เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 128 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับเทพธิดา

128 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับเทพธิดา

 

“ฮัลโหล~, มาโกะ-คุง”

 

ผู้หญิงที่งดงามโบกมือของท่านอยู่ด้านข้างโนอาห์-ซามะ

 

เธอปล่อยออร่าที่ศักดิ์สิทธิ์, และถูกปกคลุมโดยแสงที่มันวาดรูปร่างเล็กน้อยรอบๆท่าน

 

แน่นอนว่า, นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเจอท่านกับตัว

 

แต่ผมรู้รูปร่างนั้นดี

 

ที่วิหารแห่งน้ำ, ที่มักกาเรน, ที่โฮรัน; ในทุกที่ของโรเซส, รูปปั้นและภาพของท่านได้ถูกตั้ง

 

ชื่อของคนที่ทุกคนในโรเซสบูชาคือ…

 

“เออร์-ซามะ…?” (มาโกโตะ)

 

“ถูกต้อง~” (เออร์)

 

เธอยิ้มและตาของท่านส่องแสงสีทองที่ประหลาด

 

แสงนั้นที่งดงามถึงจุดที่ว่าผมรู้สึกว่ามันดูดวิญญานผม, และผมไม่สามารถละสายตาได้, เหมือนตาของผมได้ถูกกำหนดไว้ที่ท่าน…

 

นั่น…ตาเสน่ห์ของท่าน, ไม่ใช่เหรอ, เออร์-ซามะ?

 

“หยุดนั่นนะ!” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะตีหัวของเออร์-ซามะ

 

“โอ้ยย เสน่ห์ไม่มีผลกับมาโกะ-คุงจริงๆ, หือ~” (เออร์)

 

เออร์-ซามะถูหัวของท่านที่ไม่แสดงสัญญานว่ารู้สึกผิดเลยซักนิด

 

“ชั้นลดการป้องกันกับเธอไม่ได้เลยจริงๆ มาโกโตะ, เธอต้องไม่ถูกเสน่ห์โดยใครนอกจากชั้นนะ, โอเคมั้ย?” (โนอาห์)

 

“ผมไม่ได้โดนเสน่ห์ของท่านด้วย, โนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมไม่มีเจตนาจะก้มหัวให้เทพธิดาคนอื่นนะ

 

เออร์ซามะได้มองดูการสนทนาของผมกับโนอาห์-ซามะ, แต่ท่านได้ทำสีหน้าตกใจกระทันหัน

 

“เฮ้, โนอาห์! เธอแสดงตัวของเธอกับมาโกะ-คุงเหรอ?” (เออร์)

 

“นั่นใช่แล้ว, มีอะไรล่ะ?” (โนอาห์)

 

“…แม้ว่ามันเป็นแค่ความฝัน, มันมีมนุษย์ที่สามารถเก็บสติของเค้าได้หลังจากมองตรงๆไปที่เทพธิดา, หือห์” (เออร์)

 

เออร์-ซามะพึมพำ ตะลึง

 

“ที่ท่านพูดตรงๆตัวนั้นหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)

 

การสนทนานั้นกวนใจผม

 

เก็บสติของพวกเขา…

 

“มาโกะ-คุง, มนุษย์ปรกติไม่สามารถมองตรงๆไปที่ตัวของเทพธิดา อาณาจักรของตัวตนมันต่างกันมากจนสมองของเธอระเบิด นั่นทำไม, เมื่อเทพธอดาพูดกับออราเคิลของเรา, เราแค่ใช้เสียงของเรา เมื่อแสดงตัวของเรา, เราทำมันให้ไม่ชัดเจน” (เออร์)

 

เออร์-ซามะอธิบาย

 

มันเป็นทีรู้กันหมดว่าออราเคิลสามารถได้ยินแค่เสียงของเทพธิดา

 

แล้วก็, ตัวของเออร์-ซามะได้ปล่อยแสงมาซักพักแล้ว และมันพราวตาของผม

 

แสงมันก็เพื่อสิ่งนั้นเหรอ

 

หืมม? แต่โนอาห์-ซามะแสดงตัวของท่านตั้งแต่แรกเริ่มเลยนะ

 

“โนอาห์-ซามะ…” (มาโกโตะ)

 

ไม่ใช่ว่าผมอยู่ในอันตรายตั้งแต่เจอท่านครั้งแรกเหรอ

 

โนอาห์-ซามะได้ทำหน้า ‘ทิ้ฮิ้’ และแลบลิ้นของท่านออกมาอย่างน่ารัก

 

เธอพยายามจะไหลตัวเธอออกไป

 

“มาโกโตะมีความสามารถโกงๆอย่าง ‘มุมมองจากนอกโลก’, ดังนั้นเสน่ห์ไม่มีผลกับเค้า เธอก็ด้วย, เออร์, เธอไม่จำเป็นต้องใช้รัศมีนั้น, มาโกโตะจะไม่มีปัญหาอะไร” (โนอาห์)

 

“อะร้า, อย่างนั้นเหรอ งั้น, ชั้นจะหยุดแสงนะ” (เออร์)

 

พูดสิ่งนี้, แสงที่ปกคลุมเออร์-ซามะได้หายไป

 

อ้าา, เธอสามารถปิด/เปิด มันได้

 

“ว่าแต่, ทำไมท่านอยู่ที่นี่ล่ะครับ, เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

ท่านมาที่ฝันผมได้อย่างง่ายๆเหรอ? คือส่วนที่มันกวนใจผม, แต่ท่านเป็นเทพธิดา ผมคิดว่าท่านสามารถทำอะไรก็ได้ส่วนใหญ่แล้ว

 

“หืมม, ชั้นอยากจะได้ยินว่าเธอมีอะไรจะพูดก่อนตอบคำถามนั้น เธอมาที่นี่เพราะเธอมีอะไรจะถามกับโนอาห์, ใช่มั้ย?” (เออร์)

 

“อ้า, ใช่ นั่นถูกต้อง” (มาโกโตะ)

 

“แน่นอน เธออย่ามาวุ่นวายกับเวลาส่วนตัวของชั้นกับมาโกโตะได้มั้ย?” (โนอาห์)

 

เออร์-ซามะยิ้มอย่างสง่างาม, และโนอาห์-ซามะดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์เสีย

 

(ชั้นมันใจว่าเออร์-ซามะอ่านใจได้เหมือนโนอาห์-ซามะ) (มาโกโตะ)

 

ไม่มีประเด็นที่จะซ่อนอะไร

 

ผมควรจะพูดมันจากใจ

 

“โนอาห์-ซามะ, ผมมาที่นี่เพื่อถามท่านบางอย่าง” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นฟังอยู่” (โนอาห์)

 

ท่านตอบสั้นๆ

 

“คนรู้จักของท่านที่ผมเจอก่อนหน้านี้, ตาแก่ไท…ผมหมายถึง, ไททัน-ซามะ, โนอาห์-ซามะเรียกท่านให้ผมได้มั้ย? ผมอยากจะถามท่านให้สร้างกำแพงยักษ์ที่ปกป้องมักกาเรน” (มาโกโตะ)

 

นั่นคือความคิดที่ผมบอกกับฟูจิ-ยัง

 

เพราะทั้งหมดตาแก่ไททันดูเหมือนจะเชี่ยวชาญในการใช้เวทมนตร์ดิน

 

ผมคิดว่ามันจะง่ายสำหรับเขาในการสร้างกำแพงยักษ์

 

เขาพูดว่าเขาจะช่วยผมครั้งนึง

 

ผมจะใช้การติดค้างนั้น

 

“หืมม, ชั้นอยากจะช่วยเธอนั่นนะ, แต่…” (โนอาห์)

 

“มันจะยากเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

โนอาห์-ซามะหันตาไปอย่างมีความหมายที่ข้างท่าน

 

“ศัตรูของเราอยู่ที่นี่น่ะ, เธอเห็นมั้ย” (โนอาห์)

 

“อ่ะร้า, เธอทำให้ชั้นเสียใจนะ มาสนิทกันไว้เถอะ เราเพื่อนกัน, ใช่มั้ย?” (เออร์)

 

“เฮฮฮ๋, งั้น, เธอบอกว่ามันโอเคที่จะเรียกไททันเหรอ?” (โนอาห์)

 

เออร์-ซามะยิ้มให้คำพูดของโนอาห์-ซามะ

 

“ฟุฟุ, แต่ชั้นไม่อาจให้ไททันทำตามใจบนพื้นที่ของมนุษย์ ถ้าอัลเธน่า-เน่ซามะเจอนั่นเข้า, มันจะมีปัญหา, ใช่มั้ยล่ะ?” (เออร์)

 

“เทพธิดาแห่งแสง อัลเธน่า-ซามะ, หือห์…” (มาโกโตะ)

 

คนที่มีอำนาจสูงที่สุดในโบสถ์เทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหกในทวีปทิศตะวันตก

 

เทพธิดาที่เป็นใจกลางของมัน

 

เธอก็ยังเป็นเทพธิดาที่เป็นตัวแทนของความยุติธรรมและชัยชนะ

 

ในโบสถ์ของเทพธิดา, พวกเขาถูกสอนให้อย่าไปต่อต้านกับเทพธิดาท่านนั้นไม่ว่ายังไง

 

“ใครสนเกี่ยวกับผู้หญิงนั่นกันล่ะ เธอเป็นสมองหินที่ไม่ฟังเหตุผลเลย” (โนอาห์)

 

โนอา-ซามะพูดมันอย่างไม่สนุกพร้อมการกอดอก

 

“เธอทำไม่ได้นะ ชั้นจะเป็นคนที่โดนดุ แล้วก็, เพราะเธอเป็นคนที่ถาม, ฮีโร่ของโรเซส-คุง…” (เออร์)

 

เออร์-ซามะหันหัวของท่านมาทางผมและยิ้ม

 

อ้า, ผมมีความรู้สึกไม่ดี

 

เออร์-ซามะเปิดปากของเธอและพูด…

 

“{จริงๆแล้ว, ถ้ายังเป็นอย่างนี้, โรเซสอาจล่มสลาย} (เออร์)

 

“?!”

 

“เอ๋? เออร์, เธอซีเรียสเหรอ?” (โนอาห์)

 

ผมได้ไร้คำพูด, และโนอาห์-ซามะส่งเสียงของท่านในความตกใจ

 

“ยังไงซะ, ชั้นไม่เก่งในการ ‘มองเห็นอนาคต’, แต่ชั้นเลยบอกมันอย่างมั่นใจไม่ได้นะ ชั้นมีความรู้สึกที่ไม่ดีน่ะ, เธอเห็นมั้ย เธอแก้นั่นได้มั้ย?” (เออร์)

 

แม้ว่าท่านบอกผมเรื่องสำคัญแบบนี้โดยไม่บอกกล่าว…

 

“ท่านบอกผมตรงๆได้มั้ยว่าผมควรจะทำ อ-อะไร…?” (มาโกโตะ)

 

ผมต้องยืนยันรายละเอียดก่อน

 

ประเทศล่มสลายมันเรื่องใหญ่

 

มอนสเตอร์ที่มี ‘กำหนดภัยพิบัติ: ประเทศ’ จะปรากฏตัวเหรอ?

 

“เหตุผลคือป่าปีศาจ ที่นั่นมันมอบความรู้สึกแย่ให้ชั้น” (เออร์)

 

“นั่นมันกว้างนะ…” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่ได้ข้อมูลเลยซักนิด

 

ป่าปีศาจเป็นดันเจี้ยนที่มันพูดว่ากว้างอย่างบ้าคลั่ง

 

“ถ้าเธออยากรู้เกี่ยวกับอนาคต, ถามสาวคนนั้น -เทพธิดาแห่งโชคชะตา, อิร่า” (โนอาห์)

 

“หืมม, เทพธิดาแห่งโชคชะตา, อิร่า, หือห์ เธอได้เก็บตัวของเธอและไม่เจอเราเลย แล้วก็, เธอได้ประกาศไว้ว่าเธอจะไม่พูดเกี่ยวกับอนาคต” (เออร์)

 

“จริงเหรอ? ยังไงซะ, เธอมีนิสัยที่แย่, ดังนั้นชั้นมั่นใจว่าเธอจะไม่บอกอะไรเรา” (โนอาห์)

 

เทพธิดาแห่งโชคชะตานิสัยไม่ดีเหรอ…?

 

การสนทนาของโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะมันอยู่นอกโลกซะจนมันน่ากลัว

 

เออร์-ซามะหัวเราะคิกคัก

 

“เหตุผลที่อิร่าทำอย่างนั้นกับโนอาห์เพราะว่าพ่อจูปิเตอร์-ซามะรักโนอาห์อย่างลึกซึ้ง สาวคนนั้นรักพ่อมาก, ดังนั้นเธอไม่ชอบโนอาห์” (เออร์)

 

“เอ๋?”

 

ผมเป็นคนที่ส่งเสียงตะลึงออกไป

 

จูปิเตอร์, คือ, ราชาเทพพระเจ้าจูปิเตอร์ของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์?

 

เทพเจ้าที่เหลือเชื่อนั้นรักโนอาห์-ซามะ?

 

(จริงๆเหรอ…?) (มาโกโตะ)

 

ถ้าผมจำไม่ผิด, โนอาห์-ซามะได้ถูกพูดว่าเธอเป็นคนสวยหมายเลขหนึ่งในดินแดนสวรรค์ (ประกาศเอง)

 

ถ้าเป็นอย่างนั้น, มันจะไม่แปลกที่คนใหญ่คนโตในหมู่เทพเจ้าจะตกหลุมรักกับเธอ, แต่…

 

มันค่อนข้างรบกวนจิตใจ

 

ผมไม่รู้ว่าทำไม

 

“เฮ้, เธอเธอพูดอะไรแปลกๆแบบนั้น, มาโกโตะจะเข้าใจผิด มาโกโตะ, ราชาเทพเจ้าจูปิเตอร์เป็นขี้หลีอย่างเหลือเชื่อ เขามีภรรยามากกว่า 1,000 และแม้อย่างนั้น, เค้ายังหาภรรยาใหม่อีก เค้าไปสุดยอดของเหี้ย! ไม่มีทางที่ชั้นจะเป็นภรรยาของผู้ชายแบบนั้น!” (โนอาห์)

 

โนอา-ซามะได้ ‘ฮึ่ม!’ และปฏิเสธมันอย่างแข็งขัน

 

ภรรยา 1,000 คน

 

ช่างเป็นตัวเลขที่อุกอาจที่ไม่อาจเทียบได้เลยกับฮีโร่คนหนึ่ง?!

 

“ข-เข้าใจแล้ว…แต่ผมได้ถูกสอนในวิหารว่าเขาเป็นตัวอย่างที่สมควรติดตามของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด, และเขาเป็นเทพเจ้าที่งดงามนะ” (มาโกโตะ)

 

ที่ผมได้ถูกสอนอย่างแรกเมื่อมาที่โลกนี้คือความงดงามขนาดไหนในความเป็นเทพเจ้า ของราชาเทพเจ้าจูปิเตอร์

 

…นั่นฟังดูต่างจากที่ผมได้ยินจริงๆ

 

“ตั้งแต่ทีแรก, พ่อของเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหกคือจูปิเตอร์, แต่แม่ของพวกเขาทั้งหมดต่างออกไป, เธอรู้มั้ย? ผู้ชายแบบนั้นเป็นเทพเจ้าที่งดงามเหรอ? ฮ่า, นั่นตลกเหอะ” (โนอาห์)

 

“น-โนอาห์-ซามะ, ไม่ใช่ว่าท่านพูดเยอะไปแล้วเหรอนั้น?” (มาโกโตะ)

 

เทพธิดาเองได้อยู่ข้างท่านเลยนะ, รู้มั้ย

 

“ยังไงซะ, พลังของพ่อในฐานะราชานั้นเหลือเชื่อ, แต่พ่อ…นั่นมันค่อนข้าง…” (เออร์)

 

เออร์-ซามะหัวเราะคิกคัก

 

…แม่ว่าลูกสาวของเขาเองก็พบว่าเขาน่ามีคำถาม…

 

“เราออกทะเลไปเยอะแล้วนี้, โนอาห์ แล้วก็, เธอให้ชั้นยืมพลังของสาวกเธอได้มั้ย?” (เออร์)

 

“แต่เธอไม่เห็นอนาคต, ใช่มั้ย? เธอมีแผนอะไรจะให้มาโกโตะทำ?” (โนอาห์)

 

“หืมม, ความจริงที่ว่าชั้นเห็นอนาคตไม่ได้ต้องเกี่ยวกับสาวกของเทพเจ้างู, ไทฟอน” (เออร์)

 

“โบสถ์งู…” (มาโกโตะ)

 

แม้ว่าท่านคือเทพธิดา, ท่านไม่สามารถเห็นสภาพของผู้ศรัทธาของเทพเจ้าคนอื่น

 

เพราะพวกเขามีการปกป้องจากพระเจ้าของเทพเจ้าฝ่ายตรงข้าม

 

กลุ่มผู้ก่อการร้ายที่สร้างเหตุการในโฮรัน, และฝูงมอนสเตอร์แตกตื่นในมักกาเรน

 

โชคชะตาของเราเกี่ยวพันกัน, หือห์

 

“คำทำนายสำหรับฮีโร่ของโรเซส, มาโกะ-คุง” (เออร์)

 

กระทันหันจัง?!

 

“ไปที่ป่าปีศาจ, และหา ‘บางอย่าง’ นั่นที่มันจะนำพาความล่มสลาย และระหว่างที่ทำมัน, เอาโบสถ์งูออกไปด้วย☆” (เออร์)

 

หวังพึ่งเธอนะ~, คือที่เออร์-ซามะพูดระหว่างที่ท่านตีไหล่ผม

 

ไม่มีทางน่า นี่เป็นคำทำนายแรกของผม?

 

แต่ผมไม่ใช่ผู้ศรัทธาของเออร์-ซามะนะ

 

“เออร์, มาโกโตะใช้อายุขัยส่วนใหญ่ของเค้าจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ อย่ากดดันเค้ามากสิ” (โนอาห์)

 

“อ้า, ใช่! ชั้นได้ดูอยู่! มาโกะ-คุงใช้เวทมนตร์ทำลายตัวเอง นั่นต้องห้ามนะ!” (เออร์)

 

เก่ะห์, ท่านจะบอกนั่นกับเธอเหรอ?

 

โนอาห์-ซามะ, นั่นไม่ใช่หัวข้อกับระเบิดเหรอ?

 

“นั่นมันแย่…ไม่ใช่เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“ที่แย่คืออายุขัยของเธอ, มาโกะ-คุง จำนวนของมันเท่าไหร่แล้วตอนนี้?” (เออร์)

 

“อืม, ควรจะอยู่นี่…” (โนอาห์)

 

“โนอาห์-ซามะ, ตั้งแต่เมื่อไหร่…” (มาโกโตะ)

 

โซลบุคของผมถูกขโมย

 

เหมือนเคย

 

“อุว้า…5 ปี” (เออร์)

 

“มาโกโตะ…มันสั้นกว่าแม้แต่ที่ชั้นเจอเธอครั้งแรกอีกนะ” (โนอาห์)

 

“ท่านดูดมันออกไปจากผมนะ, โนอาห์-ซามะ!” (มาโกโ๖ะ)

 

แต่ผมได้ ‘มอบมัน’ ให้เธอด้วยเทคนิคเสียสละนะ

 

จากโนอาห์-ซามะ, การปรับรายละเอียดปลีกย่อยไม่สามารถทำได้

 

…เทคนิคเสียสละน่ากลัวอย่างแท้จริง

 

พูดถึงแล้ว, อายุขัยของผมได้ถูกเพิ่มไปประมาณ 30 ปีเมื่อไม่นาน, แต่กระนั้น

 

มันได้ถูกลดไปมากกว่าตอนต้นอีก…

 

ผมแม้แต่จะช่วยประเทศแห่งน้ำจากอันตรายได้มั้ยแบบนี้?

 

“ช่วยไม่ได้นะ~” (เออร์)

 

เออร์-ซามะยิ้มอย่างมีนัยยะ

 

“ชั้นจะบอกทริคลับเพื่อ{เพิ่มอายุขัย}, แค่เพื่อเธอเลย” (เออร์)

 

“มีอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ, เออร์?” (โนอาห์)

 

“ฟุฟุฟุ, มันเป็นวิธีพิเศษที่ลับๆสำหรับเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นผู้ปกครองของโลกนี้ มาโกะ-คุง, ให้ชั้นยืมมีดของโนอาห์ได้มั้ย?” (เออร์)

 

เออ๋, นั่นโอเคเหรอ?

 

ผมชำเลืองมองโนอาห์-ซามะ

 

“ยังไงซะ, มันควรจะโอเค ชั้นไม่คิดว่าเธอมีเจตนาไม่ดี” (โนอาห์)

 

การตอบสนองที่เบาๆได้มา

 

“เอาเลยครับ” (มาโกโตะ)

 

ผมมอบมีดให้เออร์-ซามะอย่างลังเล

 

“อืมงั้น, เราทำนี่, และนี่…” (เออร์)

 

เออร์-ซามะว่าดสัญลักษณ์แสงที่ซับซ้อนไปในอากาศ, และมันถูกดูดเข้าไปข้างในมีด

 

แสงที่เป็นลางร้ายของมีดของโนอาห์ซามะได้เข้มขึ้น

 

◇◇

 

“และนั่น, คือจะใช้มันยังไง” (เออร์)

 

“…จริงๆเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้สอนว่าจะใช้มีดของเทพธิดาที่ได้ถูก ‘ปรับแต่ง’ โดยเออร์-ซามะยังไง

 

พูดจากใจ, มันได้ไปเหนือกว่าและเลยนั่นไปอีก กับที่ผมคาดเดาไว้

 

“ทำเต็มที่ในการเพิ่มอายุขัยของเธอด้วยนี่นะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)

 

“มันโอเคที่จะช่วยเหลือชั้นมากขนาดนี้เหรอ?” (โนอาห์)

 

“มันโอเค, มันโอเค วิธีนี้มันมีส่วนช่วยกับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ในทางของมันด้วย, ดังนั้นอัลเธน่า-ซามะจะไม่บ่นมันมากเกี่ยวกับนั่น” (เออร์)

 

ท่านช่วยผมได้มากในหลายๆทาง

 

แต่มีบางอย่างที่กวนใจผม

 

“คนหนึ่งสามารถเพิ่มอายุขัยของเขาโดยโดยการเสนอและหยุดภัยพิบัติ, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ถ้าเธอรับมันที่ละน้อย, เธอจะตายในท้ายที่สุด ชั้นไม่รู้ว่ามีศัตรูอะไรรออยู่, แต่ชั้นไม่คิดว่ามันจะอ่อนแอกว่ามังกรโบราณก่อนหน้า, ใช่มั้ย?” (เออร์)

 

“…แข็งแร่งกว่ามังกรโบราณ, เธอพูด มาโกโตะจะจัดการกับคู่ต่อสู้แบบนั้นได้เหรอ?” (โนเอาห์)

 

โนอาห์-ซามะพูดอย่างกังวล

 

“แข็งแกร่งกว่าแม้แต่นั่น?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้รู้สึกหนักอึ้งแค่จากการได้ยินนั่น

 

อย่างไรก็ตาม, มันจะมีปัญหากับผมถ้าประเทศแห่งน้ำได้พินาศไป

 

ผมมีเพื่อนอยู่เยอะที่นั่น

 

“ผมจะไปที่ป่าปีศาจถ้างั้น” (มาโกโตะ)

 

เพื่อที่จะสำรวจป่าปีศาจ, ผมต้องไปที่ประเทศแห่งไม้

 

ยังไงผมก็ไปเจอฮีโร่ของประเทศแห่งไม้อยู่ดี

 

ระหว่างที่ทำนั่น…ผมจะช่วยประเทศแห่งน้ำ

 

“งั้นเออร์-ซามะ, มันโอเคที่จะยืมพลังของไททัน-ซามะ, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่, มันโอเค ชั้นจะพยายามซ่อนมันอย่างถูกต้องจากอัลเธน่า-เน่ซามะ เธอต้องไม่ทำอะไรอื่นนอกจากเสริมเขื่อนหินของมักกาเรนนะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)

 

“เข้าใจแล้ว โนอาห์-ซามะ, ได้โปรดเรียกไททัน-ซามะ” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นได้เรียกเค้าแล้ว ชั้นคิดว่าเค้าจะมาถึงใน 30 นาที” (โนอาห์)

 

เร็ว!

 

เขาพูดว่าเขาจะเดินทางไปทั้งโลก, แต่กระนั้น, เขามาได้ใน 30 นาที?

 

ผมต้องกลับไปที่มักกาเรน

 

“มาโกโตะ, อย่ากดดันตัวเองนะ…แต่ยังไงเธอก็จะทำนั่นอยู่ดี, แต่ระวังตัวด้วย” (โนอาห์)

 

ผมซาบซึ้งกับคำพวกนั้น, โนอาห์-ซามะ

 

“ทำเต็มที่นะ, มาโกะ-คุง” (เออร์)

 

เออร์-ซามาะพูดในน้ำเสียงที่เบาใจตลอดเวลา

 

ผมได้มอบคำขอบคุณให้เทพธิดาทั้งสอง

 

ผมได้ถูกห่อหุ้มโดยแสงอย่างช้าๆ

 

ผมน่าจะตื่นในอีกไม่นาน

 

“อ้า, อีกอย่างนึงที่ชั้นต้องบอกเธอ, มาโกะ-คุง!” (เออร์)

 

“เฮ้, แค่กี่อย่างกันที่เธอจะขอกับมาโกโตะของชั้น? เธอมันโอหังมากจัง!” (โนอาห์)

 

ยังมีอีกเหรอ?

 

“ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอถ้าเธอทำโซเฟีย-จังร้องไห้, โอเคมั้ย?!” (เออร์)

 

พูดสิ่งนี้, เออร์-ซามะทำรูปปืนโดยนิ้วของเธอและทำท่ายิง ‘ปัง’

 

โนอาห์-ซามะได้ ‘อ้า,ใช่’ และพยักหน้า

 

ผมรู้ครับ

 

ได้โปรดอย่าพูดเหมือนกับผมเป็นพวกที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้สิ

 

◇◇

 

ผมตื่นขึ้น

 

หน้าของเจ้าหญิงโซเฟียได้อยู่ตรงหน้าผมเลย

 

เออร์-ซามะเพิ่งจะบอกผมเมื่อกี้นี้

 

ผมต้องระวังกับปฏิสัมพันธ์ของผม

 

เอ๋? เจ้าหญิงโซเฟียได้เล็กลง?

 

“มาโกโตะ-ซัง!”

 

ผมได้ถูกกอด

 

โออ้, เธอได้ตรงไปตรงมาอย่างแรกในตอนเช้าเลย, คือที่ผมคิด, แต่แขนได้เล็กกว่าของเจ้าหญิงโซเฟียมาก

 

“ใจเย็นสิ, เลโอ”

 

เจ้าหญิงโซเฟียปรากฏตัวจากข้างหลัง

 

ใช่, เด็กคนนี้มีหน้าของสาว, แต่จริงๆแล้วเป็นหนุ่ม

 

“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าชายเลนเนิร์ด” (มาโกโตะ)

 

“ใช่!” (เลโอ)

 

รอยยิ้มที่ใหญ่ของเจ้าชาย

 

ดูเหมือนเจ้าชายของโรเซสได้มาถึงแล้ว

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord