เกิดใหม่เป็นภรรยาสุดโหดยุค 80 - บทที่ 14 การโต้กลับของสวี่ชิง
บทที่ 14 การโต้กลับของสวี่ชิง
ฟางฟางมองสวี่ชิงราวกับเจอผี จ้องมองและอ้าปากค้างพูดไม่ออก หล่อนรีบมองกลับมาที่ห้อง ก็เห็นว่าหลี่ต้าหย่งกำลังลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้าแล้ว
ส่วนสวี่หรูเยว่นอนคู้กายอยู่บนเตียงเตาและห่อตัวเองด้วยผ้านวม
“พวกเธอ? ทำไมละ!”
ฟางฟางชี้ไปที่สวี่หรูเยว่ และพูดไม่ออก
โจวจินเซวี่ยนได้เห็นสวี่หรูเยว่ในตอนนี้แล้ว ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างยิ่งขึ้น “หรูเยว่?”
มือของโจวจินหนานที่ถือสายจูงสุนัขผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ความโกรธกลับแล่นริ้วขึ้นในใจ!
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นกับดัก เป็นกับดักที่วางไว้ให้สวี่ชิง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมสุดท้ายแล้วถึงกลายเป็นสวี่หรูเยว่
เมื่อเห็นคนสองสามคนที่ประตู สวี่หรูเยว่ก็ร้องไห้ออกมา “สวี่ชิง! แกกล้าดีอย่างไรมาหลอกฉัน!”
สวี่ชิงมีท่าทางประหลาดใจ “ฉันจะไปหลอกเธอได้อย่างไร? เธอพาฉันมาที่นี่เอง และก็ชวนฉันไปพายเรือ นอกจากนี้เธอไม่ได้บอกเองเหรอว่าฟางฟางไปช่วยแม่ปิดร้านอยู่? แล้วทำไมถึงพาโจวจินเซวี่ยนกับโจวจินหนานมาที่นี่ละ?”
ใบหน้าของโจวจินเซวี่ยนเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด ต่อให้เขาจะโง่แค่ไหน แต่ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
หลี่ต้าหย่งแต่งตัวด้วยความตื่นตระหนก และเข้ามาผลักฟางฟางกับโจวจินเซวี่ยนออกไป “ดูอะไรอยู่หา ไม่เคยเห็นรึไง?”
สวี่ชิงถอยหลังสองสามก้าวและมองหลี่ต้าหย่งอย่างเย็นชา
ใบหน้าของโจวจินเซวี่ยนมืดลง หมัดของเขากำแน่น ร่างกายของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
เขายังรู้สึกว่าแววตาของสวี่ชิงเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
เขาหันกลับอย่างกะทันหันและก้าวออกไป
สวี่หรูเยว่รีบแต่งตัวและวิ่งออกไปโดยมองที่แผ่นหลังของโจวจินเซวี่ยน “จินเซวี่ยน เดี๋ยวก่อน! ฉันถูกใส่ร้ายนะ”
โจวจินเซวี่ยนหันกลับมาด้วยใบหน้าที่มืดมนและจ้องไปที่สวี่หรูเยว่ “เธอคิดว่าฉันโง่เหรอ? เธอจงใจให้ฟางฟางไปดักรอที่ทางเข้าซอยแล้วพาเรามาที่นี่! เธอบอกว่าสวี่ชิงใส่ร้ายเธอ… พูดมาสิ จริง ๆ แล้วเธออยากให้เราเห็นอะไร?”
สวี่หรูเยว่หน้าแดงและหันไปจ้องเขม็งที่สวี่ชิง “สวี่ชิง เธอพอใจแล้วใช่ไหม? ทำไมเธอถึงต้องทำร้ายฉันมากขนาดนี้?”
สวี่ชิงหัวเราะ “ฉันทำร้ายเธอเหรอ? สวี่หรูเยว่ ลองคิดดูดี ๆ เถอะ!”
หลี่ต้าหย่งยื่นมือออกมาแล้วจับมือสวี่หรูเยว่ “หรูเยว่ ฉันจะแต่งงานกับเธอในภายหลังนะ”
สวี่หรูเยว่หันหลังกลับ หล่อนสะบัดมือออกและตบหน้าหลี่ต้าหย่ง “ใครอยากแต่งงานกับนายด้วยไม่ทราบ!”
พูดจบก็ปิดหน้าร้องไห้วิ่งหนีไป หล่อนรู้ว่าการแต่งงานของตนเองกับโจวจินเซวี่ยนจบลงแล้ว หล่อนจะแต่งงานกับโจวจินเซวี่ยนทั้งแบบนี้ได้อย่างไร?
หลี่ต้าหย่งจ้องมองสวี่ชิงเขม็งและไล่ฟางฟางให้ตามสวี่หรูเยว่ไปติด ๆ
สวี่ชิงรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะยืนอยู่ในลานบ้านของคนอื่นเช่นนี้ เธอเมินเฉยต่อโจวจินเซวี่ยน และพูดกับโจวจินหนานว่า “พี่ใหญ่โจวคะ เราออกไปคุยกันข้างนอกเถอะค่ะ”
โจวจินหนานพยักหน้าและดึงสายจูงสุนัขไว้ในมือ
พวกเขาหมุนตัวแล้วเดินไปที่ประตู
โจวจินเซวี่ยนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินตามหลังทั้งสองคนไป ซึ่งพวกเขาต่างออกจากซอยกันหมดแล้ว
ขณะเดินอยู่บนถนน จู่ ๆ โจวจินเซวี่ยนก็พูดขึ้นว่า “สวี่ชิง เธอทำแบบนี้มันมากเกินไปหรือเปล่า? อย่างไรหรูเยว่ก็เป็นพี่สาวของเธอนะ”
สวี่ชิงหยุดเดิน เธอหันกลับไปมองโจวจินเซวี่ยน และยิ้มอย่างเย็นชา “คุณรู้สึกเสียใจกับหล่อนเหรอ? ถ้าเช่นนั้นก็แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและแต่งงานกับหล่อนซะสิ”
ใบหน้าของโจวจินเซวี่ยนเปลี่ยนเป็นดำคล้ำด้วยความโกรธ “เธอทำลายความบริสุทธิ์ของหรูเยว่ แล้วแบบนี้ในอนาคตหรูเยว่จะเป็นอย่างไร? ไม่ใช่ว่าหรูเยว่ใส่ร้ายเธอไม่สำเร็จหรอกเหรอ? เธอสามารถป้องกันไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ด้วยซ้ำไป”
สวี่ชิงเยาะเย้ย ไม่มีความอบอุ่นใด ๆ ในแววตาของเธอ “โจวจินเซวี่ยน! คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะมาชี้นิ้วต่อหน้าฉัน ฉันจะบอกให้นะ อย่ามาพูดเกลี้ยกล่อมให้คนอื่นใจดี ถ้าใจกว้างขนาดนั้น คุณก็ควรไล่ตามสวี่หรูเยว่ไปเดี๋ยวนี้”
โจวจินเซวี่ยนต้องการพูดบางอย่าง แต่โจวจินหนานผู้ซึ่งเงียบมาตลอดก็พูดว่า “นายว่างนักเหรอ? ตอนนี้กลับบ้านไปก่อนเถอะ!”
สวี่ชิงไม่ได้โกรธเลย แต่ค่อนข้างมีความสุข เพราะต่อไปมันคือเวลาที่ไก่จะบินและสุนัขจะกระโดดหนีของสวี่หรูเยว่แล้ว
เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นหล่อนหลอกตัวเอง
โจวจินเซวี่ยนโกรธจัด สวี่ชิงมองไปที่โจวจินหนานที่อยู่ตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ เขาจะคิดไปไกลหรือเปล่า?
โจวจินหนานขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าคุณกลับบ้านไปจะมีปัญหาหรือเปล่า? อยากอยู่กับผมสักสองสามวันก่อนไหม?”
สวี่ชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และในขณะเดียวกันก็กระตุ้นความคิดของโจวจินหนาน “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ถ้าฉันไม่กลับไป ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะพูดอะไรกันบ้าง”
โจวจินหนานกังวล “ถ้าเช่นนั้นก็พาไป๋หลางกลับไปด้วยสิ”
สวี่ชิงหัวเราะ “ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันไม่ทำให้ตัวเองเป็นอะไรแน่นอน”
โจวจินหนานเห็นว่าสวี่ชิงปฏิเสธ เขาก็ไม่ได้ดื้อดึงต่อ “เช่นนั้น… ผมจะพาคุณกลับบ้านนะ”
คราวนี้สวี่ชิงไม่ได้ปฏิเสธ เมื่อโจวจินหนานอยู่ใกล้ ๆ ฟางหลานซินจะถูกควบคุมมากขึ้น
ส่วนสวี่หรูเยว่กลับมาร้องไห้ที่บ้าน ส่วนหลี่ต้าหย่งก็เดินตามหลังอย่างใกล้ชิด
ฟางหลานซินตกใจเมื่อเห็นสวี่หรูเยว่ และเจอหลี่ต้าหย่งอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้น?”
หล่อนรู้ดีว่าวันนี้สวี่หรูเยว่ชวนสวี่ชิงไปพายเรือ แต่ทำไมตอนนี้ถึงเป็นสวี่หรูเยว่กับหลี่ต้าหย่งที่กลับมาด้วยกันล่ะ?
เมื่อดูจากสภาพของสวี่หรูเยว่ ก็ดูเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ค่อยดีนัก
หัวใจของฟางหลานซินพลันสั่นไหว… เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?
หลี่ต้าหย่งคุกเข่าลงหน้าฟางหลานซิน “คุณป้าครับ ผมกระทำสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ลงไป ผมจะแต่งงานกับหรูเยว่ครับ”
ดวงตาของฟางหลานซินเบิกกว้างด้วยความตกใจ “เธอพูดอะไร พวกเธอสองคน?”
สวี่หรูเยว่ร้องไห้ “แม่คะ ฉันจะทำอย่างไรดี?”
ฟางหลานซินตบหลี่ต้าหย่งทันที “ไอ้เด็กไร้ยางอาย ไม่มีแม้แต่ความดีอะไรเลย แกต้องการแต่งงานกับหรูเยว่ แกสมควรเหรอ? เหอะ! หัดตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองซะนะ ไอ้คางคกอยากกินเนื้อหงส์”
หลี่ต้าหย่งปล่อยให้ฟางหลานซินทุบตีเขาและก้มหน้าลง “คุณป้าครับ ผมจะแต่งงานกับหรูเยว่!”
ฟางหลานซินรู้สึกทึ่งมาก เธอเลี้ยงลูกสาวมาอย่างดี แล้วจะให้แต่งงานกับนักเลงได้อย่างไร!
เธอเริ่มรุนแรงและบ้าคลั่งมากขึ้น “ไปให้พ้น! แกคิดว่าแกเป็นใครฮะ!”
ขณะที่ทุบตีอีกฝ่าย เธอก็ร้องไห้ออกมา ผู้คนทั้งจากชั้นบนและล่างต่างก็ออกมาจากห้อง มายืนอยู่ที่ประตูและฟังการเคลื่อนไหวของชั้นบน พวกเขารู้สึกว่าหลายวันมานี้ตระกูลซูต่างครึกครื้นกันดีจริง ๆ
เมื่อเห็นสวี่ชิงกำลังพาชายตาบอดขึ้นไปชั้นบน พวกเขาก็รีบถอยกลับเข้าไปในบ้านของตนแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น แล้วปิดประตู
สวี่ชิงพอใจกับผลกระทบในปัจจุบันมาก เธอขึ้นไปชั้นบนและกลัวว่าไป๋หลางจะไม่สามารถนำทางได้เท่าไหร่นัก เธอจึงเอื้อมมือออกไปและจับมือใหญ่ของโจวจินหนานแทน
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาจับมือกันในทั้งสองชีวิต
มือของโจวจินหนานมีขนาดใหญ่มาก มีนิ้วที่เรียวยาว และเนื้อเยื่อบาง ๆ บนฝ่ามือและเนื้อของนิ้วมือ
สวี่ชิงไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า แค่การที่จับมือของใครบางคนไว้จะทำให้สบายใจได้แบบนี้
โจวจินหนานนึกไม่ถึงว่าจู่ ๆ สวี่ชิงจะจับมือเขาไว้ ราวกับว่าฝ่ามือของเขากำลังถือหยกที่ให้ความชุ่มชื้นชั้นดีอย่างกะทันหัน ทั้งนุ่มและเนียน
นอกจากนี้ มือของเธอยังเล็กมาก รู้สึกเหมือนกับว่ามือใหญ่ของเขาสามารถกำมือของเธอไว้ในฝ่ามือได้อย่างสมบูรณ์
ไม่มีเหตุผลใด ๆ ในหัวใจที่เหมือนถูดไฟฟ้าช็อต และหัวใจก็พลันเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้
สวี่ชิงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเตือนด้วยเสียงต่ำ “ค่อย ๆ เดินนะคะ ที่ทางเดินมันค่อนข้างมีของวางอยู่เยอะน่ะ ”
เมื่อพูดแบบนั้น เธอก็เข้าใกล้โจวจินหนานโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้โจวจินหนานอยู่ข้าง ๆ เกิดความประหม่าจนโซเซและเอนหลัง…
…………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
บันเทิงแล้วล่ะนังแม่เลี้ยง แผนที่เคยวางไว้มันย้อนกลับมาเล่นงานแกแล้ว
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
