เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 554 เหยียดหยามตระกูลมิยาโมโตะ!
ตอนที่ 554 เหยียดหยามตระกูลมิยาโมโตะ!
เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็นแล้วกล่าว “จะซ้อมฉันเอาให้ตายอนาถเหรอ? มาสิมา ลองปล่อยหมัดออกมาสิมา ให้ฉันดูหน่อยว่านายจะซ้อมฉันเอาให้ตายอนาถยังไง !”
ที่นี่คือโลกเสมือนจริง จากหลักของเกมแล้ว ตัวละครพวกนี้ในเกมไม่น่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส
เมื่อครู่เย่เฉินเหยียบคันเร่งจนเลขไมล์ขึ้นไปถึง 220 กม./ชม. รถอีกฝ่ายชนรถเขาจนกระเด็นลอยละลิ่ว รถกระจัดกระจาย แต่เย่เฉินไม่เป็นไร
ถ้าอยากซ้อมจนคนในโลกเสมือนในเกมตายอนาถ คนจากตระกูลมิยาโมโตะคนนี้ เกรงว่าคงจะฝันไป
ชายจากตระกูลมิยาโมโตะเหวี่ยงหมัดออกด้วยความไม่พอใจ แต่พอคิดว่าที่นี่เป็นแค่เกม ต่อให้ต่อยเย่เฉิน เขาก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรนักหนา
ชายหนุ่มกล่าวอย่างไม่พอใจ “หึ แกมันเป็นแค่ไอ้สวะที่พูดจาโอหังได้แค่ในเกมเท่านั้นแหละ ถึงได้กล้าวางท่ากับฉันขนาดนี้ ถ้าหากว่าเป็นโลกความจริงล่ะก็ แกไม่กล้าพูดแบบนี้กับฉันแน่ ไอ้คนจากชาติแกเนี่ยมันก็เป็นแค่พวกคนขี้ขลาดเหมือนๆ กัน!”
เย่เฉินเองก็หัวเสียอย่างยิ่ง “แกสิไอ้ลูกหมา โชคดีนะที่นี่ไม่ใช่โลกความจริง! ถ้าใช่ล่ะก็ กระทั่งจะอ้าปากแกยังไม่มีสิทธิ์เลย เพราะฉันจะต่อยแกจนกระอักเลือดเลยล่ะ!”
มิยาโมโตะหัวเสียกว่าเดิม “ไอ้บ้า! แกไม่ได้รู้เรื่องอิทธิพลในโลกความจริงแม้แต่น้อยเลย! คิดไม่ถึงว่าจะพูดจาโอหังขนาดนี้! ถ้าหากว่าสู้กันในโลกของความเป็นจริงแล้ว กระทั่งคนอเมริกายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลมิยาโมโตะเลยด้วยซ้ำ! แล้วตระกูลเย่ของพวกนายมันเป็นอะไร! เป็นแค่พวกขยะไร้ประโยชน์ทั้งนั้น แกไม่คู่ควรจะกลายเป็นสมาชิกของตระกูลลึกลับของพวกเราด้วยซ้ำ! ขอแค่ตาแก่เย่ฉงไห่ตาย ตระกูลเย่ของพวกแกก็จะล่มสลายตามไปด้วย ฮ่าๆ!”
เย่เฉินโกรธจัดพลางกำหมัดแน่น ตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้
ถึงแม้ว่าซ้อมคนในเกมจะไม่มีประโยชน์อะไร แต่เย่เฉินก็ยังห้ามใจไม่ไหวที่จะตะบันหน้าหมอนั่น!
โครม!
เย่เฉินต่อยหน้าอีกฝ่าย แล้วใช้ขาเตะเข้าตรงกลางลำตัวเขา!
“โอ้ย! ไอ้บ้า! แกกล้าท้าทายคนตระกูลมิยาโมโตะที่ยิ่งใหญ่หรือเปล่า!”
ชายจากตระกูลมิยาโมโตะเอาคืนอย่างรวดเร็ว แล้วทั้งสองคนต่อยกันทั้งที่ไม่รู้สึกอะไร แต่ว่าถ้าพูดแค่เรื่องทักษะในการต่อสู้เพียงอย่างเดียว จำนวนในการเอาคืนฝ่ายตรงข้ามรวมไปถึงการหลบหลีก เย่เฉินเองก็อยู่เหนือฝ่ายตรงข้ามอย่างเห็นได้ชัด
เย่เฉินชักเท้ากลับเพื่อหลบการโมตีจากฝ่ายตรงข้าม จากนั้นก็ปล่อยหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วประเคนหมัดใส่หน้าฝ่ายตรงข้าม!
ไม่ถึงนาที เย่เฉินก็ต่อยหน้าฝ่ายตรงข้ามมากกว่าสิบครั้ง
ตอนที่เพิ่งเริ่มใช้กันแค่หมัด หลังจากนั้นก็เริ่มใช้ฝ่ามือแล้ว
การตบหน้าเสมือนหนึ่งการดูถูกฝ่ายตรงข้าม!
เพี้ยะ!
“ตระกูลมิยาโมโตะเก่งมากไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงโดนตบหน้าเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ?”
เพี้ยะ!
“พูดอีกรอบ ตระกูลเย่ของเราเป็นอะไร?”
เทคนิคในการต่อสู้จากชายจากตระกูลมิยาโมโตะพ่ายแพ้ให้กับเย่เฉิน ทำให้เขาบ้าคลั่งโวยวาย “อ๊าก! เกมบ้าๆ น่าตายจริงๆ! ไอ้คนแซ่เย่ แกอย่าได้ใจให้มันมากนักเลย แกก็แค่มีเทคนิคในการต่อสู้เยอะเท่านั้นเอง! ถ้าหากว่าเจอกันในโลกแห่งความจริงนะ ฉันต่อยหน้าแก แกจะไม่มีแรงจะทำอะไร ลุกยืนขึ้นก็ไม่น่าไหวแล้ว! เหมือนที่บรู๊ซ ลีต่อยกับไทสัน ต่อให้ท่าแกเยอะแต่สุดท้ายก็แพ้ไทสันอยู่ดี!”
เย่เฉินยิ้ม “แกนี่พูดจาไร้สาระเยอะดีนะ ฉันจำได้ว่าประเทศญี่ปุ่นเมื่อก่อนซามูไรพอรบแพ้จะคว้านท้องตัวเองทำฮาราคีรี ทำไมพอถึงรุ่นนาย แพ้แต่ยังไม่ยอมรับความจริงอีกเนี่ย? นี่ไม่ใช่จิตวิญญาณซามูไรแห่งญี่ปุ่นที่ฉันรู้จักเลยนะ!”
“บัดซบ! แกอย่าได้ดูถูกจิตวิญญาณซามูไรของเรานะ! ฉันขอพูดอีกครั้งนะ ถ้าเป็นในโลกความจริง แกเจอฉัน แกตายแน่!”
ชายจากมิยาโมโตะโดยดูถูกจนหน้าแดงก่ำ เขาไม่อยากจะต่อสู้กับเย่เฉินอีก เพราะรู้ว่าในเกมไม่ว่าจะสู้อย่างไรเขาก็เอาชนะเย่เฉินไม่ได้
ความเร็ว ปฏิกิริยาโต้ตอบรวมไปถึงเทคนิคในการต่อสู้ของเย่เฉินนั้นโดดเด่นจนเกินไป
ก็ไม่แปลกหรอกเพราะเย่เฉินเองได้รับการอบรมการต่อสู้ในศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่เด็ก ทำให้เขารู้วิชาการต่อสู้เป็นทุกแขนง
กระบวนท่าต่างๆ ของชายจากตระกูลมิยาโมโตะธรรมดาอย่างมาก แค่เขายกเท้าขึ้น เย่เฉินก็รู้ว่าเขาอยากจะทำอะไร
แต่เย่เฉินที่ได้รับการอบรมมาตั้งแต่เด็ก ชายจากมิยาโมโตะไม่ได้รู้เลยว่าเย่เฉินจะรุกโจมตีเขาอย่างไร
ชายหนุ่มจากมิยาโมโตะโกรธจัดเขาตำหนิเย่เฉิน แล้วถาม “คนตระกูลเย่ แกบอกชื่อจริงของแกมา! ฉันจะเก็บทุกความแค้นเป็นล้านในวันนี้เอาคืนทุกความอับอายที่แกทำ! จะขอตัดขาแกแล้วจะเอาแกไปส่งหน้าปราสาทอ้ายเย่ของตระกูลเย่เลย!”
เย่เฉินแค่นเสียง “ฉันคือเย่เซวียน รุ่นที่สามของตระกูลเย่ ตอนนี้กำลังอยู่ในสนามรบที่อินเดีย ยินดีรับคำท้าของแกทุกเมื่อ!”
“บ้าชิบ! แกมันไอ้สารเลวที่ชิงครั้งแรกของเมียฉันไปนี่หว่า! ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!!”
ทันทีที่ได้ยินชื่อของเย่เซวียน มิยาโมโตะก็หงุดหงิดกว่าเดิม
เดิมทีเย่เฉินเกลียดชังเย่เซวียนที่หาเรื่องไม่หยุด เห็นที่ไหนมีสาวสวยก็ไปหาหล่อน โดยที่ไม่สนใจว่าฝ่ายตรงข้ามมีแฟนหรือไม่ หรือว่าบรรลุนิติภาวะหรือเปล่า
แต่ว่าในวินาทีนี้เย่เฉินกลับอยากจะปรบมือให้พี่ชายตัวเองสักครั้ง!
เย่เซวียนช่วงชิงครั้งแรกของภรรยาเขาไป!
ได้ยินแล้วมันสะใจจริงๆ!
เย่เฉินระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ฉันรู้แล้วว่านายเป็นใคร ถูกต้อง ฉันเป็นคนชิงครั้งแรกของเมียแกไปเอง! เมื่อไม่กี่วันก่อนหล่อนยังส่งข้อความมาหาฉัน บอกว่าคิดถึงฉันมาก บอกว่านายทำได้ไม่ถึงใจเลย แถมยังถามว่าฉันจะไปญี่ปุ่นเมื่อไหร่ ตอนแกไม่อยู่ จะได้แอบมาหาฉัน!”
มิยาโมโตะระเบิดโทสะออกมา ใบหน้าแดงก่ำแล้วหยิบพลั่วเหล็กข้างตัวขึ้นมาแล้วโยนไปทางเย่เฉิน!
เย่เฉินยิ้มบางๆ แล้วถอดนาฬิกาของตนเองทิ้ง แล้วขว้างไปใส่ข้อมือของฝ่ายตรงข้ามอย่างแม่นยำ จากนั้นก็ต่อยหมัดใส่อีกฝ่ายจนเขาล้มลงพื้น!
คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะเหยียบหน้าฝ่ายตรงข้ามแล้วกล่าวกับเขา “ตอนนี้ นายรีบขอโทษที่พูดจาดูถูกตระกูลเย่ของเราเร็วๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะถ่มน้ำลายใส่หน้านาย!”
เย่เฉินต่อยเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอีก แต่ถ่มน้ำลายใส่หน้าอีกฝ่าย เขาจะรู้สึกถึงการโดนเหยียดหยามมากกว่า
ใครจะรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามกลับกล่าวออกมาอย่างเคียดแค้น “เย่เซวียน พี่ชายคนโตของแกยังต้องเคารพนับถือฉันเลย แต่คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าดูถูกฉันแบบนี้ ฉันจะทำให้แกเสียใจ!”
พูดจบฝ่ายตรงข้ามก็หายตัวไป
“ออฟไลน์ไปแล้วเหรอ? ไอ้คนขี้ขลาดเอ๊ย!”
เย่เฉินยังไม่หายหงุดหงิด แถมยังคิดว่าผู้ชายจากตระกูลมิยาโมโตะคนนี้จะยังสู้กับตนเองต่อ
คิดไม่ถึงว่ากลัวโดนถ่มน้ำลายจนต้องออกจากเกมไป
“ไอ้สารเลวตระกูลพัค น่าจะออกไปแล้วเหมือนกัน”
เย่เฉินก็ไม่ได้อยู่ในเกมนานนัก เขาไปลองเล่นสโนว์บอร์ดแล้วก็ออกจากเกมไปอย่างรวดเร็ว
เย่เฉินถอดแว่นตา VR แล้วผ่อนลมหายใจออกยาว แล้วหันไปกล่าวกับวิลเลียม “น้ำ ผมขอน้ำหน่อย หิวน้ำจะตายแล้ว”
วิลเลียมรีบส่งน้ำให้เย่เฉิน เขายกขวกน้ำกินจนหมดในครั้งเดียว
เย่เฉินเอ่ยถาม “ผมสามารถเล่นเดมนี้ที่อื่นได้ไหม?”
วิลเลียมตอบ “ได้ครับ แค่คุณชายต้องสวมแว่นตา VR รุ่นนี้ ก็จะสามารถเล่นเกมได้จากทุกที่ในโลก”
“อืม งั้นเก็บให้ผมหน่อยแล้วกัน”
หลังจากที่เย่เฉินสำรวจโรงงงานเกมเสร็จแล้ว สองวันต่อมาก็ไปเตร็ดเตร่ตามประเทศต่างๆ เพื่อเยี่ยมชมฐานของตระกูลเย่
โดยสรุปแล้วก็คือเขาเริ่มมีความเข้าใจในเทคโนโลยีต่างๆ ในแต่ละด้านของโลกใบนี้มากขึ้นแล้ว
เย่เฉินตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าโลกใบนี้จะจะพัฒนาไปจนถึงขั้นนี้ ทว่าโลกแบบนี้กลับมีคนจากแปดตระกูลใหญ่ถึงจะมีสิทธิ์ใช้
เศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศจีนอะไร โลกที่รวยที่สุดในโลก ในสายตาของทั้งแปดตระกูลยังไม่คู่ควรให้เหลือบแล!
การเยี่ยมชมสามวันก็จบลง เย่เฉินเริ่มออกเดินทางกลับประเทศจีน!
กลับประเทศจีนครั้งนี้ หนึ่งเขาต้องการจะทำภารกิจที่คุณปู่รับมอบหมายให้สำเร็จลุล่วงก่อน เพื่อไปหาสิ่งที่ตระกูลพัคและตระกูลมิยาโมโตะแอบทำกันอย่างลับๆ
อีกด้านหนึ่งเย่เฉินก็จะเริ่มชีวิตฮ่องเต้ที่ได้ชมเชยสาวงามของตัวเองสักที!
ก็ตอนนี้ที่เมืองหลวงมีภรรยาคนสวยสองคนรอเขาอยู่!