เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 203 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับฮีโร่แห่งแสง

203 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับฮีโร่แห่งแสง

 

“ทากัตซูกิ-คุง นายรอมั้ย?” (ซากุไร)

 

“ชั้นมาไม่นานมานี้ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

 

ผมจบที่การสนทนาเหมือนคู่รักที่เจอกัน

 

ผมดื่มเบียร์แก้วที่สอง

 

ซากุไร-คุงสั่งน้ำผลไม้และอาหารจำนวนหนึ่ง

 

เมื่อเครื่องดื่มมา เราชนแก้วแล้วคุยเรื่องทั่วไปกัน

 

ตั้งแต่เวลาที่ซากุไร-คุงได้กำจัดลอร์ดปีศาจ กำลังใจของอัศวินแห่งแสงเห็นได้ชัดว่าเพิ่มขึ้น

 

เขาหัวเราะและบอกว่าการฝึกลำบาก

 

“พูดถึงแล้ว ชั้นมีบางอย่างอยากจะปรึกษากับนาย” (ซากุไร)

 

“…มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

หน้าของซากุไร-คุงซีเรียส

 

ดูเหมือนเราจะเข้าหัวเรื่องหลักแล้วตอนนี้

 

“เมื่อเวลาที่เราสู้กับราชาสัตว์…ชั้นคิดว่าชั้นจบแล้ว” (ซากุไร)

 

“…ใช่ นั่นมันสถานการณ์ที่ค่อนข้างอันตราย” (มาโกโตะ)

 

เกี่ยวกับเวลานั้น หือ

 

เฮ้อ เหตุการณ์นั้นจบไปแล้ว ดังนั้นไม่ใช่ว่านายควรจะคิดขึ้นก้าวต่อไปแทนหรือ?

 

เทพธิดาแห่งโชคชะตาก็ค่อนข้างมีแรงจูงใจด้วย

 

ผมดื่มเอลของผมระหว่างที่คิดอย่างนั้น

 

“ทากัตซูกิ-คุง ในศึกกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ โอกาสที่ชั้นจะตายสูง ในเวลานั้น นายกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่กับฮีโร่คนอื่นแทนชั้นได้มั้ย?” (ซากุไร)

 

“…?”

 

ซากุไร-คุงพูดอะไรบางอย่างแปลกๆ

 

ผมเอียงหัวของผม และซากุไร-คุงเอียงมาข้างหน้าแล้วพูดให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

 

“ทากัตซูกิ-คุง ถ้ามันเป็นนายที่จัดการกับสถานการณ์อะไรก็ได้อย่างใจเย็น แม้ว่าจะกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่น่ากลัว…” (ซากุไร)

 

“รอเดี๋ยวนะ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้สึกว่าบางอย่างแปลกที่นี่ และตัดคำพูดของซากุไร-คุง

 

“มันจริงที่ว่าเวทมนตร์โชคชะตาพูดว่า ‘ฮีโร่แห่งแสงจะถูกฆ่าโดยเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่’” (มาโกโตะ)

 

“ช-ใช่…นั่นใช่แล้ว นั่นทำไมชั้นถึงขอให้นาย…” (ซากุไร)

 

“สร้างมาตรการณ์ป้องกันอะไรก็ได้หลังจากนายตายไม่ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (ซากุไร)

 

ซากุไร-คุงเปิดปากกว้างกับคำพูดผม

 

หน้าของเขาบอกว่าเขาไม่ได้คิดเรื่องนั้น

 

“โลกนี่มีสกิลที่ทำให้นายฟื้นหลังจากนายตาย มันควรจะมีไอเท็มที่มีผลแบบเดียวกันด้วย รู้มั้ย” (มาโกโตะ)

 

“บางอย่างแบบนั้นมัน…” (ซากุไร)

 

“ชั้นได้เจอกับบางคนที่มีสกิลแบบนั้น ดังนั้น ไม่ต้องสงสัยเลย” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมพูดเกี่ยวกับซา-ซังที่นี่นะ

 

สกิลผู้เล่นเกมแอคชั่นของเธอ: ชีวิตที่เหลือ

 

“แต่…ไอเท็มที่มีผลแบบนั้นเป็นสมบัติชาติ หรือสมบัติศักดิสิทธิ์…” (ซากุไร)

 

“ใครสนกับว่ามันจะเป็นสมบัติของชาติหรือสมบัติศักดิ์สิทธิ์? เพราะทั้งหมดถ้าซากุไร-คุงแพ้ มนุษยชาติจะแพ้ไปด้วย” (มาโกโตะ)

 

“จริง…แต่ถ้ามีอุปกรณ์เวทมนตร์ที่โดดเด่นแบบนั้น ไม่มีทางที่โนเอลจะไม่รู้เกี่ยวกับมัน” (ซากุไร)

 

“หืมม…นั่นก็จริง” (มาโกโตะ)

 

มันจริงที่ว่าเจ้าหญิงที่โนเอลอยู่ในความรักอย่างลึกซึ้งกับซากุไร-คุงจะพลาดอะไรแบบนั้น

 

…แต่ผมมีความคิด

 

ถ้ามันไอรา-ซามะ…ไม่ใช่ว่าไอรา-ซามะจะรู้เหรอ?

 

เพราะทั้งหมดเธอเป็นเทพธิดา! อย่างน้อยเธอควรจะรู้มากเท่านั้น!

 

“ชั้นจะไปเจอกับคนรู้จัก” (มาโกโตะ)

 

“โอเค…ขอบคุณ ทากัตซูกิ-คุง ขอโทษ ชั้นใจอ่อนหลังๆมานี่…” (ซากุไร)

 

“ซากุไร-คุง…” (มาโกโตะ)

 

งั้นเค้าก็รู้สึกไม่ดีจริงๆ

 

หืม ผมควรจะเชียร์เขายังไงดี…?

 

คุ ผมเกลียดนิสัยไม่เข้าสังคมของผมเพราะผมคิดคำดีๆไม่ออกเลย!

 

“พวกนายฮีโร่สองคนทำหน้าที่น่าสมเพชจัง”

 

“เฮ้ยา ทากัตซูกิ-คุง เรียวซูเกะ”

 

ระหว่างที่ซากุไร-คุงและผมคุยกันเกี่ยวกับหลายอย่าง สองสาวพูดกับเรากระทันหัน

 

‘ผู้หญิงจีบเหรอ?!’ คือที่ผมคิด แต่ผมรู้จักทั้งสองคน

 

“หืม? เจ้าหญิงและโยโกยามะ-ซัง?” (มาโกโตะ)

 

“ซากิ และฟูเรีย ด้วย มีอะไรเหรอ?” (ซากุไร)

 

ฟูเรีย-ซังอยู่ในชุดเดิมของเธอที่ดูเป็นวันพีช

 

โยโกยามะ-ซังไม่ได้ดูใส่เกราะแบบเดิม และใส่เสื้อกับกระโปรง

 

“มันจะน่าเบื่อที่จะกินกันแค่ชายสองคน ใช่มั้ย? เรามาที่นี่เพื่อนนั่งเป็นเพื่อน” (ฟูเรีย)

 

“ขอโทษที่รบกวน” (ซากิ)

 

ฟูเรีย-ซังนั่งข้างผม และ โยโกยายะ-ซังนั่งข้างซากุไร

 

เดี๋ยว นี่ไม่ใช่คู่ภรรยาและคู้รักเหรอ?

 

มันโอเคมั้ย? คือที่ผมคิด…แต่สองคนนี้จริงๆแล้วสนิทกัน

 

มีแค่เจ้าหญิงโนเอลและฟูเรีย-ซังที่ไม่สนิทกัน

 

“อะไรพามาที่นี่ล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

ผมถามฟูเรีย-ซังในเสียงเบา

 

“ชั้นได้เดินอยู่รอบๆเมือง และเจอกับอัศวินศักดิ์สิทธิ์-ซัง จากนั้นชั้นได้ยินมาว่านายและเรียวซูเกะเจอกันที่นี่ ชั้นเลยมาเพื่อนั่งด้วย มีปัญหามั้ย?” (ฟูเรีย)

 

“ไม่มี” (มาโกโตะ)

 

แต่มันโอเคจริงๆเหรอ…? เจ้าหญิงโนเอลโกรธเมื่อวานนะ

 

ยังไงซะ มันควรจะโอเคตราบใดที่เธอไม่รู้

 

“นายคุยกันเสร็จแล้ว ใช่มั้ยล่ะ? เรียวซูเกะเป็นคนยุ่ง เราอาจจะอยู่ด้วยกันที่ทำงาน แต่เราใช้เวลาด้วยกันในเวลาว่างไม่ได้เลย” (ซากิ)

 

โยโกยามะ-ซังหน้ามุ่ย

 

ใช่ คนสวยหมายเลขหนึ่งในห้องเรียนน่ารักจริงๆ

 

“นายทำอะไรน่ะ ถูกหว่านเสน่ห์โดยภรรยาของคนอื่น?” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังดึงแก้มของผม

 

“ชั้นไม่ได้ถูกหว่านเสน่ห์” (มาโกโตะ)

 

“ฟูเรียและทากัตซูกิ-คุงสนิทกันดีนะ” (ซากิ)

 

“จ-จริงเหรอ?! มันปรกติน่ะ!” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังรีบปล่อยเมื่อโยโกยามะ-ซังพูดอย่างนั้น

 

“เธอดูเหมือนว่าจะสบายดีนะ ฟูเรีย” (ซากุไร)

 

“และนายไม่ได้ดูสบายดีเลย เรียวซูเกะ” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังพูดนี่ออกมาตรงๆ และรอยยิ้มของซากุไร-คุงเศร้าเล็กน้อย

 

“ใช่ ตั้งแต่การต่อสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจก่อนหน้านี้ เรียวซูเกะดูซึมๆยังไงไม่รู้” (ซากิ)

 

“ฮึ่ม ชั้นจะฟัง ไหนพูดออกมา อ๊ะ! ก่อนนั่น ชั้นอยากจะดื่มไวน์!” (ฟูเรีย)

 

“ชั้นอยากได้แซงเกรีย~ ร้านนี้มีเครื่องดื่มให้เลือกเยอะแยะเลย แล้วอาหารอร่อยด้วย” (ซากิ)

 

“เฮ้ นักดาบศักดิ์สิทธิ์-ซัง พายปลาที่นี่อร่อยมั้ย?” (ฟูเรีย)

 

“มันอร่อย! ชั้นก็ยังแนะนำเทอร์รีนผักและฟริตเตอร์กุ้ง!” (ซากิ)

 

ฟูเรีย-ซังและโยโกยามะ-ซังมีชีวิตชีวาแล้วเลือกอาหารจากเมนู

 

ที่นี่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นทันที

 

มีสาวๆอยู่รอบๆทำให้ที่ไหนก็มีชีวิตชีวาขึ้นจริงๆ!

 

ซากุไร-คุงดูเหมือนจะมีกำลังใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้วตอนนี้

 

“ตอนนี้เมื่อชั้นมาคิดเกี่ยวกับมัน…” (ซากิ)

 

โยโกยามะ-ซังมองมาทางนี้

 

“ชั้นบอกบอกสิ่งนี้กับฟูเรีย-ซังด้วยเหมือนกัน แต่การเคลื่อนไหวของโป้ป-ซามะน่าสงสัยมาหลังๆ นายเป็นสาวกของเทพมาร ไม่ใช่เหรอ ทากัตซูกิ-คุง? ระวังโป้ป-ซามะและเทมพลาร์นะ” (ซากิ)

 

“ระวังเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“มันหมายความว่ายังไง ซากิ?” (ซากุไร)

 

ซากุไร-คุงและผมเอียงหัวกับอะไรที่โยโกยามะ-ซังพูด

 

“มันอาจจะยากที่จะสังเกตสำหรับเรียวซูเกะ เพราะโป้ป-ซามะเป็นมิตรกับเขา แต่โป้ปซามะเป็นคนที่รุนแรงกับศาสนาอื่น” (ซากิ)

 

“…ชั้นรู้เรื่องนั้น เพราะโป้ปรุ่นนี้ตั้งท่า การกดขี่กับผู้คนในประเทศแห่งความมืดเข้มข้นขึ้น” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังกัดนิ้วในความรำคาญ

 

มันจริงที่ว่าเขาและฟูเรีย-ซังและผมเหมือนเป็นศัตรูคู่อริ

 

“พ่อแม่ของโป้ป-ซามะเหตุว่าตายในการก่อการร้ายของโบสถ์งูในอดีต ตั้งแต่นั้นมา เค้ามีความแค้นที่แผดเผากับโบสถ์งู…” (ซากิ)

 

“…ไม่ใช่ว่ามันได้แก้แค้นแล้วเมื่อวันก่อนเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่ของไฮแลนด์ เอล็กซ์กวาดล้างที่ซ่อนของโบสถ์งู

 

ไม่ใช่การแก้แค้นของโป้ป-ซามะสำเร็จแล้วเหรอ?

 

“นั่น…เค้าพูดว่านั่นเพื่อที่จะไม่ให้โบสถ์งูเกิด เค้าถอนต้นอ่อนของความชั่วร้าย และดังนั้น เค้าได้ตั้งรายชื่อกึ่งปีศาจและผู้ศรัทธาพระเจ้าจากศาสนาอื่นที่มีอิทธิพลสูง…” (ซากิ)

 

“ไม่ใช่ทากัตซูกิ-คุงและฟูเรียตกอยู่ในหมวดหมู่นั้นเหรอ…?” (ซากุไร)

 

“ช่างเป็นคนที่น่าปวดหัว…” (ฟูเรีย)

 

“หมายความว่าเค้าทำรายชื่อของคนที่อาจจะเป็นผู้กระทำความผิดเหรอ…?” (มาโกโตะ)

 

โป้ปเป็นบางคนที่อันตรายมากกว่าที่ผมคิด!

