เปลี่ยนศัพทในเรื่อง

เมื่อเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นปฎิกิริยาแรกที่ผู้หญิงควรจะเป็นคือ

“อาาาาาห์…”

ถูกต้อง เสียงกรีดร้องที่แหลมจนสัตว์ปีกบินกันให้ว่อน.เด็กสาวคนนั้นถอยออกไปและเอามือปิดหน้าอกไว้ด้วยความหวาดกลัว.

นอกเหนือจากการจับหน้าอกเธอ หลี่ซู่เอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะสั่นด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังลูบไล้โดยลั่วเทียน. จากนั้นเธอก็เน้นย้ำว่า “ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั๊ย?”

ฟางเล่ยจ้องมองไปที่หลี่ซูเอ๋อร์ด้วยท่าทางโง่ๆและพูดว่า “ตอนนี้ ท่าน…”

ตาของหลี่ซูเอ๋อร์กลายเป็นโกรธเกี้ยวเมื่อมองไปที่ฟางเล่ย “ตอนนี้อะไร? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในตอนนี้ ไม่มีอะไรเลย.”

เมื่อเห็นดวงตาของหลี่ซูเอ๋อร์ที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะกินเขา ฟางเล่ยอดไม่ได้ที่จะถอยห่าง

ลั่วเทียนลุกขึ้นมาจากพื้นดินและปันฝุ่นที่ก้นของเขา “เข้าใจแล้ว.มันเหมือนกับครั้งสุดท้ายที่เจ้าได้จูบข้า มันไม่มีอะไรเลย.”

“นั่นมันไม่มีอะไรมากกว่านั้น.”

หลี่ซูเอ๋อร์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แต่ก็ยังขมวดคิ้วพูดพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะพูดกว่า “เจ้าสารเลว ข้าไม่ได้จูบท่าน.”

หลังจากนั้นแก้มของเธอก็กลายเป็นสีแดงอีกครั้ง.

เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหัวใจของหลี่ซูเอ๋อร์กลายเป็นเต้นแรง.ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไรมันก็ยิ่งเต้นเร็วขึ้นและหน้าของเธอก็กลายเป็นแดงขึ้นเรื่อยๆ.นี้มันทำให้เธอดูน่ารักและเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครสนใจเธอ.

แก้มสีแดงและควบคู่ไปกับความโกรธจางๆบนใบหน้าไร้เดียงสาของเธอ ลั่วเทียนกลายเป็นโง่งม.จากนั้นเขาก็จงใจกล่าวว่า “ข้าสงสัยว่าลิ้นของใครที่เข้าไปเดินในปากจัง?”

“ท่าน…”

แก้มสีแดงจางๆของหลี่ซูเอ๋อร์กลายเป็นแดงแปร๊ดอีกครั้ง.เธอกระทิืบเท้าของเธอด้วยความโกรธก่อนที่จะมองไปยังลั่วเทียนด้วยน้ำตาที่ริ้นออกมา.

ด้านข้างฟางเล่ยกระพริบตาปริบๆก่อนที่จะถามอย่างจริงจัง “นายน้อย มันมีรสชาติเป็นไงบ้างที่มีลิ้นของคนอื่นเข้าไปในปากของท่าน?”

ลั่วเทียนยิ้ม “เจ้าต้องถามนาง มันไม่ใช่ลิ้นของข้าที่เข้าไปในปากเธอ.”

ฟางเล่ยหันหัวไปทางหลี่ซูเอ๋อร์ก่อนที่จะถูกเธอจ้องมองให้หันกลับไปทางอื่น.จากนั้นเขาก็เกาหัวก่อนที่จะหันหัวไปยังทางเหมือนหนูที่เห็นแมว.

“เอาหล่ะ ข้าจะหยุดยุ่งย่ามกับเจ้า”

“เจ้าควรรีบออกไป ข้าจะได้เริ่มทำงาน.” การแสดงออกของลั่วเทียนกลายเป็นรุนแรง เขาไม่ได้ร่วมการล่าสัตว์นี่เพื่อที่จะมีตีกับเด็ก.

เขาไม่มีอารมณ์ที่จะมาตีกับเด็กผู้หญิง.

เขาต้องการก้าวไปอย่างรวดเร็วและทะลวงอุปสรรค. ภารกิจระดับ A นี้เขาต้องทำให้สำเร็จ.ไม่มีเพียงมีประสบการณ์ในการทำเควสเพียงอย่างเดียวแต่มันยังหมายถึงทักษะระดับ 3 อีกด้วยนี่เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจะพลาดได้.ทั้งตระกูลลั่วหรือแม้แต่เมืองภูเขาหยกก็ยังไม่มีทักษะการต่อสู้ระดับ 3.ถ้าเขาได้ครอบครองเขาจะไม่น่ากลัวขึ้นมาก?

ยิ่งไปกว่านั้น…

ตอนนี้เขากำลังอยู่ในช่วงที่อันตรายตั้งแต่ที่ลั่วหลินพาผู้คนออกตามล่าเขาได้ตลอดเวลา.

เขาได้ใช้ปราณจนหมดและไม่สามารถใช้งานเบอร์เซิร์กได้.ถ้าเขาไม่เลเวลอัพในเร็วๆนี้เขาจะไม่สามารถเป็นฝ่ายตรงข้ามกับลั่วหลินได้.ยิ่งกว่านั้นลั่วเทียนก็ไม่แน่ใจว่าลั่วจินซานจะส่งนักฆ่ามาดูแลเขามากขึ้นหรือไม่.

ทุกอย่างไม่อาจรู้ได้.

สิ่งเดียวที่ลั่วเทียนทำได้คือการฆ่าสัตว์เพื่อเลเวลอัพ.

ตราบเท่าที่เขาก้าวหน้ามากขึ้นความแข็งแกร่งของเขาก็จะเพิ่มขึ้น ไม่แน่ว่าเขาอาจะฆ่าพวกมันในหมัดเดียว!

“ข้าไม่ไป.” หลี่ซูเอ๋อร์บุ้ยปากและยิ้มเงียบๆคนเดียว “พี่ใหญ่ลั่วเทียน ข้ามาที่นี่เพื่อปกป้องท่าน ลั่วหลินวางแผนที่จะจัดการท่าน ดังนั้นโปรดอย่าขับไล่ข้า.”

ลั่วเทียนขมวดคิ้วและพูดอย่างจริงจัง “น้องสาวมีสัตว์ร้ายอญู่ทั่วทุกแห่งในเทือกเขาวิญญาณ.ด้วยความแข็งแกร่งของฟางเล่ยเรามีความแข็งแกร่งมากพอที่จะปกป้องตัวเอง เราไม่มีความสามารถในการดูแลเจ้า.ไม่ต้องพูดถึงการอยู่ร่วมกับเราที่มีแต่อันตรายมากมาย!”

“ข้ารู้มันอันตราย.”

“และข้าก็ไม่ต้องการให้พวกท่านดูแลข้า.”การแสดงออกของหลี่ซูเอ๋อร์เปลี่ยนไปเรื่อยและพูดกับตัวเอง “ข้ามาเพื่อปกป้องเจ้า ไอ้คนปัญาทึบ.”

“ไม่มีทาง!”

“มันอันตราย.”เสียงของลั่วเทียนเคร่งขรึมขึ้น.เทือกเขาวิญญาณไม่ใช่สวนสนุกไม่ต้องเอ่ยถึงสัตว์ร้ายเพียงแค่ลั่วหลินก็ทำให้สถานการณ์เป็นอันตราย.ไม่มีทางที่เขาจะให้เด็กสาวที่ไม่ค้นเคยกันเผชิญอันตรายพร้อมกับเขา.

หลี่ซูเอ๋อร์ตะแบงออกมาว่า “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าก็จะอยู่กับพวกท่านทั้งสอง.”

เธออยากจะบอกว่าเธออยู่ที่นี่เพื่อปกปอ้งลั่วเทียน แต่กลัวว่ามันจะกลายเป็นทำลายความภาคภูมิใจของเขา.เพราะถ้าทุกคนรู้ว่ามีผู้หญิงออกหน้าให้เขา เขาจะไม่มีหน้าไว้บนโลกนี้อีก.อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ซัวเอ๋อร์กำลังคิด.

มีอีกอย่าง.

ลั่วเทียนจำเธอไม่ได้.หลี่ซูเอ๋อร์รู้สึกผิดหวังกับเรื่องนี้ แต่มันก็ดูสนุกไปอีกแบบ.

“เจ้า…”

จู่ๆตาของลั่วเทียนก็หกแน่นและลุกยืนขึ้น “ดูนั่นฟางเล่ย!”

“อะวู้วววว…”

หมาป่าที่ชั่วร้ายที่มีดวงตาสีแดงและลำตัวสีแดงได้กระโจนเข้าฟางเล่ย.

มันเป็นสัตว์ร้ายระดับ 1 – หมาป่าเพลิงโลหิต!

มันเป็นสัตว์ประหลาดประจำเทือกเขาวิญญาณ มันโหดร้ายอย่างมากพลังโจมตีที่แกร่งแข็งก็ยากที่จะจัดการมัน.

ฟางเล่ยรู้สึกถึงอันตรายเช่นกัน. ร่างกลมๆของเขาได้กลิ้งไปมาเพื่อหลบการโจมตีของหม่าป่าเพลิงโลหิตอย่างแยบยล.จากนั้นเขาก็วางแผนที่จะกระโดดไปยังหลังของหมาป่าเพื่อที่จะพัวพันเอาไว้และสร้างโอกาสให้ลั่วเทียน.

แต่!

ทันใดนั้น…

ร่างสีขาวกระพริบและมีแสงออกจากดาบ.(กระบี่ไม่ได้ มันไม่ใช่ Saber แต่เป็น Sword)

“ชวิ้ง!”

“วู้ววว… วู้ววว…”

หมาป่าเพลิงโลหิตกู่ร้องก่อนที่จะตายและร่างกายของมันก็ร่วงลงสู่พื้นดิน ตาของมันทั้งสองสว่างสวบก่อนที่จะหมดประกายและตายด้วยความเสียใจ

“เยดโด้.”

“ดุดันและมั่นคง…สัตว์ปีศาจระดับ1ถูกสังหารในไม่กี่วิฯ เจ้า…” ลั่วเทียนรู้สึกหวาดหวั่นและเกรงขามอย่างสิ้นเชิง.

สัตว์ปีศาจระดับ1เท่ากับเขตแดนพื้นฐานระดับ 8.แม้ว่าลั่วหลินจะเป็นคนทำก็ไม่อาจที่จะฆ่ามันได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว.แต่น้องสาวคนนี้…

ลี่ซูเอ๋อร์เก็บดาบของเธอ.เมื่อได้เห็นฟางเล่ยและลั่วเทียนตกใจก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มน้อยๆ. “ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้ ข้ายังต้องการให้พวกท่านดูแลอยู่ไม๊?”

หัวของฟางเล่ยสั่นเหมือนกลอง เมื่อดาบแทงมาเบื้องหน้าเขา เขาเกือบจะตายด้วยความหวาดกลัว ความกลัวของเขาต่อหลี่ซูเอ๋อร์ยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีกตอนนี้.

ลั่วเทียนหัวเราะและแกล้งทำเป็นมีความคิดลึกซึ้ง “ไม่จำเป็น ไม่จำเป็นเลย.เจ้ามีความสามารถในการตามมาได้ แต่ข้ามีเงื่อนไข.”

“เงื่อไขอะไร?ตราบเท่าที่ข้าไปกับพวกท่านได้ข้าจะยอบรับเงื่อนไข.” หลี่ซูเอ๋อร์พูด.

ตราบเท่าที่ข้าอยู่รอบจะไม่มีใครมาข่มขู่พี่ใหญ่ลั่วเทียนได้.

ดังนั้นสิ่งที่เป็นเงื่อนไขของลั่วเทียน เธอจะเห็นด้วยกับมัน.

ลั่วเทียนไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ไม่อย่างนั้นเขาจะเสนอเงื่อนไขอื่น.

“ในอนาคตข้างหน้าอย่างฆ่าพวกสัตว์ปีศาจในดาบเดียวปล่อยให้มันเหลือลมหายใจครั้งสุดท้ายเพื่อที่ข้าจะได้ฆ่ามัน.” หัวใจของลั่วเทียนรู้สึกเจ็บปวดขณะจ้องมองไปยังศพของหมาป่าโลหิตเพลิงที่จมอยู่ในบ่อเลือดของมัน.

นี่คือค่าประสบการณ์!

ระบบห่าเหวนี่ หากเขาไม่ได้ฆ่ามันเขาจะไม่ได้แม้แต่ค่าประสบการณ์ใดๆจากมัน

เนื่องจากหลี่ซูเอ๋อร์น่ากลัวมาก การโจมตีของเธอแต่ครั้งสามารถฉีกสัตว์ปีศาจได้เป็นชิ้นๆ. การที่จะหาสถานที่ในการทำเควสนั้นง่ายมาก แต่เขาจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์ใดๆ.

เขาจะเพิ่งเลเวลได้อย่างไรหากไม่มีประสบการณ์?

เป้าหมายของลั่วเทียนในการล่าสัตว์ครั้งนี้คือการมาหาค่าประสบการณ์ ทำไมเขาต้องทำเหมือนลิงที่วิ่งไปรอบๆ ถ้าเขาไม่ได้เพิ่มเลเวล?

หลี่ซูเอ๋อร์ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไม แต่เธอก็ตกลงอย่างง่ายได้ “ได้”

สุดท้ายหัวใจของเธอก็รู้สึกโล่งเมื่อรู้ว่าลั่วเทียนจะเสนอเรื่องผิด.แต่ในใจของเธอก็เต็มใจกับข้อเสนอของลั่วเทียน.

เด็กโง่คนนี้เธอน่ารักมาก!