เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 194 ซากุไร เรียวซูเกะ จำได้

194 ซากุไร เรียวซูเกะ จำได้

 

◇มุมมอง ซากุไร เรียวซูเกะ◇

 

ผมจบในโลกคู่ขนานเมื่อ 2 ปีก่อน

 

ผมได้ถูกตรวจสกิลในวิหารแห่งน้ำ และทันทีที่พวกเขารู้ว่าผมเป็นฮีโร่แห่งแสง ผมได้ถูกชมอย่างเร่าร้อนในฐานะผู้กอบกู้เกิดใหม่

 

มันไม่ได้ไม่ดีทั้งหมด

 

ประเทศแห่งแสงพูดว่าพวกเขาจะยินดีต้อนรับผมด้วยการปฏิบัติที่ดีที่สุด และพูดว่าผมพาเพื่อนมากับผมได้

 

ว่าพวกเขาจะปฏิบัตกับผมเหมือนแขกของรัฐ

 

ถ้าผมทำหน้าที่ในฐานะฮีโร่แห่งแสง เห็นว่าพวกเขาจะรับประกันการดำรงชีวิตของผมตลอดชีวิตของผม

 

ผมเรียกร้องที่จะนำเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดด้วย แต่คนที่มีสกิลที่แข็งแกร่งพูดว่า ‘ชั้นจะทำที่ชั้นต้องการ’ และจากไป

 

แม้แต่ทากัตซูกิ-คุง ที่ผมอยากจะให้มา ปฏิเสธผม ซึ่งน่าเสียดาย

 

หลังจากนั้น ผมเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้ เรียนรู้ว่าจะใช้เวทมนตร์และดาบอย่างไร พบกับคนหลายคน

 

และจากนั้น การต่อสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจ

 

พวกเรามีตำแหน่งที่เหนือกว่าในการต่อสู้

 

ผมสามารถจะกำจัดลอร์ดปีศาจได้เหมือนที่วางแผนไว้

 

โดยไม่มีผู้เสียชีวิตมาก

 

“ดันกองทัพลอร์ดปีศาจไปให้มากกว่านี้!”

 

บางคนพูดอย่างนั้น แต่นายพลยูเวอินที่เป็นผู้บัญชาการห้ามการไปไกลเกินไป

 

อย่างไรก็ตาม กองทัพลอร์ดปีศาจไม่ได้ถอยทัพอย่างสมบูรณ์ และมันจบที่เราดูสถานการณ์…และเราถูกโจมตี

 

บางทีเนื่องจากเราลดการป้องกันลงหลังจากกำจัดลอร์ดปีศาจ เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ผมและกองพลที่ 7 แต่ถูกแยกจากคนอื่นด้วยมาเรีย

 

บาเรียที่สร้างโดยเฉพาะเพื่อขังฮีโร่แห่งแสงนั้นทรงพลัง และมันเป็นครั้งแรกที่การโจมตีของผมไม่ได้ผล

 

แล้วก็ แสงอาทิตย์ที่เป็นแกนของสกิลฮีโร่แห่งแสงถูกทำให้อ่อนแอลง

 

นี่น่าจะเป็นแผนของศัตรูด้วย

 

สหายของผมล้มตาย…ทีละคน ทีละคน…

 

และจากนั้น คนเดียวที่ยังยืนอยู่ คือผม

 

(…นี่คือจุดจบ หือห์) (ซากุไร)

 

ผมคิดอย่างนี้ขณะที่ผมเหวี่ยงดาบ

 

ผมยังสู้ได้

 

ผมโอเคอีก 1 ชั่วโมง

 

ผมไหว 2 ชั่วโมง

 

3 ชั่วโมงอาจจะเจ็บปวด

 

4 ชั่วโมง…น่าจะเป็นไปไม่ได้

 

การช่วยเหลือจะไม่มาที่นี่

 

สหายของผมได้มอบชีวิตเพื่อผมไปแล้ว

 

ผมไม่คิดว่าผมสามารถจะหนีจากบาเรียสีดำนี้ได้ และมอนสเตอร์ได้โจมตีอย่างไม่จบไม่สิ้น

 

ผมรู้สึกเหมือนผมจะบ้าไป

 

ผมไม่ได้เหวี่ยงดาบเพราะความรู้สึกว่าเป็นฮีโร่ แต่เพราะความกลัว…เพราะผมไม่อยากตาย

 

หรือบางทีมันหัวใจผมที่สิ้นหวัง?

 

แต่มันจะจบในไม่นานนะ

 

……

 

ในท้ายที่สุดผมทิ้งความคิดทั้งหมดไป และเริ่มฟันศัตรูตายในท่าทางของหุ่นยนต์

 

และจากนั้น ในเวลาที่เข่าผมกำลังจะยอมแพ้ น้ำเย็นได้ถูกเทบนหัวของผม

 

(ชั้นถูกโจมตีเรอะ?!) (ซากุไร)

 

แต่ผมไม่ได้บาดเจ็บเลยซักนิด

 

มันนไม่มีเจตนาฆ่า หรือเหมือนกับ มันเป็นเวทมนตร์น้ำที่ผมแม้แต่บอกก็ยังไม่ได้เลยว่ามันเป็นการโจมตีหรือไม่มากกว่า

 

คนที่ทำอย่างนั้น…เป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม

 

◇◇

 

“สำหรับตอนนี้ มาทำอะไรบายอย่างเกี่ยวกับบาเรียนี้กันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

หน้าที่ว่างเปล่าของทากัตซูกิ-คุงนั้นเหมือนเดิมตลอด ขณะที่เขาพูดสิ่งนี้

 

มันเป็นหน้าเดียวกันเมื่อเขาช่วยผม เมื่อผมมีปัญหาในปีแรกของมัธยมต้น

 

“นายทำลายบาเรียนี้ได้เหรอ ทากัตซูกิ-คุง?!” (ซากุไร)

 

ผมพยายามจะทำลายบาเรียหลายครั้ง

 

แล้วก็ ควรจะมีนักเวทย์ที่มีทักษะมากมายอยู่กับนายพลยูเวอินข้างนอก

 

แม้ด้วยนั้น มันยังไม่มีการเจาะทะลุมา ทั้งวัน

 

การตอบของทากัตซูกิ-คุงไม่ได้ตอบคำถามผม

 

“ซากุไร-คุง จับชั้นไว้” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (ซากุไร)

 

“เร็ว เร็ว” (มาโกโตะ)

 

“ข-เข้าใจแล้ว” (ซากุไร)

 

ผมจับไหล่ของทากัตซูกิ-คุง

 

“แต่มันไม่จำเป็นต้องทั้งสองมือนะ…ยังไงซะ โอเค” (มาโกโตะ)

 

พูดสิ่งนี้ ทากัตซูกิ-คุงยกมือซ้ายของเขาขึ้นสูง

 

“เวทย์น้ำ: [น้ำตกที่ยิ่งใหญ่]” (มาโกโตะ)

 

“อุว้า!” (ซากุไร)

 

ทันทีต่อมา น้ำจำนวนมากดั่งสระว่ายน้ำได้กลับหัว กวาดทั้งที่

 

และมันดำเนินต่อไปและ {ไม่มีสัญญานว่าจะจบ}

 

ที่ที่เราอยู่ถูกกลืนโดยน้ำทันที

 

ผ-ผมจะจมน้ำ!

 

“เวทย์น้ำ: [หายใจใต้น้ำ]” (มาโกโตะ)

 

“เวทย์น้ำ; [พูดใต้น้ำ]” (มาโกโตะ)

 

เสียงมาถึงหูของผม

 

〈ได้ยินชั้นมั้ย ซากุไร-คุง?〉 (มาโกโตะ)

 

〈…ใช่…นั่นน่าประทับใจ มีเวทย์แบบนี้ หือห์〉 (ซากุไร)

 

ผมเรียนรู้เกี่ยวกับหายใจใต้น้ำในลาเบรินทอส แต่ผมไม่รู้ว่ามีเวทมนตร์ที่อนุญาตให้พูดได้ด้วย

 

แล้วก็ ทากัตซูกิ-คุงใช้น้ำตกที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งอนุญาตให้สร้างน้ำจำนวนมหาศาล

 

เขาใช้ 3 เวทมนตร์ในเวลาเดียวกัน

 

นักเวทย์ที่ใช้ 3 เวทมนตร์ในเวลาเดียวกันหายากแม้ว่าในอัศวินแห่งแสง

 

ในทันทีนั้น…

 

(ทากัตซูกิ-คุง! ศัตรูมาแล้ว!) (ซากุไร)

 

แม้ว่าอยู่ใต้น้ำ มีมอนสเตอร์ที่เข้าหาเราด้วยความเร็วสูง

 

“เวทย์น้ำ: [มังกรน้ำ]” (มาโกโตะ)

 

ทากัตซูกิ-คุงยิงเวทมนตร์ {โดยไม่แม้แต่มองไปที่นั่น}

 

มอนสเตอร์หมุนเหมือนพวกมันถูกล้างไป

 

〈ชั้นคิดว่าข้างในบาเรียใกล้จะเจ็มไปด้วยน้ำแล้ว~ น้ำที่สร้างจากเวทมนตร์ถูกปฏิบัติเหมือนการโจมตีด้วยเวทมนต์ หือห์ มันถูกดูดซึมไปโดยบาเรีย…เป็นไปอย่างที่คาด〉 (มาโกโตะ)

 

ทากัตซูกิ-คุงเกาแก้มของเขาและหัวเราะเบาๆ

 

แต่ ไม่ใช่ว่านั่นแย่เหรอ?

 

〈ถ้ามันถูกดูดซึมไปโดยบาเรีย ไม่ใช่ว่ามันไม่มีประโยชน์เหรอ…?〉 (ซากุไร)

 

〈มันโอเค ชั้นแค่ต่องสร้างน้ำมากกว่าที่มันถูกดูดซึม〉 (มาโกโตะ)

 

〈…ทำอย่างนั้น…ได้เหรอ?〉 (ซากุไร)

 

〈ได้ ด้วยเวทย์สปิริต น่ะนะ〉 (มาโกโตะ)

 

ทากัตซูกิ-คุงพูดระหว่างที่แสงรอยยิ้มที่อวดดี

 

อาา หน้านี้พูดว่าเขาตั้งในกับมันอย่างแน่นอน

 

มันเป็นหน้าที่ทากัตซูกิ-คุงทำเมื่อเขาจะทำการแกล้ง

 

〈งั้นตอนนี้ มาไปที่ขั้นต่อไปกัน〉 (มาโกโตะ)

 

〈ขั้นต่อไป?〉 (ซากุไร)

 

อะไรในโลกนี้ที่มันจะเป็นได้กัน?

 

“เวทย์น้ำ: [ทะเลลึก]” (มาโกโตะ)

 

ทันทีที่ผมได้ยินคำพูดนั้น ความเย็นวาบวิ่งมาที่หลังผม

 

นี่เป็นเวทมนตร์ที่…ทากัตซูกิ-คุงใช้กับฮีโร่สายฟ้าที่ไฮแลนด์

 

〈ซากุไร-คุง อย่าปล่อยมือนะ โอเคมั้ย?〉 (มาโกโตะ)

 

ผมพยักหน้าอย่างลนลาน

 

และจากนั้น ผมได้ยินเสียงของทากัตซูกิ-คุง -ด้วยเวทมนตร์น้ำเป็นตัวกลาง

 

“น้ำลึก: 10,000 เมตร” (มาโกโตะ)

 

ระบบเมตรไม่ใช่ระบบวัดระยะที่ใช้บนโลกนี้

 

นั่นทำไมเวทมนตร์นี้ต้นกำเนิดมาจากทากัตซูกิ-คุง

 

ถ้าผมจำไม่ผิด ทะเลที่ลึกที่สุดของโลกเราคือร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนา

 

ความลึกคือ 10,900 เมตร

 

พูดอีกอย่าง 10,000 เมตรในทะเลลึกนั้นใกล้กับความลึกที่สุดในโลกของเรา

 

ผมไม่ใช่พวกวิทยาศาตร์ แต่ผมคิดว่าการคำนวน 3m^3 คือ 1 ตัน

 

ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่ใช้ชิวิตอยู่ในนั้นได้

 

ผมใช้ [ตรวจจับ]

 

มอนสเตอร์ที่มีชีวิตอยู่ข้างในบาเรีย…

 

ไม่มี

 

(ท-ทากัตซูกิ-คุง…) (ซากุไร)

 

ผมกังวล

 

นี่เป็นเวทมนตร์ที่ 5

 

มากกว่านั้น เวทมนตร์ขนาดนี้

 

มันโอเคกับมานากับการควบคุมหรือ?

 

〈โออ้ มอนสเตอร์ที่เข้ามาในบาเรียได้ถูกกำจัดไปด้วยตัวมันเอง โชคดีจัง~〉

 

ผมได้ยินเสียงที่เด้งของทากัตซูกิ-คุง

 

อา เขาดูเหมือนจะโอเคโดยสิ้นเชิง

 

ผมรออีกซักพักข้างในน้ำ แต่มอนสเตอร์มาหาเราไม่ได้ถ้าให้เริ่มพูด

 

มันเป็นเวลาที่สงบสุข

 

〈ไม่มีอะไรให้ทำเลย〉 (มาโกโตะ)

 

ทากัตซูกิ-คุงยืดตัวดั่งเขาเบื่อ

 

เขาใช้น้ำตกที่ยิ่งใหญ่ต่อไปดั่งมันไม่มีอะไรเลย และเขากำจัดมอนสเตอร์ที่เข้ามาโดยใช้ทะเลลึก

 

แต่ปรกติแล้วคุณจำเป็นต้องมีสมาธิจำนวนที่ไม่น่าเชื่อนะ

 

〈ทากัตซูกิ-คุง นายจะทำอะไรหลังจากนี้…?〉 (ซากุไร)

 

มันไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าเราออกไปจากบาเรียนี้ไม่ได้

 

คำพูดที่น่าตกใจมาจากทากัตซูกิ-คุง

 

〈สำหรับตอนนี้ มาลองรอ 24 ชั่วโมงเถอะ〉 (มาโกโตะ)

 

〈ยี่สิบสี่?!〉 (ซากุไร)

 

ผมตกใจมาก ผมเกือบจะปล่อยมือออก

 

นั่นทั้งวัน

 

〈จากออราเคิลเอสเธอร์-ซัง นายจะไม่สามารถมีชีวิตรอดคืนนี้ ดังนั้นถ้าเราสามารถหยุดเรื่องนั้น ไม่ใช่ว่าภาพอนาคตจะเปลี่ยนเหรอ?〉 (มาโกโตะ)

 

〈แต่แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น 24 ชั่วโมงมันแค่…〉 (ซากุไร)

 

ไม่มีทางที่เขาจะตั้งสมาธิได้นานขนาดนั้น

 

〈แต่ถ้ามันเป็นเกม ชั้นเล่นได้ 3 วันติดกันนะ〉 (มาโกโตะ)

 

〈…〉

 

ตอนนี้ที่เขาพูดถึงมัน นั่นก็จริง

 

เมื่อทากัตซูกิ-คุงพูดว่าเขาไม่ได้นอนมา 3 วัน มันหมายถึงว่าเขาไม่ได้นอนมา 3 วันจริงๆ

 

〈ไม่มีอะไรจะทำ งั้นมาคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง ซากุไร-คุง〉 (มาโกโตะ)

 

〈ตอนนี้เหรอ?!〉 (ซากุไร)

 

ผมได้โดนกับการเปลี่ยนที่ใหญ่จากความต่างระหว่างตอนนี้กับสถานการณ์ที่สิ้นหวังก่อนหน้านี้ แต่ผมพยายามใช้สมองของผมเพื่อหาอะไรมาพูด

 

〈งั้น เกี่ยวกับมังกรโบราณที่ชั้นสู้เมื่อชั้นไปที่ประเทศแห่งดิน…〉 (ซากุไร)

 

〈โอ้ สวย! ชั้นอยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้น!〉 (มาโกโตะ)

 

ทากัตซูกิ-คุงชอบหัวเรื่อง

 

หลังจากนั้น ผมฟังเวลาที่ทากัตซูกิ-คุงอาละวาดในประเทศแห่งไฟ

 

ผมได้คำถามรัวเป็นกระสุนเกี่ยวกับคู่หมั้นของผม และเมื่อผมสงสัยว่า มันมีอะไรเหรอ เขาขอคำแนะนำจากผมพูดว่า: ‘ชั้นได้ถูกลากไปในเรื่องของผู้หญิงง่ายๆ เห็นมั้ย… แต่ชั้นมีเป้าหมายที่จะจบแบบฮาร์ดคอร์โลกนี้นะ’

 

ผมไม่คิดว่าผมเป็นคนที่เหมาะสมที่เขาควรจะถามเรื่องนั้นกับผม

 

พวกเขาคุยกันต่อซักพัก

 

และในทันทีนั้น…*แคร๊ก*

 

ผมได้ยินเสียงเหมือนบางอย่างแตก

 

นี่มัน…?!

 

〈ทากัตซูกิ-คุง!〉 (ซากุไร)

 

〈อะไร นั่นมันเร็วกว่าที่ชั้นคิด〉 (มาโกโตะ)

 

บาเรียแตก

 

〈แค่ยังไงกัน…กับบาเรียนั่น…?〉 (ซากุไร)

 

〈ชั้นคิดว่ามันเพียงแต่ถึงขีดจำกัดที่มันสามารถดูดซึมไปได้〉 (มาโกโตะ)

 

ทากัตซูกิ-คุงพูดดั่งมันไม่มีอะไร

 

ทำลายบาเรีย

 

มีวิธีใหญ่ๆสำหรับการทำเรื่องนั้น

 

หนึ่งคือเข้าใจสูตรเวทมนตร์ และทำลายสูตร; วิธีที่ฉลาด

 

อีกอย่างคือตีบาเรียที่ทรงพลังด้วยเวทย์ที่ทรงพลังเพื่อทำลายมัน; วิธีใช้แรงบังคับ

 

ทากัตซูกิ-คุงใช้อย่างหลัง

 

〈แต่ชั้นคิดว่ามันจะอยู่นานกว่านี้นะ…〉 (มาโกโตะ)

 

มันรู้สึกแปลก

 

สำหรับวิธีที่ทากัตซูกิ-คุงพูด มันดั่งมีบาเรียจะดีกว่า…

 

“ซากุไร-คุง มันเป็นตานายแล้ว” (มาโกโตะ)

 

“…ได้เลย” (ซากุไร)

 

ผมเขาใจเหตุผลว่าทำไมในไม่นาน

 

บาเรียพังทลาย และน้ำที่ทากัตซูกิ-คุงสร้างได้เปลี่ยนเป็นมังกรขนาดยักษ์และขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

ฟ้าที่ผมไม่เห็นมาทั้งวัน ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ

 

อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่ทำให้ผมตกใจมากขึ้นไปอีก

 

สัวต์สีเงินขนาดยักษ์ได้ยืนอยู่ตรงหน้าเรา

 

ผมคุ้นเคยกับตัวนั้น

 

แต่สัตว์สีเงินในความทรงจำผมแก่กว่านี้

 

มันไม่หนุ่มเหมือนสัตว์ยักษ์ตรงหน้าเรา

 

ราชาสัตว์ ซากัน

 

จากที่ทากัตซูกิ-คุงพูดในบาเรียคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเราคือคนที่สืบทอดพลังของรุ่นก่อน และเป็นลอร์ดปีศาจคนต่อไป

 

 

 

เป้าหมายเดือน 4/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 180/300

ค่าไฟ 20/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord