ท่ามกลางแสงจากคบไฟมากมายที่ส่องเข้าไปในห้องใต้ดิน สายตาของผู้คนมากมายล้วนจับจ้องไปที่เด็กหญิงผมสีน้ำตาลในชุดกระโปรงบานสีขาวน่ารักน่าชัง สาเหตุไม่ใช่เพราะว่าพวกเขากำลังชื่นชมในตัวของเธอ แต่เป็นเพราะแอนเน่กำลังลูบไล้หัวของมังกรสีน้ำเงินตัวยักษ์อยู่ต่างหาก

ขนาดของเจ้ามังกรยักษ์ตัวนี้ใหญ่เกินกว่าจะอยู่ในกรงที่ใหญ่ที่สุดได้ และเมื่อเทียบกับขนาดของห้องใต้ดินอันกว้างขวางนี้ ก็ดูคับแคบไปเลยเมื่อเทียบกับขนาดตัวของมัน ด้วยความมืดมิดของห้องนี้แม้แต่แสงจากคบไฟทั้งหมดก็ไม่อาจส่องให้เห็นทั่วทั้งร่างของมันได้หมด

ทุกคนที่เห็นภายในห้องแห่งนี้เป็นครั้งแรกต่างก็ตกใจอ้าปากค้างทั้งนั้น ยกเว้นก็แต่คนของปราสาทหินสีเทาแห่งนี้ที่เตรียมพร้อมเข้าจู่โจมทุกเมื่อหากได้รับคำสั่งจากเจ้านาย ซึ่งตอนนี้จอมเวทย์ฮานผู้นำของพวกเขาก็กำลังพิจารณาสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความคิดอย่างรวดเร็ว และก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

ฮานเลือกที่จะเดินตรงเข้าไปในห้องเพียงผู้เดียว ท่าทางการเดินของเขาเป็นไปอย่างปกติเช่นทุกครั้ง เหมือนไม่มีเหตุการณ์ผิดแปลกใดๆเกิดขึ้นทั้งนั้น และเมื่อเขาเข้ามาใกล้กับตัวของเด็กหญิงตัวน้อย ชายชราผู้ที่เป็นกังวลใจมากก่อนหน้านี้ก็เริ่มผ่อนคลายลง เพราะเห็นว่ามังกรยักษ์ตรงหน้ายังคงหลับอยู่

“แอนเน่มาหาข้าสิ ตอนนี้เจ้าปลอดภัยแล้วนะ ไม่ต้องกลัวแล้ว” ฮานกล่าวเรียกเด็กหญิงที่กำลังเกาะอยู่ตรงปากของมังกรแน่น ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนของชายชรา

“ไม่เจ้าค่ะ! ข้าจะไม่ไปกับท่านแล้วล่ะ ท่านฮาน” แอนเน่ตอบกลับทั้งที่ศีรษะของเธอยังคงก้มต่ำ และพิงไปกับริมฝีปากของมังกรอยู่เช่นนั้น พร้อมกับตัวของเธอที่เริ่มสั่นขึ้นมา ดุจดั่งกำลังเก็บกดอารมณ์จนถึงที่สุด แม้จะไม่เห็นสีหน้าของเธอแต่ฮานก็พอจะรู้สึกได้ แต่เขากลับเข้าใจผิด

“โถๆ แม่หนูน้อย เจ้าคงกลัวมากสินะตัวสั่นเชียว” จอมเวทย์ชราที่เห็นว่าลูกศิษย์ตัวน้อยกลัวจนตัวสั่นจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้เพื่อที่จะประคองร่างเล็กนั้นออกมาให้ห่างริมฝีปากของมังกรร้าย

“ข้าไม่ได้…กลัว เจ้าค่ะ แต่ข้ากำลังโกรธ โกรธมากด้วย!” เสียงเด็กหญิงสั่นสะท้านมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างกับว่าเธอเก็บอาการจนถึงที่สุดแล้ว ซึ่งแววตาของแอนเน่เหลือบมองมาที่ฮานมันให้ความรู้สึกถึงความเคียดแค้นจนถึงกับทำให้จอมเวทย์ชั้นสูงขนลุกขึ้นมาได้เลยทีเดียว

ฮานถึงกับชะงักไปด้วยความสับสนในใจเป็นอย่างยิ่ง เขาที่ตรวจสอบเด็กหญิงทุกอย่างก่อนที่จะพาตัวมายังปราสาทแล้ว ทั้งทางด้านความสามารถ ประวัติความเป็นมา รวมทั้งอารมณ์ความรู้สึก การได้เห็นด้านนี้ของแอนเน่ซึ่งเป็นเด็กน้อยอายุแปดขวบ มันเป็นสิ่งที่เหนือความคิดจริงๆ

ส่วนทางด้านนอกห้องผู้คนทั้งหมด ต่างก็ให้ความสนใจกับการกระทำของผู้นำแห่งกลุ่มโอเมก้าอย่างเงียบเชียบ แต่ก็ยังมีอีกผู้หนึ่งที่ไม่คุ้นเคยกับการต้องมารอดูเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนเองเช่นนี้ และยิ่งเกี่ยวข้องกับเด็กหญิงผู้ซึ่งเป็นเพียงทาสแล้ว เธอก็ยิ่งรู้สึกรำคาญใจมากขึ้นไปอีก

“ที่แท้ก็แค่เด็กเอาแต่ใจ! ท่านฮานก็ใจดีกับมันเกินไปนะเจ้าคะ เป็นเพียงทาสแท้ๆแต่กลับไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว มาเดินเพ่นพ่านในบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตเช่นนี้ คงขาดการสั่งสอนมาเป็นแน่” เคาน์เตสมีน่าในชุดหรูตัวยาวสีม่วงสด กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างฉุนเฉียว เพราะเรื่องของแอนเน่อาจทำให้การประชุมสำคัญในวันนี้ต้องยืดเยื้อต่อไปอีกหลายชั่วโมง ซึ่งตอนนี้ตัวเธอเองก็อยากพักผ่อนเต็มทีแล้ว

แต่ด้วยเสียงแหลมดังของหญิงสูงศักดิ์ที่ก้องไปทั่วชั้นใต้ดิน กลับทำให้สถานการณ์ตรงหน้าของจอมเวทย์ชราย่ำแย่ลงไปอีก เมื่อเด็กหญิงตัวน้อยหันมาจดจ้องสบตากับเขาตรงๆ ดวงตาที่เคียดแค้นเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแสง น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ฟันขาวที่กัดแน่นจนสั่นไปทั้งตัวมันช่างน่ากลัวเกินเด็กไปแล้ว

“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แอนเน่กรีดร้องออกมาดังลั่นสะท้านไปทั้งชั้นใต้ดิน ทุกผู้คนในบริเวณนั้นต่างก็ตกใจไปด้วยเช่นกัน แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลแต่เสียงแหลมสูงลากยาว ที่ดังก้องผนังหินก็ไม่อาจทำให้จิตใจสงบได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงฮานที่อยู่ใกล้ที่สุด จอมเวทย์ชราถึงกับชะงักถอยหลังไปก้าวหนึ่ง

แต่สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าเสียงกรีดร้องนั้นก็คือ…เปลือกตาที่ปิดสนิทของมังกรยักษ์ได้เปิดขึ้นในทันใด ดวงตาสีเหลืองของมันสะท้อนแสงสว่างจากคบไฟ ผู้ที่สบตาเข้ากับมันถึงกับหยุดชะงักนิ่ง ลมหายใจติดขัดไปทันที

จิตสังหารของมังกรร้ายแผ่ขยายออกไปทั่วทั้งชั้นใต้ดิน เหล่าบอดี้การ์ดที่ผ่านการต่อสู้แลกชีวิตมานับครั้งไม่ถ้วนต่างก็ขนลุกชูชัน เหงื่อแตกออกทุกรูขุมขน มือทั้งสองข้างกำแน่นจนสั่นในเสี้ยววินาที บางคนถึงกับก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว และบางคนถึงกับเข่าทรุดล้มลงไปแล้ว

“ท่านหญิงมีน่า! ทำใจดีๆไว้ขอรับ” เซอร์เอนโซรีบประคองร่างหญิงไว้กลางคนด้านข้างที่เป็นลมล้มพับไปแล้ว จากพลังอันหาที่มาไม่ได้ แต่สำหรับอัศวินผู้ผ่านการต่อสู้กับยอดฝีมือมามากมายย่อมรับรู้ได้ว่านี่คือจิตสังหารจากมังกรตรงหน้าอย่างแน่นอน

ส่วนทางด้านของสายลับผู้ล่องหนทั้งสองคนก็รู้สึกได้เช่นกัน เพราะมีอาที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์อันตรายถึงชีวิต ไม่ได้มีภูมิคุ้มกันทางจิตที่เข้มแข็งอย่างเช่นเหล่านักรบ จึงเข่าอ่อนล้มทรุดแทบจะเป็นลมไปเช่นเดียวกัน โชคดีที่ภามเข้ามาประคองไว้ได้อย่างรวดเร็ว

“ข้าก็นึกว่าเจ้าผ่านการต่อสู้มาหลายครั้งแล้วจะทนแรงกดดันนี้ได้เสียอีก” ภามที่เข้าไปประคองโอบตัวของหญิงสาวกล่าวออกมาทันทีที่เข้ารับเธอไว้ได้ ซึ่งทำให้ใบหน้าของทั้งสองคนเกือบจะแนบชิดกันอยู่แล้ว แม้แต่ลมหายใจของอีกฝ่ายต่างก็รู้สึกได้อย่างชัดเจน

“ขะ…ข้า ทะ…ท่านภาม หน้าของท่านใกล้เกินไปแล้วเจ้าค่ะ” ใบหน้าของมีอาถึงกับขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ยิ่งเมื่อสายตาของชายหนุ่มจดจ้องมาสบตากับเธอ หญิงสาวจึงต้องรีบหลบสายตาทันที แม้ว่าจะรู้สึกฟินถึงใจไม่น้อย แต่มีอาก็ต้องรีบตั้งสติเพราะตอนนี้ยังอยู่ในสถานการณ์คับขัน

“อะ…เอิ่ม ขอโทษด้วย คือข้ากำลังคิดว่าเจ้ามังกรนั่นน่าจะเป็นระดับราชันย์ เพราะแรงกดดันทางจิตของมันเหมือนกับฮา….” ภามดึงให้หญิงสาวลุกขึ้นมายืนตรงแล้วก็กล่าวแก้ตัวไปด้วย แต่ก็ถูกขัดขึ้นเสียก่อน

“ไม่ฮาอะไรทั้งนั้นแหละเจ้าค่ะ จิตสังหารของมังกรนั่นรุนแรงมาก ตอนนี้เราต้องไปช่วยแอนเน่ก่อนที่มันจะเคลื่อนไหวอะไรมากกว่านี้” หญิงสาวรีบเข้าเรื่องสำคัญเร่งด่วนก่อนที่ภามจะแก้ตัวอะไรไปมากกว่านี้

“อืม…ข้าเข้าใจแล้ว ถ้างั้นเจ้ารออยู่ที่นี่ แล้วระวังตัวด้วยล่ะ” ภามที่ถูกย้ำเตือนก็กลับมาตั้งสติได้ทันที เขายังไม่ลืมที่จะเตือนเรื่องความปลอดภัยกับหญิงสาว ก่อนจะพุ่งหายเข้าไปในความมืด

โชคดีที่จิตสังหารอันน่าเกรงขามของมังกรยักษ์นั้นน่ากลัวจนสั่นประสาทผู้คน จึงไม่มีใครสนใจบทสนทนาของชายหญิงเมื่อครู่ และตอนนี้ร่างของจอมเวทย์ชราก็ทรุดลงคุกเข่ากับพื้น พร้อมทั้งหายใจหอบถี่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง จากการที่อยู่ใกล้กลับมังกรร้าย อีกทั้งยังสบตาเข้ากับดวงตาสีทองนั้นตรงๆ

แม้ว่าประสบการณ์ต่อสู้อันโชคโชนของจอมเวทย์ขั้นสูงจะมีมากมาย รวมถึงจิตใจที่เด็ดเดี่ยวโหดเหี้ยมจนกลายมาเป็นผู้นำของกลุ่มโอเมก้าแห่งฟลอริสตี้ แต่สำหรับมนุษย์แล้วก็ยังไม่อาจเปรียบเทียบกับมังกรตรงหน้าที่ใช้ชีวิตผ่านการล่าสังหารในวงจรชีวิตสัตว์ป่าอันโหดร้ายได้

‘ไม่คิดเลยว่ามังกรวารีอายุ 50 ปีจะมีจิตสังหารแรงกล้าเช่นนี้ หากต้องเจอมังกรมายาที่เป็นสายพลังจิต ข้าไม่ต้องหัวใจวายตายเลยอย่างนั้นรึ’ จอมเวทย์ชราเกิดความหวั่นวิตกขึ้นมาอย่างสุดหัวใจ เพราะขนาดมังกรยักษ์ยังไม่ได้เริ่มต่อสู้ก็ร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้แล้ว