 

“แต่ ชั้นมีข่าวดี” (ซากิ)

 

โยโกยามะ-ซังมองดูผมและยิ้ม

 

“นายได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่สีขาว-ซามะ ใช่มั้ย? แม้แต่โป้ป-ซามะก็จะลงมือกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้ และผลของมัน นายได้ทำให้ความปลอดภัยของนายเป็นที่มั่นใจแล้ว ทากัตซูกิ-คุง” (ซากิ)

 

“เข้าใจแล้ว! เป็นไปได้มั้ยว่านายรู้เรื่องนี้ล่วงหน้า ทากัตซูกิ-คุง?” (ซากุไร)

 

“น-นายพูดอย่างนั้นได้” (มาโกโตะ)

 

ซากุไร-คุงและโยโกยามะ-ซังรับมันอย่างดี

 

ผมไม่ได้คิดลึกมากไปเกี่ยวกับมันเลย…

 

“ชั้นโอเค แต่…ชั้นกังวลเกี่ยวกับเจ้าหญิง” (มาโกโตะ)

 

“ฮึ่ม ชั้นโอเค ออราเคิลแห่งความมืดถูกเกลียดโดยโบสถ์เทพธิดา โดยพื้นฐานแล้วเป็นความจริงไปแล้วที่จุดนี้น่ะ” (ฟูเรีย)

 

“ระวังตัวนะ มันจะดีที่สุดที่จะไม่เดินไปไหนมาไหนคนเดียวเหมือนที่เธอทำวันนี้” (ซากิ)

 

“ใช่ ขอบคุณ” (มาโกโตะ)

 

โยโกยามะ-ซังเป็นสาวที่ดี

 

หลังจากนั้น เรากินระหว่างที่เราคุย

 

การสนทนามีชีวิตีชีวาเป็นพิเศษเมื่อพูดเกี่ยวกับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจเมื่อวันก่อน

 

“เวทมนตร์ดาบที่ซากุไร-คุงใช้ทรงพลังจัง” (มาโกโตะ)

 

“แต่ชั้นไม่ได้ยืมพลังจากนางฟ้าสูงขนาดนั้นในการฝึกของชั้นนะ” (ซากุไร)

 

“ใช่ เมื่อทากัตซูกิ-คุงอยู่ใกล้ๆ เรียวซูเกะทรงดีจริง” (ซากิ)

 

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“มันจริง! นายควรจะเข้ากองพลของชั้น ทากัตซูกิ-คุง!” (ซากุไร)

 

“แต่การฝึกของอัศวินแห่งแสงนั้นพูดกันว่าหนักที่สุดในทวีปนะ…” (มาโกโตะ)

 

ผมชอบฝึกด้วยตัวของผมเอง แต่กองทัพเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม

 

“มันโอเค ชั้นจะอยู่ที่นั่นกับนาย!” (ซากุไร)

 

“ซากุไร-คุง มือชั้นเจ็บ” (มาโกโตะ)

 

“เรียวซูเกะ นายเมาเหรอ?” (ซากิ)

 

“อะไรกัน? พวกนายเป็นคู่รักกันเหรอ?” (ฟูเรีย)

 

“เธอพูดอะไรน่ะ?” (มาโกโตะ)

 

มันมีชีวิตชีวาที่สามารถพูดถึงเรื่องโง่ๆแบบนั้นได้

 

“เรียวซูเกะดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อยตอนนี้ ชั้นดีใจที่ชั้นให้เค้าได้เจอกับนาย ทากัตซูกิ-คุง” (ซากิ)

 

โยโกยามะ-ซังยิ้ม

 

“ช่างอุทิศตน สนับสนุนเรียวซูเกะทั้งในที่สาธารนะและที่ส่วนตัว การเป็นคู่หมั้นของฮีโร่แห่งแสง ไม่ใช่ว่าเธอสามารถที่จะสบายๆกว่านี้ได้เหรอ? ไม่มีความจำเป็นที่ต้องโผล่ไปที่สนามรบด้วย” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังถอนหายใจดั่งทึ่งโดยสิ่งนี้

 

จริง ผมรู้สึกเหมือนภาระบนโยโกยามะ-ซังนั้นค่อนข้างหนัก

 

“ยังไงซะ…ใช่ แต่ชั้นเป็นคนเดียวที่สู้อยู่ข้างเรียวซูเกะได้…” (ซากิ)

 

“ไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นทั้งหมดมีสกิลที่แข็งแกร่งเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

เกิดอะไรขึ้นกับคนมากมายที่อยู่ในวิหารแห่งน้ำ?

 

“แม้ว่านายทีสกิลที่แข็งแกร่ง นายต้องฝึกมันให้เชี่ยวชาญ ทหารที่มีประสบการณ์จบที่การแข็งแกร่งกว่าในตอนจบ” (ซากุไร)

 

ซากุไร-คุงทำสีหน้าที่ซับซ้อน

 

“หืม…มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมทำเต็มที่กับเวทมนตร์ระดับประถมของผมนะ ช่างเป็นคนที่ตามใจตัวเอง!

 

ยังไงซะ มันเป็นเพราะผู้ใช้สปิริตที่โนอาห์-ซามะให้ผมนั้นแข็งแกร่ง ดังนั้นโอเค!

 

“แต่หน้าที่หมายเลขหนึ่งของคู่หมั้นฮีโร่แห่งแสงคือมีลูกของเค้า ใช่มั้ย? ไม่ใช่นั่นทำให้เธอทุกข์เหรอ นักดาบศักดิ์สิทธิ์-ซัง?” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังมีแอลกอฮอล์อยู่ในเลือด และสร้างคำถามที่ส่วนตัวมากขึ้นด้วยรอยยิ้มบนหน้าของเธอ

 

ซากุไร-คุงได้ทำสีหน้ามีปัญหา ยังไงซะ แน่นอนว่าเขาจะเป็นอย่างนั้น

 

“หืมม…ลูก หือห์ ชั้นยังอยู่ในหลักสิบ ดังนั้นเป็นแม่เร็วขนาดนั้นมันค่อนข้าง…แล้วก็ ชั้นเป็นผู้ช่วยของเรียวซูเกะ ดังนั้นชั้นอยู่ข้างเค้าได้นานที่สุดในหมู่คู่หมั้น เวลาของเค้ากับชั้นนานกว่าแม้แต่เจ้าหญิงโนเอล” (ซากิ)

 

“เข้าใจแล้ว” (ฟูเรีย)

 

มันจริงที่ว่าโยโกยามะ-ซังอาจจะใกล้ที่สุดกับเขาในหมู่คู่หมั้น

 

“…แล้วก็…ชั้นเพียงแต่ใช้ยาคุมกำเนิด…เราทำมันอย่างถูกต้อง ถูกมั้ย เรียวซูเกะ?” (ซากิ)

 

“อา…ใช่” (ซากุไร)

 

โยโกยามะ-ซังเมาเหรอ?!

 

เราไม่ต้องการหัวเรื่องลามกอนาจารแบบนี้!

 

“อ-อ้า…เข้าใจแล้ว” (ฟูเรีย)

 

แม้ว่าฟูเรีย-ซังโยนหัวเรื่องออกมาเอง เธอจบที่มีหน้าที่แดง

 

ฟูเรีย-ซังเป็นพวกที่ไร้เดียงสาอย่างคาดไม่ถึง

 

“ท-ทากัตซูกิ-คุง มันเป็นยังไงกับอายะ-จังบ้าง?! สาวนั้นประกาศ ‘ชั้นจะเป็นภรรยาของทากัตซูกิ-คุง!’ นายแต่งงานรึยัง?!” (ซากิ)

 

โยโกยามะ-ซังต้องได้สังเกตบรรยากาศแปลกๆที่นี่ เธอเปลี่ยนหัวเรื่องอย่างบังคับ

 

“…เกี่ยวกับการแต่งงาน ยังไงซะ…ในท้ายที่สุด” (มาโกโตะ)

 

“นายสนใจเธอดีๆรึเปล่า? อายะ-จังบอกว่าเธออยากได้ลูก 4 คน งั้นนายก็ได้ทำงานหนัก!” (ซากิ)

 

ไม่ใช่ว่าหัวเรื่องกลับมาแบบเบาๆเหรอ?!

 

“อา ใช่…ชั้นจะทำเต็มที่” (มาโกโตะ)

 

“นายเป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงโซเฟีย ใช่มั้ย? นายก็มีแฟนเอลฟ์ที่น่ารักที่เรียกว่าลูซี่-ซัง นายใช้เวลาตามลำพังกับอายะ-จังมั้ย?” (ซากิ)

 

คำถามเป็นชุดจากโยโกยามะ-ซังไม่หยุด!

 

“อ-อืม…งั้นงั้น?” (มาโกโตะ)

 

ขอโทษ ผมฝึกอยู่ตลอดเวลาแล้วไม่ได้สร้างเวลามาก

 

โยโกยามะ-ซังมองผมด้วยการจ้องตรงๆ

 

“ครั้งสุดท้ายที่นายทำมันกับอายะ-จังนั้นเมื่อไหร่กัน? คายมันออกมานะ!” (ซากิ)

 

โยโกยามะ-ซังเป็นคนเมาที่น่ารำคาญ

 

“ซากิ เธอสร้างปัญหาให้ทากัตซูกิ-คุงที่นี่…” (ซากุไร)

 

“หุบปากเลย เรียวซูเกะ! มา ตอบ!” (ซากิ)

 

“…อึก” (มาโกโตะ)

 

นี่มันมีปัญหาจริงๆ

 

แม้ว่าผมจะให้คำตอบที่คลุมเครือ โยโกยามะ-ซังและซา-ซังเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นผมรู้สึกว่าเธอจะรู้ทันที

 

มาตรงไปตรงมาที่นี่เถอะ…

 

“ตั้งแต่ทีแรก อัศวินของชั้นเป็นหนุ่มบริสุทธิ์นะ รู้มั้ย?” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังได้ ‘ฮ่าาา ให้ตายซิ’ ขณะที่เธอเปิดเผยสิ่งนี้

 

“《เอ๋?》” (ซากุไร)

 

“เออออออออ๋?!” (ซากิ)

 

ไม่มีความจำเป็นต้องส่งเสียงดังตกใจ ซากุไร-คุง และโยโกยามะ-ซัง!

 

“ทากัตซูกิ-คุง…นายเดินทางด้วยกันกับอายะ-จัง ใช่มั้ย?” (ซากิ)

 

“มันไม่ได้ฟังดูน่าเชื่อถือที่มากจากชั้น แต่…ชั้นคิดว่านายควรจะให้ความสนใจเธอมากกว่านี้” (ซากุไร)

 

กุ! มีเพื่อนร่วมชั้นตักเตือนผมรู้สึกอาย

 

ระหว่างที่ผมคิดว่าจะตอบพวกเขายังไง ฟูเรีย-ซังพูดออกมาก่อน

 

“อัศวินของชั้นฝึกจนถึงจตี 2 และตื่นขึ้นเร็วมากกว่า เค้าไม่มีเวลาจะดูแลคนอื่นหรอก” (ฟูเรีย)

 

““…””

 

“ไม่ใช่นั่นโอเคเหรอ? สกิลของชั้นอ่อนแอ ดังนั้นชั้นต้องฝึกเพื่อทดแทน” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นคิดว่ามันโอเคที่จะพักซักนิดนะ” (ฟูเรีย)

 

“ความผ่อนปรนแม้แต่วินาทีนึ่งนำไปสู่ความตายได้!” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นไม่เข้าใจว่านายพูดถึงเรื่องอะไร…” (ฟูเรีย)

 

ผมก็ด้วย

 

“ทากัตซูกิ-คุงนำไปสู่วิถีชีวิตแบบนี้ตลอดเหรอ?” (ซากุไร)

 

“ตั้งแต่เมื่องไหร่ที่นายทำอย่างนั้น?” (ซากิ)

 

“ตั้งแต่ชั้นมาที่โลกนี้” (มาโกโตะ)

 

““…””

 

ทั้งสองเงียบ

 

“เรียวซูเกะ เพื่อนวันเด็กของนายบ้า” (ซากิ)

 

“ถ้านายชมเค้ามาก มันจะเข้าไปในหัวของอัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

 

ช่างเป็นอะไรที่ย่ำแย่ที่พูด

 

แล้วก็ พวกเขาน่าจะไม่ได้ชมผม ฟูเรีย-ซัง

 

ปาร์ตี้ดื่มได้จบลงไปในแบบนั้น

 

ผมคิดว่าซากุไร-คุงยิ้มนิดหน่อยที่นี่

 

เค้าอาจจะมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย

 

-บนทางกลับของเรา

 

“ชั้นดื่มมากไป…” (ฟูเรีย)

 

“หน้าที่ของเราเปลี่ยนจากครั้งที่แล้ว” (มาโกโตะ)

 

ตอนนี้เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมันแล้ว มันเป็นคู่หูสาวกเทพมารและกึ่งปีศาจ

 

…ผมควรจะใช้ตรวจจับเผื่อไว้

 

แต่ผมไม่คิดว่าจะถูกโจมตีโดยเทมพลาร์นะ

 

“เฮ้…อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

 

“หืม? มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“ในอดีต…ชั้นชอบเรียวซูเกะนิดหน่อย” (ฟูเรีย)

 

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ผมสังเกตุหลังจากที่ตอบไป

 

ในอดีต? ตอนนี้มันต่างออกไปแล้วเหรอ?

 

“ชั้นไม่รู้มากเกี่ยวกับโลกนี้ที่ออกมาจากประเทศแห่งความมืด เพราะเค้าเป็นเพียงคนเดียวที่ใจดีกับชั้นในไฮแลนด์ที่เต็มไปด้วยศัตรู ชั้นเข้าใจผิดไป ว่าเรียวซูเกะอาจจะชอบชั้นด้วย” (ฟูเรีย)

 

“เพราะทั้งหมดซากุไร-คุงเป็นนักฆ่าผู้หญิง…” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมคิดว่าซากุไร-คุงเห็นฟูเรีย-ซังดีอยู่นะ

 

แต่เขามีคู่หมั้นมากกว่า 20 ดังนั้นมันยากนิดหน่อยที่จะเป็นคนที่เขารัก

 

“ภาพที่ชั้นเห็นโลกกว้างขึ้นหลังๆ ขอบคุณนายที่พาชั้นไปทุกที่ อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

 

“เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (มาโกโตะ)

 

มันดูเหมือนไม่กี่เดือนมานี้เป็นประสบการณ์ที่ดีกับฟูเรีย-ซัง

 

“ชั้นหวังว่าเธอจะมีการพบกันที่ดีครั้งหน้านะ เจ้าหญิง” (มาโกโตะ)

 

“…นาย…นั่นจงใจเหรอ?” (ฟูเรีย)

 

“อะไร?” (มาโกโตะ)

 

“หยุดหน้าที่ตกตะลึงนั่น มันทำให้ชั้นรำคาญ…เฮ้ อัศวินของชั้น ใครเป็นคนที่มีความสำคัญมากที่สุด? เจ้าหญิง-ซามะของประเทศแห่งน้ำเหรอ? นักเวทย์-ซังเหรอ? ฮีโร่ของประเทศแห่งไฟ-ซังเหรอ? หรือบางที…คนอื่นเหรอ?” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังที่เมาถามผมด้วยตาที่แฉะนิดหน่อย

 

“มากที่สุด…?” (มาโกโตะ)

 

แม้ว่าเธอจะถามผมอย่างนั้น…คนแรกที่ผมเจอเมื่อมาถึงที่โลกนี้…

 

“โนอาห์-ซามะ บางทีนะ?” (มาโกโตะ)

 

คนแรกที่มาเจอผมเป็นเทพธิดา

 

“ไม่ใช่ว่านั่น…เทพธิดาของนายเหรอ? ยังไงซะ ไม่มีโอกาสหรอกที่จะอยู่กับเธอ ดังนั้นชั้นคิดว่านั่นดีกว่า” (ฟูเรีย)

 

“อยู่?” (มาโกโตะ)

 

“มันไม่มีอะไร เรามาถึงที่พักแล้ว ชั้นจะไปนอนแล้วตอนนี้ ฝันดี อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

 

พูดสิ่งนี้ ฟูเรีย-ซังเข้าไปที่ห้องของเธอ

 

ก้าวเท้าของเธอมั่นคงอย่างคาดไม่ถึง

 

◇เช้าวันต่อมา◇

 

เมื่อผมฝึกที่โรงแรม ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบของฟูจิ-ยัง

 

เสียงนี้คือฟูจิ-ยัง

 

ผมรู้สึกเหมือนบางอย่างคล้ายกันเกิดขึ้นเมื่อวาน

 

“ทักกิ-โดโนะ!”

 

“น้อง!”

 

แต่มันต่างออกไปในส่วนที่ว่าปีเตอร์อยู่ข้างเขา

 

“ได้โปรดฟังนี่!” (ฟูจิ)

 

“นี่มันย่ำแย่แล้ว! น้อง! ได้โปรดมาทันทีเลย!” (ปีเตอร์)

 

“อ-อะไร?!” (มาโกโตะ)

 

““มาน่า มาน่า!””

 

ผมถูกพามาข้างนอกโดยไม่รู้เรื่องดีว่าอะไรเกิดขึ้น

 

ดูเหมือนเราจะกลับไปที่ประสาทไฮแลนด์ที่ลานฝึกของกองทัพอยู่

 

“ฟูจิ-ยัง ปีเตอร์ มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะได้ลงมาสถิต!” (ฟูจิ)

 

“ไอรา-ซามะได้ลงมาสถิต?” (มาโกโตะ)

 

ไม่ใช่ว่าเทพธิดาก็เป็นแบบนั้นตั้งแต่ก่อนหน้านี้เหรอ?

 

ไม่ นั่นไม่ใช่อย่างนั้น

 

คนที่รู้มีเพียงโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะ

 

“นั่นใช่แล้ว เทพธิดาแห่งโชคชะตาไม่เคยปรากฏตัวในประเทศอื่น แต่มันถูกตัดสินว่าเธอจะสถิตเพื่อจะให้ผู้คนของไฮแลนด์มีกำลังใจ” (ปีเตอร์)

 

“ดังนั้น เราคิดว่าเราควรจะชวนนายด้วย ทักกิ-โดโนะ!” (ฟูจิ)

 

“ว้าว ฟูจิวาระ-ซัง ตั๋วนั้นพรีเมี่ยมนะ มันมีราคาที่สูงเกินไปนะ รู้มั้ย!” (ปีเตอร์)

 

“ใครจะรู้ว่าใช้เงินมากเท่าไหร่ที่จะได้ 3 ใบนี้!” (ฟูจิ)

 

“น้อง วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดเลย!” (ปีเตอร์)

 

“หือห์…?” (มาโกโตะ)

 

ผมตามความตื่นเต้นของสองคนนี้ไม่ทัน

 

ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว ฟูจิ-ยังและปีเตอร์เป็นผู้ศรัทธาขอเทพธิดาแห่งโชคชะตาไอรา-ซามะ ใช่มั้ย?

 

ผมไปที่ตำแหน่งอย่างที่ถูกบอก

 

-ที่ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์

 

เห็นว่ามันหามผู้คนนอกจากกองทัพที่นี่ปรกติแล้ว แต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้คน

 

พวกเขาทั้งหมดเห็นว่าเป็นผู้ศรัทธาของไอรา-ซามะ แต่มันรู้สึกแปลกๆ

 

“ไอรา-ซามะ ★ ลีฟ!”

 

“ไอรา-ซามะ ★ เลิฟ!”

 

“ผมตายได้เพื่อไอรา-ซามะ!”

 

คืออะไรที่ถูกเขียน และมีชายใส่เสื้อฮัปปิและถือพัด

 

“โอเค เรียงแถวกัน”

 

“ต้องไม่แซงคิวนะ ไอรา-ซามะเกลียดพวกนั้นที่ไม่ตามกฎ”

 

“การซื้อของจำกัดที่ 3 ชิ้นต่อคน! ขายต่อไม่ถูกอนุญาติ”

 

อะไรที่ดูเหมือนสมาชิกสตาฟได้ใช้เวทมนตร์ขยายเสียงเพื่อนำผู้คน

 

น-นี่มันอะไรกัน?

 

“น่า น่า เราไปที่นั่น” (ฟูจิ)

 

“ฟูจิวาระ-ซัง นี่เป็นครั้งแรกในที่นั่งวีไอพี!” (ปีเตอร์)

 

ระดับความตื่นเต้นของฟูจิ-ยังและปีเตอร์สูง

 

อะไรจะเกิดขึ้นที่นี่

 

หลังจากนั้น พื้นที่ไว้ออกกำลังกายเต็ม 120%

 

ความตื่นเต้นของผู้คนที่รอบางอย่างนั้นท่วมท้น

 

และจากนั้น ช่วงเวลานั้นมาถึง

 

รอบข้างปกคลุมไปด้วยความมืด

 

(ศัตรูโจมตี?!) (มาโกโตะ)

 

ผมตกใจ แต่มันดูเหมือนมันเป็นเพียงบาเรียที่ปิดแสง

 

ที่เกิดขึ้นต่อไปคือสปอร์ตไลท์ส่องแสงเวที

 

นั่น…เวทมนตร์แสง ส่องแสง…น่าจะนะ

 

และจากนั้น สาวน่ารักได้ยืนอยู่ในสปอร์ตไลท์

 

เดี๋ยว นั่นเอสเธอร์-ซังนี่

 

เธอใส่ชุดที่โบกสะบัดและแวววาวระยิบระยับ ผมเลยบอกไม่ได้ว่ามันเป็นเธอทันที

 

หรือเหมือนกับ อะไรเกิดขึ้นกันนี่…?

 

{ออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์-ซังพูด}

 

“ไฮ~☆! มันเป็นไอดอลของทุกคน ไอรา-จัง☆! คนมารวมกันที่นี่เพื่อดูชั้นมากมายเลย ขอบคุณ~☆! มีความสุขเต็มมมมมมที่นะวันนี้ โอเค๊☆?”

 

………ขออภัย อะไรวะ?

 

 

 

เป้าหมายเดือน 5/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord