เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 163 ทากัตซูกิมาโกโตะ ไม่สามารถจะดูการแข่งขันได้

163 ทากัตซูกิมาโกโตะ ไม่สามารถจะดูการแข่งขันได้

 

“ทุกคน~! ทุกคนรออยู่ใช่มั้ย! ตอนนี้เราจะเริ่มการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ของเกรทคีธล่ะนะ!”

 

ผู้ประกาศใช้เวทมนตลมเพื่อขยายเสียงของเขา ก้องบริเวณนี้

 

“โอออออออออออออ้!!”

 

เสียงเชียร์ที่ทำให้พื้นสั่นในโคลีเซียมทรงกลม

 

ที่จัดงานนั้นมากกว่าคำว่าเต็ม

 

“ว้าว”

 

อุว้าา มีหลายคนเลย”

 

ซา-ซังและผมได้มองขึ้นในความประทับใจกับตัวตนของมัน

 

“เฮ้ อายะ เธอจะโอเคมั้ย? คู่ต่อสู้ทั้งหมดดูแข็งแกร่ง” (ลูซี่)

 

ลูซี่ได้กำแขนเสื้อของซา-ซังอย่างไม่สบายใจ แต่ซา-ซังไม่ได้ดูเหมือนประหม่าเลยซักนิด

 

ผู้ร่วมงานได้ขึ้นไปบนเวทีทรงกลม มีร่างกายที่ดูเก่ง และค่อนข้างมีหน้าตาที่ข่มขู่

 

พูดถึงแล้ว ในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ มันจะเป็นการต่อสู้ของทุกระดับ; พูดอีกอย่าง มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นชายหรือหญิง และไม่มีการแบ่งระหว่างน้ำหนักหรือเผ่าพันธุ์

 

เพราะด้วยการแข่งขันนี้ คุณสามารถเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งไฟประจำปีได้

 

ดังนั้น ผู้เข้าร่วมทุกคนได้ถูกมอบโอกาสนั้น

 

มากกว่านั้น ผู้เข้าร่วมไม่ได้มาจากแค่ในประเทศ แต่ประเทศอื่นด้วย มาตลอดทางเพื่อนหาเกียรติและชื่อเสียง

 

ที่เวทีมีผู้ประกาศอ่านชื่อของผู้เข้าร่วมทีละคน

 

เสียงเชียร์ได้ถูกส่งมาทุกครั้งที่เขาอ่านหนึ่งคน น่าจะเป็นเพราะพวกเขาเป็นนักสู้ชื่อดัง

 

“แม้อย่างนั้น แม้ว่าเป็นการแข่งขันใหญ่ ผู้เข้าร่วม 32 คนมันน้อยไปหน่อยนะ

 

“ดันนะ-ซามะ ไม่ใช่อย่างนั้น มันได้มีการแข่งคัดเลือกไปแล้ว และมันมีคนมากกว่า 10,000 คน” (นีน่า)

 

“โว้ว” (ฟูจิ)

 

“เอ๋ จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ตกใจกับที่นีน่า-ซังและฟูจิ-ยังได้คุยกันอยู่

 

“เธอได้เข้าร่วมในการแข่งคัดเลือกมั้ย ซา-ซัง?” (มาโกโตะ)

 

“ไม่ ชั้นไม่ได้ทำ ทั้งหมดที่ชั้นทำคือเขียนชื่อของชั้นลงตอนสมัคร” (อายะ)

 

โอย้า ทำไมอย่างนั้นล่ะ

 

“ฮีโร่มาโกโตะ มันดูเหมือนพวกเขาได้มอบการปฏิบัติโดยสิทธิพิเศษ สำหรับการเป็นสหายของฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ ดูเหมือนเธอได้ถูกเลือกเป็นสมาชิกของการแข่งขันนี้ในสาขาพิเศษ” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียบอกกผมด้วยสีหน้าที่แข็ง

 

“หืมม นั่นหมายถึง…” (มาโกโตะ)

 

“ประเทศแห่งไฟน่าจะมีแผนบางอย่าง ถ้าอายะไม่ได้เข้าร่วมเอง โอกาสมันสูงที่พวกเขาจะสร้างเหตุผลอะไรบางอย่าง ที่จะให้นายเข้าร่วม…” (โซเฟีย)

 

“กำจัดฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำเพื่อแสดงพลังของนักรบของประเทศแห่งไฟ หือห์” (มาโกโตะ)

 

พวกเขาจับจ้องมาที่ผมจริงๆ

 

ผมถอนหายใจ

 

“{ต่อไป ตัวแทนของประเทศแห่งน้ำ ซาซากิ อายะะะะ!!}”

 

ชื่อของซา-ซังได้ถูกเรียก

 

ผมกำลังจะบอกเธอให้ทำเต็มที่ แต่ผมสังเกตบรรยากาศในรอบข้างได้เปลี่ยนไปทันที

 

“ออกไป!” “คนขี้โกง!” “บบบู่!” “ไปแพ้ได้แล้ว!” “เธอไม่รู้สึกแย่กับคนที่ชนะมาผ่านการคัดเลือกเหรอ?!” “หัดอายซะมั่ง!”

 

การโห่ผุดขึ้นจากทุกที่ในทีเดียว

 

“ท-ทั้งหมดนี่มันอะไรกัน?!” (ลูซี่)

 

ลูซี่โกรธควันขึ้น

 

“ข้อมูลที่อายะ-ซังเข้าร่วมในการแข่งขันครั้งนี้โดยไม่ได้ทำการคัดเลือกนั้นเล็ดรอดออกไป ต้นต่อของการปล่อยข่าวนั้นน่าจะเป็นระดับสูงของประเทศแห่งไฟ” (โซเฟีย)

 

“แค่การได้เข้าร่วมใจการต่อสู้ตัดสินในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เป็นเกียรติสูงสุดของนักรบ มันได้พูดว่านักรบทั่วไปจะไม่สามารถชนะได้ผ่านการคัดเลือก ดังนั้น…นี่ต้องเป็นความอาฆาตแค้นจากเรื่องนั้น” (นีน่า)

 

เมื่อมันเป็นเรื่องที่มาจากนักรบเก่าของประเทศแห่งไฟ นีน่า-ซัง มันฟังดูน่ามั่นใจ

 

“ฮ-เฮ้..ซา-ซัง อารมณ์มันเป็นแบบนี้ ดังนั้นไม่ใช่ว่ามันดีกว่าที่จะถอนตัวเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้กังวลกับซา-ซังและพูดกับเธอ แต่ตาของเธอได้ชี้ไปที่ชั้นสูงสุดของโคลีเซียม ตรงที่นั่งวีไอพี

 

คนที่นั่งอยู่ที่นั่นคือราชาของเกรทคีท และรอบๆเขามีขุนนางจากข้างนอกของประเทศ

 

ผมเห็นคนที่ผมเห็นครั้งนึงที่ประเทศแห่งแสงด้วย ที่ผมคิดว่าเป็นคนจากขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า

 

เกราลท์-ซัง…ไม่ได้อยู่นั่น (ช่างโล่งใจ)

 

ตาของซา-ซังได้ชี้ไปที่ฮีโร่ผู้หญิงผมสีดำผิวสีน้ำตาล โอลก้า โซล ทาริสก้า ที่นั่งขัดสมาธิและหาวเหมือนไม่สนใจทั้งหมดนี้

 

“มันโอเค ทากัตซูกิ-คุง เพราะทั้งหมดเป้าหมายของชั้นคือเอาชนะเธอ” (อายะ)

 

ผมหันไปเมืองมอง และซา-ซังได้ยิ้ม

 

ดูเหมือนมันแน่นอนเลยว่าเธอไม่มีเจตนาจะถอนตัวจากการแข่งขันนี้

 

