, ทาเคดะ มันเป็นซักพักแล้วนะ!”

 

ชายหนุ่มในชุดอัศวินได้พูดกับเราอย่างกระทันหันในทางเดินของปราสาท

 

ไม่ใช่ผม, แต่เป็นซา-ซัง

 

“อืม, ทาเคดะ-คุง? มันเป็นซักพักแล้วนะ” (อายะ)

 

คนนั้นคือเพื่อนร่วมชั้นเก่า, ทาเคดะ-คุง

 

เราไม่ได้พูดกันเลยซักครั้ง

 

เข้าใจแล้ว, งั้นเค้าอยู่ในประเทศแห่งแสง

 

เขาเป้นเพื่อนกับซา-ซัง?

 

“เธอไม่ได้อยู่ในวิหารแห่งน้ำ, ใช่มั้ย? เธอได้ถูกส่งไปที่อื่นเหรอ? พวก, นี่มันช่างบังเอิญ ชั้นเป็นอัศวินสูงของปราสาทไฮแลนด์ ชั้นยังมีห้องของตัวเองด้วย อยากไปกินข้าวด้วยกันกับชั้นมั้ย?”

 

“…ไม่, ชั้นกำลังสำรวจปราสาทด้วยกันกับทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

 

ซา-ซังปฏิเสธอย่างนุ่มนวล

 

“ทากัตซูกิ? อ้า, นายอยู่นี่ด้วยเหรอ? มันเป็นซักพักแล้วนะ”

 

“ใช่, เป็นเวลานานเลย” (มาโกโตะ)

 

เขามองผม, และส่งสายตาที่อาฆาตแค้นอย่างชัดเจนมา

 

ออ้า, นี่มันทำให้ผมนึกถึงเวลาที่วิหารแห่งน้ำ

 

“ซาซากิ-ซัง, เธอมาที่ซิมโฟเนียเร็วๆนี้เหรอ? ชั้นรู้จักร้านดีๆแถวนี้นะ จะมีเวลาเมื่อไหร่ล่ะ?”

 

“ไม่…ชั้นมีแผนทั้งวันแล้วน่ะ” (อายะ)

 

ทาเคดะ-คุงชวนเธออย่างไม่ลดละ ซา-ซังมองผม

 

ในฉากแบบนี้, ผมควรพูดอะไรซักอย่าง, หือห์

บางทีเขาสังเกตว่าเราสื่อสารกันด้วยสายตา, เค้าทำสีหน้าไม่พอใจ

 

“เฮ้, เธอสนิทกันกับทากัตซูกิ, ใช่มั้ย?”

 

“อืม…ชั้นกลับมาพบกับทากัตซูกิ-คุงที่ลาเบรินทอสที่เค้าช่วยชั้นไว้” (อายะ)

 

ซา-ซังพูดด้วยสีหน้ามีปัญหา

 

ในทันทีต่อจากนั้น, ทาเคดะ-คุงทำการแสดงออกที่ไม่ดี

 

“เฮ้, ซาซากิ-ซัง เธอรู้มั้ย, สถานะของทากัตซูกิมันต่ำมากจนไม่มีใครอยากได้ตัวเค้าในวิหาร และจบที่การถูกทิ้งไว้จนตอนสุดท้าย เธอรู้นั่นมั้ย?”

 

เขาอธิบายด้วยรอยยิ้ม

 

…แม่งน่ารำคาญว่ะ

 

ผมไม่รู้สึกว่าเป็นมิตรอีกต่อไป

 

หรือเหมือนกับ, ทำไมนายรู้เรื่องนั้นมากกว่า? มันเป็นที่รู้ทั่วกันเหรอ?

 

“อะไรของเธอ, มันจริง, ใช่มั้ย, ทากัตซูกิ? อย่าทำหน้าอย่างนั้น ความผิดชั้นเองที่พูดนั่นต่อหน้าซาซากิ-ซัง”

 

เขาไม่รู้สึกเหมือนว่าจะรู้สึกแย่เลยซักนิดขณะที่เขาตบไหล่ผม

 

สีหน้าของซา-ซังแข็งไปเล็กน้อย

 

และจากนั้น, หน้าตาเธอเปลี่ยนเหมือนกับว่าเธอคิดอะไรออก

 

“เฮ้, ทาเคดะ-คุง, นายเป็นอัศวิน, ใช่มั้ย? นั่นหมายความว่านายเหมือนกันกับซากุไร-คุงเหรอ?” (อายะ)

 

จู่ๆซา-ซังก็พูดอย่างเป็นมิตร

 

หืม?

 

“ไม่ ไม่ ไม่, ซากุไรคุงเป็นรวมการโกง เค้าพิเศษ”

 

ทาเคดะตอบด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

 

“เข้าใจแล้ว ว่าแต่, ทากัตซูกิ-คุงตอนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำนะ เธอรู้นั่นมั้ย?” (อายะ)

 

“…หือห์?”

 

ทาเคดะอ้าปากกว้าง, และหลังจากนั้น, เขาเริ่มหัวเราะออกมาอย่างดัง

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ซาซากิ-ซัง, เค้าโกหกเธอ! มันไม่มีทางที่ทากัตซูกิคุงจะเป็นฮีโร่!”

 

“มาโกโตะ-ซังเป็นฮีโร่ของประเทศเรา! ในนามของเลนเนิร์ด เออร์ โรเซส, ชั้นยืนยืนกับนายสิ่งนี้!” (เลนเนิร์ด)

 

“…เอ๋? เจ้าชายเลนเนิร์ด…?”

 

ดูเหมือนเขาจะรู้จักหน้าของเจ้าชายเลนเนิร์ด

 

หน้าของทาเคดะซีดลง

 

ยังไงซะ, ถ้านายทำงานที่ปราสาท, ทั้งหมดนี่นายควรจะจำหน้าของราชวงศ์ได้

 

“โปรดให้ผมถอนคำพูดที่หยาบคายก่อนหน้าด้วยครับ!”

 

“อืม, เจ้าชายเลนเนิร์ด, ชั้นไม่ถือ—” (มาโกโตะ)

 

“ผมขอโทษครับ! ผมขอถอนคำพูดก่อนหน้า!”

 

เขาถอนมัน

 

นายจะทำอะไรเมื่อมันถอนแล้ว?

 

“ออา, ช-ชั้นผิดเอง, ทากัตซูกิ แล้วเจอกันใหม่! ใช่, บาย!”

 

ทาเคดะเดินอย่างลุกลี้ลุกลนระหว่างที่จากไปที่อื่น

 

พูดกับเราโดยพลการ, และจากไปอย่างพลการ

 

ยุ่งอะไรปานนั้น

 

“น่าสมเพช” (อายะ)

 

ผมได้ยินเสียงพึมพำที่เย็นชาจากซา-ซัง

 

“คนเมื่อกี้นี้เป็นคนต่างโลกเหมือนนาย, ใช้มั้ย, มาโกโตะ? เค้าค่อนข้างไม่น่าพอใจนะ…” (ลูซี่)

 

ลูซี่พูดเบาๆ

 

“ยังไงซะ, มันโอเคที่จะเมินซะ?” (มาโกโตะ)

 

เส้นทางนั้นคือเส้นทางที่ผมผ่านมา 1 ปีแล้ว

 

ผมโตจากมันแล้ว

 

คนแบบนี้ไม่สำคัญ

 

มันไม่สำคัญ, แต่…

 

“ยังไงซะ, ซา-ซัง เธอสนิทกับเจ้านั่นเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

เขาพูดกับเธอค่อนข้างเป็นมิตร

 

บางทีพวกเขาอาจจะเข้ากันได้ดีในอดีต?

 

“…เค้าชวนชั้นไปคาราโอเกะและบางอย่างแบบนั้นหลายครั้งในอดีด, แต่ชั้นทนเค้าไม่ค่อยได้มากขนาดนั้น, ชั้นไม่ได้ตอบรับการชวนของเค้าซักครั้ง, รู้มั้ย?” (อายะ)

 

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋? นายอิจฉาเหรอ?” (อายะ)

 

ปากของอายะขึ้นมาเป็นรอยยิ้ม

 

อุ้บส์, นี่เป็นท่ายืนที่เธอจะแหย่

 

“ไม่, ชั้นไม่” (มาโกโตะ)

 

“เข้าใจแล้ว” (อายะ)

 

“จริงๆ” (มาโกโตะ)

 

“ช่าย ช่าย แล้วความจริงคือ…?” (อายะ)

 

ผมอิจฉานิดหน่อย

 

“เดี๋ยว, เธอใกล้, ใกล้ไปแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ไม่จำเป็นต้องเอาหน้ามาใกล้ผมขนาดนั้น, ซา-ซัง

 

เธอมีตาที่ดีอย่างบ้าคลั่ง (เป็นมอนสเตอร์ไง)

 

“มานี่! มาไปอันต่อไป! อย่ามาจีบกันในปราสาทนะ!” (ลูซี่)

 

ลูซี่ดึงแขนผม

 

“เออ๋, อีกหน่อยน่า~” (อายะ)

 

ซา-ซังดึงอีกข้าง

 

น-นี่มันฮาเร็มอิเซไก

 

ยังไงก็ตาม, พอมาคิดว่าจะเจอเพื่อนร่วมชั้นในที่แบบนี้

 

แต่ประเทศแห่งแสงเป็นประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป ถ้าคุณเลือกฝั่งที่ปลอดภัย ประเทศนี้จะดีที่สุด

 

ตราบใดที่คุณหลับตากับความจริงที่ว่าราคาสินค้าโภคภัณฑ์สูงที่สุดจากทั้งหกประเทศ

 

อาจจะมีเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นอีก

 

มันจะมีปัญหาถ้าเราติดอยู่กับอะไรซักอย่างกับพวกเขา

 

มันรู้สึกหนักกว่าสำหรับผมที่จะเจอกับเพื่อนร่วมชั้นที่ผมไม่สนิท มากกว่าจะไปเจอมอนสเตอร์…ผมคิดว่านั่นมันประหลาด

 

ฮ่าาห์…

 

◇◇

 

ปราสาทไฮแลนด์นั้นขนาดยักษ์, และพื้นที่ของมันเราไม่สามารถสำรวจได้ในวันเดียว

 

“ไปพักก่อนซักนิดก่อนจะไปต่อเถอะ” (เลนเนิร์ด)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดนำเราไปที่ด้านหลังของปราสาท

 

มันเป็นที่ที่กว้าง กว้างมากที่เท่ากับ 4สนามฟุตบอล

 

ที่นั้น, มีออัศวิน, นักเวทย์, นักบวช, และนักธนูมากมายฝึกฝนในการต่อสู้

 

ด้านข้างของที่นี่, มีร้านที่ดูเหมือนจะเป็นสำหรับอาหารเรียงรายกัน

 

“ที่นี่คือลานฝึกของกองอัศวิน, แต่ตราบได้ที่มาจากทหาร, แม้จะเป็นผู้คนจากประเทศอื่นก็สามารถใช้มันได้ มาหาอะไรกินที่ร้านนั้นเธอ” (เลนเนิร์ด)

 

“เอ๋? ชั้นมาจากทหารเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

นั่นเป็นการเปิดข้อมูลที่ช็อกผม

 

“ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งโดยประเทศอยู่ตำแหน่งเดียวกับนายพลของประเทศแห่งน้ำ แต่ยังไงซะ, มันไม่เหมือนว่าคุณจะผูกกับเรื่องทางทหารอย่างเข้มงวด มันแค่ในโครงสร้างน่ะ” (เลนเนิร์ด)

 

“นั่นมันอธิบายไปแล้วตั้งแต่พิธีมอบอำนาจ, นายรู้มั้ย…? นายไม่ได้ฟังเรอะ?” (ลูซี่)

 

ลูซี่ตอบโต้อย่างทึ่ง

 

“ทั้งหมดเพราะทากัตซูกิ-คุงมีความสุขอย่างมากมายไง” (อายะ)

 

ซา-ซัง, อย่าพูดมันสิ!

 

จากใจแล้ว, ความตื่นเต้นของการเป็นฮีโร่ทำให้ผมไม่ได้ยินมัน

 

เราเดินไปที่ถนนข้างลานฝึกที่เสียงดัง, และมุ่งหน้าไปพื้นที่ที่ร้านอาหารเรียงรายอยู่

 

เมื่อเราดูรอบๆ, มีคนหลายคนซ้อมต่อสู้กันด้วยดาบไม้และฝึกเวทมนตร์โจมตี

 

และที่ทำให้ผมสนใจที่สุด…

 

(มีจำนวนสปิริตน้ำอยู่พอสมควร) (มาโกโตะ)

 

ปราสาทโรเซสต่ำมากในจำนวนของสปิริต

 

มันเป็นเพราะปราสาทไฮแลนด์ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นโบสถ์เหรอ?

 

หรือมันเป็นเพราะมีทะเลอยู่ใก้ล

 

ยังไงก็ตาม, มันไม่มีข้อเสียที่จะมีสปิริตมากมายที่เป็นเหมือนเส้นชีวิตของผม

 

ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น

 

“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย! และขณะที่ชั้นสงสัยว่ามันใคร ไม่ใช่ว่านั่นเป็นฮีโร่ขยะของประเทศแห่งน้ำเหรอ?! นายมาทำอะไรที่ปราสาทไฮแลนด์วะ?!”

 

เสียงที่สั่น-หูดังก้อง

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน