ท่ามกลางเส้นทางแห้งแล้งหนาวเย็นบนเทือกเขาแม็กซิมัส ขบวนเกวียนที่ว่างเปล่าทั้งห้าคันกำลังมุ่งขึ้นเขาไปอย่างไม่เร่งรีบ สองข้างทางที่มีเพียงต้นไม้แห้ง และกองใบไม้ผุพังทับถมกันอยู่ แม้แต่สายน้ำลำธารก็แห้งขอด

แต่เหล่าพ่อค้าผู้ที่กำลังขับเกวียนอยู่นั้นกลับไม่รู้เลยว่ามีเกวียนคันหนึ่ง และม้าอีกตัวกำลังตามพวกเขามาห่างๆ กลุ่มคนที่สะกดรอยตามนี้ก็คือทีมนักฆ่าของกลุ่มการค้าโอเมก้านั่นเอง พวกเขาให้นักสะกดรอยขี่ม้าติดตามขบวนเกวียนของตระกูลวีตาเร่ล่วงหน้ามาก่อนช่วงหนึ่ง

ส่วนเกวียนอีกคันที่บรรทุกเหล่านักฆ่าในคราบชาวบ้านก็ตามมาห่างๆ ด้วยการนำทีมโดยเรญ่า หญิงสาวผมดำมัดเป็นหางม้าซึ่งเป็นคนสนิทของพ่อค้าฮาเซล

“หัวหน้าขอรับ ท่านฮาเซลไม่ว่าอย่างไรจริงเหรอที่พวกเราตามหาเมียของเคลย์ไม่เจอ ทั้งที่นางกำลังตั้งท้องอยู่ และไม่น่าจะหนีไปไหนได้ไกล” ชายร่างใหญ่หน้าตาดุดันกล่าวถามหญิงสาว

“ก็เพราะว่าเรื่องนี้มันแปลกมากน่ะสิ ทั้งที่สายของพวกเราครอบคลุมทั่วทั้งเมือง แถมเรายังจ้างพวกนักเลงให้ออกตามหาด้วยก็ยังหาไม่เจอ มีอยู่อย่างเดียวที่จะทำให้รอดสายตาของพวกเราไปได้ก็คือมีคนช่วยเหลือเธอ และคนคนนี้ก็น่าจะมีฝีมือ หรืออิทธิพลพอสมควร ท่านฮาเซลจึงให้ปล่อยไปก่อน” เรญ่าอธิบายให้ลูกน้องได้เข้าใจ

“แต่ระยะเวลาตั้งเดือนนึงที่พวกข้าต้องไปกบดานที่นอกเมือง หัวหน้าไม่ถูกลงโทษอันใดเลยหรือขอรับ ทั้งที่เจ้าคนที่มาจากส่วนกลางถูกจัดการในการทำงานพลาดครั้งแรกเลย” ชายร่างใหญ่ที่ทำงานกับกลุ่มโอเมก้ามานาน ย่อมรับรู้ถึงความเด็ดขาดของเจ้านาย จึงได้ถามไถ่หัวหน้าเพื่อหาทางออกไว้ล่วงหน้า

“นายท่านเป็นคนรอบคอบมีเหตุผล ไม่ฆ่าใครโดยไม่จำเป็นหรอกนะ แล้วเจ้าคนที่มาใหม่นั่นพลาดให้ทหารจับพิรุธได้ก็เพราะไม่ฟังคำสั่งข้า จนงานผิดพลาด แถมยังเสียเวลาให้พวกเจ้าต้องหนีไปกบดานอีก แต่ยังไงก็ตาม งานในคราวนี้จะพลาดไม่ได้ อย่างน้อยเราต้องหาฟาร์มนั่นให้พบ” หัวหน้าหน่วยนักฆ่ากล่าวย้ำกับลูกน้องคนสนิท

ไม่นานผู้สอดแนมก็ควบม้ากลับมาหาที่เกวียนของเรญ่า เพื่อรายงานสถานการณ์ด้านหน้า

“หัวหน้าขอรับ ด้านหน้ามีลำธารอยู่ ซึ่งเป็นจุดนัดพบของทั้งสองกลุ่มพอดี และตอนนี้กำลังขนถ่ายสินค้ากันอยู่ จะให้ทำอย่างไรต่อไปขอรับ?” ชายร่างผอมบนหลังม้ากล่าวกับหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านในเกวียน

“ถ้าอย่างนั้นเราก็รออีกสักพักแล้วค่อยเข้าไป แล้วอ้างว่ามาเพื่อพักม้าเช่นกัน หลังจากที่ทั้งสองกลุ่มแยกย้ายกันเราค่อยตามคนที่มาจากฟาร์ม” เรญ่ากล่าวคร่าวๆเท่านั้น เพราะแผนการนี้เธอได้ประชุมร่วมกับทีมงานไว้ตั้งแต่ก่อนออกเดินทางแล้ว แต่เมื่อถึงการปฏิบัติงานจริงก็ต้องย้ำทำความเข้าใจอีกรอบหนึ่ง

ทางด้านฟาร์มกลางหุบเขาลึกลับ

ท่ามกลางทุ่งหญ้าเลี้ยงม้าอันกว้างไกลกินพื้นที่เกือบครึ่งของหุบเขาแห่งนี้ หญิงสาวสองคนยืนประจันหน้ากันหนึ่งคือสาวผมแดงยาวสวยงดงามในชุดนักเวทย์สีขาว อีกหนึ่งคือนักเวทย์สาวที่มัดรวบผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอไว้เป็นหางม้าในชุดจอมเวทย์สีฟ้า

แต่ก็ไม่ได้มีเพียงพวกเธอเท่านั้น ด้านข้างยังมีเลนก้า เมโลเอ้ อามิน แอนเน่ และเมมี่ที่กำลังยืนดูอยู่ด้วยความตื่นเต้น พวกเขากำลังรอชมดูการประลองเวทมนตร์ของหญิงสาวทั้งสองซึ่งในวันนี้ก็เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่ได้ทำการประลองมา

การแต่งกายจัดเต็มของนักเวทย์แบบที่วานีล และมีอาสวมใส่ถือว่าเป็นการให้เกียรติการประลองด้วย แม้ว่าในวันนี้คนที่พวกเธออยากให้มาชมจะติดธุระต้องเอาของไปส่งลูกค้าก็ตาม แต่ตอนนี้การประลองก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ไม้คทาเวทมนตร์ขนาดเล็กในมือของนักเวทย์สาวทั้งสองได้เรืองแสงขึ้น

“ไฟร์!” หญิงสาวผมแดงเป็นผู้เริ่มโจมตีก่อนด้วยการชี้ไม้คทาไปที่คู่ต่อสู้ พร้อมกับร่ายคาถาสั้นๆเพียงคำเดียว ลูกไฟขนาดเล็กก็ปรากฏพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

“ชิลด์! เคาน์เตอร์!” มีอาก็เตรียมพร้อมรับมือไว้อยู่แล้ว เพียงได้ยินฝ่ายตรงข้ามกล่าวใช้คาถา สมองของเธอก็สั่งการอย่างรวดเร็วเรียกใช้คาถาตั้งรับด้วยโล่ขนาดเล็กที่สร้างจากน้ำ มันปรากฏขึ้นตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว พร้อมด้วยร่ายคาถาต่อมาสำหรับรอการสวนกลับโดยเฉพาะ

แม้ลูกไฟจะมีความเร็วสูง แต่ด้วยลักษณะการใช้งานที่เข้าใจได้ง่ายนักเวทย์หญิงในชุดสีฟ้าที่เข้าใจได้ในทันทีก็สร้างโล่พลังน้ำมาเพื่อรับการโจมตีจากลูกไฟ และเพิ่มเติมคาถาสำหรับสวนกลับไปอัตโนมัติเมื่อลูกไฟสัมผัสกับม่านน้ำตรงหน้า

แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองคนประลองกันมา ก่อนที่ลูกไฟจะถึงม่านน้ำเพียงเสี้ยววินาที วานีลก็ร่ายอีกสามคาถาเป็นจังหวะที่เหมาะสมได้อย่างลงตัว

“สปลิต! เอนลาร์จ! เบิร์ส!” ลูกไฟขนาดเล็กนั้นแตกกระจายออกจากจุดศูนย์กลางทำให้มันไม่ไปสัมผัสกับม่านน้ำ เวทย์โจมตีสวนกลับที่ร่ายกำกับไว้ก็ไม่อาจทำงานได้ แล้วสะเก็ดไฟที่กระจายออกนั้นก็ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเท่ากับลูกบอลนับสิบลูก จนกระทั่งมันระเบิดออกอย่างรวดเร็ว

“ตู้ม!!!” เสียงระเบิดดังกึกก้อง ฝุ่นควันแตกกระจายไปทั่ว

“พี่มีอา!” เป็นแอนเน่เด็กหญิงตัวน้อยร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่คนรอบข้างกลับยังนิ่งเงียบอยู่เพราะสถานการณ์มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เด็กน้อยกังวล

“ลิขวิดช็อต!” เสียงร่ายเวทย์ของมีอาดังออกมาจากกลุ่มฝุ่นควันฟุ้ง นั่นแสดงให้เห็นว่าเธอยังคงไม่เป็นไร แถมยังโจมตีสวนกลับได้ทันทวงที แม้จะไม่มีใครเห็นว่าด้านในนั้นเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้ของเหลวสีเขียวจำนวนมากพุ่งออกมาจากกลุ่มควันอย่างรวดเร็วดุดห่ากระสุนมุ่งไปสู่ร่างของวานีล

อดีตครูสาวแห่งโรงเรียนเวทมนตร์ย่อมไม่หมดหนทางง่ายๆ เธอชี้ไม้คทาไปด้านหน้าอีกครั้งพร้อมร่ายอีกสองคาถาต่อมา

“แอร์วอลล์! เฟลมชิลด์!” ลมหมุนอย่างกับพัดลมปรากฏขึ้นห่างจากตัวผู้ร่ายไปประมาณครึ่งทางจากฝ่ายตรงข้าม แต่ห่ากระสุนสีเขียวก็ผ่านมาได้แม้ว่าความเร็ว และแรงของมันจะลดลงมากก็ตาม แต่ก่อนที่พวกมันจะมาถึงตัวของนักเวทย์ในชุดสีขาว ก็ถูกโล่ไฟที่มีเปลวเพลิงลุกโชนขวางกั้นผลาญทำลายพวกมันให้ระเหยจนหมดสิ้น

และแน่นอนว่าตั้งแต่ที่เริ่มต้นสู้มาจนถึงบัดนี้แม้คำอธิบายจะดูยืดยาว แต่เวลาก็เพิ่งจะผ่านไปเพียงแค่ 30 วินาทีเท่านั้น มีอาเคลื่อนไหวต่อทันทีที่ฝุ่นควันจางลงไม่ทันหมดเพราะเห็นการปราฏของเฟลมชิลด์ เธอเคลื่อนตัวไปทางขวาเล็กน้อยเพื่อไม่ให้คู่ต่อสู้จับทางได้ง่าย แล้วเริ่มร่ายคาถาต่อมาทันที

“ซีล!” ไม้คทาของมีอาแม้ว่าจะชี้ไปทางด้านหน้าที่ม่านพลังเพลิงบดบังร่างของวานีลอยู่ แต่เวทมนตร์นั้นก็ได้ทำหน้าที่ของมันเป็นอย่างดี ร่างของหญิงสาวผมแดงที่เพิ่งร่ายม่านไฟขึ้นมานั้นเสียการควบคุมร่างกายของเธอทันทีจากเวทย์ผนึกของฝ่ายตรงข้าม

เมื่อวานีลชะงักไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มีอาก็ไม่รอช้าร่ายมนต์บทต่อไปทันที

“แอร์ ช็อต!” ไม้คทาของมีอาที่ยังคงชี้ไปยังเป้าหมายอย่างมั่นคง ปลดปล่อยลูกกระสุนลมออกไปเป็นเส้นตรงพุ่งทะลวงผ่านโล่ไฟที่ยังคงกางอยู่แม้จะเสียการควบคุมจากวานีลไปแล้วก็ตาม ด้วยแรงดันมหาศาลผลักดันเปลวเพลิงเหล่านั้นให้ม้วนตามไปด้วย จนเข้าปะทะกับร่างของหญิงสาวผมแดงในที่สุด

วานีลที่เสียการควบคุมตัวเองจากการถูกผนึกด้วยเวทมนตร์ ก็ถูกกระสุนอากาศของมีอากระแทกจนล้มกระเด็นล้มลงไปคลุกฝุ่น ไม่เหลือมาดนักเวทย์ผู้สง่างามอีกต่อไป

ผลการประลองครั้งนี้ออกมาแล้ว

“มีอาเป็นผู้ชนะ! เมโลเอ้เจ้าเข้าไปดูพี่สาวเจ้าหน่อยสิ” เลนก้าผู้ทำหน้าที่เป็นกรรมการประกาศคำตัดสินออกมาให้ทุกคนได้รับรู้

“เจ้าค่ะ” ส่วนเมโลเอ้ที่ได้รับคำสั่งจากมารดาก็รีบเข้าไปดูอาการของวานีล ที่ดูเหมือนจะต้องจุกมากแน่ๆที่รับการโจมตีเข้าไปตรงๆอย่างนั้น

การฝึกฝน และประลองการต่อสู้อย่างจริงจังยังคงมีอย่างต่อเนื่องที่ฟาร์มกลางหุบเขาแห่งนี้ ซึ่งเริ่มมาตั้งแต่เมื่อภามรู้ว่ามีผู้ไม่ประสงค์ดีต่อเขา และฟาร์มลึกลับแห่งนี้