“เข้าใจแล้ว แต่อย่ากดดันตัวเองนะ โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“โอเค!” (อายะ)

 

มาแค่เชียร์เธอเถอะ

 

หลังจากนั้น ผมไปที่ที่เจ้าหญิงโซเฟียและลูซี่อยู่ และบอกพวกเขา “โซเฟีย ลูซี่ ชั้นปล่อยให้การเชียร์ซา-ซังเป็นของพวกเธอนะ” (มาโกโตะ)

 

“ปล่อยให้เราได้เลย!” (ลูซี่)

 

“รับทราบ ฮีโร่มาโกโตะ ถ้าอายะ-ซังได้รับบาดเจ็บชั้นจะให้เธอถูกรักษาจากหมอของประเทศแห่งน้ำ พนักงานของการแข่งขันได้เตรียมหมอไว้ แต่พวกเขาอยู่ภายใต้อิทธิพลของประเทศแห่งไฟ ดังนั้นแค่เผื่อไว้” (โซเฟีย)

 

ด้วยสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น ผมจินตนาการว่าพวกเขาทำอะไรบางอย่างได้อย่างง่ายๆ

 

ผมชื่นชมการพิจารณาของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

“นายจะทำการปราบโบสถ์งู ใช่มั้ย? นายควรจะเป็นคนที่ต้องระวัง” (อายะ)

 

ซา-ซังได้มองอย่างกังวลมาที่ผมแทน

 

ทั่นใช่แล้วการนัดกันของโบสถ์งูเป็นวันเดียวกันกับการแข่งขังศิลปะการต่อสู้

 

นั่นบังเอิญเหอร?

 

(ไม่ มันน่าจะจงใจ…) (มาโกโตะ)

 

เหมือนที่พวกเขาโจมตีพิธีเข้ารับตำแห่งกัปตันของฮีโร่แห่งแสงในประเทศแห่งแสง

 

ในเวลาที่ทุกคนได้มีสมาธิไปที่อื่น พวกเขาจะเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลัง

 

อาร์คบิชอปไอแซคจะเกี่ยวข้องกับครั้งนี้ด้วยมั้ย

 

“งั้น ชั้นจะไปล่ะนะ!” (อายะ)

 

ซา-ซังวิ่งไปที่เวทีในโคลีเซียม

 

ผมมองฟูจิ-ยัง นีน่า-ซัง เจ้าหญิงโซเฟีย และลูซี่…และพูดกับฟูเรีย-ซังที่เคี้ยวหลอดอย่างอารมณ์เสีย

 

“เฮ้ยา ชั้นพึ่งเธอให้เธอเชียร์ด้วยนะ แต่ถ้าเธอรู้สึกไม่ดีเธอวิ่งหนีก่อนเราได้” (มาโกโตะ)

 

ตั้งแต่เวลานั้นที่เธอเห็นอนาคตของเมืองหลวงล่มสลาย ฟูเรีย-ซังไม่อยากออกไปข้างนอก

 

เธอดูเหมือนว่าจิตใจไม่มั่นคง ดังนั้นผมบอกเธอว่าเธอกลับไปที่มักกาเรนก่อนเราได้

 

แต่ในท้ายที่สุด เธอได้อยู่ในเมืองหลวงประเทศแห่งไฟต่อ

 

“ชั้นไม่อยากจะหันหางแล้วหนีไปคนเดียว แล้วก็นาย -อัศวินของชั้น- และคนอื่นไม่วิ่งหนี ใช่มั้ย? งั้นนายไปเปลี่ยนอนาคตซะ” (ฟูเรีย)

 

“ได้เลย เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ผมได้กำลังใจในแบบของฟูเรีย-ซัง และพยักหน้าตอบมัน

 

“ไปกัน ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ”

 

ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันเรียกผม

 

ในการปราบโบสถ์งูครั้งนี้ ผมได้ยืมตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน และผู้คุ้มกันจำนวนหนึ่ง

 

ดูเหมือนฮีโร่ไปคนเดียวนั้นไม่ได้

 

(…ทำเต็มที่นะ ซา-ซัง) (มาโกโตะ)

 

ทิ้งที่จัดงานที่ยังบู่อยู่ เราไปที่จุดนัดพบสำหรับทีมปราบ

 

◇◇

 

“เราได้รออยู่ พวกนายต้องเป็นทีมจากฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำโดโนะ ใช่มั้ย?”

 

“นั่นใช่แล้ว พวกนายต้องเป็นหน่วยพิเศษที่นายพลทาริสก้าได้พูดถึง

 

อัศวินของประเทศแห่งไฟ และตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันได้คุยกัน

 

พวกเขาทั้งสองคนไม่ได้ใส่เกราะที่เกินจริง และอุปกรณ์ของพวกเขานำไปแค่ขั้นต่ำที่จำเป็น (และสำหรับผม ผมอยู่ในอุปกรน้ำหนักเบาตลอด)

 

จากที่ผมเห็นผิวเผิน พวกเขาดูเหมือนนักผจญภัยหรือทหารรับจ้าง

 

ในเวลานี้ แผนต้องไม่ถูกสังเกตโดยโบสถ์งู

 

เพราะนั่น พวกเขาได้สร้างหน่วยพิเศษที่ไม่กี่สิบคนเพื่อภารกิจนี้

 

อัศวินของประเทศแห่งไฟตรงหน้าเราเป็นผู้นำทางเรา

 

เราได้ตามอัศวินไปซักกพัก และสังเกตุว่าเมืองได้ลดหายยิ่งเราเดินมากขึ้น

 

“ที่นี่เรียกว่าสลัม มันเป็นที่ที่ความสงบเรียบร้อยแย่ที่สุดในเมืองหลวงกามูรัน”

 

อัศวินผู้นำทางบอกสิ่งนี้กับเรา

 

ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ดังนั้นผมแค่พยักหน้าตอนนี้

 

เมื่อผมมองไปที่ผู้อยู่อาศัยที่นี่ ผมเห็นได้ว่าพวกเขามีหลายคนที่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งและเด็กๆที่เท้าเปล่า

 

แม้พระอาทิตย์ยั้งไม่ได้ขึ้นสูง มีคนที่เมาแล้ว และคนที่พนัน

 

มันเหมาะกับความเป็นสลัม

 

(แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง…ผู้อยู่อาศัยดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์ดี) (มาโกโตะ)

 

ที่ต่างจากนี่และเขตที่ตำสุดของประเทศแห่งไฟคือนั่น แม้ว่าพวกเขาแต่งตัวไม่ดี ทุกคนได้ดูมีชีวิตชีวา

 

มีหลายเผ่าพันธุ์ มนุษย์ กึ่งสัตว์ ดวอร์ฟ เอลฟ์ ทุกอย่างเลย

 

เป็นไปได้มั้ยว่ามีแม้แต่กึ่งปีศาจที่นี่

 

ไม่มีปัญหาจริงๆเกิดขึ้นบนทางไปของเรา

 

มันมีเด็กขอทานที่ไม่เคารพที่มาหาเราและสั่งให้เราเอาอะไรให้เขาซักอย่าง แต่เมื่ออัศวินผู้นำทางแสดงตราบงอย่าง หน้าของพวกเขาซีดและจากไป

 

“อะไรน่ะก่อนหน้านี้?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้สงสัยเลยถาม และอัศวินหนุ่มตอบ

 

“ฮีโร่โดโนะ ผมเอาตราของอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายให้ดูน่ะ”

 

ที่อยู่ในมือเขาคือตราที่มีการออกแบบเป็นเทพธิดาถือดาบและหนังสือ

 

“โฮฮฮ่ นายต้องเป็นคนที่มีความสามารถที่จะเป็นอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้ในอายุเท่านั้น”

 

“ไม่ ไม่ มันแค่เพราะผมได้ทำอะไรเดิมๆตลอดเวลาเนื่องจากปู่ของผม”

 

เมื่อตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันชมเขา อัศวินหัวเราะและอายนิดหน่อย

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายคือ…ถ้าให้พูดเป็นคำ งานที่เหมือนการผสมกันของตำรวจและผู้พิพากษา

 

อำนาจของพวกเขาสูง เขาจับอาชญากรได้ แล้วก็{พิพากษา}ได้ตรงนั้นเลย

 

มันคือสิ่งที่น่ากลัว แต่อัศวินผู้บังคับใช้กฏหมายพูดว่า ‘นายเป็นอาชญากร’ และฟันเขาตายเป็นเรื่องถูกกฎหมายที่ทำได้

 

แน่นอนว่าเด็กที่ไม่เคารพจะวิ่งหนี

 

พูดถึงแล้ว อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย ไม่ใช่มีเฉพาะประเทศแห่งไฟ

 

เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีในทุกประเทศ

 

มีเยอะที่สุดในประเทศแห่งแสง และประเทศแห่งน้ำก็มีอยู่บ้าง

 

เห็นได้ชัดว่าคุณต้องได้การปกป้องจากพระเจ้าของเทพธิดาแห่งแสง อัลเธน่า-ซามะ ผู้ปกครองความยุติธรรมและชัยชนะ และต้องผ่านบททดสองและการสอบหินมากมายถึงจะมีคุณสมบัติ

 

พูดอีกอย่างคือ อัศวินหนุ่มตรงหน้าผมเป็นระดับเหนือในระดับเหนืออีกที

 

“ฮีโร่-โดโนะ เรามาถึงที่ทางเข้าแล้ว”

 

หลังจากที่เดินซักพัก และเดินผ่านทางเดินข้างหลังที่ไม่มีคนมากมาย เราได้มาถึงอะไรที่ดูเหมือนที่ทิ้งขยะ

 

ที่ที่อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายชี้ไป ผมเห็นว่ามีประตูรั้วหิน และบันไดที่นำลงไปสู่ใต้ดิน

 

“นี่เป็นทางเข้าไปที่สุสานใต้ดินของประเทศแห่งไฟ ฮีโร่-โดโนะ”

 

“ประเทศแห่งไฟนั้นร้อนในเวลากลางวัน มันเป็นประเพณีของประเทศของเราที่จะมอบที่ที่สดชื่นให้คนตายได้พักอย่างสงบสุข”

 

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันและอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย-ซังบอกสิ่งนี้กับผม

 

“มันมืด ดังนั้นระวังด้วย”

 

พวกเขาได้ลงบันได้ที่นำทางลงไปได้ดินอย่างช้าๆ

 

มันเหมือนดั่งความร้อนข้างนอกนั้นเป็นเรืองโกหก ชั้นได้ดินได้เต็มไปด้วยอากาศที่เย็น

 

เพื่อที่จะไม่เปลี่ยนให้ที่นี่เป็นที่มืดสนิท มีหลายที่ที่ดูเหมือนจะมีรูอากาศที่แสงเข้ามาได้ แต่ส่วนใหญ่มันมืด

 

พวกเราใช้มองกลางคืนและเคลื่อนไหวข้างในความมืด

 

ที่สองข้างของทาง มีเครื่องหมายบนหลุมฝังศพที่มีไปเรื่อยๆเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด

 

มันได้เป็นตอนกลางวัน ดังนั้นมันไม่น่ากลัว แต่ถ้าบางคนได้ถามผม ถ้าผมจะมาที่นี้คนเดียวในตอนกลายคืนมั้ย ผมพูดได้เลยว่า《ไม่》

 

“สุสานใต้ดินนี้ไกลแค่ไหนกัน?” (มาโกโตะ)

 

เดินอยู่ในสุสานใต้ดินที่ไม่มีสัญญานว่าจะจบสิ้น ผมถามอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย-ซัง

 

“ทางเดินของสุสานนี้ดำเนินต่อไปตลอดทางจนถึงข้างนอกเมื่องหลวง มันยังเป็นทางฉุกเฉินในเวลาที่เมืองหลวงได้เผชิญกับภัยพิบัติด้วย เพื่อนั่น มันได้ถูกทำเป็นเหมือนเขาวงกต ดังนั้นผมแน่นำว่าอย่ามาที่นี่คนเดียว”

 

ใช่ ผมจะไม่มาที่นี่คนเดียวไม่ว่ายังไง

 

“อัศวินของประเทศแห่งไฟได้ถูกฝังแผนที่ของทางเดินใจ้ดินนี้ไว้ในหัว แผนที่ไม่ถูกอนุญาติให้ถูกเขียน นายเข้าใจ…ว่าทำไมใช่มั้ย?”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย-ซังยิ้มในท่าทางที่ชี้นำ

 

“มันเป็นเพราะมันจะเป็นปัญหาหนักถ้ามันถูกขโมยไปโดยศัตรู” (มาโกโตะ)

 

เพราะทั้งหมดมันเป็นทางที่อนุญาติให้เข้าเมืองหลวงอย่างลับๆจากด้านนอก

 

“ใช่ แค่การทำให้ถูกจำพื้นที่นี้เป็นการลงโทษ ถ้าคุณถูกพบว่าได้วาดหรือมีแผนที่ของทางเดินใต้ดินไว้ในครอบครอง คุณจะถูกโยนไปในส่วนลึกที่สุดของสุสานใต้ดินนี้ และคุณต้องกลับมาด้วยความพยายามของตัวเอง น่ากลัว ใช่มั้ย?”

 

“““…….”””

 

มันเป็นมุขมืดมนเหรือนั่น?

 

ตาแก่อัศวินผูคิ้มกัน อัศวินของประเทศแห่งน้ำ และผมได้มองหน้ากัน

 

“ก-เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาไม่สามารถจะกลับมา?” (มาโกโตะ)

 

นั่นเป็นจุดที่กวนใจผมที่สุด

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้หันสายตาเขาไปทางอื่น

 

“เห็นนั่นมั้ย? นั่นเป็นเครื่องหมายหลุมศพของอัศวินหน้าใหฒ่ของประเทศแห่งไฟ ทหารที่ไม่กลับมามันเกิดขึ้นรายปี..และการไว้ทุกข์พวกเขาเป็นหน้าที่ของหน้าใหม่ ผมก็ได้สลดใจโดยนี่ในอดีต

 

“““…”””

 

คนจากประเทศแห่งน้ำได้ช็อก

 

ทหารของประเทศแห่งไฟมันสปาร์ตันไปแล้ว

 

“ล้อเล่นครับ นั่นมุขน่ะ”

 

“เอ๋?”

 

เห็นหน้าของเรา อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายยักไหล่

 

ม-มันเป็นเรื่องตลกมากแค่ไหน

 

มุขคือเครื่องหมายสุสานที่เขาชี้ไม่ใช่สำหรับอัศวินหน้าใหม่เหรอ?

 

เรื่องของการลงโทษเป็นเรื่องตลก?

 

(มันจะดีกว่าที่ไม่ถามลึกเกินไป…) (มาโกโตะ)

 

หลังจากนั้น เราได้ไปต่ออย่างเงียบๆ

 

◇◇

 

ที่ส่วนลึกของสุสานใต้ดินนั่นเป็นอะไรที่เป็นเขาวงกตจริงๆ

 

เครื่องหมายหลุมศพนั้นหายไปแล้วและตอนีนี้มีทางเดินที่ได้ซ้าย ขวา ขึ้น และลง

 

เราได้ผ่านสี่แยกนับครั้งไม่ถ้วน และผมมั่นใจว่าคนมาที่นี่จะหลงอย่างแน่นอน

 

พูดถูกแล้ว แผนที่ของผู้เล่นอาร์พีจียังทำงานเต็มที่อยู่ที่นี่

 

ถ้าการปราบโบสถ์งูเป็นเรื่องโกหก และที่เป็นกับดักที่จะล็อคเราไว้ที่เขาวงกตใต้ดิน… ผมไม่คิดว่ามันเป็นอย่างนั้นนะ

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้ส่งสัญญานด้วยมือของเขา

 

พวกเราทั้งหมดหยุด

 

ที่โค้งยาว ลึกลงไปในความมืด ผมเห็นบางอย่างด้วยมองที่มืดของผมแน่นอน

 

ด้วยที่นี่และทั้งหมด มีความเป็นไปได้ว่ามันจะเป็นอันเดดด้วย แต่…

 

“มันเป็นบางคนจากโบสถ์งู น่าจะเป็นคนดูต้นทาง”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายดูเหมือนจะมีตาคู่ที่ดี

 

เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นกึ่งสัตว์เลือดผสมที่มีตาที่มีประสิทธิภาพในที่มืด

 

พูดถึงแล้ว พลังคือสิ่งที่ปกครองในประเทศแห่งไฟ ดังนั้นแม้ว่าบางคนเป็นกึ่งสัดว์ ตราบใดที่คุณแข็งแกร่ง คุณไม่ถูกเลือกปฏิบัติมากขนาดนั้น

 

“นี่มันมีปัญหา มันเป็นทางเดียว มันจะใช้เวลานานเพื่ออ้อม”

 

ตาแก่ได้กอดอกกับคำพูดของอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้นำอุปกรณ์เวทมนตร์ออกมาโดยไม่ตื่นเต้น

 

ดูเหมือนจะเป็นนาฬิกาทราย

 

“พวกเคาได้คาดถึงคนดูต้นทางไว้แล้ว พวกเรายังรู้ด้วยว่ามันจะเป็นการยากที่จะกำจัดพวกเขา เนื่องด้วยโครงสร้างของที่นี่ และดังนั้น ในกรณีที่มีคนดูต้นทางใกล้กับที่รวมคนของโบสถ์งู เรามีแผนจะโจมตีตั้งหมดในทีเดียวที่การทรายในนาฬิกานี้หล่น ด้วยนั่น มันไม่มีความสำคัญถ้าเราถูกเจอโดยคนดูต้นทาง”

 

“เข้าใจแล้ว”

 

ตาแก่พยักหน้ากับอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย

 

มันดูเหมือนพวกเราจะต้องรอ แต่…

 

“อยากตจะลองจัดการคนดูต้นทางมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ตามมาตลอดเวลาและไม่มีประโยชน์อะไรจริงๆจนถึงตอนนี้ ดังนั้นผมพยายามจะเสนอสิ่งนี้

 

แต่อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายและตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันได้ทำสีหน้าสงสัย

 

“มันดูเหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดคนดูต้นทางโดยไม่ถูกสังเกต”

 

“มีประมาน 100 เมตรจากที่นี่ถึงคนดูต้นทาง พวกเค้าจะเจอคุณแน่”

 

พวกเขาคัดค้านอย่างชัดเจน

 

“งั้น เราแค่ให้พวกเค้าไม่เห็นเรา” (มาโกโตะ)

 

ผมตอบอย่างใจเย็น

 

◇◇

 

“พวกเค้าหลับอยู่…”

 

“ง่ายจริงๆ…”

 

เราได้เข้าใกล้คนดูต้นทาง แต่พวกเขาหลับอยู่

 

พูดถึงแล้ว มีสองคน แต่ผมให้พวกเขาทั้งสองคนหลับ

 

“ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-โดโนะ เทคนิคเมื่อกี้นี้เป็นเวทมนตร์น้ำระดับประถม หมอกเหรอ?

 

อัศวินผู้บังใช้กฎหมายดูขวดในมือผมด้วยความสนใจ

 

“ใช้ ชั้นได้ทำให้น้ำในขวดนี้เป็นหมอกและให้ต้นทางหายใจมันเข้าไป ที่อยู่ข้างในขวดเป็นความลับทางการค้า” (มาโกโตะ)

 

จริงๆแล้วมันเป็นน้ำที่มีคำสาปหลับของฟูเรีย-ซัง

 

“การที่สามารถที่จะทำให้ศัตรูไร้ความสามารถระยะไกลโดยที่พวกเค้าไม่รู้สึกตัว! นี่น่าประทับใจที่สุด

 

ตาแต่อัศวินผู้คุ้มกันได้ดีใจจากก้นบึงของหัวใจเขา

 

“…ช่างเป็นเทคนิที่น่าสนใจ มันเป็นประสบการณ์การเรียนรู้”

 

ในทางกลับกัน ตาของอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้คมขึ้น

 

ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ตอนนี้ แต่ลำดับความสำคัญของผมตอนนนี้ที่สูงสุดคือเปลี่ยนอนาคตอย่างมีประสิทธิภาพ

 

ไม่นานหน้าเขาก็กลับไปเป็นสีหน้าสงบสุข

 

ขอบคุณฮีโร่มาโกโตะ-โดโน ตอนนี้เราเดินหน้าต่อได้ เราจะมัดคนของโบสถ์งูที่นี่และให้อัศวินคนนึงคอยดูพวกเค้า เราจะเดินหน้าต่อไป เป้าหมายของเราใกล้เข้ามาแล้ว”

 

พวกเราพยักหน้าอย่างเงียบๆ

 

หลังจากนั้น มันไม่มีการคุยกันอีก ขณะที่เราเดินหน้าต่อไปในทางเดินที่มืดมิด

 

หน้าที่อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายแสดงออกมาก็คือ เขาประหม่า

 

เราน่าจะใกล้เป้าหมายของเราจริงๆแล้ว

 

หลังจากซักพัก ผมเห็นแสงสีแดงจากอีกฝั่งของทางเดิน

 

เมื่อผมยืนยันมันด้วยมองไกล ผมบอกได้ว่ามันเป็นแสงของไฟ

 

“พวกเค้าอยู่ที่นี่”

 

“ใช่ ไม่ต้องสงสัยว่านี่เป็นที่รวมตัวกันของโบสถ์งู”

 

พวกเราพยายามจะไม่เข้าไปใกล้พวกเขาแล้วรอ

 

แต่ยังมีเวลาก่อนที่ทรายจะหล่นทั้งหมด

 

แต่ตาของอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายนั้นเบิกกว้างในความช็อก

 

“ป-เป็นไปไม่ได้!”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายจู่ๆก็วิ่งไป

 

เอ๋? ไม่ใช่ว่าเราสมควรจะรอเหรอ?

 

“ฮีโร่-โดโนะ เราควรจะทำอะไรดี?”

 

“มาตามเค้าไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

ตาแก่และผมไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น แต่เราตัดสินใจจะตามไป

 

ที่นั่น มีที่เหมือนห้องโถงแสดงละครกลมขนาดยักษ์ที่ไม่ได้เหมาะกับการตั้งค่าว่าใต้ดินเลย

 

มีคบไฟเฝาอยู่รอบๆห้องโถงแสดงละคร ส่องแสงสีแดงข้างใน

 

ตอนแรกผมบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร

 

ผมคิดว่าบางอย่างได้ถูกวางบนพื้นทั้งหมด

 

ที่ถูกกองอยู่คือ…หลายร้อยคนที่ทรุดไป

 

 

 

ได้คีย์บอร์ดแล้วครับ ขอขอบคุณทุกการสนับสนุนครับ

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

ขอบคุณคุณ วรเชษฐ สำหรับเงิน 200 บาท

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord